Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.807.2018.2.EK
z 7 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 14 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone 14 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem z dnia z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 14 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone 14 grudnia 2018 r.) .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto i Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego podpisała umowę o dofinansowanie Projektu:” Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej IV „Przejście na gospodarkę niskoemisyjną”. Przedmiotem realizacji Projektu jest głęboka termomodernizacja trzech obiektów użyteczności publicznej: Publicznej Szkoły Podstawowej w T., Publicznej Szkoły Podstawowej w G., Strażnicy OSP w P.

Miasto i Gmina realizując projekt będzie wykonywać zadanie własne gminy nałożone na jednostkę samorządu terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, a tym samym nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją. Miasto i Gmina nie będzie mogła więc odzyskać w całości ani też w części podatku VAT poniesionego na realizowaną inwestycję, zgodnie z ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) art. 15 ust. 6.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że budynek Publicznej Szkoły podstawowej w T. i budynek Publicznej Szkoły Podstawowej w G. wykorzystywany jest do czynności zwolnionych od podatku VAT. Budynek Straży OSP w P. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. OSP nie jest jednostką budżetową gminy, jak również nie jest odrębnym podatnikiem podatku Vat. Budynek Strażniczy OSP użytkowany jest na podstawie umowy użyczenia. Faktury za towary i usługi związane z realizacją inwestycji wystawione są na Miasto i Gminę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do realizowanej inwestycji mającej na celu termomodernizację trzech budynków użyteczności publicznej Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT w całości lub w części zarówno w trakcie realizowania inwestycji jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miasto i Gmina w związku z realizowaną Inwestycją mającą na celu termomodernizację trzech budynków użyteczności publicznej nie będzie miało możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w całości ani też w części, zarówno w trakcie ponoszenia kosztów na realizację inwestycji, jak i po jej zakończeniu, ponieważ wskazana inwestycja należy do zadań własnych Gminy i na Gminie ciąży obowiązek zapewnienia właściwego stanu budynków użyteczności publicznej (art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym). Jak również miasto i Gmina nie będzie prowadzić sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem wskazanej inwestycji (art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, jak również utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych ( art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego podpisała umowę o dofinansowanie Projektu: „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy” współfinansowanego z europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej IV „Przejście na gospodarkę niskoemisyjną”. Przedmiotem realizacji Projektu jest głęboka termomodernizacja trzech obiektów użyteczności publicznej: Publicznej Szkoły Podstawowej w T., Publicznej Szkoły Podstawowej w G., Strażnicy OSP w P.. Miasto i Gmina realizując projekt będzie wykonywać zadanie własne gminy nałożone na jednostkę samorządu terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, a tym samym nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów i usług związanych z realizowaną inwestycją. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że budynek Publicznej Szkoły Podstawowej w T. i budynek Publicznej Szkoły Podstawowej w G. wykorzystywany jest do czynności zwolnionych od podatku VAT. Budynek Straży OSP w P. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. OSP nie jest jednostką budżetową gminy, jak również nie jest odrębnym podatnikiem podatku Vat. Budynek Strażniczy OSP użytkowany jest na podstawie umowy użyczenia. Faktury za towary i usługi związane z realizacją inwestycji wystawione są na Miasto i Gminę.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony. Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że wydatki związane z projektem będą służyły przede wszystkim do wypełniania zadań własnych Gminy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, Budynek Publicznej Szkoły Podstawowej w T. oraz budynek Publicznej Szkoły Podstawowej w G. wykorzystywany jest do czynności zwolnionych od podatku VAT. Natomiast budynek Strażnicy OSP w P. wykorzystywany jest do czynności niepodlegających podatkiem VAT. Budynki nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym, należy uznać, iż Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu, ani też uzyskania zwrotu podatku z tego tytułu w trybie art. 87 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją projektu „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej na terenie Gminy” ponieważ towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu, nie są/ nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.