Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.496.2019.1.MP
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2019 r. (data wpływu 13 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Matka męża Wnioskodawczyni, H zmarła w dniu 23 maja 2016 r. Mąż Wnioskodawczyni K. odziedziczył po matce udział w wysokości 1/2 części w zabudowanej nieruchomości.

Mąż Wnioskodawczyni w dniu 14 lipca 2017 r. sprzedał udział w wysokości 1/2 części w zabudowanej nieruchomości, który odziedziczył po matce.

Mąż Wnioskodawczyni zadeklarował w urzędzie skarbowym, że zamierza skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zamierzał przeznaczyć pieniądze ze sprzedaży udziału w nieruchomości na własne cele mieszkaniowe. Mąż Wnioskodawczyni w dniu 10 kwietnia 2019 r. zawarł w formie pisemnej umowę o opłacie rezerwacyjnej w celu zarezerwowania nieruchomości, którą zamierzał kupić oraz uiścił opłatę rezerwacyjną w kwocie 5 000 zł ze środków, które uzyskał ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości.

W dniu 16 maja 2019 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł.

Spadek po mężu nabyła Wnioskodawczyni na podstawie testamentu jako jedyny spadkobierca, w całości, co zostało poświadczone w akcie poświadczenia dziedziczenia z dnia 31 maja 2019 r., Rep. …, sporządzonym przed notariuszem …, prowadzącą Kancelarię Notarialną w ….

Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć odziedziczone po mężu środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży nieruchomości, odziedziczonej przez Jej męża po matce, na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie z opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy, stanowi prawo majątkowe, które podlega przejęciu przez spadkobierców na podstawie art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa?
2. Czy odziedziczone po mężu środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży udziału w nieruchomości, odziedziczonej przez męża po matce, Wnioskodawczyni może przeznaczyć w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe, korzystając ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi mieszkaniowej w przypadku, gdy wpłaci odziedziczone po mężu środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży udziału w nieruchomości, na własne cele mieszkaniowe do dnia 31 grudnia 2019 r., a finalna umowa przeniesienia własności nieruchomości zostanie zawarta po dniu 31 grudnia 2019 r., tj. czy w opisanej sytuacji w przypadku uzyskania przez męża dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości przed dniem 1 stycznia 2019 r., ma zastosowanie art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w zakresie pytania nr 1 i 2), na podstawie art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Zakresem sukcesji majątkowych praw w rozumieniu art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, objęte są prawa istniejące przed śmiercią spadkodawcy, mające swój wymierny ekonomiczny kształt. Na spadkobierców przechodzą prawa i obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik i które są związane z realizacją obowiązków wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków.

Prawo do zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawem o charakterze majątkowym. Ustawodawca w treści tego przepisu wskazał na majątkowy charakter tego zwolnienia. Zdaniem Wnioskodawczyni oznacza to, że przejęła prawo do ulgi mieszkaniowej na podstawie art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa i może odziedziczone po mężu środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży udziału w nieruchomości, przeznaczyć w ciągu dwóch lat na własne cele mieszkaniowe, korzystając ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to prawo majątkowe bezspornie przysługiwało mężowi Wnioskodawczyni, w chwili jego śmierci.

Stanowisko to zostało już utrwalone w orzecznictwie, w tym w najnowszym wyroku NSA z dnia 20 lutego 2019 r. sygn., akt II FSK 524/17.

W orzecznictwie przyjmuje się, że „prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od dochodu ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., ma wymiar majątkowy i jako taki może podlegać dziedziczeniu na podstawie art. 97 § 1 O.p”, np.:

• wyrok NSA z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2119/15 (LEX nr 2440339),
  

• wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3634/15 (LEX nr 2444288),
  

• wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 977/18 (LEX nr 2609814),
  

• wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 801/18 (LEX nr 2650439).
  
  

Ponadto w wyroku z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 651/15 (Lex nr 1944604), WSA w Lublinie zajął stanowisko, że „jeśli przesłanki zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. podatnik rozpoczął realizować za życia (organ przyjął, że podatnik złożył stosowne oświadczenie), a wydatków nie zdążył poczynić wobec śmierci, to właśnie w taką sytuację podatkowoprawną i o majątkowym charakterze wchodzą spadkobiercy podatnika z racji dziedziczenia, a więc to na nich przechodzi uprawnienie wydatkowania odziedziczonego przychodu na cele objęte analizowanym zwolnieniem podatkowym. Spadkobiercy zmarłego podatnika, stosownie do treści art. 97 § 1 O.p., nabyli prawo do kontynuowania realizacji przesłanek zwolnienia podatkowego, o jakim stanowi art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., a więc do wydatkowania przychodu, odziedziczonego po spadkodawcy, pochodzącego ze sprzedaży nieruchomości jeszcze przez spadkodawcę, na cele wymienione przez ustawodawcę. Zasadniczo są to tzw. cele mieszkaniowe. Oczywiście, kiedy żyje podatnik, są to cele mieszkaniowe podatnika, ale w przypadku jego śmierci, będą to cele spadkobiercy czy spadkobierców podatnika”.

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym w zakresie pytania nr 3), może Ona skorzystać z ulgi mieszkaniowej w przypadku, gdy wpłaci odziedziczone po mężu środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży udziału w nieruchomości, na własne cele mieszkaniowe do dnia 31 grudnia 2019 r., a finalna umowa przeniesienia własności nieruchomości zostanie zawarta po dniu 31 grudnia 2019 r., ponieważ z uwagi na uzyskanie dochodu przez męża przed dniem 1 stycznia 2019 r., nie ma zastosowania art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ust. 25a został dodany do art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. i stanowi on, że „wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a)-c), uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie”.

Na mocy art. 16 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Z uwagi na okoliczność, że dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości został uzyskany przed dniem 1 stycznia 2019 r., to nie jest wymagane w przedmiotowej sprawie zawarcie umowy przeniesienia własności nieruchomości do dnia 31 grudnia 2019 r., należy jedynie wydatkować w tym terminie przychody na własne cele mieszkaniowe.

Takie stanowisko zajął także WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 28 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 869/18 (LEX nr 2644827) wskazując, że „warunkiem uzasadniającym zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. nie było – w stanie prawnym przed 1 stycznia 2019 r. – definitywne nabycie własności lokalu. Przepis ten nie uzależniał bowiem prawa do skorzystania ze zwolnienia podatkowego od dokonania definitywnego zakupu”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym w 2017 r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest spadkobiercą po zmarłym w dniu 16 maja 2019 r. mężu. Wnioskodawczyni spadek po mężu nabyła na podstawie testamentu jako jedyny spadkobierca, w całości, co zostało poświadczone w sporządzonym przed notariuszem akcie poświadczenia dziedziczenia z dnia 31 maja 2019 r.

Mąż Wnioskodawczyni odziedziczył po matce udział w wysokości 1/2 części w zabudowanej nieruchomości - jego matka zmarła w dniu 23 maja 2016 r. Mąż Wnioskodawczyni w dniu 14 lipca 2017 r. sprzedał udział w wysokości 1/2 części w zabudowanej nieruchomości, który odziedziczył po matce. Mąż Wnioskodawczyni zadeklarował w urzędzie skarbowym, że zamierza skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zamierzał przeznaczyć pieniądze ze sprzedaży udziału w nieruchomości na własne cele mieszkaniowe. W dniu 10 kwietnia 2019 r. mąż Wnioskodawczyni zawarł w formie pisemnej umowę o opłacie rezerwacyjnej w celu zarezerwowania nieruchomości, którą zamierzał kupić oraz uiścił opłatę rezerwacyjną w kwocie 5 000 zł ze środków, które uzyskał ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości. Wnioskodawczyni zamierza odziedziczone po mężu środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży przez spadkodawcę udziału w nieruchomości, przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny jest więc dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Podkreślić również należy, stosownie do treści art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez męża Wnioskodawczyni w lipcu 2017 r. swojego udziału w nieruchomości nabytego w 2016 r. (w spadku), stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (według zasad obowiązujących w 2017 r.), ponieważ odpłatne zbycie przez spadkodawcę tego udziału, nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym go nabył.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Nadmienić należy, że powołany przez Wnioskodawczynię przepis art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma w rozpatrywanej sprawie zastosowania, bowiem został on dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b) ustawy z dnia 23 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. i stosownie do art. 16 ustawy zmieniającej – ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Podkreślić należy, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i są w sposób szczegółowy uregulowane w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca.

Wskazać należy, że obowiązek podatkowy jest ściśle związany z konkretną osobą, która wkroczyła w zakres obowiązku określonego ustawą. Art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), stanowi, że obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W myśl art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna. W odniesieniu do małżonków oznacza to, że każdy z nich – niezależnie od tego czy panuje między nimi ustrój wspólnoty majątkowej, czy też zawarli oni umowę regulującą w sposób odmienny panujący pomiędzy nimi małżeński ustrój majątkowy – jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Poza wyjątkami wyraźnie wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zatem, każdy z małżonków jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, do którego odrębnie określa się przychód, koszty uzyskania przychodów, dochód, ulgę lub zwolnienie oraz podatek dochodowy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Stosownie do postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, chyba że podatnik w zeznaniu podatkowym PIT-39, wykaże uzyskany dochód jako podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Oznacza to, że w przypadku, gdy podatnik wskaże, że dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczy w określonym w ustawie terminie (w przypadku sprzedaży dokonanej w 2017 r. termin ten upływa z dniem 31 grudnia 2019 r.) na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to obowiązek zapłaty należnego podatku od dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości zostaje odroczony.

