Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.344.2019.4.KP
z 26 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2019 r. (data wpływu 12 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 września 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w drodze kupna nabył do majątku osobistego nieruchomość, na którą składa się grunt wraz z halą magazynową (dalej łącznie jako: Nieruchomość 1).

Na podstawie umowy najmu z dnia 1 lipca 2017 r. Wnioskodawca wynajmuje Nieruchomość 1 na rzecz spółki cywilnej (dalej jako: Najemca 1). Strony umowy uzgodniły stałą płatność, rozliczaną w systemie miesięcznym z tytułu wynajmu nieruchomości. Umowa pomiędzy Wnioskodawcą i Najemcą 1 została zawarta na czas nieokreślony. Najemca 1 wykorzystuje Nieruchomość 1 do prowadzenia działalności związanej z auto handlem. Nieruchomość 1 nie jest i nie będzie podnajmowana ani udostępniana na rzecz osób trzecich.

Jednocześnie Wnioskodawca na podstawie umowy najmu wynajmuje na rzecz spółki akcyjnej (dalej jako: Najemca 2) część Nieruchomości 1 w celu umieszczenia jednej sztuki dwustronnego urządzenia reklamowo-informacyjnego typu baner o wymiarze 1040x250 cm. Z tego tytułu strony, w umowie zawartej na czas nieokreślony, uzgodniły wynagrodzenie roczne, płatne w okresach kwartalnych.

Wnioskodawca z tytułu świadczenia usługi najmu wystawia Najemcy 1 i Najemcy 2 faktury przyjmując 23 % stawkę VAT. Przychód uzyskiwany z tytułu najmu Nieruchomości 1 Wnioskodawca opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z zastosowaniem 8,5 % stawki.

Wnioskodawca na podstawie umowy użyczenia zawartej z ojcem jest także posiadaczem nieruchomości, na którą składa się grunt wraz z domem jednorodzinnym o powierzchni ok. 200 m2 (dalej łącznie jako: Nieruchomość 2). Umowa użyczenia została zawarta na czas nieokreślony, natomiast Wnioskodawca na jej podstawie może w sposób dowolny dysponować Nieruchomością 2.

W związku ze zmianą sytuacji ekonomicznej, Wnioskodawca planuje wynajmować również Nieruchomość 2. Najemcą Nieruchomości 2 będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Najemca 3), a umowa najmu pomiędzy stronami zostanie zawarta na czas nieokreślony. Jedyną osobą osiągającą przychód z tytułu najmu będzie Wnioskodawca, który zostanie wskazany jednoosobowo jako wynajmujący.

W umowie najmu znajdzie się zapis, zgodnie z którym Najemca 3 będzie wykorzystywał Nieruchomość 2 z przeznaczeniem na zakwaterowanie maksymalnie 23 osób - uzyska więc prawo do podnajmu nieruchomości. Jednocześnie umowa najmu będzie stanowiła, że Najemca 3 nie ma prawa do oddania Nieruchomości 2 w podnajem lub do używania osobom trzecim bez pisemnej zgody Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie miał wiedzy na temat warunków podnajmu dokonywanego przez Najemcę 3.

Wnioskodawca uzgodni z Najemcą 3 stałą płatność miesięczną z tytułu najmu. W związku z powyższym, pomimo podnajmowania przez Najemcę 3 Nieruchomości 2 przychód Wnioskodawcy z tytułu najmu nie będzie zależny od czynności realizowanych przez najemcę, sposobu najmu, czy też okresu, na który Najemca 3 udostępni Nieruchomość 2 podnajemcom.

