Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.521.2019.2.WN
z 29 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 2 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 26 września 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.521.2019.1.WN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.. Firma świadczy szeroki zakres usług z zakresu odbioru nieczystości ciekłych, w tym gospodarki wodno-ściekowej, podlegający Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod sekcję E dział 37 w brzmieniu usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków; osady ze ścieków kanalizacyjnych, usługi te obejmują: wynajem kabin toaletowych, kontenerów, umywalek, pryszniców, pisuarów będących własnością firmy, a następnie wywóz nieczystości płynnych za pomocą pomp odsysających ścieki z tych urządzeń. Jest to usługa nierozłączna. Wykonywana ona jest bezpośrednio przez firmę własnymi samochodami z zabudową asenizacyjną przystosowanymi do takiej pracy. Kompleksowa usługa odbioru nieczystości obejmuje szereg czynności wykonywanych przez pracowników firmy u klienta, a następnie w zlewni ścieków, mianowicie: dojazd samochodem do klienta i podstawienie odpowiedniego sprzętu zamówionego przez klienta: kabin toaletowych, kontenerów, umywalek, pryszniców, pisuarów, wraz z serwisem początkowym i zalaniem kabiny odpowiednim płynem odkażającym, następnie, w ustalonym terminie pracownik firmy jedzie pod adres podstawienia kabiny i wykonuje za pomocą pompy kompresora wypompowanie nieczystości, wykonując tym samym usługę serwisową, jeśli to konieczne również myje sprzęt, jak i uzupełnia środki higieny; po wykonaniu powyższych czynności pracownik odjeżdża do następnego klienta, do zlewni lub na bazę. Przy czym podstawową usługą wykonywaną przez Wnioskodawcę jest podstawienie sprzętu sanitarnego i jego czyszczenie, czyli odbiór nieczystości płynnych z podstawionego sprzętu, objętych PKWiU 37.00.11. (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676)). Pozostałe czynności są czynnościami pomocniczymi, czyli najem, dojazd, sprzątanie, uzupełnianie środków higienicznych. Usługę wynajmu kabin toaletowych, kontenerów, pisuarów, umywalek, pryszniców wraz z wywozem nieczystości płynnych, firma wykonuje na podstawie pisemnej umowy cywilnoprawnej lub zamówienia zawartego z klientem. Wnioskodawca świadczy również usługę zabezpieczenia sanitarnego imprez okolicznościowych na wolnym powietrzu, czyli podstawienie i obsługa; kabin toaletowych, pryszniców, pisuarów, kontenerów na krótki okres wynajmu, noszący identyczne znamiona wykonywanych czynności przez pracownika, z tym że bez powtarzalności. Są to najczęściej imprezy masowe, koncerty, mecze, imprezy lokalne, gdzie zabezpieczone jest zaplecze sanitarne odpowiednim sprzętem na wyznaczonym i wydzielonym do tego terenie.

Wnioskodawca dodatkowo uzupełnił opis sprawy informując:

Zamawiający jest zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego świadczenia - usługi sanitarnej polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych. Jest to usługa kompleksowa. Przedmiotem umów zawieranych z Zamawiającym jest najem toalet wraz z odbiorem nieczystości ciekłych. Natomiast cena ustalona jest odpowiednio za opróżnienie przy odbiorze toalety lub czyszczenia pośrednie. Zamawiający rozliczany jest za całe świadczenie łącznie w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie przyjęte z pisma uzupełniającego wniosek z 2 października 2019 r.:

Czy wskazane usługi można objąć jedną stawką podatku VAT jako usługi kompleksowe?

Stanowisko Wnioskodawcy przyjęte z pisma uzupełniającego wniosek z 2 października 2019 r.:

Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2018.2174 t.j. z dnia 2018.11.21), który stanowi o definicji świadczenia usług. Natomiast stawkę podatku VAT określa art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 142 Załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie ze stanowiskiem wskazanym w ocenie prawnej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy, może on skorzystać z preferencyjnej stawki VAT z uwagi na świadczenie usług o charakterze kompleksowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W oparciu o art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów i statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 142 wymienione zostały – „usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” – PKWiU ex 37.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy szeroki zakres usług z zakresu odbioru nieczystości ciekłych, w tym gospodarki wodno-ściekowej. Usługi te obejmują: wynajem kabin toaletowych, kontenerów, umywalek, pryszniców, pisuarów będących własnością firmy, a następnie wywóz nieczystości płynnych za pomocą pomp odsysających ścieki z tych urządzeń. Jest to usługa nierozłączna. Wykonywana ona jest bezpośrednio przez firmę własnymi samochodami z zabudową asenizacyjną przystosowanymi do takiej pracy. Kompleksowa usługa odbioru nieczystości obejmuje szereg czynności wykonywanych przez pracowników firmy u klienta, a następnie w zlewni ścieków, mianowicie: dojazd samochodem do klienta i podstawienie odpowiedniego sprzętu zamówionego przez klienta: kabin toaletowych, kontenerów, umywalek, pryszniców, pisuarów, wraz z serwisem początkowym i zalaniem kabiny, odpowiednim płynem odkażającym, następnie, w ustalonym terminie pracownik firmy jedzie pod adres podstawienia kabiny i wykonuje za pomocą pompy kompresora wypompowanie nieczystości, wykonując tym samym usługę serwisową, jeśli to konieczne również myje sprzęt, jak i uzupełnia środki higieny; po wykonaniu powyższych czynności pracownik odjeżdża do następnego klienta, do zlewni lub na bazę. Podstawową usługą wykonywaną przez Wnioskodawcę jest podstawienie sprzętu sanitarnego i jego czyszczenie, czyli odbiór nieczystości płynnych z podstawionego sprzętu, objętych PKWiU 37.00.11. Pozostałe czynności są czynnościami pomocniczymi, czyli najem, dojazd, sprzątanie, uzupełnianie środków higienicznych. Zamawiający jest zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego świadczenia - usługi sanitarnej polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych. Jest to usługa kompleksowa. Przedmiotem umów zawieranych z Zamawiającym jest najem toalet wraz z odbiorem nieczystości ciekłych. Natomiast cena ustalona jest odpowiednio za opróżnienie przy odbiorze toalety lub czyszczenia pośrednie. Zamawiający rozliczany jest za całe świadczenie łącznie w okresach miesięcznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania jedną stawką podatku VAT usługi sanitarnej polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych jako usługi kompleksowej.

