Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.357.2019.1.AK
z 15 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), uzupełniony pismem z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 7 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 grudnia 2018 r. wyrokiem Sądu Okręgowego) opatrzonym klauzulą wykonalności z dnia 11 stycznia 2019 r. orzeczony został rozwód między Wnioskodawczynią a jej mężem. Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo odliczenia całej przysługującej ulgi prorodzinnej, ponieważ z jej wiedzy wynika, że ulga należy się osobie, która faktycznie a nie formalnie sprawuje władzę rodzicielską. Zapisy Porozumienia dot. wykonywania władzy rodzicielskiej, utrzymywania kontaktów z dziećmi przewidują, iż:

• miejscem zamieszkania małoletnich synów jest każdoczesne miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni,
• ojciec ma prawo do osobistych kontaktów z dziećmi po wcześniejszym uzgodnieniu terminu z Wnioskodawczynią (z jednodniowym wyprzedzeniem) oraz gdy małoletni wyrażą wolę spotkania z ojcem (obowiązuje od 13 roku życia małoletnich), spotkania winny odbywać się w miarę możliwości poza miejscem zamieszkania małoletnich,
• Wnioskodawczyni każdorazowo będzie podejmować decyzje co do uczestnictwa przez małoletnich w zajęciach pozalekcyjnych, terapiach itp.,
• Wnioskodawczyni będzie utrzymywać stały kontakt z przedstawicielami szkoły oraz innych placówek dydaktycznych,
• Wnioskodawczyni będzie dokonywać wyboru zakładów opieki zdrowotnej i lekarzy opiekujących się małoletnimi (w ramach NFZ),
• Wnioskodawczyni jest zobowiązana do stałego monitorowania stanu zdrowia małoletnich, w tym poddawania ich stałej, profilaktycznej kontroli lekarskiej właściwej dla ich wieku, w tym dentystycznej, jak również szczepieniom, kontynuowania leczenia.
  
  

Ojciec dzieci nie zamieszkuje (mimo posiadania meldunku do 24 lipca 2019 r.) wraz z Wnioskodawczynią i ich wspólnymi dziećmi od 25 maja 2018 r. Mając na uwadze dobro dzieci, Wnioskodawczyni umożliwia synom kontakt z ojcem za każdym razem kiedy tylko ojciec wyrazi taką chęć i jest to możliwe. Jednakże, z uwagi na fakt, iż kontakty ojca z synami, na jego wyraźne życzenie, w orzeczeniu sądu ustalono jako dobrowolne, brak jest możliwości ze strony Wnioskodawczyni do przymuszenia ojca dzieci do częstszych spotkań. W praktyce liczba spotkań w miesiącu nie przekracza łącznie 24 godzin (4 do 8 wizyt w miesiącu po średnio ok. 3 godzin każda). Spotkania wbrew zapisom porozumienia odbywają się głównie w domu Wnioskodawczyni i na jej koszt. Za 2-3 dniowe wyjazdy wakacyjne (po jednym na rok), na które ojciec zabrał jedynie starszego syna każdorazowo żądał od Wnioskodawczyni zapłaty połowy kwoty poniesionych przez niego wydatków.

Wnioskodawczyni, będąc przeświadczona o przysługującym jej wyłącznym prawie do odliczenia ulgi na dzieci i chcąc by syn miał zaspokojone niezbędne potrzeby, przekazywała byłemu mężowi przelewem pieniądze, o które prosił. Ponadto każdorazowo syn zabierał ze sobą spory prowiant oraz napoje i w miarę możliwości był wyposażany przez Wnioskodawczynię w gotowe porcje obiadowe.

W praktyce Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą 2 synów. To Wnioskodawczyni sprawuje pieczę nad ich majątkiem i wychowaniem:

• codziennie zawozi i odbiera dzieci do/ze szkoły,
• pilnuje należytego realizowania obowiązku szkolnego, pomaga odrabiać lekcje i wspiera w codziennych zadaniach,
• bierze udział w zebraniach szkolnych,
• dba o wolny czas, zawozi na zajęcia dodatkowe, rehabilitację niepełnosprawnego syna i spotkania z rówieśnikami,
• pilnuje wizyt kontrolnych w szpitalu niepełnosprawnego syna oraz jeździ z synami do lekarzy,
• opiekuje się nimi, gdy są chorzy, wstaje do nich w nocy,
• przyrządza synom posiłki, dba o to by dzieci chodziły czyste i zadbane pierze ubrania, robi potrzebne zakupy,
• dba o ich bezpieczeństwo, chodzi na basen, do kina, na plac zabaw,
• wyjeżdża na wakacje i organizuje w ich trakcie atrakcje dla synów.
  
