Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-2/4510-448/16-7/SK
z 23 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 lipca 2019 r. sygn. akt II FSK 2233/17, wniosku z 11 maja 2016 r. (data wpływu do Organu 13 maja 2016 r.) uzupełnionym 27 lipca 2016 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 13 maja 2016 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 i 11 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-448/16/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 lipca 2016 r.

W dniu 18 sierpnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-2/4510-448/16-1/AK. Pismem z 1 września 2016 r. (data wpływu do Organu 6 września 2016 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 5 października 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-448/16-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 25 października 2016 r. (data wpływu do Organu 10 listopada 2016 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 9 grudnia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-448/16-3/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 14 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1549/16, oddalił skargę Wnioskodawcy. Od powyższego wyroku, Wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 16 lipca 2019 r. sygn. akt II FSK 2233/17 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidulaną z 18 sierpnia 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-448/16-1/AK.

Akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęły do Organu 19 września 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą która zajmuje się obrotem wierzytelnościami zgodnie z polską klasyfikacją działalności 64.99.Z - pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych, posiada również wpisane w przedmiocie pozostałej działalności 64.92.Z. - pozostałe formy udzielania kredytów, ale tej działalności nie wykonuje. W 2015 r. Wnioskodawca udzielił dwóch pożyczek spółce siostrze X S.A. Obecnie Wnioskodawca nie udziela pożyczek osobom fizycznym i nie ma zamiaru udzielać takich pożyczek. Ponadto Wnioskodawca jest w grupie kapitałowej ze spółką X S.A., która jest instytucją pożyczkową o nr PKD 64.92.Z i obecnie prowadzi działalność w tym zakresie. Wnioskodawca i X S.A. nie stanowią grupy kapitałowej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.). Obecnie Wnioskodawca zajmuje się tylko obrotem wierzytelnościami. Wnioskodawca nie ma sumy aktywów ponad kwotę 200 mln. zł, ale rozpatrując ją wraz ze spółką siostrą X S.A., której główną działalnością jest udzielanie pożyczek osobom fizycznym, ten próg zostaje przekroczony i ta spółka siostra płaci podatek bankowy.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 27 lipca 2016 r. wynika, że w chwili obecnej Wnioskodawca nie jest stroną żadnej ważnej umowy o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 126, poz. 715 ze zm.). Posiada natomiast wierzytelności z rozwiązanych już wcześniej umów o taki kredyt zawartych przed 18 grudnia 2014 r. Od tej daty Wnioskodawca, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów konsumenckich nie udzielając żadnych kredytów konsumenckich, w tym pożyczek konsumentom. Z uwagi na fakt, że nie wszystkie umowy o kredyt konsumencki zawarte przez Wnioskodawcę w 2014 r. i w latach poprzedzających zostały wykonane (spłacone) przez konsumentów - umowy te zostały przez Wnioskodawcę rozwiązane przez wypowiedzenie. Obecnie Wnioskodawca pozostaje jedynie wierzycielem egzekwującym od konsumentów należności z tych umów. Podsumowując Wnioskodawca stwierdził, że w związku z tym, iż nie jest stroną żadnej umowy o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ustawy o kredycie konsumenckim, bezprzedmiotowym jest wskazywanie, czy w stosunku do takiej umowy mają zastosowania wyłączenia wskazane w art. 4 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku?

Wnioskodawca uważa, że nie jest podatnikiem ww. podatku tak długo jak nie będzie udzielać pożyczek osobom fizycznym.

Zgodnie z ustawą z 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych podatnikami podatku zgodnie z art. 4 są:

1. banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm,);
   
   
2. oddziały banków zagranicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe;
   
   
3. oddziały instytucji kredytowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe;
   
   
4. spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1450 z późn. zm.);
   
   
5. krajowe zakłady ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. poz. 1844);
   
   
6. krajowe zakłady reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
   
   
7. oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
   
   
8. główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
   
9. instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2014 r. poz. 1497, z późn. zm.).
   
   

Jedynym wymienionym w tym spisie podmiotem którym ewentualnie Wnioskodawca mógłby być jest instytucją pożyczkową. Jednocześnie w myśl wspomnianego art. 5 pkt 2a ustawy z 12 maja 2011 o kredycie konsumenckim, instytucja pożyczkowa to kredytodawca inny niż:

1. bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.),
2. spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytową oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
3. podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług.
   
   

Oznacza to, że aby być instytucją pożyczkową Wnioskodawca musiałby w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udzielać lub dawać przyrzeczenie udzielenia konsumentowi (czyli osobie fizycznej poza zakresem jej ewentualnej działalności) kredytu.

Jak wspomniano wyżej takiej działalności Wnioskodawca nie wykonuje (mimo że wśród wielu typów działalności wpisane do KRS ma też taki wpis jak wspomniano wyżej). Powstaje więc druga wątpliwość czy z racji powiązania kapitałowego z firmą siostrzaną X S.A. nie wpłynie to na fakt, że z racji tego powiązania Wnioskodawca stanie się podatnikiem tego podatku. Zgodnie z art. 5 ust. 3 w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 9 (czyli w przypadku instytucji pożyczkowych powiązanych ze sobą pośrednio lub bezpośrednio) podstawą opodatkowania jest nadwyżka - sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 200 mln. zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub - współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Z powyższego wynika więc jasno, że w celu zastosowania opodatkowania podatkiem bankowym podmiotów powiązanych, każdy z nich musi być podatnikiem w rozumieniu w rozumieniu art. 4. Skoro zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem to wspomniany art. 5 ust. 3 nie reguluje sytuacji powiązań pomiędzy podatnikami i nie podatnikami, a co za tym idzie nie ma do Wnioskodawcy zastosowania. Potwierdza to wniosek Wnioskodawcy, że nie jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych gdyż nie wykonuje wymienionych w ustawie czynności, a fakt powiązania z innym podatnikiem tego podatku nie jest wystarczający do uznania go za podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.