Najem ma i będzie miał charakter najmu prywatnego. Powzięcie decyzji o najmie Nieruchomości 1 stanowiło zwyczajowe gospodarowanie majątkiem, którego celem jest zaspokajanie potrzeb osobistych Wnioskodawcy. Ponadto również decyzja o najmie Nieruchomości 2 była spowodowana racjonalnym działaniem Wnioskodawcy w zakresie rozporządzania przedmiotem oddanym do użytkowania na podstawie umowy użyczenia zawartej z ojcem.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić profesjonalnej działalności marketingowej w celu wynajęcia Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 (dalej łącznie jako: Nieruchomości). Wnioskodawca planuje wynajmować Nieruchomości na podstawie umów długoterminowych, dlatego nie zakłada częstego poszukiwania potencjalnych najemców. Niemniej jednak w razie trudności ze znalezieniem najemców, poszukiwanie potencjalnych usługobiorców będzie następowało na własną rękę, za pośrednictwem ogłoszeń zamieszczonych w Internecie oraz tzw. „pocztą pantoflową”. Wnioskodawca zamierza wynajmować Nieruchomości na rzecz podmiotów gospodarczych.

W ramach najmu Wnioskodawca nie zatrudnia i nie zamierza zatrudniać żadnych osób obsługujących najem - nie będzie korzystał z usług zarządczych innych podmiotów.

Przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej nie jest związany z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył Nieruchomości z zamiarem wykorzystywania ich do tej działalności. Nieruchomości nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a czynności związane z najmem będą wykonywane poza prowadzoną działalnością.

Przychód uzyskiwany z tytułu najmu stanowi dla Wnioskodawcy jedynie dodatkowe źródło przychodów, w stosunku do środków osiągniętych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe nie zmieni się również po oddaniu w najem Nieruchomości 2.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość 1 składa się z gruntu i hali magazynowej. Nabycie gruntu miało miejsce w marcu 2014 r., w tym samym roku Wnioskodawca wybudował na ww. gruncie halę magazynową. Nabycie Nieruchomości 1 nastąpiło częściowo ze środków własnych Wnioskodawcy, a częściowo z kredytu.

Umowa użyczenia Nieruchomości 2 została zawarta 1 lipca 2019 r. Umowa najmu części nieruchomości 1 - banneru reklamowo-informacyjnego, została zawarta ze spółką akcyjną 16 maja 2017 r.

Nieruchomości 1 i 2 nie były w żaden sposób wykorzystywane. Nabycie Nieruchomości 1 stanowiło lokatę kapitału. Wnioskodawca nie wykorzystywał Nieruchomości 1 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Nieruchomość nie została również wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Ze względu na zmianę sytuacji finansowej Wnioskodawca zdecydował się na oddanie Nieruchomości 1 w najem. Również Nieruchomość 2 nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej ani też nie widnieje w ewidencji środków trwałych. Od momentu nabycia Nieruchomości 2, była ona remontowana przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11 .Z).

Wnioskodawca ani jego małżonka nie są wspólnikami opisanych we wniosku spółek, nie występują również żadne inne powiązania pomiędzy Wnioskodawcą/małżonką a spółkami.

Wnioskodawca nie jest właścicielem/posiadaczem innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku, ani nie jest właścicielem/posiadaczem innych nieruchomości niż wskazane we wniosku, oddanych w najem/użyczenie.

Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał nabycia innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu Nieruchomości 2 będzie stanowiła na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) - dalej jako: Ustawa o VAT, usługę podlegającą opodatkowaniu z zastosowaniem 23 % stawki VAT?
2. Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu najmu Nieruchomości będzie stanowił przychód z najmu prywatnego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2019 r. poz. 29 ze zm.) - dalej jako: Ustawa o PIT, a co za tym idzie Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie Nr 2). W odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie Nr 1) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany z tytułu najmu Nieruchomości będzie stanowił przychód z najmu prywatnego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a co za tym idzie Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ustawy o PIT, odrębnymi źródłami przychodów są między innymi określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, w myśl którego za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT). Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca uzyskuje przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym raz jeszcze należy wskazać, że działalność ta nie jest związana z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami.

Nieruchomości będące przedmiotem najmu nie stanowią i nie będą stanowiły składnika majątku rzeczowego związanego z działalnością gospodarczą. Nieruchomości nie znajdą się w ewidencji środków trwałych żadnego przedsiębiorstwa, przez co nie będą stanowiły składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy o PIT daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu;
• wykonywana jest w sposób ciągły;
• prowadzona jest w sposób zorganizowany.

