Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.612.2019.2.EA
z 4 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 22 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i dokumentowania rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a ośrodkiem pomocy społecznej z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem usług dożywiania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 22 października 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania i dokumentowania rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a ośrodkiem pomocy społecznej z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem usług dożywiania.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w X. jest jednostką organizacyjną Gminy X. działającą jako samorządowa jednostka budżetowa. Został powołany w 1990 r. uchwałą Rady Gminy X. nr xx z dnia … 1990 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w X. (dalej: „GOPS”) działa na podstawie Statutu - wprowadzonego uchwałą nr yy Rady Gminy X. z dnia … 2016 r.

Zgodnie z § 4 pkt 1-3 Statutu GOPS „Przedmiotem działalności GOPS jest wykonywanie:

1. zadań własnych gminy z zakresu pomocy społecznej,
2. zadań zleconych gminie z zakresu pomocy społecznej,
3. programów z zakresu pomocy społecznej.”

Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446) oraz w związku z wyrokiem TSUE z 29 września 2015 r. (C-276/14), a także komunikatów Ministra Finansów z dnia 29 września i 16 grudnia 2015 r. - Wójt Gminy X. wydał Zarządzenie nr zz z dnia … 2016 r. w sprawie scentralizowania zasad rozliczeń podatku VAT w Gminie X. i jej jednostkach budżetowych. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina X. zobowiązała GOPS i inne jednostki budżetowe do prowadzenia rejestru sprzedaży VAT. GOPS nie prowadzi sprzedaży - świadczy usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze oraz usługę pobytu dziennego w ośrodku wsparcia tj. Środowiskowym Domu Samopomocy - na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - usługi pomocy społecznej podlegają opodatkowaniu VAT, lecz są z niego zwolnione.

GOPS realizuje wieloletni rządowy Program „….”. Na początku każdego roku kalendarzowego zawierana jest Umowa w sprawie realizacji wieloletniego rządowego Programu pomiędzy Wojewodą …. a Gminą X. przy kontrasygnacie Skarbnika i w uzgodnieniu z Kierownikiem Ośrodka Pomocy Społecznej. GOPS realizuje wyżej wymieniony program - otrzymuje za pośrednictwem Gminy X. dotację celową z Urzędu Wojewódzkiego oraz środki z budżetu gminy - oraz realizuje wydatki w ramach tego programu. Główna forma pomocy z Programu „...” to gorące posiłki dla dzieci uczących się w szkołach na terenie Gminy X. oraz dla świadczeniobiorców GOPS X. - przyznane na podstawie decyzji administracyjnych. Dożywianie dzieci oraz świadczeniobiorców GOPS odbywa się za pośrednictwem firmy cateringowej - która zostaje co roku wybrana w drodze procedury o udzielenie zamówienia na usługi społeczne. Zgodnie z umową zawieraną pomiędzy GOPS a firmą cateringową - gorące posiłki są dostarczane do szkół oraz dla świadczeniobiorców GOPS (do świetlicy wiejskiej i ośrodka wsparcia).

Firma cateringowa na koniec każdego miesiąca obciąża GOPS fakturą VAT opodatkowaną stawką 8% za dostarczone posiłki na terenie Gminy X.. Jednakże do szkół na terenie Gminy X. uczęszczają również dzieci z okolicznych gmin - które także objęte są dożywianiem. Do końca grudnia 2016 r., na koniec każdego miesiąca GOPS obciążał notą księgową sąsiednie ośrodki pomocy społecznej - z terenu których dzieci uczęszczały do szkół na terenie gminy X. i były objęte dożywianiem ww. firmy cateringowej - na kwotę wynikającą z ilości posiłków dla każdego ucznia x stawka za 1 posiłek. Od 1 stycznia 2017 r. – w związku z centralizacją VAT w Gminie – Gmina miała dylemat związany z tym, w jaki sposób GOPS powinien zwrócić się do sąsiednich ośrodków pomocy o zwrot wydatków za dożywanie dzieci mieszkających na terenie sąsiednich gmin oraz w jaki sposób wykazywać w deklaracji VAT-7 odpłatności za dożywianie tych dzieci, za świadczone usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze oraz odpłatność za pobyt w Środowiskowym Domu Samopomocy.

