Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.721.2018.2.EB
z 15 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 25 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie występowania komornika jako płatnik w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości dłużnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie występowania komornika jako płatnik w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości dłużnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy w związku z ewentualną sprzedażą nieruchomości należącej do dłużników I.M. i B.M. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej – na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług, jako organ egzekucyjny określony w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz 1954. z późn. zm. ) oraz w związku z tym, że komornicy sądowi w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów – informuje o aktualnym stanie nieruchomości w celu uzyskania odpowiedzi dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości ... Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr …. Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i dwoma halami produkcyjno-magazynowymi oznaczenie według ewidencji gruntów – grunty orne (RIVa) – 0.4343 ha, grunty orne (RIVb) – 00190 ha tereny mieszkaniowe (8) – 0 3923 ha – razem powierzchnia działki i użytków 0,8456 ha.

Nieruchomość położona jest w zachodniej części miasta, w odległości ok 2 km od ścisłego centrum i ok 600 m od drogi krajowej. Zgodnie z mapą ewidencyjną nieruchomość posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej gminnej działki nr 32 i 793/1. Jednym bokiem działka przylega też do ul. P… (droga gminna działka nr 1). Z pozostałych stron działka przylega do zabudowy jednorodzinnej oraz do terenów niezabudowanych przeznaczonych pod usługi oraz terenów rolnych. Działka nr 33 ma kształt nieregularny, sześcioboczny. Ukształtowanie terenu jest płaskie, nasłonecznienie dobre. Teren jest częściowo ogrodzony od strony frontowej, ogrodzenie drewniane na podmurówce i słupkach murowanych ceglanych, brama wjazdowa i furtka wejściowa stalowa. Teren działki jest w większości porośnięty trawą w części zachodniej bardziej zakrzaczony i zachwaszczony Zgodnie z mapą zasadniczą nieruchomość jest uzbrojona - energia elektryczna, wodociągi, kanalizacja, gaz.

Na działce nr 33 zlokalizowane są budynek mieszkamy jednorodzinny oraz dwie hale produkcyjno-magazynowe.

Budynek mieszkalny jednorodzinny wolnostojący, trzykondygnacyjny, podpiwniczony, wzniesiony w 1968 r. w technologii tradycyjnej murowanej z cegły i pustaków.

Układ funkcjonalny budynku obejmuje.

• parter całość zaadaptowana na cele mieszkalne – pokój, kuchnia, łazienka komunikacja, schowek, kotłownia – 67,40 m²,
• I piętro – wiatrołap, przedsionek, hol, dwa pokoje, jadalnia, kuchnia, WC – 67,20 m²,
• II piętro cztery pokoje, przedpokój, łazienka – 64,90 m².

Łącznie powierzchnia użytkowa budynku wynosi 199,50 m². Ogólny stan techniczny budynku mieszkalnego i standard wykończenia określono jako średni, budynek około 30 letni o średnim stopniu zużycia technicznego i funkcjonalnego. Częściowo remontowany i modernizowany na przestrzeni lat. W 2006 r. wymieniono instalację wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania (grzejniki stalowe, instalacja miedziana) wraz z piecem na opał stały z możliwością podłączenia pieca gazowego. Wykonano nowe tynki wewnętrzne, wymieniono stolarkę drzwiową i częściowo okienną, położono panele podłogowe i nowe płytki ceramiczne w łazienkach i kuchni. Standard wykończenia został częściowo zmodernizowany, elementy wykończeniowe takie jak posadzki, oblicowania ścian, stolarka wewnętrzna, glazura, terrakota, armatura sanitarna. Budynek hali produkcyjno-magazynowej mniejszej jednokondygnacyjny, bez podpiwniczenia, wzniesiony w 1994 r. w technologii tradycyjnej murowanej z pustaków żwirobetonowych.

