Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.398.2019.1.JN
z 20 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie wystawionych faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie wystawionych faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym mającym siedzibę na terytorium Polski. Jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się miesięcznie, zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja części dla przemysłu samochodowego. W miesiącu lutym 2019 r. Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do kontrahentów z Francji i Rumunii. Kontrahenci mają czynne numery identyfikacyjne do transakcji wewnątrzwspólnotowych, które zostały wykazane na fakturach. Przy wystawianiu faktur sprzedaży w lutym 2019 r. Wnioskodawca popełnił błąd, przypisując do ww. transakcji należny VAT krajowy 23% zamiast 0%, choć transakcje nigdy nie były przedmiotem sprzedaży krajowej. Towary zostały wysłane do klienta w miesiącu lutym (Wnioskodawca dysponuje dowodami dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE).

W konsekwencji w deklaracji VAT za miesiąc luty dostawy te zostały zakwalifikowane jako dostawy krajowe opodatkowane 23%. Wnioskodawca w lutym wystawił faktury korygujące na pełne kwoty faktur (faktury korygujące „zerujące”). Faktury korygujące nie zostały wykazane w deklaracji za miesiąc luty 2019 r. W dniu 15 marca po usunięciu błędu w systemie oznaczającego zastosowanie stawki podatkowej Wnioskodawca wystawił kontrahentowi poprawne faktury VAT dokumentujące transakcje WDT z poprawną stawką 0% i wykazał je poprawnie w rozliczeniu podatku jako WDT za miesiąc marzec 2019 r. Kontrahent przyjął tylko poprawne faktury wystawione w marcu 2019 r., błędne faktury zostały odrzucone przez odbiorcę (tzn. kontrahent nie przyjął w ogóle faktur z błędnym podatkiem i ich korekty). Wnioskodawca nie posiada potwierdzenia odbioru faktur korygujących z miesiąca lutego 2019 r. przez kontrahenta z Francji i Rumunii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca zastanawia się, jak powinien rozliczyć korektę należnego podatku VAT wykazanego w miesiącu lutym 2019 r. mylnie zakwalifikowaną i wykazaną jako sprzedaż krajową bez posiadania potwierdzenia otrzymania korekt przez nabywcę wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprawne jest złożenie korekty deklaracji za miesiąc luty 2019 r., w którym to miesiącu zostały wystawione faktury korekty do faktur dokumentujących WDT jako sprzedaż krajową i obniżenie podatku należnego za ten okres bez konieczności posiadania potwierdzenia otrzymania korekt przez nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajduje art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, w myśl którego warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten znajduje zastosowanie w przypadkach ewidentnej pomyłki w klasyfikacji transakcji jako sprzedaż krajowa, w przypadku, gdy w rzeczywistości ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym mającym siedzibę na terytorium Polski. Jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się miesięcznie, zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja części dla przemysłu samochodowego. W miesiącu lutym 2019 r. Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do kontrahentów z Francji i Rumunii. Kontrahenci mają czynne numery identyfikacyjne do transakcji wewnątrzwspólnotowych, które zostały wykazane na fakturach. Przy wystawianiu faktur sprzedaży w lutym 2019 r. Wnioskodawca popełnił błąd, przypisując do ww. transakcji należny podatek VAT w wysokości 23% zamiast 0%, choć transakcje nigdy nie były przedmiotem sprzedaży krajowej. Towary zostały wysłane do klienta w miesiącu lutym (Wnioskodawca dysponuje dowodami dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE).

W konsekwencji w deklaracji VAT za miesiąc luty dostawy te zostały zakwalifikowane jako dostawy krajowe opodatkowane 23%. Wnioskodawca w lutym wystawił faktury korygujące na pełne kwoty faktur (faktury korygujące „zerujące”). Faktury korygujące nie zostały wykazane w deklaracji za miesiąc luty 2019 r. W dniu 15 marca po usunięciu błędu w systemie oznaczającego zastosowanie stawki podatkowej Wnioskodawca wystawił kontrahentowi poprawne faktury VAT dokumentujące transakcje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów z poprawną stawką 0% i wykazał je poprawnie w rozliczeniu podatku jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów za miesiąc marzec 2019 r. Kontrahent przyjął tylko poprawne faktury wystawione w marcu 2019 r., błędne faktury zostały odrzucone przez odbiorcę (tzn. kontrahent nie przyjął w ogóle faktur z błędnym podatkiem i ich korekt). Wnioskodawca nie posiada potwierdzenia odbioru faktur korygujących z miesiąca lutego 2019 r. przez kontrahenta z Francji i Rumunii.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z literalnej wykładni cytowanego wyżej art. 29a ust. 13 ustawy, wynika że warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługi (z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 29a ust. 15 ustawy).

Ponieważ stosownie do art. 29a ust. 15 ustawy – warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
   
   

Zasady wystawiania faktur i faktur korygujących regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

W praktyce w obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

‒ podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
3. przyczynę korekty;
4. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
5. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z treści przedstawionych regulacji prawnych wynika, że kwoty, o które zmienia się podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki/błędy to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Wobec powyższego należy wskazać, że w przypadku wystawienia faktury dokumentującej transakcję, która rzeczywiście miała miejsce lecz z błędnie wykazaną stawka podatku należy skorygować błędnie wykazaną stawkę podatku, a nie faktycznie dokonaną dostawę. W związku z tym sprzedawca dokonujący dostawy towarów, który na wystawionej fakturze wykazał błędną stawkę podatku nie powinien wystawiać faktury korygującej „do zera”, a jedynie fakturę korektę z właściwą stawką podatku.