Zatem z przychodami uzyskiwanymi z najmu i zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy najem spełnia powyższe kryteria wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT lub przedmiotem umowy najmu są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT) lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Dla określenia źródła przychodu z najmu, podstawowe znaczenie ma sposób wykonywania najmu - profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Wnioskodawca jest zdania, że uzyskiwane przychody z tytułu najmu Nieruchomości nie stanowią i nie będą stanowiły przychodu z działalności gospodarczej.

Świadczy o tym fakt, że umowy najmu Nieruchomości nie są i nie będą zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast przedmiot najmu nie stanowi i nie będzie stanowił składnika majątku związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobową działalnością gospodarczą.

Powzięcie decyzji o najmie Nieruchomości 1 stanowiło zwyczajowe gospodarowanie majątkiem, którego celem jest zaspokajanie potrzeb osobistych Wnioskodawcy. Jednocześnie również decyzja o najmie Nieruchomości 2 była spowodowana racjonalnym działaniem Wnioskodawcy w zakresie rozporządzania przedmiotem oddanym do użytkowania na podstawie umowy użyczenia zawartej z ojcem. Wnioskodawca korzystając z pełnej swobody co do dysponowania Nieruchomością 2 - zagwarantowanej w umowie użyczenia, ze względu na zmianę okoliczności ekonomicznych podjął decyzję o jej wynajmie i przeznaczeniu środków z tego tytułu na zabezpieczenie przyszłych kosztów utrzymania siebie i ojca.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) - przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy w zakresie przewidzianym umową i przepisami prawa. Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności. Z uwagi na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą. Kodeks cywilny nie przewiduje żadnej szczególnej formy zawierania tej umowy i może ona być zawarta w dowolnej formie, np. pisemnej, ustnej, aktu notarialnego, czynności konkludentnych (dorozumianych). Umowa użyczenia polega więc na nieodpłatnym oddaniu rzeczy do używania innej osobie.

Stosowanie do art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy podkreślić, że żaden przepis zarówno ustawy o PIT jak i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie uzależnia możliwości opodatkowania według zasad przewidzianych w tych ustawach przychodu z najmu od posiadania przez wynajmującego prawa własności do wynajmowanego składnika majątkowego. Kluczowe w tym zakresie jest ustalenie, który podmiot uzyskuje z tego tytułu przychód.

Jedyną osobą uzyskującą przychód z najmu Nieruchomości 2 będzie Wnioskodawca, który zostanie jednoosobowo określony jako strona umowy najmu. Z tego względu w ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przychody z najmu Nieruchomości 2 będą mogły być opodatkowane zgodnie z wolą Wnioskodawcy.

Nieruchomość 2 będzie podnajmowana przez Najemcę 3 na rzecz innych wynajmujących. Najemca 3 wynajmie Nieruchomość 2 od Wnioskodawcy, a następnie będzie rozporządzał Nieruchomością 2 na rzecz dalszych podnajemców. Najemca 3 będzie miał prawo świadczyć usługi najmu krótkoterminowego oraz długoterminowego - w co nie będzie ingerował Wnioskodawca, niemniej jednak dalszy podnajem będzie uzależniony od wyrażenia zgody przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy nieistotna pozostaje okoliczność czy umowy najmu zawierane przez Najemcę 3 będą miały charakter umów długoterminowych czy krótkoterminowych, ponieważ dla możliwości uznania najmu za najem prywatny, kluczowe znaczenie ma umowa łącząca Najemcę 3 z Wnioskodawcą, a nie relacje będące następstwem tej transakcji. Sposób realizacji najmu przez Najemcę 3 nie ma wpływu na możliwość opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przez Wnioskodawcę.

Zarówno dotychczasowa działalność Wnioskodawcy w zakresie najmu jak również przyszła nie będzie spełniała cech charakterystycznych dla transakcji zorganizowanych.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Podkreślenia wymaga fakt, że aktywność Wnioskodawcy związana z najmem Nieruchomości będzie ograniczona do zawarcia trzech długoterminowych umów najmu.