Podkreślić należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – dalej: TSUE – w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że użycie słowa „zwłaszcza” oznacza, że z pojedynczym świadczeniem możemy mieć również do czynienia w sytuacji, gdy żadnej z części składowych usługi nie można uznać za usługę główną, np. w sytuacji, gdy wszystkie czynności będące elementami składowymi (lub przynajmniej część z nich) są równie istotne dla wykonania całego świadczenia złożonego (usługi kompleksowej), a jednocześnie brak pomiędzy tymi elementami związku, wskazującego na istnienie relacji usługa główna – usługa pomocnicza.

W wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, ECLI:EU:C:2012:597, pkt 15 i 16 wyroku, TSUE stwierdził: „Jednakże jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia czy też kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku VAT. Z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są one niezależne (wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz. s. I-897, pkt 51).

W tym zakresie Trybunał orzekł, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. podobnie wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. I-9433, pkt 22; ww. wyrok w sprawie Everything Everywhere, pkt 24 i 25).”

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, na które składają się różnego rodzaju świadczenia.

W odniesieniu do zagadnienia dotyczącego tego, czy możliwe jest uznanie, że wykonywanie powyższych czynności na podstawie jednej umowy stanowi jedno świadczenie – usługę kompleksową, wskazać również należy, że:

• w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, ECLI:EU:C:2005:649, pkt 20 i 22 wyroku, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny,
• w ww. wyroku C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, pkt 18 i 19 wyroku, TSUE wskazał, iż uwzględniając dwie okoliczności, po pierwsze, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne oraz, po drugie, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy dane świadczenia stanowią kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jednolite świadczenie, jednocześnie wskazując, iż brak jest bezwzględnej zasady dotyczącej ustalania zakresu danego świadczenia z punktu widzenia podatku VAT, a co za tym idzie, w celu ustalenia zakresu danego świadczenia należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności (zob. ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 27).
  
  

Zatem, co do zasady, jedno świadczenie usług podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych towarów/usług, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.).

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że zamawiający jest zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego świadczenia - usługi sanitarnej polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych. Jest to usługa kompleksowa. Przedmiotem umów zawieranych z Zamawiającym jest najem toalet wraz z odbiorem nieczystości ciekłych. Natomiast cena ustalona jest odpowiednio za opróżnienie przy odbiorze toalety lub czyszczenia pośrednie. Pozostałe czynności są czynnościami pomocniczymi, czyli najem, dojazd, sprzątanie, uzupełnianie środków higienicznych.

Wnioskodawca wskazał, że podstawienie sprzętu sanitarnego i jego czyszczenie, czyli odbiór nieczystości płynnych z podstawionego sprzętu, jest świadczeniem głównym. Dla uznania czynności dodatkowych wymienionych we wniosku za czynności ściśle związane z obsługą serwisową istotne jest aby czynności te były niezbędne do wykonywania czynności głównej, tj. usługi sanitarnej polegającej na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności dodatkowe czyli najem, dojazd, sprzątanie, uzupełnianie środków higienicznych, służą zapewnieniu ciągłości usługi sanitarnej i są do tego celu konieczne i niezbędne oraz bez tej usługi wykonanie tych czynności utraciłoby swój sens co oznacza, że należy uznać je za element usługi kompleksowej.

Analizując zatem okoliczności sprawy w kontekście przytoczonych przepisów prawnych należy stwierdzić, że opisane we wniosku usługi kompleksowe polegające na obsłudze serwisowej dostarczanych urządzeń sanitarnych (sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 37.00.11.0) wraz z czynnościami pomocniczymi czyli najmem, dojazdem, sprzątaniem, uzupełnianiem środków higienicznych, podlegają opodatkowaniu według stawki 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i w zw. z poz. 142 załącznika nr 3 do ustawy.

Reasumując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowiące „Usługi związane z odprowadzeniem i oczyszczaniem ścieków” w rozumieniu poz. 142 załącznika nr 3 do ustawy podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku usług według PKWiU. Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.