Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.358.2019.1.SG
z 23 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wygaśnięcie wynikających z zawartych umów pożyczek zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej (zarówno w części odnoszącej się do kwot głównych pożyczek, jak i kwot odsetek), które nastąpi w wyniku konfuzji będącej rezultatem planowanego połączenia, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Spółki przejmującej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wygaśnięcie wynikających z zawartych umów pożyczek zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej (zarówno w części odnoszącej się do kwot głównych pożyczek, jak i kwot odsetek), które nastąpi w wyniku konfuzji będącej rezultatem planowanego połączenia, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Spółki przejmującej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka przejmująca”) jest publiczną spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, która podlega na terytorium kraju obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka przejmująca zajmuje się kompleksową obsługą inwestycji w zakresie projektowo-budowlanym. Akcje Spółki przejmującej notowane są na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Spółka przejmująca jest dominującym podmiotem w Grupie Kapitałowej (dalej: „Grupa”), w skład której wchodzi kilka spółek zależnych. Jedną z zależnych spółek w Grupie jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka przejmowana”).

Wnioskodawca zamierza dokonać połączenia ze Spółką przejmowaną w trybie przewidzianym przez art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 r. nr 94 poz. 1037, z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm., dalej: „KSH”) oraz art. 516 § 6 poprzez przejęcie Spółki przejmowanej przez Wnioskodawcę.

Na dzień połączenia Spółka przejmująca będzie posiadała w Spółce przejmowanej 100% udziałów. Następstwem łączenia przez przejęcie będzie przeniesienie całego majątku Spółki przejmowanej na Wnioskodawcę. W związku z faktem, iż Spółka przejmująca jest jedynym udziałowcem Spółki przejmowanej, procedura ta odbędzie się bez podwyższania kapitału zakładowego na podstawie art. 515 § 1 KSH. Na skutek połączenia dojdzie do ustania bytu prawnego Spółki przejmowanej.

Głównym założeniem opisanej powyżej procedury jest uproszczenie struktury organizacyjnej w ramach Grupy Wnioskodawcy, umożliwienie konsolidacji oraz wykluczenie zbędnych procedur. Połączenie ma na celu również zwiększenie efektywności operacyjnej i ekonomicznej prowadzonej działalności oraz poprawienie jej wyników. W wyniku połączenia zostanie zwiększona przejrzystość struktury Grupy, co niewątpliwie korzystnie wpłynie na wizerunek Spółki przejmującej, będącej podmiotem notowanym na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

W toku podejmowanych działań w ramach współpracy Spółka przejmowana wielokrotnie udzieliła długoterminowych pożyczek na rzecz Spółki przejmującej, w związku z czym na moment połączenia spółek powstanie sytuacja, w której Wnioskodawca będzie dłużnikiem Spółki przejmowanej z tytułu kwot głównych otrzymanych pożyczek oraz kwot naliczonych, a nieuregulowanych dotąd odsetek. Zobowiązania długoterminowe wynikające z tytułu pożyczek udzielonych do dnia połączenia spółek mogą zostać nieuregulowane przez Spółkę przejmującą przed dniem wykreślenia Spółki przejmowanej z Krajowego Rejestru Sądowego.

Z prawnego punktu widzenia, w momencie połączenia nastąpi konfuzja zobowiązań polegająca na połączeniu w jednym podmiocie zarówno praw wierzyciela, jak i skorelowanych z nimi obowiązków dłużnika wynikających ze zobowiązań Spółki przejmującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wygaśnięcie wynikających z zawartych umów pożyczek zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej (zarówno w części odnoszącej się do kwot głównych pożyczek, jak i kwot odsetek), które nastąpi w wyniku konfuzji będącej rezultatem planowanego połączenia, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Spółki przejmującej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie wskutek konfuzji zobowiązań długoterminowych (w tym odsetek) powstałych w wyniku pożyczek udzielonych na rzecz Spółki przejmującej nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

Z uwagi na to, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 r. nr 21 poz. 86, z późn. zm.; winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”) nie odnoszą się wprost do instytucji konfuzji, opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy przeanalizować w oparciu o zasady ogólne, uwzględniając przy tym przepisy kodeksu spółek handlowych, kodeksu cywilnego oraz rozwiązania wypracowane przez praktykę, doktrynę prawa cywilnego oraz prawa podatkowego. Przepisy regulujące zasady opodatkowania spółek w związku z ich połączeniem nie odnoszą się bowiem do kwestii związanych z konfuzją zobowiązań i należności łączących się podmiotów.

Na gruncie polskiego ustawodawstwa w przypadku połączenia spółek dochodzi do sukcesji uniwersalnej. Zgodnie z art. 494 § 1 KSH spółka przejmująca z dniem połączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej. W związku z powyższym Wnioskodawca stanie się stroną wszystkich praw i obowiązków Spółki przejmowanej. Zgodnie z treścią art. 493 § 1 KSH

Spółka przejmowana zostaje rozwiązana bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego w dniu wykreślenia z rejestru.

Na gruncie przepisów prawa podatkowego zagadnienia sukcesji generalnej zostały unormowane w Ordynacji podatkowej. W myśl art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. nr 137 poz. 926, z późn. zm.; winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm., dalej: „OP”), osoba prawna zawiązana w wyniku łączenia się spółek kapitałowych wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek. Jak wynika natomiast z art. 93 § 2 OP, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

Instytucja konfuzji nie została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16 poz. 93, z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: „KC”). Pojęcie konfuzji w doktrynie prawa cywilnego rozumiane jest jako połączenie w jednym podmiocie osoby wierzyciela i dłużnika, prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania na skutek zaniku istotnego elementu stosunku zobowiązaniowego, jakim są dwie strony zobowiązania. Konfuzja w powyższym rozumieniu może nastąpić m.in. w sytuacji, w której dojdzie do połączenia spółki będącej wierzycielem ze spółką będącą dłużnikiem. Istotny jest fakt, iż w takim przypadku konfuzji wygaśnięcie zobowiązania nie następuje na skutek zawarcia między wierzycielem a dłużnikiem dodatkowej umowy (np. umowy o zwolnienie z długu). Żadna ze stron nie składa w tej sytuacji oświadczenia w charakterze wierzyciela czy też dłużnika. Do wygaśnięcia zobowiązania dochodzi wyłącznie w następstwie zdarzenia prawnego, jakim jest połączenie spółek.

Ustawa o PDOP nie zawiera definicji przychodu podatkowego, lecz ogranicza się do wskazania przykładowych przysporzeń, które stanowią przychód. Zgodnie z art. 12 ustawy o PDOP przychodami są w szczególności, otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych rzeczy i praw czy też wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP, przychodem jest również wartość umorzonych zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów). W art. 12. ust. 4 ustawy PDOP wskazany został natomiast enumeratywny katalog przychodów wyłączonych spod opodatkowania.

Co więcej, sądy administracyjne prezentują stanowisko, zgodnie z którym jako przychód powinno się traktować przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia. Powyższe stanowisko przedstawione zostało m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Poznaniu z 4 września 2013 r., sygn. akt I SA/Po 295/13. Potwierdzenie powyższych stwierdzeń znalazło również miejsce w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02, w którym NSA stwierdził, iż do przychodów zaliczyć można tylko te wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Innymi słowy, przez przychód w rozumieniu Ustawy o PDOP należy rozumieć tylko takie przysporzenie, które nie podlega zwrotowi (jest ostateczne i nieodwołalne) i którym podatnik może rozporządzać jak właściciel (przysporzenie ma faktycznie powiększać majątek podatnika).

Zdaniem Wnioskodawcy, przywołane wyżej przepisy ustawy o PDOP nie znajdą zastosowania w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, co wynika z faktu, że w przypadku konfuzji zobowiązań ani Spółka przejmująca, ani Spółka przejmowana nie otrzymają żadnego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji u żadnego z podmiotów uczestniczących w połączeniu nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego z tytułu wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań i należności w związku z zaistnieniem konfuzji. Konfuzja zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej nie stanowi bowiem formy uregulowania istniejących zobowiązań. W związku z konfuzją nie dojdzie również do spełnienia żadnego świadczenia, co wyłącza możliwość powstania przysporzenia po stronie którejkolwiek z łączących się spółek. Niesłuszne byłoby również uznanie, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym mogłoby dojść do powstania przychodu w drodze umorzenia zobowiązania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP. Umorzenie zobowiązania i konfuzja stanowią dwie odmienne instytucje prawa cywilnego i nie powinny być ze sobą utożsamiane. Zgodnie z art. 508 KC, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwolni dłużnika z długu, a dłużnik te zwolnienie przyjmie. O uznaniu zobowiązania za umorzone decyduje zatem spełnienie łącznie dwóch warunków: w przypadku wierzyciela konieczne jest złożenie oświadczenia woli o zwolnieniu dłużnika z długu, podczas gdy dłużnik musi złożyć oświadczenie woli, zgodnie z którym zwolnienie z długu przyjmuje. W przypadku konfuzji, wygaśnięcie zobowiązania następuje bez składania jakichkolwiek oświadczeń, gdyż jest skutkiem połączenia w jednym podmiocie praw wierzyciela oraz obowiązków dłużnika. W związku z powyższym wartość zobowiązania, na którą składa się kwota główna pożyczki oraz naliczone odsetki, która wygaśnie w wyniku konfuzji, nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego z tytułu umorzenia zobowiązań.

