Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.338.2019.1.MBD
z 2 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych, na nabycie/wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w Rozporządzeniu SSE, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych, na nabycie/wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w Rozporządzeniu SSE, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą w (…), prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (…) (dalej: „Strefa”, „SSE”) na podstawie Zezwolenia nr (…) (dalej: „Zezwolenie 1”) oraz Zezwolenia nr (…) (dalej: „Zezwolenie 2”), przede wszystkim w zakresie produkcji i dystrybucji profili (kształtowników) aluminiowych o bardzo szerokim zastosowaniu.

Spółka prowadzi obecnie działalność we wskazanym powyżej zakresie na terenie Strefy poprzez zakład w (…).

Zezwolenie 1 zostało zmienione na mocy decyzji Ministra Gospodarki nr (…), decyzji Ministra Rozwoju i Finansów nr (…) (decyzje te dotyczyły wydłużenia terminu na zakończenie inwestycji) oraz decyzji Ministra Przedsiębiorczości i Technologii nr (…). Na mocy ostatniej decyzji, zakres działalności gospodarczej na prowadzenie jakiej wydaje się Zezwolenie 1 został ujednolicony z zakresem Zezwolenia 2, w ten sposób, że zakresy obu Zezwoleń określone kodami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”) są zbieżne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zezwolenia zostały udzielone na prowadzenie na terenie SSE działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy wskazanych w treści Zezwoleń, określonych w następujących pozycjach PKWiU 2015:

1. aluminium - sekcja C, dział 24, klasa 24.42;
   
2. wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń - sekcja C, dział 25 (z wyłączeniem działalności określonej w grupie 25.4);
   
3. komputery i urządzenia peryferyjne - sekcja C, dział 26, klasa 26.20;
   
4. sprzęt telekomunikacyjny - sekcja C, dział 26, klasa 26.30;
   
5. elektroniczny sprzęt powszechnego użytku - sekcja C, dział 26, klasa 26.40;
   
6. instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne i nawigacyjne - sekcja C, dział 26, klasa 26.51;
   
7. sprzęt instalacyjny - sekcja C, dział 27, klasa 27.33;
   
8. sprzęt oświetleniowy elektryczny - sekcja C, dział 27, klasa 27.40;
   
9. sprzęt gospodarstwa domowego - sekcja C, dział 27, grupa 27.5;
   
10. pozostały sprzęt elektryczny- sekcja C, dział 27, klasa 27.90;
    
11. maszyny ogólnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.1;
    
12. pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.2;
    
13. maszyny dla rolnictwa i leśnictwa - sekcja C, dział 28, klasa 28.30;
    
14. maszyny i narzędzia mechaniczne - sekcja C, dział 28, grupa 28.4;
    
15. pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.9;
    
16. nadwozia do pojazdów silnikowych; przyczepy i naczepy - sekcja C, dział 29, klasa 29.20;
    
17. pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli - sekcja C, dział 29, klasa 29.32;
    
18. statki i łodzie - sekcja C, dział 30, grupa 30.1;
    
19. lokomotywy kolejowe oraz tabor szynowy - sekcja C, dział 30, klasa 30.20;
    
20. statki powietrzne, statki kosmiczne i podobne maszyny - sekcja C, dział 30, klasa 30.30;
    
21. sprzęt transportowy, gdzie indziej niesklasyfikowany - sekcja C, dział 30, grupa 30.9;
    
22. meble - sekcja C, dział 31, grupa 31.0;
    
23. sprzęt sportowy - sekcja C, dział 32, klasa 32.30;
    
24. gry i zabawki - sekcja C, dział 32, klasa 32.40;
    
25. urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne - sekcja C, dział 32, klasa 32.50;
    
26. wyroby gdzie indziej niesklasyfikowane - sekcja C, dział 32, grupa 32.9;
    
27. odpady, inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu - sekcja E, dział 38, kategoria 38.11.5.
    
    
    

Spółka ponosiła i będzie ponosić nakłady inwestycyjne w ramach inwestycji, które stanowiły podstawę do wydania ww. Zezwoleń. W ramach tych nakładów Spółka ponosi m.in. wydatki na środki trwałe w ramach umów przewidujących płatności częściowe, tj. obejmujących zobowiązanie Spółki do dokonania danej części płatności po zakończeniu konkretnych etapów dotyczących inwestycji w dany środek trwały (przede wszystkim maszyny i urządzenia). Niniejsze powodowane jest zazwyczaj długotrwałością i złożonością procesu wdrożenia do użycia danego środka trwałego.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą, zgodnie z kryteriami z załącznika nr I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych, na nabycie/wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121, dalej: „rozporządzeniu SSE”), stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych, na nabycie/wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu SSE, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w momencie ich faktycznej zapłaty.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482; dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia SSE - pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie kosztów nowej inwestycji, o których mowa w wyżej powołanym § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia SSE.

