Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.476.2019.2.AB
z 11 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 24 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłaty manipulacyjnej za rezygnację Wystawcy z udziału w targach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania opłaty manipulacyjnej za rezygnację Wystawcy z udziału w targach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 września 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.476.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest organizacja imprez targowych oraz konferencji i spotkań im towarzyszących. Wnioskodawca od marca 2006 r. jest czynnym podatnikiem VAT, a od kwietnia 2006 r. zarejestrowanym podatnikiem VAT UE.

Zgłoszenie udziału i wynajem powierzchni targowej przez Wystawcę następuje po otrzymaniu przez Organizatora prawidłowo wypełnionego i podpisanego przez osobę upoważnioną do reprezentowania firmy zgłoszenia uczestnictwa udostępnionego przez Organizatora. Podpisanie zgłoszenia uczestnictwa przez Wystawcę stanowi zawarcie umowy pomiędzy Wystawcą i Organizatorem. Integralną częścią Zgłoszenia Uczestnictwa są postanowienia Regulaminu Uczestnictwa w Targach i łącznie z nim stanowią umowę o wynajmie powierzchni oraz świadczeniu dodatkowych usług. Wraz z przesłaniem wypełnionego zgłoszenia uczestnictwa wystawca powinien wpłacić zaliczkę w wysokości 30% należności wynikającej z całości zamówienia. Wpłata pozostałej kwoty powinna nastąpić w terminie wynikającym z faktury VAT, ale nie później niż 7 dni przed rozpoczęciem targów. Faktura VAT wystawiana jest najwcześniej 30 dni przed targami.

Zgodnie z Regulaminem wystawca ma prawo zrezygnować z udziału w targach w terminie 9 miesięcy przed dniem ich rozpoczęcia. W takim przypadku wystawca jest obciążany kosztami manipulacyjnymi w wysokości 50% kwoty wynikającej ze zgłoszenia uczestnictwa. Jeżeli wystawca zrezygnuje z udziału w późniejszym terminie, zostaje obciążony kosztami w wysokości 100% kwoty wynikającej ze zgłoszenia uczestnictwa. Za termin rezygnacji uznana jest data dostarczenia do organizatora pisemnej rezygnacji z udziału w targach. Za rezygnację z udziału w targach uważa się również nie zgłoszenie się wystawcy w dniu rozpoczęcia targów. Organizator zastrzega sobie prawo potrącenia kosztów manipulacyjnych z wpłaconej przez wystawcę zaliczki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. l

Na pytanie organu: Jakie zdarzenia będą powodowały zwrot Wystawcy całości lub części należności za udział i wynajem powierzchni targowej, w wyniku których Wnioskodawca otrzyma opłatę manipulacyjną, (czy są to zdarzenia leżące po stronie Wnioskodawcy, czy po stronie Wystawcy)? Wnioskodawca odpowiedział:

Zgodnie z Regulaminem uczestnictwa w targach Wystawca, który dokonał zgłoszenia na daną imprezę targową, czyli wypełnił i podpisał Zgłoszenie Uczestnictwa będące jednocześnie umową zawartą między Wnioskodawcą a Wystawcą, ma prawo do rezygnacji z udziału w targach. Jeśli rezygnacja złożona zostanie w regulaminowym terminie (dziewięć miesięcy przed rozpoczęciem imprezy targowej) Wnioskodawca na podstawie Regulaminu Uczestnictwa w targach ma prawo do obciążenia Wystawcy kosztami manipulacyjnymi w wysokości 50% wartości Zgłoszenia Uczestnictwa. Wtedy też może nastąpić zwrot wpłaconych należności (jeśli Wystawca wcześniej dokonał wpłat) za udział i wynajem powierzchni targowej po potrąceniu kosztów manipulacyjnych. W przypadku rezygnacji w terminie późniejszym Wnioskodawca może obciążyć Wystawcę kosztami manipulacyjnymi w wysokości 100% wartości Zgłoszenia Uczestnictwa. Zdarzenia, które powodują naliczenie kosztów manipulacyjnych występują wyłącznie po stronie Wystawcy i jest to rezygnacja z zamówionych u Wnioskodawcy usług.

