Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.452.2019.2.IK
z 25 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 12 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu partycypacji w kosztach zatrudniania członków zarządu Organizacji -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu partycypacji w kosztach zatrudniania członków zarządu Organizacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 września 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.452.2019.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem specjalizującym się w produkcji odlewów i odkuwek. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie działalności operacyjnej w ramach zakładów produkcyjnych położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W celu prowadzenia wskazanej powyżej działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia licznych pracowników, świadczących pracę w należących do Wnioskodawcy zakładach produkcyjnych.

Wnioskodawca jako następca prawny

W dniu 10 stycznia 2019 r. doszło do połączenia przez przejęcie w rozumieniu art. 492 § 1 pkt 1 ustawy 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. W ramach tego połączenia Wnioskodawca (spółka przejmująca) dokonał przejęcia dwóch spółek prowadzących działalność operacyjną (spółki przejęte):

• P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. - NIP: (…),
• K. Sp. z o.o. z siedzibą w G. - NIP: (…).

W wyniku przejęcia Wnioskodawca stał się pracodawcą dla wszystkich dotychczasowych pracowników spółek przejętych. Zaś w okresie jeszcze poprzedzającym w/w połączenie doszło do połączenia przez przejęcie przez P. sp. z o.o. (spółka przejmująca) spółki K. sp. z o.o. i jej pracowników (spółka przejmowana; NIP: (…)). Finalnie niektórzy spośród pracowników Wnioskodawcy, przejęcie w ramach połączenia, należą do dwóch międzyzakładowych organizacji związkowych tj. do:

• Międzyzakładowej Organizacji Związkowej 1 H.,
• Międzyzakładowej Organizacji Związkowej 2 H.

Obie wskazane powyżej organizacje są w ramach dalszej części niniejszego wniosku zwane „Organizacjami”. Siedzibą Organizacji a także podmiotem zatrudniającym pracowników wchodzących w skład zarządu Organizacji jest spółka H. Spółka Akcyjna, zwana dalej Kontrahentem.

Partycypacja w kosztach międzyzakładowej organizacji związkowej

W przypadku obu Organizacji spełniona jest dyspozycja art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, zgodnie z którym możliwe jest zwolnienie (częściowe lub całkowite) z obowiązku świadczenia pracy członków zarządu Organizacji na okres kadencji w tym organie. W przypadku Organizacji dochodzi łącznie do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy trzech osób, zasiadających w ich organach.

Z powołanym powyżej przepisem ustawy o związkach zawodowych, stanowiącym uprawnienie do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, powiązany jest art. 34¹ tej ustawy, który to przepis określa w sposób wiążący podmioty zobowiązane do poniesiona kosztu wynagrodzenia osób zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy. W myśl art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych:

,,Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty; w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej:

1. z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
2. od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4 - odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji - w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.”
   
   

Powyższy przepis zobowiązuje Wnioskodawcę, jak podmiot zatrudniający członków Organizacji, do partycypowania w kosztach wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne członków zarządu Organizacji, w zakresie w jakim są zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy. Na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów o związkach zawodowych Wnioskodawca nie ma możliwości nie ponoszenia wskazanych powyżej kosztów. Wskazany przepis określa również, że proporcje uczestnictwa Wnioskodawcy w kosztach zatrudnienia członków zarządu Organizacji.

Model rozliczeń do dnia 30 listopada 2018 r.

W okresie do dnia 30 listopada 2018 r. jedną ze spółek przejętych (tj. P. Sp. z o.o. jako następcy wcześniej z nią połączonej spółki K. Sp. z o.o.) obowiązywało porozumienie z Kontrahentem o rozliczeniu kosztów Organizacji. Przedmiotem porozumienia było ryczałtowe rozliczenie kosztów wynagrodzeń członków zarządu Organizacji jak również innych kosztów takich jak np. koszty udostępnienia pomieszczeń, koszt administracyjno-biurowe etc. Podstawą rozliczenia były wystawiane przez Kontrahenta faktury, w których Kontrahent doliczył podatek od towarów i usług do zryczałtowanej kwoty kosztów jakie zgodziła się ponosić spółka przejęta. P. Sp. z o.o. wypowiedziała łączącą ją umowę z Kontrahentem określającą umowne zasady rozliczeń i ponoszenia kosztów funkcjonowania organizacji związkowych, w związku z tym od dnia 1 grudnia 2018 r. do rozliczeń tychże kosztów znajdują zastosowanie jedynie obowiązujące przepisy prawa.

