Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.522.2019.3.APR
z 15 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniach 16 września i 7 października 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży wydzielonych działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 września i 7 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży wydzielonych działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od roku 2006 jest Pani rolnikiem i jest wpisana do ewidencji producentów oraz posiada we własności grunty rolne w ilości 11 hektarów oraz 2 ha obszar lasu. Wykonuje Pani również działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia biura rachunkowego.

Ziemia uprawiana przez Panią jest w większości ziemią klasy 5 i 6, w związku z tym postanowiła Pani podzielić tę ziemię na mniejsze działki od 1.500 do 3.000 m² i sprzedać ją osobom zainteresowanym. Sprzedawane nieruchomości wchodzą w skład majątku prywatnego. Poniosła Pani koszty, jako osoba fizyczna, związane z podziałem oraz uzyskaniem stosownych decyzji (warunków zabudowy). Nie wykonywała Pani działań związanych z doprowadzeniem wody lub prądu do działek, a jedynie został wydzielony z działek osobny teren jako droga dojazdowa do poszczególnych działek.

W uzupełnieniach wniosku podano informacje:

• Działalność rolniczą prowadzi Pani jako rolnik, który nie dokonywał dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczenia usług rolniczych dla innych osób i działalności. Na ziemi rolnej prowadzi Pani plony dla własnego użytku oraz jako pastwiska dla istniejącego bydła. Jeżeli będzie Pani w przyszłości sprzedawać plony z ziemi rolnej wybierze rozliczenie na podstawie ryczałtu.
• Ilość działek, na które ziemia została podzielona to 32 działki na numerze ewidencyjnym działki A oraz 10 działek na numerze ewidencyjnym B w …, gmina ….
• Grunt obejmujący wszystkie wydzielone działki był wykorzystywany przez Panią rolniczo i na bieżąco uprawiany oraz utrzymywany zgodnie z przeznaczeniem rolniczym. Posiada Pani również jako rolnik bydło, więc ziemia wykorzystywana była głównie jako pastwisko. Plony z ziemi nie były sprzedawane.
• Wcześniej nie dzierżawiła Pani posiadanego gruntu.
• Dla terenu obejmującego wydzielone działki nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.
• Działki o numerach C, D, E, F nie posiadają na dzień dzisiejszy warunków zabudowy oraz prawie wszystkie działki B, oprócz 3 działek z numerem G, H, I.
• Działki do sprzedaży są oferowane przez biuro pośrednictwa w nieruchomościach.
• Z tytułu prowadzenia biura rachunkowego jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
• Grunty nabyła Pani drogą kupna z przeznaczeniem na działalność rolniczą w roku: 2001, 2006, 2007, 2009.
• Jako rolnik hoduje Pani nie tylko bydło, ale również kury specjalnej rasy do hodowli i sprzedaży jaj hodowlanych. Bydło hodowane jest do rozrodu i sprzedaży na przyszłość młodych cieląt jako specjalnej rasy - krowy szkockie - …. Posiada Pani również sady starej odmiany jabłoni oraz sady orzechów włoskich.
• Działki zostały podzielone w roku 2018/2019.
• Wnioski o wydanie decyzji o warunkach zabudowy uzyskała Pani we własnym imieniu na działki: J, K, L, Ł, M, N, O, P, R, S, T, U, I, H, G.
• Przed sprzedażą będzie Pani występowała z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
• Na terenie wydzielonym pod drogę dojazdową nie wykonywała Pani żadnych prac ziemnych i ulepszeń typu wyrównanie, utwardzenie.
• Na wydzielonych działkach nie wykonywała Pani żadnych prac typu niwelacja terenu i tym podobne, które mogą mieć wpływ na atrakcyjność działek.

Działki są jedynie podzielone i dla poszczególnych działek występuje Pani z wnioskami o warunki zabudowy, nie zostały wykonane żadne prace na tych terenach, które zmieniły ich charakter i atrakcyjność. Koszty podziału działki ponosiła Pani jako osoba fizyczna i nie odliczała z tego tytułu podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako rolnik może Pani sprzedać ziemię rolną jako mniejsze działki od 1.500 do 3.000 m² do osoby fizycznej lub prawnej, nie podlegając opodatkowaniu VAT zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 15, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r., jako że własność tej ziemi należy do majątku prywatnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż poszczególnych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ będzie dokonana z majątku prywatnego osoby fizycznej, a sprzedaż za pośrednictwem biura nieruchomości lub samodzielnie jako osoba fizyczna nie będzie wykazywała działania w ramach działalności gospodarczej związanej z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (w tym również dostawa towarów, przez którą ustawa o VAT rozumie m.in. sprzedaż gruntów) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie pod warunkiem, że wykonywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o VAT).

