Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.568.2019.1.IZ
z 14 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 7 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone 12 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku w związku z likwidacją spółki (pytanie nr 3 wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), o wydanie indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku w związku z likwidacją spółki.

We wniosku złożonym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej powoływany również jako Spółka) jest spółką jawną, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Spółka powstała z przekształcenia spółki cywilnej. Obecnie Wspólnicy Wnioskodawcy zamierzają zlikwidować Spółkę. W skład majątku Spółki wchodzą obecnie m.in.:

1. Nakłady na wybudowanie budynku nr 1 (dalej budynek 1) - wniesione tytułem wkładu kapitałowego; przyjęcie do używania nastąpiło w dniu 31 października 1995 r.; grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do Spółki;
2. Budynek nr 2, wybudowany przez Spółkę; przyjęty do użytkowania w dniu 31 stycznia 1999 r.; grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do spółki; przy budowie tego budynku spółka skorzystała z możliwości zastosowania ulgi inwestycyjnej.
3. Budynek nr 3, wybudowany przez Spółkę; przyjęty do używania w dniu 12 grudnia 2015 r. grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do spółki;
4. Lokal nr 4 przyjęty do używania w dniu 30 maja 2015 r.; nabyty przez Spółkę. Dostawa tego lokalu opodatkowana była VAT.
   
   

Wszystkie te nieruchomości podlegają amortyzacji w Spółce. Po przyjęciu do używania nie dokonywano żadnych ulepszeń tych nieruchomości, w tym w szczególności przekraczających wartość 30%.

Na dzień zakończenia działalności w majątku Spółki mogą pozostać również inne ruchomości oraz środki pieniężne. Spółka w związku z dokonywanymi inwestycjami (budowa i ulepszenia budynków, zakup lokalu) odliczała podatek naliczony. Następnie wykorzystywała te budynki do prowadzenia własnej działalności. Działalność spółki opodatkowana jest VAT, nie korzysta ze zwolnień w podatku VAT i przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej ani nieopodatkowanej podatkiem VAT. Lokal natomiast jest wynajmowany podmiotowi zewnętrznemu. Wynajem opodatkowany jest stawką podstawową.

Dwaj wspólnicy Wnioskodawcy są czynnymi podatnikami VAT, jeden z nich nie jest czynnym podatnikiem VAT. Żaden z nich nie prowadzi działalności w rozumieniu przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców (tj. nie jest podmiotem zarejestrowanym w CEIDG). Przekazanie majątku likwidowanej spółki nie będzie miało związku z działalnością wspólników opodatkowaną podatkiem VAT.

W odpowiedzi na wezwanie wskazano, iż nieodpłatne przekazanie nieruchomości, ruchomości, gotówki wspólnikom/wspólnikowi nastąpi w związku z likwidacją spółki jawnej.

Zamiarem wspólników jest przekazanie majątku ruchomego i nieruchomego pozostałego na dzień likwidacji - objętego spisem z natury - wskazanym wspólnikom, także wówczas, gdy będzie się wiązało to z podziałem majątku nieadekwatnym do posiadanych przez tych wspólników udziałów w spółce lub będzie konieczne podjęcie dodatkowych czynności prawnych (np. podział majątku aktem notarialnym z uwagi na nieruchomość wchodzącą w skład masy majątkowej spółki jawnej).

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, że pytania dotyczą obowiązku podatkowego z tytułu przekazania majątku Spółki po jej likwidacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 3:

Czy przekazanie majątku będzie się wiązało z obowiązkiem korekty VAT naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabywaniu nieruchomości, innych środków trwałych oraz nakładów na środki trwałe, w związku z dokonywaną likwidacją działalności jest obowiązany określić, czy poszczególne składniki majątku, pozostałe na dzień likwidacji będą objęte obowiązkiem korekty podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku. w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł. korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14 uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Art. 91 ust. 5 przewiduje, że w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

• opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
  

• zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
  
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy

• w zakresie budynków nr 1 i 2 nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego
  

• w zakresie budynku nr 3 oraz lokalu nr 4 powstanie obowiązek dokonania korekty VAT.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwana dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia towarów lub usług, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanych przez siebie towarów lub usług i skorzystał z tego prawa, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik dokonuje korekty podatku.