Model rozliczeń od dnia 1 grudnia 2018 r.

Od dnia 1 grudnia 2018 r. do momentu przejęcia przez Wnioskodawcę, pomiędzy spółką przejętą a Kontrahentem nie istniał stosunek prawny dotyczący rozliczenia kosztów o których mowa w art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych. Ten stan nie uległ zmianie również po połączeniu spółki P. sp. z o.o. z P. S.A. tj. nie została zawarta żadna nowa umowa w tym zakresie. Podkreślenia wymaga, że w stanie od dnia przejęcia (tj. 13 stycznia 2019 r.) Wnioskodawcy nie łączy żaden umowny stosunek prawny z Kontrahentem w zakresie rozliczenia kosztów zatrudnienia członków zarządu Organizacji.

Pomimo propozycji zawarcia nowej umowy o rozliczeniu kosztów Organizacji (kosztów o zakresie szerszym niż wynikające z art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych) zarówno spółka przejęta (P. sp. z o.o.) jak i Wnioskodawca nie zdecydowali się na zawarcie takiej umowy. W okresie od 1 grudnia 2018 r. najpierw spółka przejęta, a następnie Wnioskodawca są zobowiązani do zwrotu Kontrahentowi wyłącznie kwot stanowiących kosztów zatrudnienia członków zarządu Organizacji.

W odniesieniu do kosztów wskazanych w akapicie powyżej, pomimo braku umowy i świadczenia jakiejkolwiek usługi. Kontrahent wystawia Wnioskodawcy faktury dokumentujące kwoty należnego zwrotu kosztów do których dolicza on podatek od towarów i usług według stawki podstawowej tj. 23%. Pomimo iż Kontrahenta i Wnioskodawcy nie łączy żaden umowny stosunek prawny. Kontrahent nie zmienił swojej dotychczasowej praktyki i traktuje dokonywany przez Wnioskodawcę zwrot kosztów jako wynagrodzenie za usługę.

Wnioskodawca nie zgadza się z zaprezentowanym przez Kontrahenta stanowiskiem i dokonuje na jego rzecz zwrotu (zapłaty) wyłącznie kwoty stanowiącej proporcjonalnie ustalonej wartości kosztów zatrudnienia członków zarządu Organizacji. Wnioskodawca nie dokonuje na rzecz Kontrahenta zwrotu kwot naliczonego przez niego podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podkreśla, że w stanie od dnia 1 grudnia 2018 r. przedmiotem rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem jest wyłącznie opisana powyżej wartość stanowiąc koszt zatrudnienia członków zarządu Organizacji na którą składają się:

• koszty wynagrodzeń.
• koszty składek na ubezpieczenia społeczne.
  
  

Koszty wskazane powyżej ustalane są w proporcji wynikającej z art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych tj. proporcjonalnie do liczby pracowników Wnioskodawcy należących do obu Organizacji.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca wskazuje na istotną kwestię jaką jest fakt. iż jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabyte towary lub usługi. Podstawą prawa do odliczenia podatku jest treść art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług .

Wskazane w akapicie powyżej prawo do odliczenia przysługuje (co do zasady) w odniesieniu, do czynności które zostały prawidłowo zidentyfikowane jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zostały udokumentowane fakturą zgodną z ustawą o VAT. Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

Odnosząc powyższe uwagi do sytuacji Wnioskodawcy trzeba stwierdzić, iż fakt opodatkowania/nieopodatkowania podatkiem od towarów i usług kwoty zwrotu kosztów utrzymania międzyzakładowej organizacji związkowej ma bezpośrednie przełożenie na wartość podatku naliczonego Wnioskodawcy. W ramach przykładu należy wskazać, że w sytuacji, w której Wnioskodawca dokona odliczenia podatku z faktur otrzymanych od Kontrahenta ze wskazanego tytułu (koszty utrzymania organizacji), a transakcja ta nie podlega opodatkowaniu, to naruszona zostanie norma wskazanego powyżej przepisu ustawy o VAT. Z tego względu uzyskanie interpretacji potwierdzającej czy wskazana czynność podlega opodatkowaniu ma znaczenie dla ochrony prawnego interesu Wnioskodawcy w kontekście prawidłowości rozliczenia podatku, w szczególności prawidłowości odliczenia podatku naliczonego.

