Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.448.2019.1.MZ
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podjętym kształceniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podjętym kształceniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest mgr Uniwersytetu - językoznawcą w zakresie lingwistyki stosowanej o specjalności nauczycielsko-tłumaczeniowej. Jest także glottodydaktykiem, pedagogiem resocjalizacji oraz terapeutą i diagnostą Integracji Sensorycznej - to tytuły studiów, które do dziś dnia ukończyła.

W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi gabinet/pracownię Integracji Sensorycznej, Terapii Ręki, zajęć grupowych dla dzieci, Terapii Taktylnej, czyli zajęcia grupowe dla dzieci z problemami z nauką polegające na integracji odruchów niemowlęcych itd. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 20 lipca 2018 r. Działalność jest sklasyfikowana w PKD pod nr 85.60.Z. Obecnie rozpoczyna studia pięcioletnie jednolite magisterskie w trybie niestacjonarnym na kierunku psychologia.

Z tego tytułu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia opłat za studia oraz zakupu materiałów dydaktycznych, w tym książek branżowych, niezbędnych do studiowania. Na co dzień przy wykonywaniu działalności ma styczność i korzysta z zagadnień psychologii, jednakże nie ma specjalistycznego wykształcenia w tym kierunku, co przekłada się bezpośrednio na niższe dochody w porównaniu z profesjonalnymi firmami zajmującymi się tym tematem.

W ramach działalności gospodarczej diagnozy Integracji Sensorycznej (dalej zwanej SI) dokonuje obecnie na baterii testów tzw. P. - są to testy już przestarzałe (choć normalizowane) i coraz popularniejsze na świecie stają się testy SIPT, ale mogą używać ich osoby po kursie SI tzw. ASI.

Jednakże do odbycia tych kursów dopuszczone są wyłącznie osoby będące psychologami, fizjoterapeutami i logopedami. Możliwość korzystania ze wskazanych testów umożliwia dokonywanie dokładniejszych diagnoz. Na marginesie należy zauważyć, iż w niedługim czasie zostaną udostępnione zupełnie nowe testy SI tzw. EASI. Podobnie jak do wyżej wskazanych testów ASI i z tych możliwość skorzystania będą mieli tylko psycholodzy, logopedzi i fizjoterapeuci. Polska dokonała pedagogizacji terapii Integracji Sensorycznej, w innych krajach jest to zawód paramedyczny i dlatego wg oryginału pedagodzy nie mają to tego dostępu, dlatego Wnioskodawczyni chce być bliżej ideału ASI, by lepiej sprostać ich wymaganiom.

Ponadto Integracja Sensoryczna jest to praca z dziećmi z zaburzeniami neurologicznymi (uszkodzonymi neurologicznie też) i aby móc dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej pełnej diagnozy dzieci nie neurotypowych wskazanym jest posiadanie wiedzy z zakresu neuropsychologii (diagnozy neuropsychologiczne dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, ADHD, ADD, zespołem Touretta, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, dwubiegunowymi).

Jednakże aby uzyskać uprawnienia w dziedzinie neuropsychologii koniecznym jest wpierw posiadanie wykształcenia w dziedzinie psychologii. Wszystkie wymienione powyżej dzieci zawsze mają również zaburzenia SI. Zatem koniecznym jest posiadanie przez Wnioskodawczynię kompletnej wiedzy w tym temacie, by lepiej móc im pomagać i objąć wieloaspektową pomocą. Co więcej kierunek psychologia daje możliwość ukończenia także psychoterapii.

Dzięki temu Wnioskodawczyni będzie mogła poszerzyć ofertę prowadzonej działalności, albowiem psychoterapia oznacza pomoc psychoterapeutyczną dla dzieci z zaburzeniami SI (50% dzieci ma zaburzenia psychologiczno- psychiczne obecnie w naszym kraju) a Polska zmaga się teraz z kryzysem psychiatrii dziecięcej i psychoterapii. Dzieci autystyczne są nieufne i Wnioskodawczyni chciałaby być w stanie pomagać pacjentom interdyscyplinarnie, a nie odsyłać ich do psychologa gdzie indziej, a u siebie przeprowadzać tylko terapię SI czy Taktylną.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zajmuje się także prowadzeniem tzw. programu MNRI czyli Neurosensomotoryczną Integracją Odruchów wg dr … - w skrócie - to praca również nad układem nerwowym ale poprzez dotyk. Układ nerwowy to znowu zakres neuropsychologii - dzięki której byłoby Wnioskodawczyni łatwiej zrobić pełną certyfikację uprawnień w zakresie certyfikowanego terapeuty metody MNRI. Twórczyni … to właśnie psycholog. Jak w każdym zawodzie posiadana wiedza z określonej dziedziny wymaga ciągłej aktualizacji i jej pogłębiania. W tym celu koniecznym jest jej uzupełnienie poprzez samokształcenie ale także udział w specjalistycznych szkoleniach organizowanych w dziedzinie będącej przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na opłacenie rat za studia, zarówno tych już poniesionych, jak również tych, które będą ponoszone w przyszłości, udział w specjalistycznych szkoleniach oraz wydatki na zakup materiałów edukacyjnych, w tym książek branżowych niezbędnych w toku kształcenia, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zaistnieniem przedstawionego powyżej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydatki poniesione na studia oraz materiały edukacyjne, w tym książki branżowe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztem uzyskania przychodów są tylko takie wydatki, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.

Wydatki na dokształcanie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów oraz na zakup wymienionych we wniosku materiałów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie: czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek, czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Za koszty uzyskania przychodu uznać więc można uzasadnione racjonalnie i gospodarczo wydatki na kształcenie, których celem jest nabycie uprawnień, umiejętności i wiedzy bezpośrednio związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. W związku z prowadzoną działalnością w opisanej branży pożądanym jest poszerzenie wiedzy w zakresie psychologii oraz zdobycie tytułu, który będzie potwierdzeniem tych umiejętności. Inwestycja w studia oraz odpowiednie materiały naukowe umożliwi zdobycie odpowiedniej wiedzy, która przełoży się na jakość i rodzaj świadczonych usług oraz poszerzenie katalogu oferowanych usług, a to z kolei przyczyni się do zwiększenia osiąganych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Także uczestnictwo w specjalistycznych szkoleniach z punktu prowadzenia działalności gospodarczej jest wymagane i pożądane oraz niezbędne dla jej wykonywania, albowiem umożliwiają aktualizację i uzupełnienie posiadanej wiedzy. W konsekwencji także koszty uczestnictwa w szkoleniach zdaniem Wnioskodawczyni można uznać za poniesione w związku z prowadzoną działalnością a co za tym idzie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W konsekwencji wydatki będące przedmiotem zapytania pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z istniejącym już źródłem przychodu i są (będą) poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła - a zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z póżn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania.

Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem wykazania, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Zasadę tą potwierdza wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Należy wskazać, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany
  
  
  

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, ale także pośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić również to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powołany przepis nie przewiduje jednak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych w postaci opłat (czesnego) za studia doktoranckie z zakresu prawa. Nie jest to jednak jak wcześniej wskazano wystarczająca przesłanka do zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Koniecznie jest tutaj ustalenie istnienia związku między poniesionym wydatkiem na studia, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Do stwierdzenia, czy ww. opłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

• czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.
  
  
  

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi gabinet/pracownię Integracji Sensorycznej, Terapii Ręki, zajęć grupowych dla dzieci na prawach autorskich, Terapii Taktylnej, czyli zajęcia grupowe dla dzieci z problemami z nauką polegające na integracji odruchów niemowlęcych itd. Obecnie Wnioskodawczyni rozpoczyna studia pięcioletnie jednolite magisterskie w trybie niestacjonarnym na kierunku psychologia. Z tego tytułu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia opłat za studia oraz zakupu materiałów dydaktycznych, w tym książek branżowych, niezbędnych do studiowania. Na co dzień przy wykonywaniu działalności ma styczność i korzysta z zagadnień psychologii, jednakże nie ma specjalistycznego wykształcenia w tym kierunku, co przekłada się bezpośrednio na niższe dochody w porównaniu z profesjonalnymi firmami zajmującymi się tym tematem. W ramach działalności gospodarczej diagnozy Integracji Sensorycznej (dalej zwanej SI) dokonuje obecnie na baterii testów tzw. P. - są to testy już przestarzałe (choć normalizowane) i coraz popularniejsze na świecie stają się testy SIPT (również Amerykańskie), ale mogą używać ich osoby po kursie SI tzw. ASI czyli Ayres Sensory Integration. Do odbycia tych kursów dopuszczone są wyłącznie osoby będące psychologami, fizjoterapeutami i logopedami. Możliwość korzystania ze wskazanych testów umożliwia dokonywanie dokładniejszych diagnoz. Należy zauważyć, iż w niedługim czasie zostaną udostępnione zupełnie nowe testy SI tzw. EASI. Podobnie jak do wyżej wskazanych testów ASI i z tych możliwość skorzystania będą mieli tylko psycholodzy, logopedzi i fizjoterapeuci. Polska dokonała pedagogizacji terapii Integracji Sensorycznej, w innych krajach jest to zawód paramedyczny i dlatego wg oryginału pedagodzy nie mają to tego dostępu, dlatego Wnioskodawczyni chce być bliżej ideału ASI, by lepiej sprostać ich wymaganiom. Ponadto Integracja Sensoryczna jest to praca z dziećmi z zaburzeniami neurologicznymi i aby móc dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej pełnej diagnozy dzieci nie neurotypowych wskazanym jest posiadanie wiedzy z zakresu neuropsychologii (diagnozy neuropsychologiczne dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, ADHD, ADD, zespołem Touretta, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, dwubiegunowymi). Aby uzyskać uprawnienia w dziedzinie neuropsychologii koniecznym jest wpierw posiadanie wykształcenia w dziedzinie psychologii. Wszystkie wymienione powyżej dzieci zawsze mają również zaburzenia SI. Zatem koniecznym jest posiadanie przez Wnioskodawczynię kompletnej wiedzy w tym temacie, by lepiej móc im pomagać i objąć wieloaspektową pomocą. Co więcej kierunek psychologia daje możliwość ukończenia także psychoterapii. Dzięki temu Wnioskodawczyni będzie mogła poszerzyć ofertę prowadzonej działalności, albowiem psychoterapia oznacza pomoc psychoterapeutyczną dla dzieci z zaburzeniami SI (50% dzieci ma zaburzenia psychologiczno-psychiczne obecnie w naszym kraju) a Polska zmaga się teraz z kryzysem psychiatrii dziecięcej i psychoterapii. Dzieci autystyczne są nieufne i Wnioskodawczyni chciałaby być w stanie pomagać pacjentom interdyscyplinarnie, a nie odsyłać ich do psychologa gdzie indziej, a u siebie przeprowadzać tylko terapię SI czy Taktylną. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zajmuję się także prowadzeniem tzw. programu MNRI czyli Neurosensomotoryczną Integracją Odruchów - w skrócie - to praca również nad układem nerwowym ale poprzez dotyk. Układ nerwowy to znowu zakres neuropsychologii - dzięki której byłoby Wnioskodawczyni łatwiej zrobić pełną certyfikację uprawnień w zakresie certyfikowanego terapeuty metody MNRI. Twórczyni dr… to właśnie psycholog. Jak w każdym zawodzie posiadana wiedza z określonej dziedziny wymaga ciągłej aktualizacji i jej pogłębiania. W tym celu koniecznym jest jej uzupełnienie poprzez samokształcenie ale także udział w specjalistycznych szkoleniach organizowanych w dziedzinie będącej przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że podjęte przez Wnioskodawczynię studia psychologiczne, udział w specjalistycznych szkoleniach, wydatki na zakup materiałów edukacyjnych związane są bezpośrednio z zakresem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej oraz podjęte zostały w celu uzyskiwania przychodów z tej działalności. Zdobyta wiedza może niewątpliwe przyczynić się do poprawienia pozycji Wnioskodawczyni na rynku pracy poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych usług, a w konsekwencji prowadzić do powstania lub zwiększenia źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe, nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na opłacenie rat za studia, udział w specjalistycznych szkoleniach oraz wydatki na zakup materiałów edukacyjnych, w tym książek branżowych niezbędnych w toku kształcenia (choć trudno je przypisać konkretnym przychodom) uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Zauważyć jednakże należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.