Wnioskodawca planuje wynajmować Nieruchomości na podstawie umów długoterminowych, dlatego nie zakłada częstego poszukiwania potencjalnych najemców. Niemniej jednak w razie trudności ze znalezieniem najemców, poszukiwanie potencjalnych usługobiorców będzie następowało na własną rękę, za pośrednictwem ogłoszeń zamieszczonych w Internecie oraz tzw. „pocztą pantoflową”. Wnioskodawca zamierza wynajmować Nieruchomości na rzecz podmiotów gospodarczych.

Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczył żadnych dodatkowych usług na rzecz najemców ani dalszych podnajemców, tj. nie prowadzi stałej recepcji, nie świadczy usług gastronomicznych, usług sprzątania czy innych czynności związanych z tzw. serwisem pokojowym. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności nie można przypisać Wnioskodawcy działań będących świadczeniem usług zakwaterowania czy usług hotelowych.

Ponadto, jak wskazano w stanie faktycznym przychód uzyskiwany z tytułu najmu będzie dla Wnioskodawcy jedynie dodatkowym źródłem przychodów, w stosunku do środków uzyskiwanych z działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca nie zamierza podejmować szeroko zakrojonych działań w zakresie najmu, bowiem Wnioskodawca nie zamierza traktować uzyskanych z tego tytułu zysków jako główne źródło przychodów. Z tego samego względu Wnioskodawca nie planuje stosować środków charakterystycznych dla przedsiębiorców, by utrzymać i wzmacniać swoją pozycję na rynku świadczonych usług.

W ramach najmu Wnioskodawca nie zatrudnia i nie zamierza zatrudniać żadnych osób obsługujących najem - nie będzie korzystał z usług zarządczych innych podmiotów.

Wnioskodawca wynajmując Nieruchomości osiągnie zysk w postaci czynszu, zatem najem będzie miał zarobkowy charakter. Niemniej jednak taka okoliczność nie stanowi samodzielnej przesłanki wystarczającej do zakwalifikowania uzyskanego z tego tytułu przychodu do źródła działalność gospodarcza.

Mając na uwadze powyższe, nie można uznać, że najem Nieruchomości 1 będzie spełniał definicję działalności gospodarczej. Ponadto definicji działalności gospodarczej nie będzie spełniał także najem Nieruchomości, w momencie kiedy Wnioskodawca zdecyduje się na objęcie jego przedmiotem także Nieruchomości 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, oddając w najem również Nieruchomość 2 - czasowo przez niego niewykorzystywaną, postępuje racjonalnie, co nie czyni takiego działania spełniającym cechy charakterystyczne dla działalności gospodarczej i w konsekwencji nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do opodatkowania najmu ryczałtem.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami, Nieruchomości nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a wynajem Nieruchomości nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły. Z tego względu w opinii Wnioskodawcy wynajem Nieruchomości 2 przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy 3 na podstawie długoterminowej umowy najmu, bez względu na sposób dalszego podnajmu przez Najemcę 3 nie będzie spełniał definicji działalności gospodarczej. Działalnością gospodarczą nie będzie również najem Nieruchomości 1.

Podsumowując powyższe, zarówno dotychczasowy jak i planowany przez Wnioskodawcę najem Nieruchomości nie spełnia definicji działalności gospodarczej. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy środki finansowe uzyskane z tytułu najmu Nieruchomości będą zaliczane do źródła przychodu uregulowanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (tzw. najem prywatny).

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, są opodatkowane na zasadach określonych w tej ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Odnosząc się do stanu faktycznego, Wnioskodawca raz jeszcze wskazuje, że dla opodatkowania przychodów z najmu wybrał formę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2157, z późn. zm.) - dalej jako: u.z.p.d.f., ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

• prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1),
• osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 2).

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o czym stanowi art. 2 ust. 1a u.z.p.d.f.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1a u.z.p.d.f. „opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym”.