W zależności od tego, czy towar lub usługa jest środkiem trwałym oraz wartością niematerialną i prawną podlegającymi amortyzacji, a także gruntem i prawem wieczystego użytkowania gruntów, o wartości przekraczającej 15.000 zł, albo jest środkiem trwałym oraz wartością niematerialną i prawną podlegającymi amortyzacji, a także gruntem i prawem wieczystego użytkowania gruntów, o wartości nieprzekraczającej 15.000 zł, albo towarem handlowym ustawodawca przewidział różne zasady i skutki dokonanej zmiany przeznaczenia. Przepisy wyraźnie wskazują, że zmiana przeznaczenia w okresie 1 roku, 5 albo 10 lat towaru (usługi) znajdującego się w „okresie korekty” może spowodować konieczność korekty odliczonego podatku (in plus albo in minus).

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka powstała z przekształcenia spółki cywilnej. Obecnie Wspólnicy Wnioskodawcy zamierzają zlikwidować Spółkę. W skład majątku Spółki wchodzą obecnie m.in.:

1. Nakłady na wybudowanie budynku nr 1 (dalej budynek 1) - wniesione tytułem wkładu kapitałowego; przyjęcie do używania nastąpiło w dniu 31 października 1995 r.; grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do Spółki;
   
2. Budynek nr 2, wybudowany przez Spółkę; przyjęty do użytkowania w dniu 31 stycznia 1999 r.; grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do spółki; przy budowie tego budynku spółka skorzystała z możliwości zastosowania ulgi inwestycyjnej.
   
3. Budynek nr 3, wybudowany przez Spółkę; przyjęty do używania w dniu 12 grudnia 2015 r. grunt stanowi własność małżeńską jednego ze wspólników i nie był wniesiony do spółki;
   
4. Lokal nr 4 przyjęty do używania w dniu 30 maja 2015 r.; nabyty przez Spółkę. Dostawa tego lokalu opodatkowana była VAT.
   
   

Wszystkie te nieruchomości podlegają amortyzacji w Spółce. Po przyjęciu do używania nie dokonywano żadnych ulepszeń tych nieruchomości, w tym w szczególności przekraczających wartość 30%.

Spółka w związku z dokonywanymi inwestycjami (budowa i ulepszenia budynków, zakup lokalu) odliczała podatek naliczony. Następnie wykorzystywała te budynki do prowadzenia własnej działalności. Działalność spółki opodatkowana jest VAT, nie korzysta ze zwolnień w podatku VAT i przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej ani nieopodatkowanej podatkiem VAT. Lokal natomiast jest wynajmowany podmiotowi zewnętrznemu. Wynajem opodatkowany jest stawką podstawową.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego;
3. wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego - w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106, 650, 771 i 1629).
   
   

Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Z kolei od dnia 1 września 2019 r. powyższy przepis otrzymał następujące brzmienie: w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Uwzględniając powyższe zapisy spisem z natury powinny być objęte opisane we wniosku nieruchomości i ruchomość, które wypełniają definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.), rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, że wszystkie nieruchomości opisane we wniosku, tj. budynek 1, budynek 2, budynek 3 oraz lokal nr 4 korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ po ich nabyciu bądź wybudowaniu (budynek 1 - po poniesieniu nakładów na budowę budynek przyjęty do użytkowania w 1995 r.; - budynek nr 2 po wybudowaniu przyjęty do użytkowania w 1999 r.; - budynek nr 3 budynek po wybudowaniu przyjęty do użytkowania w 2015 r.; - lokal nr 4 po nabyciu przyjęty do używania w 2015 r.). Spółka wykorzystywała budynki na potrzeby własnej działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a lokal nr 4 był przedmiotem umowy najmu. Wnioskodawca nie ponosił nakładów stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej. Oznacza to tym samym, że dostawa opisanych we wniosku nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W przedmiotowej sprawie zatem w związku z likwidacją Spółki i objęciem zwolnieniem od podatku opisanych we wniosku nieruchomości w remanencie likwidacyjnym, nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowych nieruchomości – nie będą już one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Uwzględniając treść złożonego wniosku oraz obowiązujących przepisów zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że z uwagi na upływ okresu korekty, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy, nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty podatku od budynków nr 1 i nr 2 opisanych we wniosku.

Z uwagi natomiast na fakt, że w odniesieniu do budynku nr 3 i lokalu nr 4 nie upłynął jeszcze okres korekty, o którym mowa w art. 91 ust. 2 ustawy, na Wnioskodawcy ciążyć będzie w stosunku do tych obiektów obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 91 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy że w zakresie pytań Wnioskodawcy dotyczących powstania obowiązku podatkowego z tytułu przekazania nieruchomości, ruchomości, gotówki wspólnikom po likwidacji Spółki (pytania oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1 i nr 2) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.