2019.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.442.2019.2.EW
z 25 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismami z dnia – brak daty sporządzenia oraz z dnia 2 września 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w całości lub w części w związku z realizacją projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w całości lub w części w związku z realizacją projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury”. Wniosek uzupełniono w dniu 4 września 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (...) (dalej także: Wnioskodawca lub Gmina) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Gmina realizuje projekt pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury”, na który to otrzymała dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Umowa o przyznaniu pomocy pomiędzy Samorządem Województwa (...), a Gminą została podpisana w dniu 7 maja 2019 r. Ponieważ budynek (...) Centrum Kultury użytkowany jest przez instytucję kultury, która nie jest czynnym płatnikiem podatku VAT i nie generuje dochodów opodatkowanych podatkiem VAT, dlatego też Gmina w żaden sposób nie może odzyskać podatku VAT zapłaconego z faktur podczas realizowanej inwestycji. Zakupy usług w ramach realizowanej inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, dlatego też kwota zawarta w umowie o przyznaniu pomocy będzie w wartości brutto.

W zakres przebudowy budynku (…) Centrum Kultury wchodzi:

Przebudowa stolarki zewnętrznej (...). Wraz z dociepleniem części ścian zewnętrznych nadziemnych budynku (...).
Docieplenie cokołu (…).
Przebudowa balkonu (…).
Przebudowa schodów zewnętrznych (…).
Przebudowa dachu –(…).
Zostanie wykonana również nowa instalacja odgromowa.
Montaż na piętrze w pomieszczeniu Sali głównej CK dwóch klimatyzatorów.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu na pytanie o treści:

„Czy (…) Centrum Kultury jest jednostką organizacyjną Gminy, która podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT, czy odrębnym od Gminy podmiotem posiadającym osobowość prawną?” – Zainteresowany wskazał, że (…) Centrum Kultury w (...) jest odrębnym podmiotem posiadającym osobowość prawną i nie podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT.
„Na kogo (tj. na Gminę czy (…) Centrum Kultury) wystawiane będą faktury obejmujące wydatki ponoszone na realizację projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury”?” – Zainteresowany wskazał, że faktury obejmujące wydatki ponoszone na realizację projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury” wystawiane będą na Gminę (...).
„Kto jest właścicielem budynku, którego dotyczą wydatki związane z realizacją projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury”?” – Zainteresowany wskazał, że właścicielem budynku jest Gmina (...).
„Na jakiej podstawie przedmiotowy budynek użytkowany jest/będzie przez (…) Centrum Kultury? Czy Gmina udostępnia/będzie udostępniała budynek (…) Centrum Kultury nieodpłatnie, tj. w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, np. umowa użyczenia?” – Zainteresowany wskazał, że Gmina udostępnia budynek (…) Instytucji Kultury bezpłatnie, na podstawie umowy użyczenia zawartej w dniu 18 września 2007 r.
„Czy efekty ww. projektu (tj. przebudowany budynek) wykorzystywane będą przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych?” – Zainteresowany wskazał, że przebudowany budynek (...) Centrum Kultury nie będzie wykorzystywany przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, informacja taka zawarta również była we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina (...) realizując projekt pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury w (...)” będzie miała możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT w całości lub w części zarówno w trakcie realizacji jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury w (...)” nie będzie miała możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w całości ani w części, zarówno w trakcie realizacji jak i po jej zakończeniu, ponieważ realizowany projekt jest z zakresu zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zadań gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, przebudowa budynku zapewni odpowiednie warunki do organizowania i animowania społeczności lokalnej w wydarzenia artystyczne, kulturalne i integracyjne. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat ani nie będzie osiągała z tego tytułu innych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. I tak, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym. Gmina realizuje projekt pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury”. Umowa o przyznaniu pomocy pomiędzy Samorządem Województwa (...), a Gminą została podpisana w dniu 7 maja 2019 r. W zakres przebudowy budynku ... Centrum Kultury wchodzi:

Przebudowa stolarki zewnętrznej (...). Wraz z dociepleniem części ścian zewnętrznych nadziemnych budynku (…).
Docieplenie cokołu (…).
Przebudowa balkonu (…).
Przebudowa schodów zewnętrznych (…).
Przebudowa dachu –(…).
Zostanie wykonana również nowa instalacja odgromowa.
Montaż na piętrze w pomieszczeniu Sali głównej CK dwóch klimatyzatorów.