Reasumując, planowany przez Wnioskodawcę najem Nieruchomości nie wypełni definicji działalności gospodarczej. Z tego względu przychód uzyskany z najmu tych Nieruchomości należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (tzw. najem prywatny). Rozliczając przychód z najmu Wnioskodawca wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w u.z.p.d.f. W związku z powyższym Wnioskodawca po oddaniu w najem również Nieruchomości 2, będzie miał prawo do opodatkowania uzyskanych w ten sposób przychodów z zastosowaniem stawki ryczałtowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania bądź zgłoszenia do właściwego rejestru tej działalności. Działania podatnika wypełniają także definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio aktywne czynności w zakresie najmu nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej jak i w okresie realizacji) angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą.

Istotne znaczenie choć nie decydujące mają również poszczególne elementy stanu faktycznego będące efektem działań podatnika np. to czy posiadane nieruchomości są przeznaczone przede wszystkim na cele inwestycyjne w postaci czerpania zysków z najmu, czy jedynie na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny, a całokształt okoliczności faktycznych wskazuje, że tylko okazjonalnie, sporadycznie mogą być przeznaczone do wynajmu i mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem.

W efekcie działania podatnika, w stosunku do składników majątkowych będących w jego posiadaniu (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od zwyczajowego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie źródło stałego (nie okazjonalnego) zarobkowania.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy. Ocena czy podmiot prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu uzależniona jest od ustalenia, czy dana działalność zarobkowa spełnia jednocześnie wszystkie przesłanki pozytywne wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie wystąpiły przesłanki negatywne określone w art. 5b ust. 1 tej ustawy. Jeżeli składniki majątku będą wykorzystywane w taki sposób, że rozmiary tej działalności, powtarzalność, zarobkowy charakter, sposób zorganizowania, jej profesjonalny charakter będą wskazywać, że jest to działalność gospodarcza, wówczas uzyskiwane z tej działalności przychody będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej, a nie do przychodów z najmu. A zatem, podatnik kreując elementy stanu faktycznego może uzyskiwać przychody z najmu albo w sposób zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nieokazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, nieprofesjonalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Jeżeli więc istnieją wątpliwości co do podatkowoprawnej kwalifikacji przychodów (dochodów) do właściwego źródła przychodów i w konsekwencji prawidłowości sposobu ich opodatkowania, pomimo wyrażanego przez podatnika oświadczenia woli do zamiaru, w jakim zawierane są umowy najmu, obiektywnej ocenie musi zostać poddany całokształt okoliczności w jakich te umowy są zawierane.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019, poz. 43), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Raz jeszcze w tym miejscu należy zaakcentować, że decydujące znaczenie dla zakwalifikowania prawnopodatkowej przychodów z najmu do właściwego źródła ma przede wszystkim całokształt okoliczności faktycznych danej sprawny, sposób wykonywania najmu, a nie wybór tej kwalifikacji dokonany przez podatnika, czy też brak urzędowej rejestracji tej działalności. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek. W 2014 r. Wnioskodawca nabył w części ze środków pochodzących z kredytu bankowego, do majątku osobistego nieruchomość, którą zabudował halą magazynową i od dnia 1 lipca 2017 r. wynajmuje spółce cywilnej do prowadzenia działalności związanej z auto handlem. Jednocześnie część ww. nieruchomości jest od dnia 16 maja 2017 r. wynajmowana spółce akcyjnej w celu umieszczenia banneru reklamowo-informacyjnego. W dniu 1 lipca 2019 r. Wnioskodawca na podstawie umowy użyczenia zawartej z ojcem otrzymał do używania dom jednorodzinny, w którym przeprowadził remont. Wnioskodawca planuje ww. dom oddać w najem spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, z przeznaczeniem na zakwaterowanie maksymalnie 23 osób (prawo do podnajmu). Wszystkie powyższe umowy najmu zostały zawarte na czas nieokreślony, z podmiotami gospodarczymi, w celu zarobkowym. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić profesjonalnej działalności marketingowej w celu wynajęcia Nieruchomości, nie zakłada częstego poszukiwania potencjalnych najemców. W razie trudności ze znalezieniem najemców, poszukiwanie potencjalnych usługobiorców będzie następowało na własną rękę, za pośrednictwem ogłoszeń zamieszczonych w Internecie oraz tzw. „pocztą pantoflową”. W ramach najmu Wnioskodawca nie zatrudnia i nie zamierza zatrudniać żadnych osób obsługujących najem - nie będzie korzystał z usług zarządczych innych podmiotów. Czynności związane z najmem będą wykonywane poza prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku, pozwala przyjąć, że działania Wnioskodawcy odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności i Wnioskodawca ma zamiar uczynienia sobie z najmu stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania. Wnioskodawca nabył Nieruchomość 1, którą zabudował halą magazynową. Nabycia nieruchomości dokonał częściowo ze środków pochodzących z kredytu. Tym samym podjął przemyślane i zorganizowane działania w celu sfinansowania inwestycji, żeby mieć stałe źródło dochodu. Ww. nieruchomości nie wykorzystuje w ramach własnej działalności gospodarczej, natomiast decyduje się na oddanie jej w najem innemu podmiotowi gospodarczemu do prowadzenia działalności związanej z auto handlem. Dodatkowo zamierza czerpać korzyści z nieruchomości oddanej do użytkowania w związku z zawartą z ojcem umową użyczenia domu jednorodzinnego (Nieruchomość 2). Ww. dom, po przeprowadzonym w nim remoncie, Wnioskodawca zamierza oddać w najem podmiotowi gospodarczemu z przeznaczeniem na zakwaterowanie maksymalnie 23 osób. Trudno zatem mówić o prywatnym (osobistym) wykorzystaniu przedmiotu oddanego do użytkowania na podstawie umowy użyczenia.