Z wyżej wymienionymi pytaniami GOPS zwrócił się dnia 8 lutego 2017 r. w drodze konsultacji telefonicznej do konsultanta na infolinii Krajowej Informacji Podatkowej. Otrzymano odpowiedź, że GOPS powinien obciążać sąsiednie ośrodki pomocy społecznej za dożywanie dzieci mieszkających na terenie sąsiednich gmin a uczących się w szkołach na terenie Gminy X. - fakturą ze stawką opodatkowaną 8% VAT. W związku z tym w deklaracji VAT-7, którą GOPS musi składać do Gminy X. - ma wykazywać odpłatności za świadczone usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze oraz odpłatność za pobyt w Środowiskowym Domu Samopomocy - jako podlegające opodatkowaniu a zwolnione z VAT oraz wartość z wystawionych faktur za dożywianie dzieci mieszkających na terenie innych gmin, jako sprzedaż ze stawką 8% VAT, a następnie VAT ten ma odprowadzać do swojej gminy, a ta do urzędu skarbowego.

GOPS zastosował się do interpretacji otrzymanej drogą telefoniczną. Od stycznia 2017 r. GOPS obciąża fakturami sąsiednie ośrodki pomocy społecznej za dożywianie dzieci mieszkających na terenie ich gmin oraz za dożywianie podopiecznych dożywianych w ośrodku wsparcia mieszkających na terenie ich gmin. GOPS opłacając fakturę dla firmy cateringowej płaci również za dzieci, które nie są z terenu Gminy ... W 2019 r. stawka, którą GOPS płaci za jeden posiłek wynosi 4,24 zł brutto. Przy obciążaniu fakturą innego ośrodka pomocy społecznej - GOPS obciąża go na kwotę wynikającą z ilości posiłków dla każdego ucznia (podopiecznego) x stawka za 1 posiłek (4,24 zł). Po otrzymaniu zapłaty za fakturę wartość netto z faktury VAT - GOPS przekazuje do gminy X. jako dochody, a kwotę podatku VAT GOPS odprowadza do Gminy X., a Gmina do urzędu skarbowego. Wskutek tego wydatki w GOPS na dożywianie przewyższają otrzymane dochody z tego tytułu o kwotę podatku VAT. Dla przykładu Gmina podaje informację, iż w 2019 r. za dożywianie dzieci i podopiecznych, którzy nie mieszkają na terenie Gminy X. – za okres od 1 stycznia do 31 lipca 2019 r. – GOPS wydatkował kwotę 12 944,72 zł (zapłacił to firmie cateringowej), natomiast obciążył fakturami inne ośrodki pomocy społecznej za wyżej wymieniony okres na łączną kwotę 12 944,72 zł, z czego 11 985,87 zł to wartość netto faktur, którą GOPS odprowadził jako dochód do Gminy X. a kwota 958,85 zł to podatek VAT, który odprowadził do Gminy a Gmina do Urzędu Skarbowego. Wydatki na dożywianie w GOPS wynoszą więcej, aniżeli otrzymane dochody.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że dożywianie w szkołach podstawowych na terenie gminy X. realizowane jest za pośrednictwem Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w X. (GOPS). W szkołach są stołówki i kuchnie - jednakże nie są tam przygotowywane posiłki dla dzieci. GOPS X. kwalifikuje osoby uprawnione do pomocy w formie udzielenia posiłku a następnie przekazuje szkołom oraz ośrodkowi wsparcia i świetlicy wiejskiej listę dzieci oraz dorosłych (uczestników ośrodka wsparcia i świetlicy wiejskiej) zakwalifikowanych do pomocy w formie posiłku. W szkołach na terenie Gminy X. uczą się również dzieci z terenu okolicznych gmin. GOPS X. nie ma podpisanych porozumień z okolicznymi ośrodkami pomocy społecznej w sprawie dożywiania dzieci z terenu innych gmin a uczących się w szkołach podstawowych na terenie gminy X.. Okoliczne ośrodki pomocy społecznej wydają u siebie decyzje administracyjne na pomoc w formie posiłku udzielaną na terenie Gminy X. dla ich dzieci oraz ich uczestników w ośrodku wsparcia znajdującym się na terenie Gminy X., zgodnie ze stawką dożywiania obowiązującą na terenie Gminy X.. Inne ośrodki pomocy społecznej informują GOPS X. o ilości wydanych u nich decyzji na dożywianie oraz proszą GOPS X. o objęcie ich dzieci i ich osób dorosłych w ośrodku wsparcia tymi posiłkami. Szkoły posiadając informacje od GOPS X. o ilości dzieci z terenu Gminy X. uczących się w danej szkole oraz o ilości dzieci z terenu innych gmin uczących się w danej szkole - objętych tam dożywianiem sumują liczbę uczniów i zgłaszają firmie cateringowej ilość zamówionych posiłków dla wszystkich dzieci w danej szkole. Gmina X. nabywając posiłki dla dzieci z okolicznych gmin od firmy cateringowej działa we własnym imieniu i na swój rachunek. W związku z tym, iż w szkołach na terenie Gminy X. nie są gotowane obiady dla dzieci - dożywianie dzieci oraz świadczeniobiorców GOPS (uczestnicy ośrodka wsparcia i świetlicy wiejskiej) odbywa się za pośrednictwem firmy cateringowej, która zostaje co roku wybrana w drodze procedury o udzielenie zamówienia na usługi społeczne. Zgodnie z umową zawieraną pomiędzy Gminą X. reprezentowaną przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w X. a firmą cateringową (Firma Usługowo-Handlowa) - gorące posiłki są przygotowywane i dostarczane do szkół oraz dla świadczeniobiorców GOPS (do świetlicy wiejskiej i ośrodka wsparcia). Zgodnie z powyższą umową zawartą na 2019 rok (na podstawie art. 138o ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych Dz.U. z 2016 r. poz. 1986 ze zm.) - „Przedmiotem umowy jest przygotowywanie i dostarczanie gorących posiłków dla dzieci objętych dożywianiem w szkołach z terenu Gminy X. oraz dla świadczeniobiorców Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w X., tj. świetlicy wiejskiej w X. oraz Środowiskowym Domu Samopomocy w S.”.