Podstawowe dane materiałowe i wykończeniowe:

• fundamenty żelbetowe,
• ściany nadziemia murowane z pustaków żwirobetonowych,
• dach dwuspadowy o konstrukcji drewnianej, pokryty płytami eternitowymi, nieocieplony.
• posadzki cementowe,
• stolarka okienna w ramach stalowych, pojedyncza,
• stolarka drzwiowa płytowa,
• tynki wewnętrzne cementowo-wapienne,
• elewacja tynk cementowo-wapienny zwykły,
• wyposażenie w instalacje: elektryczna oświetleniowa i siły, wodna, kanalizacyjna, brak ogrzewania.

Układ funkcjonalny budynku obejmuje jedno pomieszczenie – halę produkcyjno-magazynową o powierzchni użytkowej 106,70 m² (przyjęta na podstawie rzutów kondygnacji udostępnionych przez Właścicieli). Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-magazynowej mniejszej określono jako średni, budynek 24 letni, aktualnie nieużytkowany i nieogrzewany, część elementów wymaga już wymiany i napraw, dach budynku pokryty eternitem, standard przeciętny, dostosowany do pełnionej funkcji produkcyjno-magazynowej.

Budynek hali produkcyjno-magazynowej większej jednokondygnacyjny, bez podpiwniczenia, wzniesiony w 2002 r. w technologii szkieletowej stalowej i murowanej z pustaków żwirobetonowych.

Podstawowe dane materiałowe i wykończeniowe:

• fundamenty żelbetowe,
• ściany nadziemia o konstrukcji żelbetowo-stalowej, wypełnienia murowane z pustaków żwirobetonowych,
• stropodach dwuspadowy o konstrukcji stalowej, pokryty blachą trapezową, nieocieplony,
• posadzki cementowe, a w części biurowej płytki ceramiczne,
• stolarka okienna w ramach stalowych, pojedyncza,
• stolarka drzwiowa - brama wjazdowa stalowa dwuskrzydłowa, drzwi wewnętrzne płytowe,
• tynki wewnętrzne cementowo-wapienne,
• elewacja tynk cementowo-wapienny zwykły,
• wyposażenie w instalacje: elektryczna oświetleniowa i siły, wodna, kanalizacyjna, brak ogrzewania.

Układ funkcjonalny budynku obejmuje pomieszczenie hali produkcyjno-magazynowej, dwa pomieszczenia biurowe i zaplecze socjalno-sanitarne o łącznej powierzchni użytkowej 346,40 m². Ogólny stan techniczny hali produkcyjno-magazynowej większej określono jako średni – budynek 16 letni, aktualnie nieużytkowany i nieogrzewany, standard przeciętny, dostosowany do pełnionej funkcji produkcyjno-magazynowej.

Zgodnie z oświadczeniem Właściciela budynek hali większej wybudowany został w 2002 r. na podstawie projektu budowlanego oraz pozwolenia na budowę, jednak do dnia sporządzenia niniejszej wyceny nie został dokonany końcowy odbiór obiektu i wykonanych prac budowlanych. Hala nie figuruje na mapach ewidencyjnych ani zasadniczych ponieważ nie sporządzono geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, zatem niemożliwe było uzyskanie pozwolenia na użytkowanie obiektu.

Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej Gminy z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego śródmieścia i zachodniej części miasta – obszar planistyczny „A”, wyceniana nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem planu MN, U – mieszkalnictwo jednorodzinne i/lub usługi oraz w niewielkiej części także KD – ulice dojazdowe i 2R - grunty rolne.

Symbol MN – przeznaczenie podstawowe terenu – mieszkalnictwo jednorodzinne.

Przeznaczenie uzupełniające:

• istniejące mieszkalnictwo wielorodzinne,
• zieleń urządzona i użytkowa,
• usługi wbudowane oraz realizowane w samodzielnych obiektach spełniających wymagania przestrzenne określone w rubryce „C”,
• ulice i drogi wewnętrzne,
• parkingi i garaże,
• lokalne obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej Symbol U – przeznaczenie podstawowe terenu – usługi.

Przeznaczenie uzupełniające:

• mieszkalnictwo wbudowane z wyłączeniem parterów obiektów,
• zieleń urządzona.
• komunikacja wewnętrzna,
• parkingi, garaże,
• lokalne obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej.

Symbol R – przeznaczenie podstawowe – grunty rolne.

Symbol KD – przeznaczenie podstawowe – ulice dojazdowe.

Zgodnie z informacją uzyskaną z Urzędu Skarbowego:

• dłużniczka – nie odnotowano powiązań z działalnością gospodarczą,
• dłużnik B.M. – odnotowano, niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą: powiązanie z: FIRMA … – wspólnik.

Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą ze zmarłym C.P. w formie spółki cywilnej pod nazwą …. M. i P. byli wyłącznymi wspólnikami spółki. Działalność i siedziba spółki mieściła się pod adresem przedmiotowej nieruchomości. Działalność prowadzona była od 2008 r. do 2012 r. – zakończona śmiercią wspólnika. Dłużnik prowadził również działalność gospodarczą od 1990 r. pod nazwą Zakład ... Dłużnik zawiesił działalność gospodarczą w 2012 r. a 3 czerwca 2015 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej. Hala wybudowana w 1994 r. była użytkowana w działalności produkcyjno-usługowej. Dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług od początku prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużnik wybudował hale magazynowe i w odniesieniu do tych wydatków nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Budynek hali produkcyjno-magazynowej użytkowany był pod działalność produkcyjną – usługi metalowe. Budynek hali produkcyjno-magazynowej wybudowany w 2002 r. nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Nie był także używany przez inny podmiot na zasadzie najmu czy użyczenia. Dłużnicy nie ponieśli wydatków na ulepszenie budynków. Budynek mieszkalny wykorzystywany był wyłącznie na cele mieszkaniowe. Nie ponoszono wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji komorniczej będzie Pani płatnikiem podatku od towarów i usług, czy też będzie zwolniona z ww. obowiązku?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy – definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przywołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż licytacyjna budynku mieszkalnego dłużników nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w związku z tą sprzedażą, dłużnicy nie będą występowali w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, wykonujących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Budynek mieszkalny był bowiem wykorzystywany wyłącznie na cele mieszkaniowe, nie miał związku z prowadzoną działalnością gospodarczą a dłużnicy nie zachowywali się jak profesjonalni „handlowcy” w odniesieniu do ww. budynku.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że sprzedaż licytacyjna budynku mieszkalnego będzie sprzedażą ich majątku prywatnego, zatem będzie działaniem w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż licytacyjna tej części majątku dłużników nie będzie podlegała obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do budynków hal produkcyjno-magazynowych należy wskazać, że ww. budynki zostały wybudowane przez dłużnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatem ich sprzedaż – jako składników majątku firmy – podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak sprzedaż hali produkcyjno-magazynowej wybudowanej w 1994 r. zostanie dokonana po upływie co najmniej dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż doszło do niego z chwilą wykorzystywania jej w działalności gospodarczej. Zatem jej sprzedaż będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż drugiego budynku, tj. hali produkcyjno-magazynowej, wybudowanego w 2002 r. zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż nie dokonano formalnie odbioru technicznego tego budynku i w rzeczywistości nie był on wykorzystywany w działalności. Jednak jego zbycie będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego budową oraz dłużnik nie poniósł wydatków na jego ulepszenie.

Należy zauważyć, że stosownie do treści art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy, do zbycia działki gruntu na której posadowione są ww. budynki będą miały zastosowanie takie same zasady opodatkowania jak w przypadku sprzedaży budynków z nim związanych.

Odpowiadając zatem na zadane we wniosku pytanie dotyczące tego czy Pani – jako komornik sądowy w związku ze sprzedażą licytacyjną majątku dłużników – będzie płatnikiem podatku, należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku – nie będzie Pani zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku należnego, zatem nie wystąpi Pani jako płatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.