Przedstawiając prawidłową wykładnię pojęcia ,,zainteresowania” o którym mowa w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, należy wskazać, że jest to kwestia obiektywna, wynikająca z prawa materialnego, inna niż zainteresowanie faktyczne albo ekonomiczne . Odnosząc zagadnienie „zainteresowania ” do podatku od towarów i usług Spółka wskazuje, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się za dopuszczalne składanie wniosku o interpretacje, który obejmuje elementy tego podatku realizowane przez sprzedawcę. W ramach przykładu Wnioskodawca wskazuje na następujące orzeczenia:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 marca 2019 r. (sygn. akt I SA/Po 47/19) – „Brak jest podstaw do odmowy wszczęcia postępowania interpretacyjnego w sytuacji, gdy konieczność ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług jest niezbędna do ustalenia przez wnioskodawcę momentu powstania u niego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 lutego 2019 r. (sygn. akt I SA/G1 1174/18) – „Strona dążyła do potwierdzenia zasadności swojego stanowiska co do dopuszczalności odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturze wystawionej przez podmiot niebędący w dacie jej wystawienia zarejestrowanym podatnikiem. Nie sposób się zgodzić z organem, że ocena tego stanowiska wymagałaby oceny stanu faktycznego, a nie przepisu prawa, gdyż chodzi właśnie o prawne konsekwencje podanego stanu faktycznego. Podatnik wyjaśnił bowiem z jakich okoliczności faktycznych (brak rejestracji dostawców jako podatników VAT) wynikają jego wątpliwości co do problemów w rozumieniu art. 86 u.p.t.u.”
  
  

Podsumowując powyższe rozważania Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż spełnia definicję zainteresowanego o której mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą tego stanowiska jest fakt, że uznanie, iż zwrot kosztów utrzymania Organizacji stanowi/nie stanowi zapłaty wynagrodzenia za wykonywaną przez Kontrahenta czynność podlegającą opodatkowaniu wypływa bezpośrednio na wartość podatku naliczonego Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 12 września 2019 r.):

Czy dokonywany od 1 grudnia 2018 r. zwrot kosztów zatrudniania członków zarządu Organizacji na zasadach wynikających z art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych stanowi zapłatę wynagrodzenia za czynność podlegająca opodatkowaniu w myśl art. 5 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez Kontrahenta w związku z dokonywanym przez Spółkę zwrotem kosztów?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, dokonywanych od 1 grudnia 2018 r. zwrot kosztów zatrudniania członków zarządu organizacji na zasadach wynikających z art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu w myśl art. 5 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Na wstępie uzasadniania stanowiska własnego Wnioskodawcy konieczne jest odwołanie się do treści właściwych przepisów ustawy o VAT. Podstawowym przepisem regulującym zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi:

„Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostaw a towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju:
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostaw a towarów.”
   
   

Powołany przepis tworzy zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ze względu na okoliczności opisanego stanu faktycznego w ramach dalszej analizy nie jest konieczne analizowanie czynności podlegających opodatkowaniu które związane są z obrotem towarowym, takie jak m.in. odpłatna dostawa towarów czy eksport towarów. Do sytuacji powstałej na podstawie art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych nie odnosi się również żaden szczególnych przepis ustawy o VAT określający przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Brak przepisu szczególnego pozwala stwierdzić, że relacja pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem wymaga oceny w kontekście zastosowania art. 8 ustawy o VAT.

Pojęcie świadczenia usług zostało zdefiniowane w treści art. 8 ust. 1 uVAT w myśl którego:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarem w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymaniu się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. ”
   
   

Powołany powyżej przepis stanowi, że świadczeniem usług jest każde świadczenie, które nie spełnia kryteriów do uznania za dostawę towarów. Definiowanie pojęcia świadczenia usług w powyższy sposób jest konieczne w celu wypełnienia zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Niezależnie jednak od bardzo szerokiego zakresu pojęcia świadczenia usług nie obejmuje ono wszystkich płatności/rozliczeń dokonywanych pomiędzy podmiotami gospodarczymi (podatnikami VAT). Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu VAT w postaci odpłatnego świadczenia usług konieczne jest bowiem wystąpienie świadczenia uzyskiwanego przez określonego beneficjenta, który dokonuje za nie zapłaty. Jak podnosi się w literaturze przedmiotu:

„Dychotomiczny podział czynności podlegających opodatkowaniu na dostawę towarów i świadczenie usług nie oznacza, iż każde przesunięcie czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych pomiędzy dwoma różnymi podmiotami może zostać uznane za świadczenie usług, jeśli nie stanowi dostawy towarów (tak np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15.01.2015 r. 1 FSK 1980/13, LEX nr 1611715) [...]

