Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.294.2019.1.MD
z 26 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 marca 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła drogą elektroniczną zeznanie podatkowe PIT-36 za 2018 r., w którym wykazała dochody swoje i swojego męża. Dokonała odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ulgę z tytułu użytkowania sieci internetowej.

Natomiast od podatku Wnioskodawczyni odliczyła składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz ulgę prorodzinną na czworo swoich i męża dzieci (dwoje małoletnich i dwoje dorosłych, uczących się, które nie przekroczyły 25 roku życia).

Zwrot nadpłaconego podatku otrzymała w kwietniu, natomiast w maju została wezwana przez pracownika Urzędu Skarbowego w (…) do przedłożenia dokumentów potwierdzających wykazane w zeznaniu kwoty i odliczenia.

Dokumenty powyższe dostarczyła i została poinformowana, iż niesłusznie skorzystała z ulgi na jedną ze swoich córek – (…), ponieważ przekroczyła ona dochód uprawniający do skorzystania z odliczenia. Wnioskodawczyni poinformowana została również o możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2018 r.

Córka Wnioskodawczyni (…) uzyskała dochód z działalności wykonywanej osobiście (umowa-zlecenie), jej przychód wyniósł 4.000 zł, koszty uzyskania przychodów wyniosły 709,92 zł, dochód – 3.290,08 zł, natomiast składki na ubezpieczenie społeczne 450,40 zł. Zatem podstawa opodatkowania wyniosła 2.839,68 zł (3.290,08 zł - 450,40 zł).

Dochód nie przekroczył 3.089 zł i nie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego – należna zaliczka pobrana przez płatnika w wysokości 236 zł została córce Wnioskodawczyni (…) w całości zwrócona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy córka Wnioskodawczyni (…) osiągnęła w 2018 r. dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę 3.089 zł, która stanowiła górny limit dochodów dziecka uprawniający do zastosowania ulgi na jego wychowanie, a w związku z tym czy Wnioskodawczyni mogła zastosować ulgę z tytułu wychowywania córki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skorzystanie przez Nią z ulgi na córkę (…) jest prawidłowe.

Wypełniając zeznanie podatkowe PIT-36 za 2018 r. i odliczając ulgę prorodzinną na swoją dorosłą córkę (…) szukała odpowiedzi czy przekroczenie dochodu 3.089 zł dotyczy dochodu po odliczeniu kosztów uzyskania przychodów czy dotyczy również uwzględnienia zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne. W przekonaniu, że odliczenie przez Wnioskodawczynię ww. ulgi jest słuszne utwierdził Wnioskodawczynię wyrok sądu w Bydgoszczy, sygn. akt I SA/Bd 956/14.

„W ocenie sądu, poprzez nawiązanie w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. do unormowań art. 27 i art. 30b tej ustawy ustawodawca wykazał, że przy określaniu kwoty uprawniającej do zastosowania ulgi z tytułu wychowywania pełnoletniego dziecka, należy uwzględnić kwotę odpowiadającą podstawie obliczenia podatku, do której odwołują się art. 27 i art. 30b ustawy. To od tej kwoty zależy bowiem bezpośrednia wysokość należnego podatku dochodowego oraz to, czy dziecko będzie w ogóle zobowiązane do jego uiszczenia. (…) Skoro celem omawianej instytucji jest pomoc podatnikom w związku z ciążącym na nich obowiązkiem łożenia na utrzymanie pełnoletnich dzieci w okresie ich nauki, uzasadnionym jest pogląd, że osiągnięcie przez dziecko dochodu w wysokości nie powodującej powstania obowiązku podatkowego nie oznacza, iż jego rodzice tracą prawo do odliczenia od podatku z tytułu powyższej ulgi. Ograniczenie pomocy państwa dla podatników wychowujących dzieci w takiej sytuacji jest – w ocenie tut. Sądu – bezpodstawne. Zapewniona jest natomiast pełna realizacja celu społecznego jaki został ustanowiony w art. 27f u.p.d.o.f. (…) Podsumowując należy stwierdzić, że zarówno wyniki wykładni językowej, jak i cele omawianej ulgi mającej pomóc w kosztach utrzymania i wychowania dzieci w ramach polityki prorodzinnej, którą nakazuje Konstytucja RP sprzeciwiają się odmowie zastosowania ulgi w rozpoznawanej sprawie w konsekwencji zaskarżona decyzja narusza przepisy prawa materialnego tj. art. 6 ust. 4 pkt 3, art. 27f ust. 1, 2 i 6 u.p.d.o.f.”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 powołanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Wedle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Wskazany wyżej przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2019 r. – obejmuje swoją dyspozycją dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
   
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów ustawodawca jednoznacznie zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je równocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Z opisu stanu faktycznego wniosku wynika, że w dniu 24 marca 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła drogą elektroniczną zeznanie podatkowe PIT-36 za 2018 r., w którym wykazała dochody swoje i swojego męża. Dokonała odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ulgę z tytułu użytkowania sieci internetowej. Natomiast od podatku Wnioskodawczyni odliczyła składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz ulgę prorodzinną na czworo swoich i męża dzieci (dwoje małoletnich i dwoje dorosłych, uczących się, które nie przekroczyły 25 roku życia). Zwrot nadpłaconego podatku otrzymała w kwietniu, natomiast w maju została wezwana przez pracownika Urzędu Skarbowego w (…) do przedłożenia dokumentów potwierdzających wykazane w zeznaniu kwoty i odliczenia. Dokumenty powyższe dostarczyła i została poinformowana, iż niesłusznie skorzystała z ulgi na jedną ze swoich córek – (…), ponieważ przekroczyła ona dochód uprawniający do skorzystania z odliczenia. Wnioskodawczyni poinformowana została również o możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2018 r. Córka Wnioskodawczyni (…) uzyskała dochód z działalności wykonywanej osobiście (umowa-zlecenie), jej przychód wyniósł 4.000 zł, koszty uzyskania przychodów wyniosły 709,92 zł, dochód – 3.290,08 zł, natomiast składki na ubezpieczenie społeczne 450,40 zł. Zatem podstawa opodatkowania wyniosła 2.839,68 zł (3.290,08 zł - 450,40 zł). Dochód nie przekroczył 3.089 zł i nie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego – należna zaliczka pobrana przez płatnika w wysokości 236 zł została córce Wnioskodawczyni (…) w całości zwrócona.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z ww. uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej. W 2018 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Dla ustalenia dochodu dziecka – uprawniającego rodzica do skorzystania z ulgi prorodzinnej – dochód należy określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania przychodu. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 26 ww. ustawy odróżnił pojęcie tegoż dochodu od podstawy opodatkowania (podstawy obliczenia podatku). Podstawę opodatkowania (podstawę obliczenia podatku) stanowi bowiem dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczonych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Zatem, ustalając za rok 2018 dochód córki (…) Wnioskodawczyni zobowiązana była od kwoty osiągniętego przez córkę przychodu z działalności wykonywanej osobiście (umowy-zlecenia) odjąć wyłącznie koszty jego uzyskania. Ponieważ dochód ten, w przypadku tej pełnoletniej, uczącej się córki w 2018 r. przekroczył kwotę 3.089 zł, o której mowa w art. 27f w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie mogła, w rozliczeniu za rok 2018, zastosować ulgi prorodzinnej na tę córkę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanego przez Wnioskodawczynię wyroku wskazać należy, że dotyczy on tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.