Sprzedany przez męża Wnioskodawczyni w dniu 14 lipca 2017 r. udział w nieruchomości był Jego własnością, bowiem nie wskazano, że między Wnioskodawczynią i Jej mężem zostały zawarte umowy majątkowe. Zatem podatnikiem z tytułu dokonanej w 2017 r. sprzedaży udziału w nieruchomości jest mąż Wnioskodawczyni. Według opisu sprawy mąż Wnioskodawczyni, czyli podatnik zadeklarował w urzędzie skarbowym, że w związku z dokonaną w dniu 14 lipca 2017 r. sprzedażą, zamierza skorzystać z ulgi mieszkaniowej, o której mowa art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mąż Wnioskodawczyni w dniu 10 kwietnia 2019 r. zawarł w formie pisemnej umowę o opłacie rezerwacyjnej w celu zarezerwowania nieruchomości, którą zamierzał kupić oraz uiścił opłatę rezerwacyjną w kwocie 5 000 zł ze środków, które uzyskał ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości. Jednakże, przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z omawianego zwolnienia nie zostały przez męża Wnioskodawczyni zrealizowane, bowiem nie wydatkował on środków z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, na żaden z celów określonych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, bowiem wydatkowania środków na zawarcie umowy rezerwacyjnej nie mieści się w katalogu wydatków określonych w tym przepisie. Oznacza to, że dochód podatnika uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a obowiązek uiszczenia podatku od dochodu uzyskanego przez zmarłego ze sprzedaży udziału w nieruchomości przechodzi na spadkobierców, czyli na Wnioskodawczynię.

Stosownie do powołanego art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, obowiązek podatkowy jest więc ściśle związany z konkretną osobą, która wkroczyła w zakres obowiązku określonego ustawą, zaś byt prawny podatnika jako osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy, ustaje z chwilą śmierci.

Śmierć osoby będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powoduje określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania. W przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97 – 105 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Jest to zasada sukcesji majątkowych praw i obowiązków spadkobierców, stanowiących grupę następców prawnych, która nie wstępuje w prawa i obowiązki spadkodawcy, lecz przejmuje te prawa i obowiązki.

Przepisy art. 97 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej wyróżniają majątkowe i niemajątkowe prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, które przejmują spadkobiercy.

W prawie podatkowym nie zdefiniowano ani pojęcia praw i obowiązków „majątkowych”, ani też „niemajątkowych”. Pojęcie „majątkowe prawa i obowiązki” na gruncie prawa podatkowego należy rozumieć co do zasady tak, jak jest ono rozumiane w prawie cywilnym, a więc jako prawa i obowiązki bezpośrednio uwarunkowane interesem ekonomicznym uprawnionego. Natomiast na gruncie prawa publicznego w literaturze przedmiotu wskazuje się, że podział praw i obowiązków na materialne i niematerialne, przebiega po linii podziału prawa finansowego na materialne i formalne. Zatem prawa niemajątkowe - proceduralne, to takie na podstawie, których zawiązują się organizacyjne stosunki prawno-finansowe, a majątkowe dotyczą uprawnień i obowiązków, na podstawie których zawiązują się stosunki prawno-finansowe.

Do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty. Do obowiązków majątkowych z kolei można zaliczyć: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp. Wynika z tego, że zobowiązanie podatkowe męża Wnioskodawczyni nie ustało z chwilą jego śmierci lecz podlega dziedziczeniu przez spadkobierców (Wnioskodawczynię). Natomiast prawa o charakterze niemajątkowym podlegają sukcesji jedynie wtedy, gdy na podstawie przepisów prawa podatkowego przysługiwały spadkodawcy. Będą to przede wszystkim różnego rodzaju prawa procesowe (np. prawo do złożenia odwołania). Przy czym w obu przypadkach sukcesji praw o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym - prawa te muszą wynikać z przepisów prawa podatkowego. Spadkobiercy podatnika przejmują także prawa i obowiązki wynikające z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 97 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe przepisy dotyczą tylko i wyłącznie majątkowych praw i obowiązków spadkodawcy, nie odnoszą się natomiast do praw i obowiązków zmarłego ściśle związanych z jego osobą, do których należy zaliczyć między innymi przysługujące spadkodawcy prawa do ulg, czy zwolnień podatkowych. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle ustawy Ordynacja podatkowa. Zatem, prawo do ulgi określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest prawem dziedzicznym, gdyż przysługuje wyłącznie podatnikowi, który spełni warunki do skorzystania z niej. W związku z tym, do ulgi mieszkaniowej zalicza się jedynie wydatki mieszkaniowe dokonane przez spadkodawcę przed śmiercią, o ile spełniają warunki formalne określone w obowiązujących przepisach. Natomiast spadkobiercy, ze względu na osobisty charakter tej ulgi, nie mogą skorzystać z ulgi mieszkaniowej spadkodawcy.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a (art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 100 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji. Jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a (art. 100 § 2 ww. ustawy). Termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia (art. 100 § 3 ww. ustawy).

Przepisy, które regulują zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazują, że to podatnik, który sprzedał nieruchomość i prawo majątkowe ma prawo, dochowując wszystkich przesłanek zawartych w ww. artykule, przeznaczyć przychód ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe (o których mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy). W opisanej sprawie przesłanki warunkujące możliwość skorzystania ze zwolnienia nie zostały przez męża Wnioskodawczyni zrealizowane, bowiem nie wydatkował on środków pieniężnych z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, na żaden z celów określonych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. Oznacza to, że dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a obowiązek uiszczenia podatku od dochodu, uzyskanego przez zmarłego ze sprzedaży udziału w nieruchomości, przechodzi na spadkobierców (tj. na Wnioskodawczynię). Jednakże, spadkobierca nie może skorzystać z przysługującego zmarłemu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro spadkodawca nie spełnił warunków zwolnienia, tj. nie wydatkował dochodu na własne określone w ustawie cele mieszkaniowe.

W świetle powyższych przepisów w przypadku śmierci podatnika, zobowiązanie podatkowe związane z uzyskanym przed śmiercią i nierozliczonym podatkowo dochodem ustala właściwy miejscowo dla zmarłego naczelnik urzędu skarbowego, a ewentualnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostają obciążeni spadkobiercy zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz odpowiedzialności za długi spadkowe. Obowiązek uiszczenia należnego podatku od przychodu uzyskanego przez zmarłego ze sprzedaży udziału w nieruchomości przechodzi na spadkobierców, przy czym spadkobiercy nie są podatnikami, a jedynie osobami odpowiedzialnymi za długi spadkowe.

Oznacza to, że zobowiązanie podatkowe, przypadające na zmarłego w 2019 r. męża Wnioskodawczyni, ustali właściwy dla zmarłego naczelnik urzędu skarbowego, a podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostanie obciążona Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni z uwzględnieniem sposobu przyjęcia spadku. Jednak tylko spadkodawca (tj. mąż Wnioskodawczyni) mógł ponieść wydatki uprawniające do omawianego zwolnienia. Zwolnienie zależy bowiem od tego czy podatnik – a nie jego spadkobiercy – wydał uzyskane ze sprzedaży udziału w nieruchomości pieniądze na własne cele mieszkaniowe.

W związku z tym należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jako spadkobierca, nie może skorzystać z przysługującego zmarłemu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro spadkodawca nie spełnił warunków zwolnienia, czyli nie poniósł wydatku, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, na własne cele mieszkaniowe,

Potwierdzeniem powyższego jest również literalne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć bowiem należy, że powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia dochodu od opodatkowania z faktem przeznaczenia uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu, wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w ustawie. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych konkretnego podatnika, a nie celów innych osób. Skoro warunek wynikający z ww. przepisu nie został przez podatnika (tj. męża Wnioskodawczyni) spełniony, to uprawnienia wynikające z powyższego zwolnienia, nie mogą zostać przeniesione na spadkobiercę. Uprawnienia te miały bowiem charakter osobisty i polegały na zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika (męża Wnioskodawczyni).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni (spadkobierca), przejmując zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy (męża Wnioskodawczyni), nie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawczyni nie ma prawa do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego przez Jej męża, z tytułu odpłatnego zbycia w dniu 14 lipca 2017 r. udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jeżeli przeznaczy odziedziczone środki pieniężne uzyskane przez spadkodawcę (męża) z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości, na własne cele mieszkaniowe. W przypadku śmierci podatnika, zobowiązanie podatkowe związane z uzyskanym przed śmiercią i nierozliczonym podatkowo dochodem, ustala lub określa właściwy naczelnik urzędu skarbowego, a ewentualnym podatkiem dochodowym zostają obciążeni spadkobiercy zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz odpowiedzialności za długi spadkowe, stosownie do przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Na spadkobierców przechodzi zatem, obowiązek uiszczenia należnego podatku dochodowego od dochodu osiągniętego przez zmarłego ze sprzedaży udziału w nieruchomości, jednakże spadkobiercy nie są podatnikami, a jedynie osobami odpowiedzialnymi za długi spadkowe. Tym samym Wnioskodawczyni jako spadkobierca, nie może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jeśli odziedziczone po mężu środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży udziału w nieruchomości, wydatkuje do dnia 31 grudnia 2019 r. na własne cele mieszkaniowe, określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy i to bez względu, np. na datę przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni zawarte we wniosku o wydanie interpretacji należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, Organ podatkowy zaznacza, że przeanalizował rozstrzygnięcia w nich zawarte. Pomimo, że orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.