Warunkiem opodatkowania VAT określonego świadczenia jest zidentyfikowanie beneficjenta tej usługi. Bez podmiotu, który faktycznie uzyskuje korzyść w związku z otrzymaniem określonego świadczenia, nie można bowiem mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (por. m.in. wyrok NSA z 29.10.2015 r. I FSK 1352/14, LEX nr 1935255: nieprawomocny wyrok WSA w Lublinie z 4.12.2015 r. I SA/Lu 573/15, LEX nr 2013415; nieprawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 7.11.2017 r., 1 SA/Po 515/17). Odpłatne świadczenie usług wymaga istnienia stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. [...]

Muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Określone świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu VAT jako usługa wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonaniu świadczenia.”

Zacytowane powyżej fragmenty komentarza dotyczącego ustawy o VAT stanowią wyczerpujący przykład wykładni art. 8 ustawy o VAT, określający podstawowe elementy konieczne do uznania danej relacji ekonomicznej za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając na uwadze przeprowadzoną powyżej wykładnie, konieczna jest ocena relacji zachodzących pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem.

Art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych

Jak wskazano w stanie faktycznym, przedmiotem niniejszego wniosku jest ocena skutków prawnych odnoszących się do relacji pomiędzy spółką przejętą (Wnioskodawcą) a Kontrahentem od 1 stycznia 2018 r. Przedmiotem relacji jest wyłącznie zwrot kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne dokonywany na podstawie art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych. Od 1 grudnia 2018 r. zarówno spółki przejętej (P. Sp. z o.o.) jak i Wnioskodawcy nie łączyła z Kontrahentem żadna umowa/porozumienie w sprawie rozliczania kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne.

Odnosząc się do treści powołanego art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych należy wskazać, że jest to przepis bezwzględnie obowiązujący. Wnioskodawca nie ma możliwości nie stosowania się do wynikającego z niego nakazu. Równocześnie Wnioskodawca nie może dokonywać zwrotu kosztów jakiemukolwiek innemu podmiotowi, niezależnie od woli Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma wpływu na sam obowiązek dokonania zwrotu - jest on bowiem zależny od woli pracowników Wnioskodawcy. Sam fakt przynależności pracowników Wnioskodawcy do Organizacji wpływa na fakt powstania obowiązku uczestnictwa w kosztach zatrudnienia członków zarządu Organizacji. Równocześnie, to decyzją pracowników o przystąpieniu do Organizacji wpływa na wysokość kosztów, które Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu na rzecz Kontrahenta. Powyższe uwagi oznaczają, że relacja pomiędzy pracodawcami na podstawie art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych nie jest analogiczna do relacji podmiotów nabywających/świadczących usługi na rynku. Wnioskodawca nie ma bowiem w opisywanej relacji swobody kontraktowej, jak również nie ma wyboru co do zakresu kosztów jakie musi zwrócić.

Podsumowując powyższe uwagi należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma wyboru lub możliwości zmiany okoliczności wpływających na fakt i wysokość kosztów, które zobowiązany jest zwrócić Kontrahentowi. Jedyną podstawą dokonywania zwrotu opisywanych kosztów przez Wnioskodawcę jest powołany i opisany powyżej art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych.

Brak świadczenia na rzecz Wnioskodawcy

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na następujący fragment omawianego przepisu ustawy o związkach który stanowi: Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty /.../. Już wstępna analiza zacytowanego fragmentu przepisu wskazuje, że relacja zachodząca pomiędzy pracodawcami, których pracownicy należą do międzyzakładowej organizacji związkowej, stanowi o podziale związanych z tym kosztów. Przedmiotem relacji nie jest dokonywanie jakiekolwiek świadczenia przez pracodawcę rozliczającego koszty organizacji międzyzakładowej na rzecz innych pracodawców. Przedmiotem relacji jest wyłącznie zwrot koniecznych (ustawowo określonych) kosztów związanych z zwolnieniem określonych osób z obowiązku świadczenia pracy.

W tym kontekście, nie jest możliwe przyjęcie, że pracodawca zobowiązany do zwrotu kosztów staje się beneficjentem jakiegoś świadczenia. Musi on ponieść wydatek nałożony na niego na mocy ustawy ale nie wiąże się z tym faktem jakiekolwiek przysporzenie dla niego. Fakt zwrotu wskazanych kosztów nie prowadzi dla niego do powstania jakiegokolwiek aktywa lub prawa przydatnego w prowadzonej działalności. Zatrudnienie pracowników należących do związków zawodowych, w tym do międzyzakładowych organizacji związkowych, związane je z ponoszeniem dodatkowych kosztów w ramach swojej działalności gospodarczej. Ponoszenie wydatków związanych z działalnością gospodarczą nie oznacza, że podatnik musi uzyskiwać jakieś świadczenie wzajemne z tego tytułu.