Koszty nowej inwestycji opisane są w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, zgodnie z którym za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Z powyższego wynika, że, ponoszone przez Spółkę wydatki inwestycyjne mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, jeżeli:

• będą należały do kategorii kosztów inwestycji, wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE,
• zostaną poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE,
• zostaną poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że powołane powyżej przepisy rozporządzenia SSE posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć niniejsze pojęcie.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów rozporządzenia SSE, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z updop, jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, takich jak:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 marca 2016 r., sygn. ITPB3/4510-29/16/AW, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika (odstępując od uzasadnienia prawnego), że dla celów zaliczenia do wydatków kwalifikowanych rozpoznawanych na zasadzie kasowej należy zatem wskazać, że chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym jest dokonanie przez spółkę przepływu środków pieniężnych między spółką a podmiotem uprawnionym do ich otrzymania;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 września 2015 (winno być: „21 września 2015 r.”) r., sygn. ITPB3/4510-361/15-2/DK oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2014 r. (winno być: „24 czerwca 2013 r.”), sygn. ILPB3/423-119/13-4/AO, w których organ podatkowy potwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową), a więc moment faktycznego poniesienia kosztu związanego z daną inwestycją, niezależnie od tego czy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe będące przedmiotem nowej inwestycji, nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 lipca 2014 r., sygn. ITPB3/423-178b/14/AW, w której organ podatkowy potwierdził, że podatnik może uznać wydatki na środki trwałe w budowie za dające prawo do zwolnienia od podatku w miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione, nawet jeśli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do oddania do używania środka trwałego, z którym związany jest wydatek inwestycyjny z zachowaniem warunków określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE.
  
  

Stanowisko organów podatkowych potwierdza więc, że dla oceny kwalifikowalności danego wydatku najważniejszy jest moment poniesienia wydatku stanowiący kluczowy aspekt determinujący moment rozpoznania go jako kwalifikowanego. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że moment oddania środków trwałych do użytkowania nie ma znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia SSE, w momencie ich zapłaty. Zawarte w § 6 rozporządzenia SSE sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że płatności częściowe będące przedmiotem niniejszego wniosku zostaną, lub już zostały zaliczone do wartości początkowej środków trwałych po oddaniu przedmiotowych aktywów do użytkowania.

Wnioskodawca, zaznacza ponadto, że „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji, dla uwzględnienia wydatku w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu rozporządzenia SSE, nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Momentem poniesienia kosztów inwestycji jest bowiem chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową).

W odniesieniu do płatności częściowych objętych niniejszym wnioskiem oba te elementy, tj. zarachowanie wydatku oraz jego faktyczne poniesienie zostaną, lub już zostały spełnione. Celem płatności częściowych jest regulacja zobowiązań Spółki za zrealizowany dotychczas etap prac.

Należy podkreślić, że płatności częściowe mają charakter definitywnie poniesionych kosztów z tytułu zobowiązania Spółki, już po powstaniu wzajemnych zobowiązań Spółki i jej kontrahenta. Nie stanowią one zaliczki, tj. płatności na poczet przyszłych zobowiązań, która podlegałaby zwrotowi w przypadku rozwiązania czy też odstąpienia od umowy. Płatność częściowa stanowi definitywną zapłatę za określone wydatki inwestycyjne mieszczące się w kategoriach wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, rozłożoną jedynie w czasie, na mniejsze części, co jest powszechną praktyką biznesową i nie zmienia jednocześnie charakteru wydatku.

Zgodnie z powyższym, chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym będzie dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu płatności częściowych między Spółką, a danym wykonawcą/dostawcą, będącym uprawnionym do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac czy dostawą środków trwałych. Zatem płatności częściowe stanowią koszt kwalifikowany inwestycji strefowej w momencie ich zapłaty.

Poniżej Spółka przywołuje sygnatury potwierdzających jej stanowisko interpretacji organów podatkowych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) z 11 lipca 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.31.2019.5.BG;
• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 19 czerwca 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.173.2019.1.JKT - niniejsze dotyczy co prawda Rozporządzenia o wspieraniu nowych inwestycji, natomiast odpowiednie regulacje są tam analogiczne do zawartych w rozporządzeniu SSE (na kanwie niniejszej interpretacji Dyrektor KIS w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy): Zdaniem Wnioskodawcy, płatności częściowe ponoszone na nabycie/wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w Rozporządzeniu o WNI, powinny zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z p.d.o.p w momencie ich faktycznej zapłaty.
• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 19 września 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.450.2018.1.BM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 5 kwietnia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.118.2018.1.PC;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 września 2015 r. o sygn. ITPB3/4510-361/15-2/DK.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych, w zakresie których Spółka dokonała (dokona) zapłaty za dany etap/część prac, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w znaczeniu kasowym, tj. w momencie ich zapłaty (pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów z rozporządzenia SSE).

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z podatku dochodowego (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), tj. umożliwiające wydanie w ich zakresie interpretacji indywidualnej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (sygn. III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.