Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.335.2019.3.JG
z 20 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) oraz z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 sierpnia 2019 r. nr 0115 KDIT2-3.4011.335.2019.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 26 sierpnia 2019 r.

W związku ze stwierdzonymi we wniosku i jego uzupełnieniu brakami formalnymi, pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. nr 0115 KDIT2-3.4011.335.2019.2.JG, Wnioskodawcę ponownie wezwano do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 4 września 2019 r.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z bratem nabył w drodze dziedziczenia, po zmarłej w dniu 2 czerwca 2005 r. mamie, wkład dotyczący spółdzielczego prawa lokatorskiego do lokalu mieszkalnego. Potwierdził to Sąd postanowieniem w dniu 22 września 2015 r.

Jednocześnie w wyniku zgodnego podziału Sąd przyznał całe prawo Wnioskodawcy, ponieważ tylko jedna osoba mogła uzyskać prawa członka spółdzielni mieszkaniowej, celem dziedziczenia prawa do spółdzielczego mieszkania lokatorskiego. Z tytułu dziedziczenia masy spadkowej związanej z wniesionym w całości przez zmarłą wkładem mieszkaniowym stanowiącym wartość rynkową lokalu, spadkobiercy zapłacili podatek od spadków i darowizn zgodnie z pismem wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej znak sprawy (…). W dniu 27 czerwca 2017 r. nastąpiło notarialne ustanowienie odrębnej własności lokalu poprzez podpisanie ze spółdzielnią mieszkaniową umowy przeniesienia własności.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania zawarte w skierowanych do Niego wezwaniach:

1. jakie orzeczenie zawarł sąd w postanowieniu z dnia 22 września 2015 r.
   
   
   Sąd w orzeczeniu postanowił:
   
   
   
   1. ustalić, że w skład spadku po mamie zmarłej w dniu 2 czerwca 2005 r., wchodzi wkład mieszkaniowy związany z lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego o wartości (…)
      
   2. w wyniku zgodnego działu spadku przyznać całe prawo opisane w pkt I na rzecz Wnioskodawcy bez obowiązku spłaty na rzecz brata.
      
      
      
2. kiedy ma Pan zamiar dokonać odpłatnego zbycia opisanej we wniosku nieruchomości, poprzez wskazanie roku zamierzonej sprzedaży?
   

Wnioskodawca ma zamiar dokonać odpłatnego zbycia nieruchomości w 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą w 2019 roku opisanej we wniosku nieruchomości powstanie u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż nabył w 2005r. (zgodnie z kodeksem cywilnym nabycie praw następuje w chwili śmierci spadkodawcy), w drodze spadku wkład mieszkaniowy związany z lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego, to minął 5-cio letni okres obligujący do zapłaty podatku dochodowego i nie będzie zobligowany do zapłaty podatku dokonując sprzedaży nieruchomości w 2019 r. Spadkodawca posiadała wkład od 1974 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji terminu „nabycie nieruchomości” użytego w jej art. 10 ust. 1 pkt 8. W orzecznictwie oraz piśmiennictwie przyjmuje się natomiast, że przez nabycie nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym następuje odpłatne zbycie, o którym stanowi ten przepis, przyjmować należy potoczne i dość szerokie rozumienie tego pojęcia.

Brak definicji, a zatem wprost określenia znaczenia nabycia i to przede wszystkim momentu nabycia, powoduje, że w tym wypadku należałoby się odnieść do wykładni językowej słowa „nabycie”. Dlatego też stosując się do wykładni językowej, należałoby sięgnąć do języka prawniczego i stwierdzić, iż słowo nabycie to każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub określonego prawa majątkowego w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (por. np. wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14; także T. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Warszawa 2008, str. 165-166).

Nabycie, idąc za Słownikiem Języka Polskiego, to każde otrzymanie czegoś na własność za pieniądze lub przez wymianę, inaczej kupienie czegoś, rozumiane jest również jako zyskanie czegoś czy też osiągnięcie czegoś (Mały Słownik Języka Polskiego, pod red. E. Sobol, Warszawa 1999, s. 463).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne, nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może ono nastąpić. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, a nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy. Analogiczna interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r. (sygn. akt II FSK 1489/08).

Sądy administracyjne wskazują również, że pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć w znaczeniu najbardziej ogólnym jako uzyskanie własności lub innego prawa majątkowego w każdy prawem przewidziany sposób (zob. wyrok NSA z dnia 29 maja 2014 r., sygn. II FSK 1610/12, wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 września 2014 r., sygn. I SA/Kr 1042/14).