Prowadząc opisany we wniosku najem Wnioskodawca będzie bez wątpienia działał we własnym imieniu, a podejmowane czynności będą rodzić bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki. Działania Wnioskodawcy dotyczące najmu posiadanej nieruchomości oraz rozporządzanie nieruchomością oddaną do użytkowania mają charakter długofalowy, ukierunkowany na wykorzystanie ww. nieruchomości w sposób zorganizowany i ciągły. Nie sposób im przy tym przypisać cech zwyczajowego gospodarowania własnym majątkiem. Cechą charakterystyczną działalności gospodarczej - co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku - jest również jej ukierunkowanie na zaspakajanie potrzeb osób trzecich. Sposób wykonywania najmu w rozpatrywanym przypadku, przesądza o zakwalifikowaniu uzyskiwanych przychodów z tego tytułu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Prowadzony przez Wnioskodawcę najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Zakres najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Tego rodzaju działania nie mogą więc mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności.

Całokształt okoliczności faktycznych sprawy przesądza o tym, że różnego rodzaju działania Wnioskodawcy (zaciągnięcie kredytu na nabycie nieruchomości gruntowej, budowa hali magazynowej, przyjęcie do użytkowania domu jednorodzinnego, przeprowadzenie remontu), nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności, które z uwagi na skalę prowadzonego najmu wykonują przedsiębiorcy i które obarczone są pewnym ryzykiem gospodarczym.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanych uregulowań prawnych, stwierdzić jednoznacznie należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzony najem ze względu na sposób jego wykonywania, jego ciągły i zorganizowany charakter, szczególnie w fazie przygotowawczej nie jest najmem okazjonalnym, lecz realizowany jest w sposób wypełniający znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji - biorąc pod uwagę treść wniosku oraz przytoczone przepisy prawa w tym zakresie - należy stwierdzić, że opisany we wniosku najem spełnia wszystkie przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane z tytułu najmu nieruchomości, należy zaliczyć zatem do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji uzyskiwane przychody z najmu nie mogą być zakwalifikowane do tzw. najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.