Natomiast w przypadku, gdy zostanie wystawiona faktura dokumentująca czynność, która w rzeczywistości nie miała miejsca, to taka faktura zawiera przede wszystkim pomyłkę we wskazaniu przedmiotu dostawy, gdyż tej dostawy w tym przypadku nie było. Konsekwentnie omyłki znajdują się także w cenie, kwocie podatku, wartości sprzedaży i kwocie należności ogółem. Pozycje te w rzeczywistości powinny być równe „0” dlatego, że faktycznie nie nastąpiła czynność opodatkowana udokumentowana fakturą. Tym samym, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy do faktury dokumentującej czynność, która rzeczywiście nie nastąpiła, należy wystawić fakturę korygującą, w której powinna zostać skorygowana treść ww. pierwotnie wystawionej faktury, a korekta ta powinna nastąpić „do zera”.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w sposób nieprawidłowy udokumentował zaistniałe zdarzenia gospodarcze (wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów). Wystąpiła bowiem sytuacja, w której Wnioskodawca wystawił dwie faktury dokumentujące to samo zdarzenie gospodarcze (tą samą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla danego kontrahenta) i wykazując w deklaracji podatkowej wprowadził je do obrotu, tj. fakturę pierwotną z lutego 2019 r. i fakturę z marca 2019 r.

Wnioskodawca dokonując w lutym 2019 r. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów udokumentował je fakturami. Wystawione faktury dokumentowały prawdziwe zdarzenia gospodarcze, jednak nie odzwierciedlały w pełni, w sposób prawidłowy, zaistniałych stanów faktycznych. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, zostały one błędnie wystawione ze stawką podatku w wysokości 23%, zamiast właściwej stawki 0%. Obligowało to Wnioskodawcę do skorygowania tych faktur poprzez wystawienie faktur korygujących. Jednak – co należy podkreślić – Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktur korygujących „zerujących”, a jedynie faktury korekty z właściwą stawką podatku w wysokości 0%. W związku z powyższym Wnioskodawca w niewłaściwy sposób wystawił faktury korygujące do pierwotnych faktur. Jednak – jak wynika z opisu sprawy – wystawione przez Wnioskodawcę faktury korygujące na pełne kwoty faktur (faktury korygujące „zerujące”) nie zostały wykazane przez Wnioskodawcę w deklaracji za miesiąc luty 2019 r. oraz nie przyjął ich dany kontrahent. Tym samym nie zostały one wprowadzone do obrotu.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur.

W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji (o przyczynie i okolicznościach anulowania) uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego. Ponadto należy zaznaczyć, że anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Tym samym Wnioskodawca powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Mając na uwadze powołane wyżej wyjaśnienia należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca znajduje się w posiadaniu obu dokumentów faktur korygujących „zerujących”, które nie zostały wprowadzone do obrotu, ma on prawo do anulowania przedmiotowych faktur korygujących.

Wnioskodawca zobowiązany będzie również do wystawienia faktur korygujących do faktur pierwotnych, w których zamiast stawki podatku w wysokości 23% wskaże 0%.

Odnosząc się natomiast do faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w dniu 15 marca należy wskazać, że dokumentują one dostawy, które w rzeczywistości nie wystąpiły, zatem Wnioskodawca powinien skorygować je „do zera”.

Wnioskodawca – zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy – nie musi posiadać potwierdzenia otrzymania faktur korygujących przez nabywcę.

W świetle art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Przepisy ustawy nie zawierają generalnej reguły dotyczącej korekt deklaracji, ani co do przesłanek takiej korekty, ani co do sposobu jej dokonywania. Obowiązek korekty deklaracji wiąże się ściśle z wystawieniem faktury korygującej, czego skutkiem jest zmiana kwoty podatku należnego względem kwoty wykazanej na pierwotnej fakturze.

Okoliczności związane z korektą powinny zatem znaleźć odzwierciedlenie w złożonej deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. W przypadku obniżenia kwoty podatku, rozliczenie korygowanych faktur (w zakresie złożonej deklaracji) winno nastąpić w rozliczeniach za miesiąc, w których zostały one wystawione.

W sytuacji, gdy podatnik wystawi faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką w wysokości 23% zamiast ze stawką w wysokości 0% winien on wystawić faktury korygujące, w których zamiast stawki w wysokości 23% wykaże 0%. Podatnikowi przysługuje prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego na bieżąco, w momencie, w którym wystawił fakturę korygującą. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy, nie musi on posiadać potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii rozliczenia korekty należnego podatku VAT wykazanego w miesiącu lutym omyłkowo zakwalifikowaną i wykazaną jako sprzedaż krajową.

Zatem Wnioskodawca po anulowaniu faktur korygujących „zerujących” powinien wystawić faktury korygujące do faktur pierwotnych, w których zamiast stawki podatku w wysokości 23% wskaże 0%. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego na bieżąco, w momencie, w którym wystawi fakturę korygującą.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien wykazać zmniejszenie wartości należnego podatku od towarów i usług w okresie rozliczeniowym wystawienia faktur korygujących, tj. w bieżącej deklaracji VAT-7.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zostały spełnione przesłanki uprawniające go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.