  

Zatem w rzeczywistości to Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską nad dziećmi. Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dziećmi. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnimi w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica obowiązków w zakresie zaspokojenia i zabezpieczenia wszystkich potrzeb dzieci od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem, odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców. Wnioskodawczyni nie może dojść w tym zakresie do porozumienia z ojcem dzieci, który samo posiadanie praw rodzicielskich utożsamia z prawem do ulgi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym i przyszłym i w świetle obowiązujących przepisów prawa, w roku 2019 latach następnych przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania z ulgi na dziecko w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do odliczenia ulgi na dzieci w pełnym wymiarze (12 miesięcy).

W broszurach informacyjnych dotyczących ulgi prorodzinnej przygotowanych przez Ministerstwo Finansów zawarte są następujące informacje „Podstawowym warunkiem do zastosowania tej ulgi jest wykonywanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem”.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę.

Z przepisu art. 27f ust 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Jednakże porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...). Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia.

Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach.

Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.)

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować). Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. W ocenie Wnioskodawczyni samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne znaczy to, iż nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi. W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie powinien być rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności praw (art. 95 § 1 k.r.o.). Jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni uważa, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko. Według Wnioskodawczyni tylko ona spełnia ww. warunki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 25 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z treści wniosku wynika, że w związku z wyrokiem sądowym z dnia 14 grudnia 2018 r. opatrzonym klauzulą wykonalności z dnia 11 stycznia 2019 r. małżeństwo Wnioskodawczyni uległo rozwiązaniu poprzez rozwód. W sprawie wykonywania władzy rodzicielskiej oraz utrzymywania kontaktów z małoletnimi dziećmi zawarte zostało porozumienie. Z porozumienia tego wynika, że dzieci zamieszkują z matką, natomiast ojcu przysługuje prawo do kontaktów z dziećmi, które jeżeli to będzie możliwe, powinny odbywać się poza miejscem zamieszkania dzieci. Ojciec dzieci od 25 maja 2018 r. nie zamieszkuje z Wnioskodawczynią i ich dziećmi. Matka umożliwia dzieciom kontakty z ojcem, które w praktyce nie przekraczają łącznie 24 godzin, są to 4-8 wizyt w miesiącu, po średnio około 3 godziny każda. Kontakty ojca z dziećmi, wbrew zapisom porozumienia, odbywają się głównie w miejscu zamieszkania dzieci, na koszt Wnioskodawczyni. Matka dzieci na żądanie byłego męża zwróciła połowę wydatków poniesionych przez ojca w czasie wspólnego wakacyjnego wyjazdu ojcem z dzieckiem. Zainteresowana utrzymuje kontakt z przedstawicielami placówek szkolnych oraz dydaktycznych. Nadzoruje obowiązki szkolne dzieci, dba o ich udział w zajęciach dodatkowych, terapiach itp. Sprawuje opiekę nad małoletnimi dziećmi, codziennie zawozi i odbiera ze szkoły, wspiera w codziennych zadaniach, organizuje im wolny czas, dba o integrację z rówieśnikami. Wnioskodawczyni nadzoruje rehabilitację niepełnosprawnego syna, monitoruje jego wizyty kontrolne w szpitalu, dba o codzienne potrzeby dzieci, bezpieczeństwo i ich rozwój.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w sytuacji gdy władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci sprawuje tylko Wnioskodawczyni przysługuje jej prawo do odliczenia całej kwoty przysługującej podatnikowi w ramach ulgi prorodzinnej.

Jak już wcześniej zauważono, zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazuje, że po rozwodzie małżonków niepełnoletni synowie Wnioskodawczyni zamieszkali z matką. Ojciec dzieci nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej co pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska.

Z analizy okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni pełni całkowitą opiekę nad synami. Matka dzieci bez udziału ojca sprawuje codzienne obowiązki związane z ich wychowaniem, rozwojem i edukacją. Wnioskodawczyni monitoruje wizyty kontrolne niepełnosprawnego syna w szpitalu, dba o zdrowie dzieci i ich bezpieczeństwo. Zainteresowana interesuje się osiągnieciami dzieci w szkole, organizuje im zajęcia dodatkowe, spędza z dziećmi wolny czas. Ojciec dzieci od miesiąca maja 2018 r. nie zamieszkuje z Zainteresowaną i ich dziećmi. Kontakty ojca z synami sprowadzają się do kilku spotkań w miesiącu, najczęściej w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni. Zainteresowana wskazała we wniosku, że faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej oraz opieka nad dziećmi jest pełniona przez matkę dzieci.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego zdarzenia przyszłego uznać należy, że skoro tylko Wnioskodawczyni wykonuje w stosunku do synów władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pełnej kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości – przy niezmienionych okolicznościach sprawy - będzie przysługiwało Wnioskodawczyni do momentu uzyskania przez dzieci pełnoletniości.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.