Mając na uwadze zacytowane przepisy konieczne jest więc określenie daty nabycia zbywanej odpłatnie nieruchomości lub prawa, gdyż data ta ma wpływ zarówno na sam fakt powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również określenie reżimu prawnego, któremu podlegać będzie dana czynność. W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla ustalenia czy sprzedaż nieruchomości w 2019 r. stanowi dla Wnioskodawcy źródło opodatkowanego przychodu istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w dniu 2 czerwca 2005 r. zmarła mama Wnioskodawcy. Spadek po matce stanowił zgodnie z postanowieniem Sądu wydanym w dniu 22 września 2015 r., wkład mieszkaniowy związany z lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego, który w wyniku zgodnego działu spadku został w całości przyznany Wnioskodawcy bez obowiązku spłaty na rzecz drugiego spadkobiercy. Tym samym Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem całego zwaloryzowanego wkładu, ponieważ jak sam wskazuje, tylko jedna osoba mogła stać się członkiem spółdzielni mieszkaniowej i uzyskać spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Wkład ten wniósł Wnioskodawca do Spółdzielni Mieszkaniowej i zawarł umowę o ustanowieniu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, które to prawo w dniu 27 czerwca 2017 r. aktem notarialnym zostało przekształcone w prawo odrębnej własności tego lokalu.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego jest zatem nie data wydania postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, ale dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.) stanowi że, przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać osobie, na rzecz której ustanowione jest prawo, lokal mieszkalny do używania, a osoba ta zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może być ustanowione na rzecz członka spółdzielni albo członka spółdzielni i jego małżonka.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, z którego ustanowieniem wiąże się uiszczenie wkładu mieszkaniowego, w myśl art. 9 ust. 3 ustawy jest prawem niezbywalnym, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

Jak wynika z art. 9 ust. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą zawarcia między członkiem a spółdzielnią umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy, w przypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w następstwie śmierci uprawnionego lub w przypadkach, o których mowa w art. 11, roszczenia o zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przysługują jego osobom bliskim.

Podkreślić również należy, że w drodze dziedziczenia wkład mieszkaniowy może przypadać różnym osobom bez względu na to, czy ktoś nabędzie spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu w oparciu o przepis art. 15 ust. 2 ustawy, czy nie. Niemniej jednak dla zachowania roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego (o czym mowa we wskazanym przepisie art. 15 ust. 2) osoby bliskie mają w ciągu roku od wygaśnięcia spółdzielczego prawa do lokalu lub ustania członkostwa osoby oczekującej na ustanowienie lokatorskiego prawa, złożyć deklarację członkowską i na piśmie wyrazić gotowość do zawarcia umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu (art. 15 ust. 4). Z treści powyższych przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie ma więc charakteru własnościowego. Prawa tego nie można nabyć, można je jedynie ustanowić. Osoba posiadająca takie prawo jest jedynie osobą uprawnioną do używania lokalu jako najemca, nie jest natomiast jego właścicielem.

W konsekwencji, również ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego nie jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

1. spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków - spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;
2. spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 powołanej ustawy, wynagrodzenie notariusza za ogół czynności notarialnych dokonanych przy zawieraniu umowy, o której mowa w ust. 1, oraz koszty sądowe w postępowaniu wieczystoksięgowym obciążają członka spółdzielni, na rzecz którego spółdzielnia dokonuje przeniesienia własności lokalu.

Powyższe oznacza, że osoba, która nabywa spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu, musi najpierw spłacić przypadającą na jego lokal część kosztów budowy – w tym wkład mieszkaniowy, o ile go jeszcze nie wpłaciła.

Jak wynika z powyższego, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu nie jest prawem zbywalnym, a zatem nie można rozpatrywać jego nabycia ani zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują, nie posiadają do nich tytułu własności. Tym samym 5-letni termin określony w powołanym przepisie może być liczony jedynie od nabycia prawa zbywalnego, czyli np. przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności, co w przedmiotowej sprawie nastąpiło w dniu 27 czerwca 2017 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę nabycie w drodze spadku wkładu mieszkaniowego, nie stanowi nabycia nieruchomości ani praw majątkowych wskazanych w art. 10 ust. 8 lit. a-c, dlatego też art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania. Wnioskodawca zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym nie nabył w drodze spadku nieruchomości lub praw majątkowych wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, a wkład mieszkaniowy, czyli środki pieniężne.

Dopiero ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego, w stosunku do którego przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, jest jego nabyciem.

Uwzględniając powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że dopiero zawarcie w dniu 27 czerwca 2017 r., umowy ustanowienia odrębnej własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego i przeniesienie jego własności na rzecz Wnioskodawcy stanowi nabycie prawa własności do tego lokalu. Tym samym, planowana w 2019 r. sprzedaż ww. nieruchomości nabytej w dniu 27 czerwca 2017 r. stanowić będzie dla Wnioskodawcy źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż zostanie dokonana przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl postanowień art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią udokumentowane koszty nabycia nieruchomości powiększone o nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, a poczynione zostały w czasie jej posiadania.

Na Wnioskodawcy w związku z dokonaniem w 2019 r. sprzedaży tej nieruchomości będzie spoczywał obowiązek zadeklarowania przychodu w terminie do 30 kwietnia następnego roku po upływie roku podatkowego, tj. do dnia 30 kwietnia 2020 r. w zeznaniu podatkowym PIT-39

Reasumując zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę w 2019 r. będzie źródłem opodatkowanego przychodu, gdyż nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył on nieruchomość (tj. w dniu 27 czerwca 2017 r., w drodze zawartej notarialnie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.