Na podkreślenie prawidłowości stanowiska przytoczyła Pani wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Słaby i Kuć. W wyroku tym TSUE stwierdził, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W sentencji ww. wyroku TSUE wskazał: „Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.”

Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym, w tym przypadku, kiedy sprzedaż działek dokonywana jest poprzez oddanie pełnomocnictwa do sprzedaży do biura nieruchomości, uważa Pani, że jej działania nie są wykonywane w charakterze wykonywania działalności gospodarczej, a jedynie jako działania osoby prywatnej zarządzającej majątkiem prywatnym.

Pogląd swój opiera Pani również o interpelację nr 15866 skierowaną do Ministra Finansów w sprawie wykładni przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntów rolnych z 5 października 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ustawie o podatku od towarów i usług zawarta została również definicja działalności rolniczej, przez którą – w myśl art. 2 pkt 15 ustawy – rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analogiczne zapisy znajdują się w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a ponadto działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Jednakże każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania rzeczy dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku własnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży towaru jest ustalenie, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby więc majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. W tym temacie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Analizując przedmiotową sprawę trzeba również zwrócić uwagę na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z wyroku tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem, odnosząc się do przedmiotowej sprawy należy rozpatrzyć, czy w świetle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

We wniosku wskazała Pani, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie biura rachunkowego. Z tego tytułu jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jest Pani właścicielką gruntów o obszarze 13 hektarów (grunt rolny i las), które kupiła z przeznaczeniem na działalność rolniczą w latach: 2001, 2006, 2007, 2009. Jako rolnik hoduje Pani bydło, kury specjalnej rasy do hodowli i sprzedaży jaj hodowlanych. Bydło hodowane jest do rozrodu i sprzedaży młodych cieląt specjalnej rasy - krowy szkockie - …. Posiada Pani również sady starej odmiany jabłoni oraz sady orzechów włoskich.

Z posiadanych gruntów wydzieliła Pani w latach 2018/2019 łącznie 42 działki o powierzchni od 1.500 do 3.000 m². Grunt obejmujący wszystkie wydzielone działki był wykorzystywany przez Panią rolniczo i na bieżąco uprawiany oraz utrzymywany zgodnie z przeznaczeniem rolniczym, a częściowo służył jako pastwiska dla hodowanego przez Panią bydła. Plony nie były sprzedawane. Nie dokonywała Pani dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczenia usług rolniczych dla innych osób i działalności.

Dla posiadanego przez Panią terenu nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działek: J, K, L, Ł, M, N, O, P, R, S, T, U, I, H, G, uzyskała Pani decyzje o warunkach zabudowy, o które wystąpiła we własnym imieniu. Przed sprzedażą będzie Pani występowała z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na pozostałe działki. Na wydzielonych działkach (w tym na terenie wydzielonym pod drogę dojazdową) nie wykonywała Pani żadnych prac typu niwelacja terenu, wyrównanie, utwardzenie, które mogą mieć wpływ na atrakcyjność działek.

Sprzedaje Pani przedmiotowe działki przy pomocy biura pośrednictwa nieruchomościami.

Wątpliwości Pani dotyczą kwestii czy planowana sprzedaż działek będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jako sprzedaż majątku prywatnego.

W świetle przywołanych regulacji prawnych oraz orzeczeń TSUE, analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż wydzielonych przez Panią 42 działek gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można bowiem uznać, że sprzedaż ta będzie dotyczyła Pani majątku prywatnego.

Przesądza o tym po pierwsze cel nabycia i sposób wykorzystywania przez Panią przedmiotowych gruntów, tzn. prowadzenie działalności rolniczej – hodowli bydła z przeznaczeniem na rozród i sprzedaż cieląt, hodowli kur w celu sprzedaży jaj oraz prowadzenie sadów. Zatem grunty te – jak należy wnioskować – w całym okresie posiadania nie służyły Pani celom osobistym, tylko działalności rolniczej (produkcji zwierzęcej i roślinnej, o której mowa w powyżej wskazanej definicji).

Po drugie, podjęcie przez Panią, w stosunku do gruntów planowanych do sprzedaży, określonych zorganizowanych działań, tj. dokonanie podziału gruntu na mniejsze działki i wystąpienie dla nich z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, a więc aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami (które wymienił TSUE w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10).

Zatem w tym konkretnym przypadku sprzedaż wydzielonych 42 działek będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani w tych transakcjach wystąpi jako podatnik VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy dodatkowo wyjaśnić, że organ nie analizował możliwości zastosowania przy sprzedaży działek art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który Wnioskodawca wymienił w pytaniu, gdyż ani z przedstawionego stanowiska, ani z treści pytania nie wynikał taki zakres żądania Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.