Zastosowania w analizowanym przypadku nie znajdzie również art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, zgodnie z którym przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Powyższe wynika z faktu, że połączenie w Spółce przejmującej uprawnień i obowiązków wierzyciela i dłużnika (pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy) nie prowadzi do powstania po jej stronie żadnej wymiernej korzyści ekonomicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, na brak przychodu przy konfuzji będącej efektem połączenia spółek wskazują również zasady księgowego ujmowania łączenia spółek kapitałowych. W myśl art. 44b ust. 13 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 1992 r. nr 21 poz. 86, winno być: Dz.U. z 2019 r. poz. 351), w bilansie połączonych spółek nie uwzględnia się wzajemnych należności i zobowiązań oraz innych rozrachunków o podobnym charakterze. W związku z powyższym stwierdzić można, iż konfuzja zobowiązań winna być neutralna zarówno z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych, jak i rachunkowości dla obu łączących się spółek.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie wskutek konfuzji zobowiązań długoterminowych (w tym odsetek) powstałych w wyniku pożyczek udzielonych na rzecz Spółki przejmującej nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jak zostało to wskazane wyżej, konfuzja zobowiązań nie jest powiązana z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę. Nietrafnym byłoby stwierdzenie, że zdarzenie te spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy PDOP po stronie Spółki przejmującej, gdyż co do zasady zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, przychodami podatkowymi są przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, powiększające aktywa podatnika.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie nastąpi zwiększenie majątku lub aktywów Spółki przejmującej, co pozwala na stwierdzenie, iż konfuzja zobowiązań, opisana w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Spółki przejmującej. Jednocześnie konfuzja nie może być traktowana jako umorzenie długu, gdyż następuje ona z mocy prawa w związku z połączeniem spółek, a spółki łączące się nie składają w związku z tym zdarzeniem żadnych dodatkowych oświadczeń. Wygaśnięcie w drodze konfuzji zobowiązań Spółki przejmującej z tytułu umów pożyczek, na które składają się kwoty główne pożyczek oraz naliczone odsetki, będzie dla niej neutralne podatkowo, gdyż jak zostało to wcześniej wskazane w przypadku konfuzji nie dochodzi do zapłaty zobowiązania, umorzenia zobowiązania ani do otrzymania nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje również oparcie w publikowanych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wskazujących na istnienie utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów Krajowej Administracji Skarbowej (winno być: Krajowej Informacji Skarbowej) w tym zakresie:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 grudnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.511.2018.1.SJ: Wygaśnięcie zobowiązania w wyniku połączenia wierzyciela i dłużnika nie będzie skutkowało powstaniem po połączeniu po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.162.2018.1.AW: Resumując, w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w postaci zaistnienia przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym. Przedmiotowe zdarzenie, tj. konfuzja nie stanowi zapłaty (spełnienia świadczenia), a zatem nie powstanie jakiekolwiek przysporzenie majątkowe dla żadnej z łączących się spółek. Zatem, zaistnienie konfuzji zobowiązań, o których mowa we wniosku na skutek połączenia Spółki i Spółek Celowych, będzie czynnością neutralną podatkowo dla Spółki na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 marca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB2-3.4010.7.2018.1.PB: W wyniku połączenia dojdzie do konfuzji, tzn. z mocy prawa wygasną zarówno długi, jak i odpowiadające im wartością ekonomiczną wierzytelności. Zatem, zmniejszeniu ulegną zarówno pasywa Spółki Przejmującej, jak i jej aktywa (wraz z ewentualnymi odsetkami stanowiącymi świadczenie akcesoryjne). W konsekwencji, nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka powstania przychodu na gruncie ustawy o CIT, w postaci zaistnienia przysporzenia majątkowego o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa jego aktywa. Jak również wskazać należy, iż przedmiotowe zdarzenie tj. konfuzja nie stanowi zapłaty odsetek od wierzytelności z tytułu Pożyczek (spełnienia świadczenia), a zatem żaden przychód po stronie Spółki Przejmującej z tego tytułu nie powstanie. Konfuzja nie powoduje zatem żadnego przyrostu majątku, zaś brak przysporzenia skutkuje brakiem obowiązku rozpoznania przychodu na gruncie ustawy o CIT,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.7.2017.1.DP: Wygaśnięcie wierzytelności pożyczkowych Wnioskodawcy na skutek konfuzji nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Konfuzja nastąpi automatycznie w związku przejęciem majątku SKA przez Wnioskodawcę w wyniku połączenia tych podmiotów. Jak wskazano powyżej konfuzja nie powoduje też przysporzenia po stronie dłużnika kosztem wierzyciela. Dłużnik i wierzyciel w przypadku konfuzji jest bowiem tym samym podmiotem. W konsekwencji, wartość zobowiązania, na którą składa się kwota główna pożyczki oraz naliczone odsetki, która wygaśnie w wyniku konfuzji, nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego z tytułu umorzenia zobowiązań. Przedstawiona w niniejszym wniosku konfuzja wierzytelności i zobowiązań z tytułu pożyczek nie spowoduje również powstania przychodu z tytułu odsetek.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnej sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.