2019.10.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.289.2019.1.MM
z 4 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 1 (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 2 (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 1 (pytanie nr 1),
ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 2 (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki osobowej spółka z o.o. sp. komandytowa (dalej jako Wnioskodawca opisywana będzie zatem działalność Spółki), posiada on miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka nieprzerwanie funkcjonuje na polskim rynku rozrywkowym od 2001 roku. Przedmiotem działalności przedsiębiorstwa Spółki jest szeroko pojęta branża rozrywkowa.

Wnioskodawca jest postrzegany na rynku jako wydawca muzyki, natomiast tą działalność skutecznie uzupełnia o kolejne aspekty, zaspakajając w ten sposób w pełni potrzeby Artystów w zakresie komercjalizacji i rozwoju ich kariery. tj. przyjmując funkcje dystrybutora muzyki, organizatora wydarzeń kulturalnych, a nawet dostawcy usług merchandasingowych, tj. przygotowania i sprzedaż produktów w postaci ubrań lub gadżetów oznaczonych marką, sloganem lub logiem Artysty.

Dzięki kompleksowej obsłudze Wnioskodawca staje się liderem na polskim rynku, oferując jako jedyna firma w Polsce obsługę Artysty w sposób kompleksowy. Chcąc utrzymać tą pozycję, Wnioskodawca musi cały czas nie tylko rozwijać posiadane usługi, ale przede wszystkim wyznaczać nowe kierunki poprzez dostarczanie nowych rozwiązań, które są odpowiedzią na zmieniające się trendy na rynku.

Jednym z trendów jest zmieniająca się rola wydawcy – dystrybutora, będącego dziś partnerem oferującym pomost pomiędzy Artystą a odbiorcą produktu. Filozofią Wnioskodawcy jest dostarczanie rozwiązań, które będą o krok przed tym, co dziś Artyści mogą określić za potrzebne.

W celu osiągnięcia wskazanego powyżej celu Wnioskodawca musi być przygotowany do podejmowania zadań, jakimi jest wdrażanie rozwiązań, które z reguły nie są dostępne na rynku albo ich funkcjonalności nie można dostosować do branży rozrywkowej. Wynika to z faktu, że branża rozrywkowa w Polsce zdominowana jest przez duże zagraniczne koncerny wydawnicze posiadające z reguły swoje własne ogólnoświatowe rozwiązania systemowe oraz rozproszoną część niezależnych wydawnictw, które z reguły nie są zainteresowane podejmowaniem realnej konkurencji z nimi. Dziś bez odpowiednich rozwiązań systemowych nie można skutecznie funkcjonować na rynku, a tym bardziej być realną konkurencją dla międzynarodowych koncernów muzycznych.

Wnioskodawca – wewnętrznie – funkcjonuje w tzw. strukturze macierzowej, której podstawą są piony organizacyjne. Natomiast realizacja konkretnych zadań spoczywa na brandach/projektach, czyli poziomach. W ramach pionów powołany został pion B+R (badawczo-rozwojowy), który bezpośrednio podlega pod Zarząd spółki. Pracownicy spółki mogą należeć tylko do jednego pionu z wyjątkiem pionu B+R, do którego może należeć każdy z pracowników, posiadający odpowiednie kwalifikacje. Każdy pracownik może uczestniczyć w kilku projektach, zadaniach, ale zatrudniony jest tylko w jednym dziale. Wyjątek stanowi dział badań i rozwoju, którego członkowie mogą być również zatrudnieni w innych działach, wypracowując jedynie część swojego etatu w dziale BR. Wyjątek stanowi tu dyrektor Pionu BR, którego etat jest w pełni wypracowany w ramach tegoż pionu i który odpowiedzialny jest za koordynacje zadań. Zadaniem pionu B+R jest analiza wszystkich procesów zachodzących w firmie pod kątem możliwości wdrażania innowacji, badania rynku, wprowadzenie rozwiązań mających na celu wyeliminowanie niepożądanych, niepotrzebnych procesów, które zachodzą w przedsiębiorstwie. Pion ten tworzą osoby, które badają zachowania na różnych płaszczyznach:

społeczno-geograficznych,
informatyczno-programistyczno-matematycznych i statystycznych.
socjologicznych.

Z kolei celem prowadzonych prac w ramach pionu B+R Wnioskodawcy jest:

Możliwość określenia listy działań, które pozwolą usprawnić działanie poszczególnych elementów już funkcjonujących w firmie (projektów, zadań).
Prowadzenie działań dotyczących nowych projektów, wprowadzenie innowacji, badanie nowych dziedzin.