Najlepszym przykładem sytuacji w której podatnik ponosi koszt w związku z którym nie otrzymuje świadczenia wzajemnego jest zapłata podatku. W przypadku gdyby pracownicy podatnika należeli do innego organizacji związkowej (nie międzyzakładowej) to nie zmieniłoby to faktu, że opłacając wynagrodzenie pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy, pracodawca nie otrzymałby świadczenia wzajemnego. Sam pracodawca nie jest i nie staje się członkiem między zakładowej organizacji związkowej i nie nabywa żadnych uprawnień ze względu na dokonany zwrot kosztów.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę należy również zwrócić uwagę na zmianę relacji łączącej strony tj. spółkę przejętą jak i Kontrahenta. W stanie do dnia 30 listopada 2018 r. spółka przejęta i Kontrahent posiadali zawarte porozumienie o rozliczeniu kosztów Organizacji. Przedmiotem porozumienia nie były wyłącznie koszty wynikające z ustawy o związkach zawodowych ale również inne koszty wynikające z faktu funkcjonowania międzyzakładowej organizacji związkowej w siedzibie Kontrahenta. Pomiędzy stanem faktycznym dotychczasowym (tj. do 30 listopada) i aktualnym zachodzi więc znaczna różnica wynikająca ze zmiany relacji między stronami. W efekcie zmienionej relacji, pomiędzy stronami nie ma zawartego żadnego porozumienia lub umowy regulującej kwestię zwrotu kosztów wskazanych w art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych. W tym kontekście trzeba podkreślić, że w stanie faktycznym od 1 grudnia 2018 r. pomiędzy stronami nie doszło do wzajemnych ustaleń o wartości wynagrodzenia za ewentualne świadczenie na rzecz spółki przejętej (Wnioskodawcy). W sprawie przedstawionej w niniejszym wniosku brak jest bowiem świadczenia za które Wnioskodawca mógłby zapłacić Kontrahentowi.

Podsumowanie

Dokonując podsumowania całości argumentacji wskazanej powyżej Wnioskodawca wskazuje, że:

• na podstawie bezwzględnie obowiązującego przepisu Wnioskodawca dokonuje wyłącznie zwrotu ustawowo określonych kosztów na rzecz Kontrahenta, wyłącznie do wartości wynikającej z przepisów,
• Wnioskodawca nie ma możliwości zrezygnowania z faktu ponoszenia kosztów jak również nie otrzymuje w zamian żadnego świadczenia wzajemnego,
• Wnioskodawcy i Kontrahenta nie łączy żaden stosunek kontraktowy, odpowiadający sytuacji świadczenia usług.
  
  

Mając na uwadze całość powyżej przedstawionych okoliczności, w kontekście powołanych przepisów ustawy o VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonywanych przez niego zwrot kosztów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że dokonywany zwrot kosztów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opisywany zwrot kosztów powinien więc zostać udokumentowany przez Kontrahenta za pomocą noty księgowej a nie za pomocą faktury.

Praktyka organów podatkowych

W uzasadnianiu swojego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje, że znajduje ono potwierdzenie w praktyce organów podatkowych tj. w wydawanych interpretacjach indywidualnych. W ramach przykładu Wnioskodawca powołuje następującą interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydaną w analogicznym stanie faktycznym:

• Interpretacja indywidualna Ministra Finansów wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Lodzi z dnia 27 marca 2012 r. (znak IPTPP4/443-144/11-4/ALN) - „Mając na uwadze ww. przepisy i przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż koszty wynagrodzeń i ubezpieczeń społecznych dotyczące przewodniczących organizacji związków zawodowych działających w spółkach nie stanowią - w świetle ustawy o VAT - żadnej z wymienionych czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. [...] Reasumując Wnioskodawca nie powinien być obciążany fakturami VAT z tytułu kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących przewodniczących organizacji związków zawodowych. Ww. czynności mogą być więc dokumentowane innymi dokumentami księgowymi np. notami księgowymi.
  
  

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

• opisywany zwrot kosztów nie stanowi zapłaty wynagrodzenia za czynność podlegająca opodatkowaniu (Wnioskodawca nie nabywa od Kontrahenta żadnej usługi lub towaru).
• Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Kontrahenta w związku z otrzymanym zwrotem.
  