Dożywianie dzieci w szkołach odbywa się w dni nauki szkolnej, dożywianie świadczeniobiorców we wszystkie dni robocze w 2019 roku. Firma cateringowa wystawia fakturę za okres rozliczeniowy - jeden miesiąc kalendarzowy, na nabywcę: Gminę X., odbiorcę: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w X.. GOPS X. otrzymuje faktury i je opłaca. Sprzedawca w wystawionych fakturach stosuje 8% stawkę podatku VAT, symbol PKWiU na fakturze to 56.21.19.0 oraz nazwa towaru lub usługi - gorący posiłek. Do faktur załącza specyfikacje dostaw posiłków w danym miesiącu dla danej szkoły.

Dożywianie płacone przez GOPS X. realizowane jest w ramach:

• wieloletniego rządowego Programu „…” - umowa w sprawie realizacji wieloletniego rządowego Programu zawarta pomiędzy Wojewodą …. a Gminą X. przy kontrasygnacie Skarbnika i w uzgodnieniu z Kierownikiem Ośrodka Pomocy Społecznej; dożywianie płatne jest ze środków na wydatki z dotacji celowej z Urzędu Wojewódzkiego oraz środków z budżetu Gminy X. – finansowane są tu posiłki dla dzieci wyłącznie z terenu Gminy X.;
• środków własnych z budżetu gminy X. - zgodnie z uchwałą Rady Gminy X., GOPS opłaca dożywianie nie tylko dzieci kwalifikujących się do pomocy z rządowego Programu „ …..”, ale również dożywianiem objęte są dzieci, w których w rodzinach dochód na osobę przekracza 150% kryterium dochodowego a nie przekracza 200% kryterium dochodowego - finansowane są tu posiłki dla dzieci wyłącznie z terenu Gminy X.;
• środków własnych z budżetu gminy X. - opłacane jest dożywianie dzieci i uczestników ośrodka wsparcia z terenu innych gmin.

Na koniec danego miesiąca kalendarzowego GOPS X. wystawia faktury ze stawką 8% VAT obciążając sąsiednie ośrodki pomocy za dożywianie ich dzieci i uczestników ośrodka wsparcia mieszkających na terenie sąsiednich gmin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy postępowanie GOPS w wyżej opisanej sprawie jest prawidłowe, tzn. czy GOPS nadal powinien obciążać fakturą ze stawką 8% VAT sąsiednie ośrodki pomocy społecznej za dożywianie dzieci i uczestników ośrodka wsparcia, którzy nie mieszkają na terenie Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że w wyżej opisanej sprawie GOPS zastosował się do telefonicznej interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej - to usługi pomocy społecznej podlegają opodatkowaniu VAT, lecz są z niego zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - co ma również zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie do pomocy w formie dożywiania. W ocenie Wnioskodawcy GOPS nie powinien obciążać innych ośrodków pomocy fakturą VAT a notą księgową, gdyż Gmina prosi o „refundację poniesionych wydatków za posiłki”. Wystawiając faktury VAT na inne ośrodki pomocy społecznej, po otrzymaniu zapłaty i przekazaniu jej w rozbiciu na wartość netto i VAT do Gminy i dalej do Urzędu Skarbowego – zdaniem Wnioskodawcy dwa razy odprowadzany jest podatek VAT dotyczący tej samej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Oznacza to, że koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Podatnik jest traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. Takie uregulowanie jest konsekwencją przyjęcia zasady, że czynność wykonana we własnym imieniu przez podatnika powoduje dla niego powstanie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), w przypadku kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%,