Na wniosek pracowników przydzielonych do Pionu B+R powoływany jest zespół projektowy, do którego mogą być delegowani również pracownicy innych pionów. Projekty badawcze są projektami czasowymi, ale z uwagi na ich długotrwałe procesy rozwojowe nabierają one cech projektów/zadań stałych. Ponadto pion badawczo-rozwojowy posiada swój budżet, który przeznaczany jest na realizację określonych projektów przez zespół B+R.

W ramach wskazanego pionu B+R powołane zostały zespoły projektowe, których zadaniem jest wprowadzenie na rynek innowacyjnych platform w postaci:

(…),
(…).

Ad a) (...)

Projektowana Internetowa platforma (...) jest odpowiedzią na oczekiwanie rynku w zakresie samodzielnej zautomatyzowanej dystrybucji i promocji utworów muzycznych. Dzięki platformie Artysta sam będzie mógł dokonywać wyborów, tj. decydować o pozycjonowaniu swojego utworu. Zdaniem Wnioskodawcy w obecnym modelu rynkowym nie ma miejsca dla osób decydujących w wydawnictwach o tym co jest dobre, a co złe (czego ludzie będą chcieli słuchać). Dziś to słuchacze muszą sami zadecydować, czego chcą słuchać. Wnioskodawca jako dystrybutor musi umożliwić Artystom umieszczenie w jak najszybszy sposób swojego utworu wszędzie tam, gdzie są – zdaniem Artysty – jego słuchacze. Taką funkcję ma pełnić platformą (...). Wynika to z faktu, że platforma ta zastępuje kilka stanowisk w firmie. Daje ona Artyście możliwość ominięcia zbędnych biurokratycznych przeszkód, co w konsekwencji znacznie przyspieszy i uprości proces umieszczania muzyki na najbardziej popularnych platformach dystrybucyjnych takich jak (...) etc. Dodatkowo Artysta sam zadecyduje o zakresie promocji utworu oraz o tym, czy ma on trafić do rozgłośni radiowych.

Obecnie to wszystko uzależnione jest od decyzji poszczególnych osób zatrudnionych w spółce Wnioskodawcy, to oni decydują, którym utworem firma się zajmie i który wypromuje. Ograniczone zasoby ludzkie i czas powodują, że osoby odpowiedzialne nie są w stanie rzetelnie zająć się wszystkimi propozycjami muzycznymi, a tym samym blokują rozwój wielu młodych artystów. Ich start jest bowiem uzależniony od oceny wartości muzyki, czyli potencjału artystycznego, którą każdorazowo przeprowadza pracownik. Taka sytuacja jest obecnie we wszystkich wydawnictwach, w tym również w tych międzynarodowych.

Celem wskazanego projektu jest zmiana tego systemu. Dzięki wdrożeniu platformy (...), która będzie całkowicie zautomatyzowana, będzie można zastąpić ludzi, a każdy Artysta będzie mógł podpisać umowę z Wnioskodawcą, na mocy której określone zostaną warunki współpracy. Po podpisaniu Umowy wgra on do bazy Wnioskodawcy utwór w postaci pliku muzycznego, po czym sam zadecyduje o jego publikacji w konkretnych serwisach, takich jak (...) etc. oraz czy utwór ma być odtwarzany w radiu. Dzięki umowom Wnioskodawcy z tymi serwisami, w sposób całkowicie automatyczny, nastąpi ich przesył oraz publikacja. Rozwiązanie to powinno zrewolucjonizować rynek dystrybutorów muzyki w Polsce.

W dalszej kolejności opisywana platforma pozwoli Artystom na wybór możliwości promocji swoich utworów. Powoduje to, że kolejne decyzje, które teraz są podejmowane przez pracowników, przechodzą na Artystę. co upraszcza cały proces i w znacznym stopniu go przyśpiesza.

Ostatnim elementem projektowanego systemu (...) jest rozliczenie tantiem. Platforma (...) zostanie przygotowana do rozliczeń z Artystami, zgodnie z podpisanymi kontraktami. Sam proces podobnie jak wcześniej opisane – będzie prowadzony w sposób automatyczny.

W wyniku uruchomienia platformy Wnioskodawca prognozuje. że będzie mógł przejąć znaczną część młodych niezależnych Artystów. Będzie to innowacyjne podejście na rynku, co wynika z faktu, że na moment składania wniosku żaden z podmiotów obecnych na rynku nie oferuje takiego modelu współpracy i podobnego narzędzia.

W wyniku uruchomienia platformy Wnioskodawca planuje w znacznym stopniu zwiększyć liczbę zawieranych kontraktów, ale także zaoferować Artystom lepsze warunki finansowe, z uwagi na mniejsze koszty obsługi Artysty.

W kolejności zadania stawiane przed zespołem projektowym (...) są następujące:

Zespół na podstawie przygotowanej koncepcji funkcjonowania platformy (...), przeanalizuje poszczególne elementy platformy pod kątem funkcjonalności i przydatności dla Artystów. Platforma ma realizować zadania, które na dziś dla wielu Artystów wydają się niepotrzebne, gdyż ich potrzeby nie są zaspokajane nawet w stopniu podstawowym. Zaspokajanie potrzeb na zakładanym przez Wnioskodawcę poziomie może być dla Artystów początkowo abstrakcyjne. Z tego powodu przeprowadzenie badań oczekiwań Artystów jest bardzo trudne, zaś zespół musi w większym stopniu bazować na subiektywnej ocenie, doświadczeniu i posiadanych kwalifikacjach.
Koncepcja systemu oparta będzie na wielu małych elementach które będą wdrażane etapami. System jest na tyle skomplikowany, że jego pełna, zakładana na dzisiaj funkcjonalność, zostanie osiągnięta w ciągu 18 miesięcy. Taki czas realizacji jest niezbędny z uwagi na innowacyjność tego przedsięwzięcia. Innowacyjność (...) zapewni przewagę konkurencyjności na polskim rynku. Ponadto etapowe wprowadzanie systemu zagwarantuje możliwość prowadzenia permanentnego badania zachowań rodzących się nowych oczekiwań klientów (Artystów).
Podstawą samego stworzenia systemu, z uwagi na jego wielowątkowość i etapowe wdrażanie, będzie odpowiednia dokumentacja projektowa. Dzięki odpowiednio prowadzonej dokumentacji będzie możliwe płynne zarządzanie zespołami osób, które w różnych etapach realizacji projektu będą mogły w nim uczestniczyć. Fundamentalne założenie systemu opiera się na głównej bazie danych, w której w najlepszej dostępnej obecnie jakości technicznej przechowywane będą wszystkie towary (utwory muzyczne/video) wraz z metadanymi, i która to baza będzie zasilać danymi poszczególne moduły, wytworzone przez zespoły Wnioskodawcy, bądź zakupione jako części i zaimplementowane do całej infrastruktury. Takie zachowanie pozwoli w sposób płynny, elastycznie zarządzać całym systemem i jego funkcjonalnościami. Dzięki temu wymiana poszczególnych funkcjonalności bądź dołożenie dodatkowych serwisów odbędzie się w sposób płynny i szybki. Jest to warunek konieczny. Platforma (...) ma być bardzo dynamiczna, a takie rozwiązanie projektowe umożliwia to. Oczywiście stawia to dodatkowe zadania przed zespołem projektowym w zakresie odpowiedniego przygotowania tzw. „serca systemu”, które umożliwi później na wdrażanie poszczególnych modułów. Podstawa systemu musi zostać dobrze opisana, dzięki czemu całość będzie elastyczna i otwarta na wprowadzanie także rozwiązań partnerskich (firm trzecich).
Jak zostało już wskazane, zespół będzie wdrażał system partiami. Platforma (...) jest projektowana w ten sposób, aby móc wdrażać poszczególne funkcjonalności przy zachowaniu od pierwszego modułu poczucia innowacyjności dla klientów. Od uruchomienia pierwszego modułu system może już samodzielnie działać i być funkcjonalnym.
To rozwiązanie dać ma przewagę nad konkurencją. System będzie pierwszy na rynku, a dodatkowo daje zespołom badawczym możliwości pozyskania informacji z rynku, wdrożenie i badanie zachowań i ocen będzie permanentne, dzięki czemu błędy będą mogły być usuwane na bieżąco i wykluczone będzie ich powielanie w kolejno oddawanych modułach. Jest to ważne dla sprawnego wdrożenia całego systemu. Wymaga jednak stopniowego poszerzenia zespołu o osoby odpowiedzialne za badanie i ocenę systemu oraz o osoby z działu marketingu odpowiadające za jego rozwój zewnętrzny, czyli dotarcie z informacją o jego istnieniu do potencjalnych klientów.
Wnioskodawca planuje w różnych etapach budowy platformy (...), aby pracowała nad nim różna liczba osób, zespołów o różnych kompetencjach.
Kluczem odpowiednio prowadzonego projektu będą systematyczne spotkania, wymiana doświadczeń oraz odpowiednio prowadzona na bieżąco komunikacja w zespole projektowym. Planowane raz w tygodniu spotkania będą uzupełnione bieżącymi kontaktami. Rozwój platformy (...) będzie permanentnie analizowany przez Zarząd, zaś poszczególne jego elementy natychmiast poddawane ocenie rynku.

Ad) 2 (...)

W ramach Pionu B+R został powołany również zespół projektowy, którego zadaniem jest przygotowanie i wprowadzenie oraz późniejszy rozwój systemu zarządzania magazynem oraz logistyką w e-commerce pod roboczą nazwą (...). Działanie to jest podyktowane obserwowaną od kilku lat przez Wnioskodawcę zmianą struktury rynku muzycznego.

Spadek sprzedaży muzyki na płytach CD, czyli tzw. dystrybucji fizycznej, to ogólnoświatowa tendencja, która jest również zauważalna na rynku polskim. Trudno jednak zgodzić się z komunikatem, że rynek fizyczny kończy się. Sprzedaż produktów fizycznych wciąż rozwija się, ale jej kanał sprzedaży przenosi się do internetu. Co więcej, każdego roku zauważalny jest wzrost sprzedaży tzw. merchendasingu, tj. produktów w postaci ubrań lub gadżetów oznaczonych marką, sloganem lub logiem Artysty, których udział w ogólnej strukturze przychodów artystów osiąga 30%.

Sprzedaż odbywa się zatem na platformach e-commerce prowadzonych przez artystów, a właściwie brandowanych przez nich. Taka forma dystrybucji produktów fizycznych wymaga zupełnie innego przygotowania infrastruktury – od platformy sprzedażowej, przez infrastrukturę logistyczno-magazynową, po obsługę posprzedażową klienta.

Wnioskodawca, chcąc nie tylko utrzymać swoją pozycję na rynku, ale przede wszystkim wykorzystać istniejącą szansę przejęcia znacznej części rynku muzycznego, zdecydował się na stworzenie i wprowadzenie nowoczesnego oprogramowania zarządzającego procesami, które jest ukierunkowane na minimalizację kosztów operacji magazynowych. Chce to osiągnąć poprzez zmniejszenie wymaganych powierzchni magazynowych, przyspieszenie procesów logistycznych, wprowadzając ich automatyzację oraz poprzez przygotowanie systemów informatycznych wspomagających sprzedaż, które ostatecznie zostaną przekazane w użytkowanie samym Artystom.

Celem zespołu jest kompleksowa obsługa procesów dystrybucji fizycznej płyt i merchendasingu, tj. produktów w postaci ubrań lub gadżetów oznaczonych marką, sloganem lub logiem Artysty, ukierunkowana na minimalizację kosztów logistyczno-magazynowych, przyspieszenie procesów oraz dostarczenie usług artystom, które w kompleksowy sposób zaspokoją ich potrzeby w zakresie sprzedaży produktu i obsługi klienta. Do procesów tych należy:

Stworzenie systemu zarządzania magazynem oraz logistyką w e-commerce pod roboczą nazwą (...).
Pomimo istnienia na rynku rozwiązań opartych na systemach (...) żaden z systemów nie mógłby zostać zaadaptowany do potrzeb (...), bez znaczącej ingerencji w kod. Branża muzyczna jest specyficzna, a ponadto w Polsce istnieją jedynie dwa centra logistyczne operujące płytami. Żadne z nich nie obsługuje kompleksowo obsługi płyt i merchendasingu. W związku z tym Wnioskodawca podjął decyzję o przygotowaniu dedykowanego oprogramowania (...) odpowiadającego jego potrzebom oraz w pełni przygotowanego do integracji z pozostałymi systemami funkcjonującymi w ramach projektu Dystrybucja (...).
System (...) oparty jest na założeniu wykorzystania pierwszej dowolnej przestrzeni w magazynie, a nie alokowaniu przestrzeni pod konkretne produkty. Takie rozwiązanie umożliwia lepsze wykorzystanie dostępnej powierzchni. Rodzi ono zazwyczaj większe problemy dotyczące wyznaczenia odpowiedniej drogi i konkretnego „oczka”, tj. miejsca, w którym znajduje się produkt, dla osób odpowiadających za kolekcjonowanie zamówień zbiorczych. W założeniu Wnioskodawcy pomocą ma służyć technologia rozszerzonej rzeczywistości, która wskaże za pomocą wirtualnych znaków najkrótszą drogę dojścia i konkretne oczka. Taki system informatyczny oczywiście wymaga również specjalnego przygotowania produktów (poprawnego systemowego oznakowania), co już miało miejsce w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Dziś jest ono na etapie przygotowywania projektu i analizy funkcjonowania samego oprogramowania. Przed zespołem programistów zostało postawione zadanie wdrażania rozwiązania etapami, tak aby na bieżąco analizować uwagi pracowników magazynu. Osoby na co dzień pracujące w pionie logistyki i magazynowania zostały również włączone w badania zachowań i ocen funkcjonowania oprogramowania. Do zespołu dołączyli, obok programistów, także graficy odpowiadający za widok oprogramowania i jego tzw. „user experience”.
Do zespołu wkrótce dołączą również przedstawiciele pionu handlowego, których opinia jest niezwykle ważna podczas przygotowywania rozwiązań dotyczących procesów realizacji dostaw produktów oraz terminowego wydania, czyli realizacji zleceń.
Proces poprawnego łańcucha dystrybucji uzupełnia platforma Biura Obsługi Klienta, której podstawowym zadaniem jest przekazanie zweryfikowanej informacji klientom, często wyprzedzając ich chęć kontaktu z nami. Dzięki badaniom zachowań klientów Wnioskodawca potrafi przewidzieć ich zachowania i próbuje wyprzedzić ich decyzje o kontakcie. W Biurze Obsługi Klienta wdrażane będzie oprogramowanie do zarządzania BOK. Oprogramowanie to jest przygotowywane do integracji z pozostałymi systemami, których zadaniem jest dostarczanie informacji o zachodzących procesach. Dzięki temu system BOK będzie w pełni uzbrojony w informacje o zachodzących procesach. Pracownicy BOK mają w automatyczny sposób otrzymywać informację o procesie.
Ostatnim elementem wpływającym na kompleksową obsługę dystrybucji fizycznej (...) będzie usługa E-commerce for Artist. To platforma umożliwiająca przeprowadzenie sprzedaży, dedykowana konkretnemu artyście. To rozwiązanie zakłada, że artysta nie musi utrzymywać drogiej infrastruktury technicznej przez cały czas, posiada platformę, która może zarówno obsłużyć kilka tysięcy klientów jednocześnie, a zarazem nie ponosi kosztów utrzymania całej tej infrastruktury w okresach, w których nie ma specjalnego zainteresowania. Każda operacja ma być poprowadzona przez Wnioskodawcę od momentu wystawienia produktu, po dostawę i obsługę posprzedażową. Artysta daje jedynie swoje nazwisko (brand). Na tym kończy się jego zaangażowanie. Nie musi wynajmować magazynów, utrzymywać serwerów, pakować paczek i ich wysyłać, a także kontaktować się z klientami i rozwiązywać problemów często pojawiających się ze strony operatora e-commerce. System kompleksowej obsługi dystrybucji fizycznej, którego głównym elementem jest system zarządzania procesami magazynowymi (...), jest ukierunkowany na minimalizację kosztów obsługi procesów i możliwie pełnej automatyzacji, a dzięki temu oferowaniu klientom, zdecydowanie korzystniejszych ofert. Tradycyjne metody dystrybucji, które oparte są na tradycyjnych metodach zarządzania magazynem i konfekcji towarów, nie dają takich możliwości. Wnioskodawca zakłada, że po wdrożeniu systemu (...), przy zachowaniu tej samej powierzchni magazynowania oraz poziomu zatrudnienia w logistyce uzyska znaczne wzrosty możliwości operacyjnych. Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że po wprowadzeniu tych rozwiązań znacznie zwiększy swój udział w rynku dystrybucji fizycznej. Należy wziąć pod uwagę, że pozostałe elementy dystrybucji są niezwykle ważne, gdyż działając w cieniu artysty Wnioskodawca odpowiada za jego PR, a więc jego działania muszą być na najwyższym poziomie. Stąd tak ważna rola Biura Obsługi Klienta i wdrożenia w nim oprogramowania zintegrowanego i ukierunkowanego na natychmiastowy dostęp do informacji o procesach realizowanych w Centrum Logistyczno-Magazynowym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez pion B+R działalność związana z realizacja projektu (...), opisanego w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prowadzona przez pion B+R działalność związana z realizacją projektu (...), opisanego w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym prowadzona przez pion B+R działalność dotycząca realizacji projektów (...) oraz (...), opisanych w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej UPDOF), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Co istotne, zgodnie z art. 5a pkt 39 UPDOF, poprzez badania naukowe rozumie się:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższymi nauce (Dz.U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ust. 2 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym określone zostały również prace rozwojowe, które również mogą korzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 5a pkt 39 UPDOF, poprzez prace rozwojowe należy rozumieć prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przy czym, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy, definiujące działalności badawczo-rozwojowej, taka działalność ma miejsce, gdy realizowane projekty:

mają twórczy charakter,
są prowadzone w systematyczny sposób,
mają określony cel – zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Wskazane powyżej stanowisko prezentowane jest również przez Ministerstwo Finansów. W objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, wskazane zostało:

Powyższe ukazuje, że ustawodawca użył, ale nie zdefiniował w ustawie o CIT i ustawie o PIT, pojęć spoza ustaw podatkowych na potrzeby pełnego zrekonstruowania definicji działalności badawczo-rozwojowej mającej znaczenie dla zastosowania przepisów podatkowych. Dotyczy to nie tylko stosowania omawianej preferencji IP Box, ale i obowiązującej w polskim systemie prawa podatkowego ulgi badawczo-rozwojowej. W konsekwencji kryteria działalności badawczo-rozwojowej:

(i) twórczość;

(ii) systematyczność; oraz

(iii) zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W objaśnieniach tych zdefiniowane również znaczenie wskazanych pojęć, na gruncie ustawy o podatku dochodowym, i tak:

a) Twórczość należy rozumieć jako:

Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Ponadto, uznać należy, iż na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”.

b) Systematyczność należy rozumieć jako:

„W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo »systematyczny« występuje w sformułowaniu podejmowaną [działalność] »w sposób systematyczny«, a więc odnosi się do »działalności«, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

(...) Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

c) zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań należy rozumieć jako:

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania, jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe, zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W związku z tym, że ustawodawca dla potrzeb preferencji IP Box, czy też ulgi B+R, nie zdefiniował sformułowania „zwiększenia zasobów wiedzy”, nie jest jasne czy zasoby wiedzy odnoszą się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego, czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że z powyższym stanowiskiem dotyczącym przesłanek, jakie musi spełniać działalność badawczo-rozwojowa, zgadzają się organy podatkowe, które również w podobny sposób definiują wskazane powyżej przesłanki.

Przykładem tego może być interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 04 grudnia 2017 r., w której wskazano, że „Zatem wskazać należy, że innowacja jest to każda zmiana, która coś ulepsza, daje nową jakość lub pozwala stworzyć nowy produkt, usługę bądź nową jakość. Może to być zmiana radykalna, dająca zupełnie nowy produkt, ale również cząstkowa, prowadzona do udoskonalenia produktu. Dlatego też definicja tego słowa jest bardzo szeroka”.

Również w Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP3-1.4011.143.2019.1.ES, w której wskazano:

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób, czyli chodzi o bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przyszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju. Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wskazane powyżej cechy występują w przypadku projektów przez Niego realizowanych.

Wynika to z faktu, że projekty realizowane przez Wnioskodawcę w ramach pionu B+R, nastawione są na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego lub wtórnego charakteru. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, na obecną chwilę na rynku nie są dostępne rozwiązania o wystarczająco porównywalnych funkcjonalnościach. Co istotne, realizowane projekty nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji, tylko tworzą rozwiązania, która są innowacyjne i które w założeniach pozwolą na przejęcie znacznej części rynku muzycznego poprzez zaoferowanie całkowicie nowego rozwiązania. Ponadto w przypadku opisanych we wniosku projektów nie występuje element standaryzacji, a cele, jakie są zakładane do osiągnięcia, wymagają unikatowego podejścia oraz twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Co istotne, twórcze podejście do realizacji projektów nie kończy się wraz z ich uruchomieniem. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, po uruchomieniu projektowanych platform w postaci (...) oraz (...), konieczna jest ciągła dalsza analiza zachowań klientów (Artystów) oraz dostosowywanie i zmiana istniejących funkcjonalności na takie, których oczekują Użytkownicy. Nie ulega zatem wątpliwości, że realizowana przez Wnioskodawcę działalność swoim zakresem obejmuje tworzenie nowych, a później także udoskonalonych rozwiązań niosących ze sobą postęp na rynku muzycznym, czyli spełnia przesłankę twórczości.

Ponadto, działalność badawczo-rozwojowa realizowana przez Wnioskodawcę jest również podejmowana w systematyczny sposób. Wynika to z faktu, że prace realizowane w ramach pionu B+R w spółce Wnioskodawcy nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w sposób ciągły. Działania w ramach projektów są podejmowane w sposób zaplanowany, a osiąganie wyznaczonych celów biznesowych oraz technologicznych jest na bieżąco monitorowane. Każdy etap wykonywanych prac w ramach realizacji projektów jest dokumentowany, czego wynikiem jest dokumentacja projektowa. Realizowane prace kontrolowane są przez Dyrektora Działu B+R. Organizowane są regularne spotkania, na których omawiane są istotne aspekty każdego z realizowanych projektów oraz prezentowane wyniki poszczególnych prac. W konsekwencji należy również uznać, że prowadzone przez Wnioskodawcę pracę spełniają przesłankę systematyczności.

Działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach projektów aktywności ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która obejmuje również wiedzę nieodstępną na rynku. Nie ulega wątpliwości, że pracownicy pionu B+R uczestniczący w pracach nad projektami zmierzają do zdobycia nowej wiedzy, np. poprzez badanie zachowań klientów i ich oczekiwań oraz umiejętności w celu opracowywania nowych procesów i usług. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace skutkują m.in. zwiększeniem kapitału intelektualnego Wnioskodawcy oraz wykorzystaniu zdobywanej wiedzy do tworzenia nowych lub ulepszonych produktów (stworzenie innowacyjnych platform oraz późniejszej poszerzenie jej o nowe funkcjonalności). Zwiększone zasoby wiedzy są wykorzystywane do tworzenia nowych rozwiązań oraz lepszych jakościowo usług, w sposób polegający na wniesieniu znaczących innowacyjnych ulepszeń do stosowanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Co istotne – jak zostało wskazane wcześniej – wiedza ta wiąże się z stworzeniem nowych technologii w zakresie poszczególnych rozwiązań dystrybucji muzyki i obsługi rynku muzycznego w kontekście usług logistycznych. Mając to na uwadze, należy uznać, że działalność Wnioskodawcy spełnia również przesłankę dotyczącą zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez pion B+R działalność dotycząca realizacji projektów (...) oraz (...), opisanych w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 1 (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do projektu 2 (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych: spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5b ust. 2 powołanej ustawy: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 – o czym stanowi art. 8 ust. 2 ww. ustawy – stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka), której przedmiotem działalności jest branża rozrywkowa. Wnioskodawca musi cały czas nie tylko rozwijać posiadane usługi, ale przede wszystkim wyznaczać nowe kierunki przez dostarczanie nowych rozwiązań, które są odpowiedzią na zmieniające się trendy na rynku. Wnioskodawca musi być przygotowany do podejmowania zadań, jakimi jest wdrażanie rozwiązań, które z reguły nie są dostępne na rynku albo ich funkcjonalności nie można dostosować do branży rozrywkowej. Wnioskodawca powołał pion B+R (badawczo-rozwojowy). Każdy z pracowników Spółki, posiadający odpowiednie kwalifikacje, może należeć do pionu B+R. Zadaniem pionu B+R jest analiza wszystkich procesów zachodzących w firmie pod kątem możliwości wdrażania innowacji, badania rynku, wprowadzenie rozwiązań mających na celu wyeliminowanie niepożądanych, niepotrzebnych procesów, które zachodzą w przedsiębiorstwie. Celem prowadzonych prac w ramach pionu B+R jest możliwość określenia listy działań, które pozwolą usprawnić działanie poszczególnych elementów, już funkcjonujących w firmie (projektów, zadań) oraz prowadzenie działań dotyczących nowych projektów, wprowadzenie innowacji, badanie nowych dziedzin. Projekty badawcze są projektami czasowymi, ale z uwagi na ich długotrwałe procesy rozwojowe nabierają one cech projektów/zadań stałych. Ponadto pion B+R posiada swój budżet, który przeznaczany jest na realizację określonych projektów przez zespół B+R. W ramach wskazanego pionu B+R powołane zostały zespoły projektowe, których zadaniem jest wprowadzenie na rynek dwóch innowacyjnych platform. Pierwsza jest odpowiedzią na oczekiwanie rynku w zakresie samodzielnej zautomatyzowanej dystrybucji i promocji utworów muzycznych. Natomiast zadaniem drugiej jest przygotowanie i wprowadzenie oraz późniejszy rozwój systemu zarządzania magazynem oraz logistyką.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że: oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 tej ustawy).

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Opisane we wniosku projekty realizowane przez Spółkę, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, spełniają warunki wynikające z definicji działalności badawczo-rozwojowej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w ramach ich realizacji Spółka prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, która jest podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 2 powołanej ustawy: za koszty kwalifikowane uznaje się:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;
4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;
koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

W przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 2, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2 (art. 26e ust. 2a ww. ustawy).

Za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 26e ust. 3 omawianej ustawy).

W myśl art. 26e ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku podatników posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 141 i 1669 oraz z 2019 r. poz. 534), za koszty kwalifikowane, oprócz kosztów wymienionych w ust. 2-3, uznaje się także:

dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych, badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy technicznej i patentów lub licencji na chroniony wynalazek, uzyskanych od podmiotów innych niż wymienione w ust. 2 pkt 3 na warunkach rynkowych i wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 3a pkt 1, jeżeli tylko część budowli, budynku lub lokalu jest wykorzystywana w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, za koszty kwalifikowane uznaje się odpisy amortyzacyjne w wysokości ustalonej od wartości początkowej budowli, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej do ogólnej powierzchni użytkowej tej budowli, tego budynku lub lokalu (art. 26e ust. 3b ww. ustawy).

Wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w ust. 3a, nie może przekroczyć 10% przychodów podatnika, o którym mowa w ust. 3a, osiągniętych w roku podatkowym ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 26e ust. 3b tej ustawy).

W myśl art. 26e ust. 3d omawianej ustawy: w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, będących mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, odliczenie kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2-3, natomiast w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a i 3:

jest dokonywane zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 651/2014”, w formie i na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. d rozporządzenia nr 651/2014;
stanowi pomoc, o której mowa w art. 25 lub art. 28 rozporządzenia nr 651/2014;
podlega kumulacji na zasadach określonych w art. 8 rozporządzenia nr 651/2014.

Natomiast zgodnie z art. 26e ust. 3e tej ustawy: w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie:

kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a i 3, w przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. i rozporządzenia nr 651/2014,
50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, dokonane przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014

– stanowi pomoc indywidualną podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej, która może być udzielona po zatwierdzeniu przez Komisję Europejską.

Zgodnie z art. 26e ust. 3f tej ustawy: w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, kwota, o którą został pomniejszony w roku podatkowym podatek dochodowy z tytułu odliczenia:

kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a i 3, nie może przekroczyć dwukrotności kwot wymienionych w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014;
50% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, nie może przekroczyć dwukrotności kwoty wymienionej w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014.

W myśl art. 26e ust. 3g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: intensywność pomocy publicznej nie może przekroczyć wartości określonych w:

art. 25 ust. 5-7 rozporządzenia nr 651/2014 – w przypadku pomocy, o której mowa w ust. 3e pkt 1;
art. 28 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 651/2014 – w przypadku pomocy, o której mowa w ust. 3e pkt 2.

Stosownie do art. 26e ust. 3h tej ustawy: podatnik, o którym mowa w ust. 3a, nie może dokonywać odliczeń, o których mowa w ust. 3d, w przypadku gdy:

znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, o której mowa w art. 2 pkt 18 rozporządzenia nr 651/2014;
ciąży na nim obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem i ze wspólnym rynkiem.

W myśl art. 26e ust. 3i ww. ustawy: podatnik, o którym mowa w ust. 3a, korzystający z odliczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego pomoc publiczną, jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, informacji, o których mowa w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 362 oraz z 2019 r. poz. 730).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 3d, jest dokonywane w okresie stosowania rozporządzenia nr 651/2014 (art. 26e ust. 3j cytowanej ustawy).

Do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się (art. 26e ust. 3k ustawy podatkowej).

W myśl art. 26e ust. 4 ww. ustawy: koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Natomiast zgodnie z art. 26e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 26e ust. 6 ww. ustawy: podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Zgodnie z art. 26e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Ponadto w myśl art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, stosuje odliczenie jedynie do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnianie w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów,
w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.

Reasumując – prowadzona przez pion B+R działalność związana z realizacją obu opisanych we wniosku projektów stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów dot. ulgi badawczo-rozwojowej.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin