Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.564.2018.2.APO
z 16 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 października 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), uzupełnionym 14 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wymienionych w:

• art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
• art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, całość kosztów nabycia sprzętu specjalistycznego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć:

• do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych,
• do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, całość kosztów nabycia sprzętu specjalistycznego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Informacje o Spółce.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest jednym z czołowych producentów cementu oraz innych materiałów budowlanych na polskim rynku. Z kompleksowych rozwiązań i produktów, które posiada w ofercie, korzystają wykonawcy, projektanci i inwestorzy na każdym etapie procesu budowlanego.

Działalność Spółki.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki, według wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym jest produkcja cementu. Produkty i rozwiązania oferowane przez Spółkę znajdują zastosowanie w sektorze przemysłu, umożliwiając dalsze przetworzenie dla producentów prefabrykacji, betonu towarowego, suchych mieszanek i innych specjalistycznych segmentów rynku wykorzystujących w procesie produkcji cement, spoiwa hydrauliczne, kruszywa, mączkę wapienną oraz popiół.

W sektorze budownictwa Wnioskodawca oferuje zintegrowane rozwiązania i produkty w zakresie infrastruktury drogowej, kolejowej, energetycznej i hydrotechnicznej, do których zalicza technologię betonów konstrukcyjnych mostowych, drogowych i specjalistycznych, technologię kruszyw do podbudów drogowych, mieszanek mineralno-asfaltowych, betonów konstrukcyjnych, stabilizacji i warstw technologicznych, podsypek i podbudów kolejowych, wałów przeciwpowodziowych, technologię spoiw hydraulicznych do ulepszania podłoża gruntowego, wykonywania warstw związanych spoiwami, zastosowań specjalistycznych. Część produktów obejmujących m.in. cement workowany i nawozy, Spółka sprzedaje dystrybutorom i sklepom kanału nowoczesnego w celu ich dalszej odsprzedaży.

Koszty związane z działalnością badawczo-rozwojową.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca pracuje nad opracowaniem nowych produktów i usług i poprawą parametrów obecnych produktów. W ramach tych prac są zaangażowani pracownicy z różnych działów Spółki. Działy te (np. dział Marketingu Technicznego) realizują szereg projektów badawczo-rozwojowych (dalej: „projekty B+R”), mających na celu opracowanie innowacyjnych rozwiązań wykorzystywanych na potrzeby rozbudowywania i uatrakcyjniania oferty produktowej Spółki. Prowadzone przez Spółkę projekty B+R są zasadniczo związane z głównymi oferowanymi liniami produktowymi: cementu oraz produktów na bazie cementu, betonu i jego wszelkich odmian, kruszyw i ich wykorzystania.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, Spółka ponosi m.in. następujące rodzaje kosztów (poniższy katalog kosztów nie ma charakteru zamkniętego, a dotyczy tych pozycji, które są przedmiotem zapytania Wnioskodawcy):

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych.

Na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, Spółka wykorzystuje środki trwałe (np. maszyny produkcyjne, specjalistyczne urządzenia techniczne i środki transportu niebędące samochodami osobowymi). Naliczane odpisy amortyzacyjne stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

W związku z tym, że niektóre środki trwałe używane są przez Spółkę także w celach związanych z działalnością operacyjną, niestanowiącą działalności badawczo-rozwojowej, Spółka opracowała metodę pozwalającą określić stopień wykorzystywania danego środka trwałego w działalności badawczo-rozwojowej.

Powyżej opisane wyodrębnienie jest możliwe dzięki opracowanemu kluczowi alokacji, bazującemu na proporcji wykorzystania danego środka trwałego do projektów związanych z działalnością B+R w stosunku do jego ogólnego wykorzystania. Podstawą wyliczenia proporcji jest faktyczne wykorzystanie danego środka trwałego do działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z tym modelem, raz w miesiącu Spółka podsumowuje ogólną liczbę zadań zrealizowanych przy wykorzystaniu danego środka trwałego biorąc pod uwagę alternatywnie:

• liczbę testów wykonywanych przy pomocy danego urządzenia/aparatury laboratoryjnej, albo
• czas niezbędny do wykonania danych zadań, albo
• liczbę kilometrów przejechanych przez pojazd mechaniczny niebędący samochodem osobowym, albo
• inne zmienne, których wykorzystanie będzie adekwatne do sposobu działania danego środka trwałego.
  
  

W ramach ogólnej liczby zadań realizowanych przy wykorzystaniu danego środka trwałego, Spółka wyodrębni te zadania, które były realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Na tej podstawie zostanie określona proporcja (wyrażona procentowo) wykorzystania danego środka trwałego do realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

W oparciu o przygotowane wyliczenia i dokumentację, Spółka na koniec każdego miesiąca ustala, jaka część odpisów amortyzacyjnych od danych środków trwałych faktycznie dotyczy prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej i stanowi koszty kwalifikowane na potrzeby rozliczenia ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Wnioskodawca podkreśla, że opisane powyżej środki trwałe nie obejmują samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością, o których mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

Koszty remontów oraz utrzymania środków trwałych.

W związku z wykorzystaniem wyżej opisanych środków trwałych (np. maszyn produkcyjnych, specjalistycznych urządzeń technicznych i środków transportu niebędących samochodami osobowymi) do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, Spółka ponosi także wydatki na ich utrzymanie, związane między innymi z koniecznością ich remontu w zakresie kosztów nie podwyższających wartości początkowej środka trwałego (takie jak np. wymiana elementów składowych środka trwałego). Ponoszone koszty związane z remontem stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Koszty związane z opisanymi wyżej pracami remontowymi (w zakresie nabycia materiałów lub surowców) zostaną przypisane do działalności badawczo-rozwojowej na podstawie proporcji, przypisanej do danego środka trwałego, którego dotyczy remont, wyliczonej w miesiącu poniesienia tych kosztów – zgodnie z zasadami opisanymi w pkt 1 powyżej.

W oparciu o przygotowane wyliczenia i dokumentację, Spółka na koniec każdego miesiąca ustala, jaka część kosztów remontowych od danych środków trwałych faktycznie dotyczy prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej i stanowi koszty kwalifikowane na potrzeby rozliczenia ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT. Wnioskodawca podkreśla, że opisane powyżej koszty remontowe nie dotyczą środków trwałych będących samochodami osobowymi, czy też budowlami, budynkami i lokalami będącymi odrębną własnością, o których mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

Sprzęt specjalistyczny.

Ponadto, dla potrzeb prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, pracownicy Spółki przeprowadzają testy nowych lub zmodyfikowanych produktów lub rozwiązań. W tym celu Spółka nabywa niebędący środkami trwałymi sprzęt specjalistyczny, w szczególności różnego rodzaju urządzenia laboratoryjne i pomiarowe.

Spółka nabywa powyższy sprzęt bezpośrednio w celu wykorzystania go w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Po realizacji testów związanych z działalnością badawczo-rozwojową sprzęt ten może być dalej używany przez Spółkę zarówno w ramach realizacji zadań w ramach innych projektów B+R, jak i do innych celów związanych z jej przedmiotem działalności.

Dodatkowo, Wnioskodawca zaznacza, że:

• jego zdaniem, prowadzona przez niego działalność innowacyjna spełnia przesłanki uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT;
• prowadzona działalność badawczo-rozwojowa, w ocenie Wnioskodawcy, nie stanowi badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT, art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
• w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową zamierza korzystać z odliczenia kosztów kwalifikowanych od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d i art. 18e ustawy o CIT;
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, będą wyodrębnione koszty działalności badawczo-rozwojowej;
• Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej;
• Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT.
  
  

Spółka zamierza w przyszłości realizować prace badawczo-rozwojowe w ramach istniejących bądź utworzonych w tym celu nowych działów oraz rozliczać w sposób opisany wyżej koszty związane z działalnością badawczo-rozwojową w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową, wynikającej z art. 18d ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym może ona do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, zaliczyć koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych (w części odpowiadającej ich wykorzystaniu na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, Spółka może zaliczyć w całości koszty nabycia sprzętu specjalistycznego opisanego w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Spółka może do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy o CIT, zaliczyć koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych (w części odpowiadającej ich wykorzystaniu na potrzeby prac badawczo-rozwojowych).

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (koszty kwalifikowane).

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Aby rozstrzygnąć sens normatywny art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, należy porównać użyte tam sformułowania z treścią art. 18d ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, gdzie wskazano, że za koszt kwalifikowany uznaje się odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskować można, że ustawodawca, chcąc wprowadzić podobne ograniczenie w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych oraz wartości niematerialnych i prawnych, użyłby sformułowania jak w przytoczonym przepisie. Z braku takiego uregulowania wnioskować należy, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych mogą być uznane za częściowo wykorzystywane w działalności badawczo-rozwojowej, a w konsekwencji, w części odpowiadającej proporcji ich wykorzystywania w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być uznane za koszty kwalifikowane.

W tej sytuacji za uzasadnione należy przyjąć stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca może, co do zasady, zaliczać do kosztów kwalifikowanych część wartości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych częściowo wykorzystywanych do działalności badawczo-rozwojowej (w części odpowiadającej ich wykorzystaniu na potrzeby prac badawczo rozwojowych).

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko zgodne z powyższą argumentacją (tj. pozwalające odliczyć w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową odpisy amortyzacyjne od środków trwałych częściowo wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej) wyrażone zostało przykładowo przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2018 r. (0114-KDIP2-1.4010.233.2018.JS).

Ad. 2)

Do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, Spółka może zaliczyć w całości koszty nabycia sprzętu specjalistycznego opisanego w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych.

W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na jednorazowy sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego, aby zaliczyć ten rodzaj wydatku do kosztów kwalifikowanych, konieczne jest uwzględnienie pierwotnego celu nabycia tego sprzętu. Jeżeli sprzęt ten został pierwotnie nabyty w celu wykorzystania go bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, to jego wtórne wykorzystanie po realizacji danego projektu B+R nie powinno mieć wpływu na możliwość zaliczenia tego typu kosztu do kosztów kwalifikowanych. Inna wykładnia tego przepisu doprowadziłaby do konieczności podjęcia przez podatnika czynności nieracjonalnych, czyli zaprzestania wykorzystania danego sprzętu w ramach działalności operacyjnej po zakończeniu danego projektu B+R.

W tej sytuacji, biorąc pod uwagę opisany wyżej stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, w przypadku nabycia przez Spółkę sprzętu specjalistycznego bezpośrednio w celu wykorzystania go w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, a po realizacji zadań związanych z danym projektem B+R wykorzystania tego sprzętu zarówno w ramach realizacji zadań w ramach innych projektów B+R, jak i do innych celów, związanych z jej przedmiotem działalności, Spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w 18d ust. 2 pkt 2a ustawy o CIT, koszty nabycia tego sprzętu w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1)

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 18d ust. 3 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 3k updop, do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 updop).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 18e updop, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlega indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Jednocześnie, art. 16 ust. 1 updop, zawiera zamknięty katalog wydatków, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów pomniejszających przychody nawet wówczas, gdy mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, w myśl art. 16d ust. 1 updop, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10.000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, wykorzystuje środki trwałe (np. maszyny produkcyjne, specjalistyczne urządzenia techniczne i środki transportu niebędące samochodami osobowymi). Naliczane odpisy amortyzacyjne stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu. (…) Niektóre środki trwałe używane są przez Spółkę także w celach związanych z działalnością operacyjną, niestanowiącą działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powyższe, tj. powołane przepisy prawa podatkowego, jak i przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku, gdy Spółka posiada środki trwałe, które wykorzystuje w działalności badawczo-rozwojowej oraz w innej działalności operacyjnej, Spółka będzie uprawniona do uznania za koszty kwalifikowane tej części odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych, w jakiej są one wykorzystywane do prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Z brzmienia art. 18d ust. 3 updop, wynika bowiem, że za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (…).

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 updop, sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w całości stanowią koszt kwalifikowany w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki są/będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności - co znajduje odzwierciedlenie w rozpatrywanej sprawie - to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może do kosztów kwalifikowanych wymienionych w art. 18d ust. 3 updop, zaliczyć koszty związane z dokonywanymi przez Wnioskodawcę odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych wykorzystywanych częściowo przy pracach badawczo-rozwojowych, w części odpowiadającej ich wykorzystaniu na potrzeby prac badawczo-rozwojowych - jest prawidłowe.

Ad. 2)

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.