  

Wnioskodawca podtrzymuje i uznaje za aktualne argumenty wskazane dotychczas w złożonym wniosku z dnia 9 lipca 2019 r. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje na treść art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. który wyraźnie zabrania odliczenia podatku z faktur dokumentujących czynności nie podlegające opodatkowaniu. Przyjmując za prawidłowe stanowisko, iż Kontrahent nie wykonuje na rzecz Wnioskodawcy czynności podlegających opodatkowaniu w zamian za dokonany zwrot kosztów, to Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na wystawionych przez niego fakturach z tego tytułu, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Finalną konsekwencją zaprezentowanego stanowiska jest stwierdzenie, że Kontrahent nie powinien wystawiać faktur w rozumieniu art. 106a ustawy o VAT na potrzeby dokumentowania kwoty otrzymanej od Wnioskodawcy w trybie art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych .

W opinii Wnioskodawcy w tak zarysowanym pytaniu oraz stanowisku własnym, związek wniosku o interpretacje z podatkowymi obowiązkami Spółki (sytuacją prawnopodatkową) jest bezpośredni i wyraźnie wykazany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku w pierwszej kolejności należy odnieść się do opodatkowania podatkiem od towarów i usług kosztów usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy, zatrudniania członków zarządu organizacji związkowej, na które składają się koszty wynagrodzeń oraz koszty składek na ubezpieczenie społeczne.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wskazać należy, że na potrzeby podatku od towarów i usług, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

• prawo do rozporządzania,
• przeniesienie tego prawa,
• możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.
  
  

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednak z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia. Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka H. wypełniając przepisy ustawy o związkach zawodowych, ponosi koszty utrzymania związków zawodowych, w tym koszty osobowe. W Spółce działa kilka międzyzakładowych organizacji związków zakładowych, które swoim działaniem obejmują również innych pracodawców w tym Wnioskodawcę.

Pomimo propozycji zawarcia umowy o rozliczeniu kosztów Organizacji (kosztów o zakresie szerszym niż wynikające z art. 431 ustawy o związkach zawodowych) Wnioskodawca nie zdecydował się na zawarcie takiej umowy. Zatem Wnioskodawca zwraca na rzecz Spółki H wyłącznie kwoty stanowiące koszt zatrudnienia członków zarządu Organizacji.

W myśl art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2019 r., poz. 263 ze zm.) pracodawca, na warunkach określonych w układzie zbiorowym pracy lub umowie, jest obowiązany udostępnić zakładowej organizacji związkowej pomieszczenia i urządzenia techniczne niezbędne do wykonywania działalności związkowej u pracodawcy.

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, przepisy art. 25¹-33¹ stosuje się do międzyzakładowej organizacji związkowej obejmującej swoim działaniem pracodawcę, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 34¹ i 34².

Zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ww. ustawy, pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej:

1. z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
2. od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4

–odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Jak wynika z cyt. wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, do żądania od nabywcy towaru, czy odbiorcy usługi zapłaty. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała tylko ta dostawa lub świadczenie usług, w przypadku których istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

Z istniejących relacji pomiędzy Spółką H, która ponosi koszty utrzymania związków zawodowych, w tym koszty osobowe a Wnioskodawcą (którego pracownicy są członkami międzyzakładowych organizacji związkowych) wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz Wnioskodawcy. Spółka H. świadczy usługi polegające na utrzymaniu związków zawodowych. Spółka H. ponosi m.in. koszty osobowe z tego tytułu.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że ww. czynności utrzymania organizacji związkowych (z którymi to czynnościami związane są m.in. koszty osobowe), spełniają definicję zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, bowiem można zidentyfikować beneficjentów tego świadczenia.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że Spółka H powinna opodatkować podatkiem od towarów i usług usługi utrzymania międzyzakładowych organizacji związków zawodowych tylko w części obejmującej koszty osobowe, obciążając Wnioskodawcę, z którym nie zawarła umowy o partycypacji w kosztach usług utrzymania międzyzakładowych organizacji związków zawodowych, a obciążyła go na podstawie rzeczywistych miesięcznych kosztów poniesionych na rzecz międzyzakładowych organizacji związków zawodowych i stanu liczebności członków związków zawodowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Natomiast nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca wykorzystuje usługi utrzymania międzyzakładowych organizacji związków zawodowych do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące partycypacji w kosztach osobowych utrzymania związków zawodowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.