Budynek po przebudowie spełniać będzie bez zmian obecną swoją funkcję – budynku (...) Centrum Kultury w (...). W budynku, w części CK organizowane będą okolicznościowe zebrania społeczne i kulturalne mieszkańców Gminy, tj. zajęcia wokalne, zajęcia gry na instrumentach muzycznych, artystyczne, zabaw integracyjnych, ruchowe oraz spotkań z okazji Dnia Babci, Dziadka, Kobiet, Dziecka itp. Planowany zakres robót nie wpływa na zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń budynku. Nie ulegają zmianie parametry techniczne budynku (kubatura, pow. zabudowy, pow. użytkowa). Gmina realizując projekt będzie realizowała zadania własne nałożone na nią przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a tym samym nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów, ani usług związanych z realizowaną inwestycją. Faktury obejmujące wydatki ponoszone na realizację projektu pn. „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury” wystawiane będą na Gminę (...). Właścicielem budynku jest Gmina (...). (…) Centrum Kultury w (...) jest odrębnym podmiotem posiadającym osobowość prawną i nie podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT. Gmina udostępnia budynek (…) Instytucji Kultury bezpłatnie, na podstawie umowy użyczenia zawartej w dniu 18 września 2007 r. Przebudowany budynek (...) Centrum Kultury nie będzie wykorzystywany przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy realizując projekt pn.: „Przebudowa (...) Centrum Kultury w (...)” będzie miał on prawo do odzyskania podatku naliczonego w całości lub w części zarówno w trakcie realizacji projektu jak i po jego zakończeniu.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej Dyrektywy Rady 67/228, Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji, gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt 10 wyroku). Ponadto, w wyroku z dnia 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ, Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest »odpłatnie« w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu tylko, jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku” (pkt 24).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu, muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Analizując kwestię prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w celu realizacji projektu – polegającego na przebudowie budynku (...) Centrum Kultury – który jest obecnie przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz (...) Centrum Kultury (będącego odrębnym podmiotem posiadającym osobowość prawną), należy wskazać, że zadania własne gminy obejmują również sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury bez ochrony zabytków (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina, na podstawie ww. ustawy o samorządzie gminnym, jest zobligowana do zapewnienia niezbędnych środków finansowych do prowadzenia działalności kulturalnej domu kultury/ośrodka kultury oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Mimo, iż Gmina odgrywa kluczową rolę w jego utworzeniu i prowadzeniu jako instytucji kultury, to jest to ((…) Centrum Kultury) odrębny podmiot, posiadający osobowość prawną. Tak więc Gmina, nabywając towary i usługi w związku z przebudową budynku (...) Centrum Kultury, w celu organizacji okolicznościowych zebrań społecznych i kulturalnych mieszkańców Gminy, tj. zajęć wokalnych, zajęć gry na instrumentach muzycznych, artystycznych, zabaw integracyjnych, ruchowych oraz spotkań z okazji Dnia: Babci, Dziadka, Kobiet, Dziecka itp., który to budynek jest nieodpłatnie użyczony w celu realizacji przez (…) Centrum Kultury zadań należących do zakresu ustawowych obowiązków Gminy, nie będzie nabywał ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu ust. 1 tego artykułu. W konsekwencji, dokonując zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu (tj. przebudowa budynku (...) Centrum Kultury), nie będzie spełniał przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym, nie nabędzie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z poniesionymi wydatkami na realizację projektu, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającej z faktur dokumentujących ww. wydatki, gdyż w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik VAT, a przebudowany budynek nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało również prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami na realizację projektu, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, w odniesieniu do realizowanego projektu pn.: „Przebudowa budynku (...) Centrum Kultury w (...)”, Wnioskodawcy zarówno w całości jak i w części nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma również możliwości odzyskania podatku VAT uiszczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin