INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2012 r. oraz w dniu 8 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodów (zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodów (zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 oraz § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 stycznia 2012 r. znak ILPB1/415-1319/11-3/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 lutego 2012 r., a w dniu 8 lutego 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 6 lutego 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się kompleksową obsługą budownictwa. Wspólnikami spółki są dwie osoby fizyczne, rozliczające się z dochodów podatkiem liniowym. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi księgi handlowe.

W roku 2009 Spółka zawarła umowę ze Stowarzyszeniem na doradztwo w zakresie planowania strategicznego. Za swoje usługi w ciągu roku 2009 oraz 2010 Stowarzyszenie wystawiło Spółce kilkanaście faktur VAT. Pierwsze z nich były przez Spółkę akceptowane, płacone i uwzględniane w ewidencji VAT zakupów oraz księgach handlowych.

Pod koniec 2009 roku Spółka podważyła zasadność wystawiania kolejnych faktur przez Stowarzyszenie uznając, że usługi w nich wykazane nie były przez kontrahenta realizowane lub też wysokość wynagrodzenia była znacznie zawyżona. W związku z tym, za kolejne faktury Spółka nie zapłaciła oraz nie ujmowała ich w księgach ani w ewidencji VAT zakupów.

Sprawa trafiła do sądu. W czerwcu 2011 roku zakończyło się postępowanie sądowe w sprawie zadłużenia Spółki wobec Stowarzyszenia. Zawarto ugodę, na mocy której Spółka spłaciła część długu w wysokości 250.000 zł, a pozostała część została umorzona. Umorzoną część należności Spółka zaliczyła do pozostałych przychodów w kwocie brutto w dacie zawarcia ugody.

Aktualnie Spółka uzupełniła ewidencję VAT zakupów oraz księgi o faktury, które do tej pory nie zostały uwzględnione, a których posiadała oryginały. Ponieważ w ciągu tego czasu część z faktur zaginęła Spółka zwróciła się do Stowarzyszenia o wystawienie ich duplikatów. Spółka w odniesieniu do wystawianych duplikatów, w momencie ich otrzymania ujmuje je w ewidencji VAT oraz w księgach Spółki. Spółka złożyła do Urzędu Skarbowego korekty deklaracji VAT-7, uwzględniające:

• faktury wcześniej nieujęte (posiadane oryginały) - zgodnie z datą ich wystawienia.
  
  

Spółka zamierza składać do Urzędu Skarbowego korekty deklaracji VAT-7 po otrzymaniu duplikatów nieposiadanych faktur - zgodnie z datą wystawienia faktur pierwotnych.

Jednocześnie wspólnicy dokonali korekty zeznań rocznych, uwzględniające koszty wynikające z faktur posiadanych w oryginałach. Przy czym w kosztach podatkowych ujęto faktury w latach podatkowych, których te koszty dotyczyły. Ponadto wspólnicy zamierzają dokonać korekt zeznań rocznych, uwzględniające koszty wynikające z otrzymywanych duplikatów faktur zaginionych, ujmując koszty podatkowe w odpowiednich latach podatkowych zgodnych z datami wystawienia faktur źródłowych (pierwotnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca (wspólnik spółki) powinien złożyć korekty zeznań rocznych, czy też ująć koszt podatkowo w dacie wystawienia duplikatów...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien dokonać korekty zeznań rocznych, uwzględniające koszty wynikające z otrzymywanych duplikatów faktur zaginionych, ujmując koszty podatkowe odpowiednich lat podatkowych, zgodnych z datami wystawienia faktur źródłowych (pierwotnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Stosownie do art. 22 ust. 5a powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast w myśl ust. 5b powołanego przepisu, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 5c cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5d powołanej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego opisu wynika, iż spółka prowadząca księgi rachunkowe, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, otrzymała duplikaty faktur, ponieważ część z faktur pierwotnych zaginęła. Pierwotne faktury nie zostały przez spółkę zaewidencjonowane, ponieważ uznano, iż zawierały one zawyżone kwoty. Wystawione duplikaty nie były zatem dla spółki pierwotnymi fakturami.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż prawidłowe będzie ujęcie w kosztach uzyskania przychodu kwot wynikających z duplikatów faktur VAT odnoszących się do faktur źródłowych. Wnioskodawca (wspólnik spółki) powinien złożyć korekty zeznań rocznych, uwzględniające koszty wynikające z otrzymanych duplikatów faktur zaginionych, ujmując koszty podatkowe do odpowiednich lat podatkowych, zgodnych z datami wystawienia faktur źródłowych (pierwotnych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. korekty przychodów – zaistniały stan faktyczny) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 23 lutego 2012 r. nr ILPB1/415-1319/11-5/AG, natomiast w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego wspólnika spółki.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez drugiego wspólnika możliwe jest poprzez złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.