Ad.2

Na pytanie organu: Czy Wystawca jest informowany o pobieranej przez Wnioskodawcę opłacie manipulacyjnej? Wnioskodawca odpowiedział:

Tak, Wystawca jest informowany o pobieranej przez Wnioskodawcę opłacie manipulacyjnej. Integralną częścią Zgłoszenia Uczestnictwa jest Regulamin Uczestnictwa w targach dostępny na stronie internetowej Wnioskodawcy, który reguluje zasady uczestnictwa oraz rezygnacji z udziału w targach. Informacja o regulaminie zawarta jest na Zgłoszeniu Uczestnictwa w formie oświadczenia Wystawcy o zapoznaniu się z Regulaminem. Wystawca podpisując Zgłoszenie Uczestnictwa jednocześnie oświadcza o zapoznaniu się z Regulaminem.

Ad.3

Na pytanie organu: Na czym będą polegały utracone korzyści i poniesione przez Wnioskodawcę straty, w związku z brakiem udziału i brakiem wynajmu powierzchni targowej przez Wystawcę? Wnioskodawca odpowiedział:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji targów i wystaw w celu osiągnięcia zysków. Organizacja imprezy targowej jest procesem długofalowym gdzie Wnioskodawca musi poznać daną branże, podmioty w niej występujące, ich potrzeby i wzajemne relacje. Na podstawie zawartych umów (Zgłoszeń uczestnictwa) z Wystawcami tworzony jest plan imprezy, który warunkuje wielkość i status imprezy oraz często ma decydujący wpływ na decyzje innych potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Każda rezygnacja negatywnie wpływa na renomę imprezy targowej, a w skrajnych przypadkach ( wiele rezygnacji) może doprowadzić do likwidacji imprezy targowej, a tym samym do pogorszenia ogólnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku usług wystawienniczych. Wnioskodawca ponosi także szereg kosztów związanych z organizacją danej imprezy targowej, począwszy od wydatków na rzecz osób organizujących daną imprezę, wydatków na usługi i materiały reklamowe czy kosztów utrzymania hali targowej. Ponadto każde odwołanie imprezy targowej skutkuje trudnościami w realizacji kolejnych imprez, a tym samym obniża przyszłe dochody Wnioskodawcy. Dlatego opłata manipulacyjna stanowi formę odszkodowania za utracone korzyści Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłata manipulacyjna naliczana w związku z rezygnacją wystawcy z udziału w targach podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłata manipulacyjna nie podlega podatkowi od towarów i usług ponieważ pozostaje poza zakresem opodatkowania tym podatkiem. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej niebędącej dostawą towarów w rozumieniu art. 7. Wnioskodawca uważa, że podatnik przez samą czynność wyrażenia zgody na zawarcie umowy nie świadczy jeszcze żadnej usługi na rzecz wystawcy, w związku z tym opłata za rezygnację z tej umowy, bez żadnych świadczeń dodatkowych, nie stanowi świadczenia w rozumieniu ustawy VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Opodatkowaniu podlegają świadczenia o charakterze ekwiwalentnym - czyli usługa musi być wykonana w zamian za wynagrodzenie. Otrzymanie opłaty manipulacyjnej nie spełnia tych warunków, ponieważ występuje tu płatność, która nie jest następstwem wykonania świadczenia.

W wyniku rezygnacji kontrahenta z udziału w targach nie dochodzi do świadczenia usług przez Wnioskodawcę. Opłata manipulacyjna z tytułu rezygnacji pełni tutaj funkcję odszkodowawczą, a tym samym nie stanowi zapłaty za usługi i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy od podatku towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Zatem, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Natomiast co do odpłatności za ww. świadczenie to ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przykładowo, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty.

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Podobnie kary umowne, stosownie do art. 483 § 1 k.c., nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Zgodnie z tym przepisem można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Innymi słowy, kara umowna ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem przez klienta świadczenia wzajemnego. Kara umowna ma w tym wypadku charakter odszkodowawczy. Co do zasady, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy. W przypadku kar umownych, które Kodeks cywilny definiuje jako zastrzeżenie naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, zadośćuczynienie następuje poprzez zapłatę określonej sumy i w związku z powyższym takie wynagrodzenie nie będzie zawierało ekwiwalentności w postaci świadczenia.

W świetle powyższego, ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Należy jednocześnie wskazać, że nazwanie otrzymanego wynagrodzenia „odszkodowaniem” nie ma przesądzającego znaczenia dla określenia konsekwencji podatkowych tego zdarzenia. Nie jest istotna nazwa lecz rzeczywisty charakter świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest organizacja imprez targowych oraz konferencji i spotkań im towarzyszących. Zgłoszenie udziału i wynajem powierzchni targowej przez Wystawcę następuje po otrzymaniu przez Organizatora prawidłowo wypełnionego i podpisanego przez osobę upoważnioną do reprezentowania firmy zgłoszenia uczestnictwa udostępnionego przez Organizatora. Podpisanie zgłoszenia uczestnictwa przez Wystawcę stanowi zawarcie umowy pomiędzy Wystawcą i Organizatorem. Integralną częścią Zgłoszenia Uczestnictwa są postanowienia Regulaminu Uczestnictwa w Targach i łącznie z nim stanowią umowę o wynajmie powierzchni oraz świadczeniu dodatkowych usług. Wraz z przesłaniem wypełnionego zgłoszenia uczestnictwa wystawca powinien wpłacić zaliczkę w wysokości 30% należności wynikającej z całości zamówienia. Wpłata pozostałej kwoty powinna nastąpić w terminie wynikającym z faktury VAT, ale nie później niż 7 dni przed rozpoczęciem targów. Faktura VAT wystawiana jest najwcześniej 30 dni przed targami. Zgodnie z Regulaminem wystawca ma prawo zrezygnować z udziału w targach w terminie 9 miesięcy przed dniem ich rozpoczęcia. W takim przypadku wystawca jest obciążany kosztami manipulacyjnymi w wysokości 50% kwoty wynikającej ze zgłoszenia uczestnictwa. Jeżeli wystawca zrezygnuje z udziału w późniejszym terminie, zostaje obciążony kosztami w wysokości 100% kwoty wynikającej ze zgłoszenia uczestnictwa. Za termin rezygnacji uznana jest data dostarczenia do organizatora pisemnej rezygnacji z udziału w targach. Za rezygnację z udziału w targach uważa się również nie zgłoszenie się wystawcy w dniu rozpoczęcia targów. Organizator zastrzega sobie prawo potrącenia kosztów manipulacyjnych z wpłaconej przez wystawcę zaliczki. Zdarzenia, które powodują naliczenie kosztów manipulacyjnych występują wyłącznie po stronie Wystawcy i jest to rezygnacja z zamówionych u Wnioskodawcy usług. Wystawca jest informowany o pobieranej przez Wnioskodawcę opłacie manipulacyjnej. Na podstawie zawartych umów (Zgłoszeń uczestnictwa) z Wystawcami tworzony jest plan imprezy, który warunkuje wielkość i status imprezy oraz często ma decydujący wpływ na decyzje innych potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Każda rezygnacja negatywnie wpływa na renomę imprezy targowej, a w skrajnych przypadkach (wiele rezygnacji) może doprowadzić do likwidacji imprezy targowej, a tym samym do pogorszenia ogólnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku usług wystawienniczych. Wnioskodawca ponosi także szereg kosztów związanych z organizacją danej imprezy targowej, począwszy od wydatków na rzecz osób organizujących daną imprezę, wydatków na usługi i materiały reklamowe czy kosztów utrzymania hali targowej. Ponadto każde odwołanie imprezy targowej skutkuje trudnościami w realizacji kolejnych imprez, a tym samym obniża przyszłe dochody Wnioskodawcy. Dlatego opłata manipulacyjna stanowi formę odszkodowania za utracone korzyści Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłaty manipulacyjnej, za rezygnację wystawcy z udziału w targach.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że opłata pobierana od Wystawcy, który zrezygnuje z udziału w targach nie jest ekwiwalentem za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę. W przedmiotowym przypadku opłata ta nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę lecz pełni funkcję odszkodowawczą.

Zatem pobierana przez Wnioskodawcę opłata manipulacyjna z tytułu rezygnacji z udziału w targach jako pełniąca funkcję odszkodowawczą, stanowi rekompensatę za poniesione przez Wnioskodawcę koszty, bądź też utracone korzyści spowodowane rezygnacją z udziału w targach. Podkreślić należy, że pobierana opłata nie ma związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami udziału w targach, gdyż jest pobierana wyłącznie w przypadku, gdy do wyświadczenia tej usługi nie dochodzi.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że kwoty należne Wnioskodawcy od wystawców za rezygnację z udziału w targach nie stanowią odpłatności za czynność określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.