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   
   
   
   
   1. domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
      
   2. placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
      
      
      
   
   
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Z powyższego przepisu wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. (usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej), lecz jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy więc podkreślić, że zgodnie z omawianym przepisem art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy zwolnieniu podlegają jedynie te usługi, które:

1. są usługami pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, względnie usługami określonymi w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (w tym przypadku nie są to usługi pomocy społecznej),
2. są świadczone na rzecz beneficjenta tej pomocy,
3. są świadczone przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1719) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 7 załącznika do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy wyjaśnić, że klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2019 r.

Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I – usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, która obejmuje m.in.:

• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.

Przy czym, w klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”, w grupowaniu:

• 56.10.11.0 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach,
• 56.21.11.0 Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla gospodarstw domowych,
• 56.21.19.0 Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (katering),
• 56.29.19.0 Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę,
• 56.30.10.0 Usługi przygotowywania i podawania napojów.

Należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych m.in. w załączniku do ww. rozporządzenia, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową.

Jak wynika z wniosku, Firma cateringowa sprzedaje GOPS X. posiłki z naliczonym 8% podatkiem od towarów i usług. GOPS X. realizuje rządowy program dożywiania „…..”. Programem tym objęte są tylko dzieci i uczestnicy ośrodka wsparcia wyłącznie z terenu gminy X.. Jednakże do szkół i ośrodków wsparcia na terenie Gminy X. uczęszczają również dzieci i uczestnicy z okolicznych gmin, którzy także objęci są dożywianiem. W związku z powyższym GOPS X. odsprzedaje część posiłków sąsiednim Ośrodkom pomocy społecznej z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem przez nich usług dożywiania dzieci i uczestników ośrodka wsparcia mieszkających poza terenem Gminy X.. Na wystawianych przez Firmę cateringową fakturach wskazano symbol PKWiU 56.21.19.0 oraz nazwę towaru lub usługi - gorący posiłek.

Gmina powzięła wątpliwości co do sposobu opodatkowania i dokumentowania rozliczeń z ośrodkiem pomocy społecznej z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem usług dożywiania.

W tak przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że Gmina zakupując i odsprzedając usługi cateringu dla dzieci i uczestników spoza terenu Gminy X. działa we własnym imieniu ale na rzecz sąsiedniej Gminy. Wobec tego „refaktura” stanowi odsprzedaż zakupionej wcześniej usługi, a czynność taka podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla odsprzedawanej usługi.

Zatem uwzględniając powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że usługa sklasyfikowana wg PKWiU z 2008 r. w grupowaniu: 56.21.19.0 - Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (katering) – mieści się w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych i podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 w związku poz. 7 ww. rozporządzenia. Zatem, skoro dla usługi cateringu sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 56.21.19.0 właściwą stawką podatku VAT jest stawka w wysokości 8%, to odsprzedaż tej usługi przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana właściwą stawką dla tej usługi, tj. stawką podatku 8%.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT do odsprzedawanych usług cateringu należy uznać za nieprawidłowe.

W dalszej kolejności Gmina powzięła wątpliwości co do sposobu dokumentowania rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a Ośrodkiem pomocy społecznej z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem usług dożywiania (czy Gmina powinna wystawić notę księgową, czy też fakturę).

Zasady dokumentowania przez podatników czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast, w myśl ust. 2 ww. artykułu, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

W okolicznościach tej sprawy Gmina pośrednicząc w sprzedaży ww. usługi kateringu, powinna zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy udokumentować to zdarzenie fakturą z naliczonym podatkiem wg stawki 8%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym powinien wystawić notę księgową na rzecz GOPS z innej jednostki samorządu terytorialnego w związku z finansowaniem usług dożywiania uznano za nieprawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie objęte zapytaniem, nie oceniano innych kwestii, w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług kateringu, gdyż nie zadano w tym zakresie pytania oraz nie przedstawiono stanowiska.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.