INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Oddziału, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 01 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach 28 listopada 2011r. i 02 grudnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Oddział w Polsce - jest prawidłowe. (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

UZASADNIENIE

W dniu 01 września 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Oddział w Polsce. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 listopada 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1103/11/BG IBPP3/443-993/11/PK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 28 listopada 2011r. i 02 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prawa austriackiego założyła w Polsce swój Oddział, który został wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, w celu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej (dalej Oddział). Oddział został zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego i uzyskał rejestrację zagranicznego przedsiębiorcy dla celów podatku od towarów i usług w postaci nadania numeru identyfikacji podatkowej. Oddział prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i inną podobną działalność. Odbiorcami wskazanych usług mają być podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski. Oddział otrzymywać będzie periodycznie wpłaty od austriackiego zakładu głównego na koszty bieżącej działalności i rozwoju. Oddział nabywać będzie również towary i usługi, które wykorzystywać będzie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Istotne elementy stanu faktycznego zostały ujęte w stanowisku Spółki, poprzez wskazanie, iż Oddział został utworzony w celu wykonywania na terenie Polski działalności gospodarczej w zakresie mieszczącym się w profilu działalności prowadzonej przez zakład główny w Austrii. Docelowo Oddział ma świadczyć usługi na rzecz podmiotów krajowych, uzyskiwać z tego tytułu przychody i wystawiać faktury za świadczone usługi. Oddział zatem spełnia kryteria do uznania go za zagraniczny zakład.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym przychody uzyskiwane przez Oddział będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)

Zdaniem Oddziału, w art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „updop”) ustawodawca zdefiniował pojęcie zagranicznego zakładu, którym jest m. in. stała placówka, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych. Analizując pojęcie zakładu należy sięgnąć również do odpowiednich przepisów umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W art. 5 ust. 1 umowa definiuje zakład jako stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Stosownie do art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zbliżoną regulację zawiera art. 7 ust. 1 wyżej powołanej umowy międzynarodowej, wedle którego, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Mając na względzie powyższe oraz zasady unikania podwójnego opodatkowania uregulowane w art. 24 ww. umowy międzynarodowej, przychody uzyskiwane przez oddział będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, tj. w miejscu ich uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady prowadzenia w Polsce działalności przez przedsiębiorców zagranicznych określa ustawa z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Jedną z form, w jakiej zagraniczny podmiot może bezpośrednio (bez zakładania polskiej spółki) podjąć działalność w Polsce jest oddział. Status cywilno-prawny oddziału zagranicznej osoby prawnej w Polsce normuje przepis art. 85 powołanej ustawy. Zgodnie z ww. przepisem dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z definicji oddziału wynika, że jest to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności (art. 5 pkt 4 tej ustawy). Zgodnie z art. 86 ww. ustawy oddział może prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje,

chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczypospolita Polska, stanowi inaczej.

W przypadku podmiotu zagranicznego prowadzącego działalność w Polsce i mającego siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie znajdują postanowienia umowy, które stanowią integralną część polskiego systemu podatkowego. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. W przedmiotowej sprawie będą to przepisy umowy z dnia 13 stycznia 2004r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 ze zm., dalej „umowa polsko – austriacka”).

Definicja zakładu zawarta w art. 5 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, stanowi iż określenie „zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład" obejmuje w szczególności siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych (art. 5 ust. 2 umowy polsko-austriackiej).

Stosownie do art. 5 ust. 4 umowy polsko-austriackiej, bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie „zakład" nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa,
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania,
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa,
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym,
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o jakich mowa w punktach a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Tak więc art. 5 ust. 4 umowy polsko-austriackiej, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 umowy polsko-austriackiej (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy polsko-austriackiej wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki tj.

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki (tzn. można jej przypisać określony stopień trwałości),
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prawa austriackiego założyła w Polsce swój Oddział, który został wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, w celu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej. Oddział został zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego i uzyskał rejestrację zagranicznego przedsiębiorcy dla celów podatku od towarów i usług w postaci nadania numeru identyfikacji podatkowej. Oddział prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania danych, zarządzania stronami internetowymi i inną podobną działalność. Odbiorcami wskazanych usług mają być podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Polski. Oddział otrzymywać będzie periodycznie wpłaty od austriackiego zakładu głównego na koszty bieżącej działalności i rozwoju. Oddział nabywać będzie również towary i usługi, które wykorzystywać będzie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto w swoim stanowisku Spółka zawarła istotne elementy stanu faktycznego wskazując, iż Oddział został utworzony w celu wykonywania na terenie Polski działalności gospodarczej w zakresie mieszczącym się w profilu działalności prowadzonej przez zakład główny w Austrii. Docelowo Oddział ma świadczyć usługi na rzecz podmiotów krajowych, uzyskiwać z tego tytułu przychody i wystawiać faktury za świadczone usługi. Zatem wszystkie elementy wymienione we wniosku stanowią o stałym miejscu prowadzenia działalności przez Oddział w Polsce. Spełniona jest zatem przesłanka stałego charakteru placówki wynikająca z art. 5 ust. 1 umowy polsko-austriackiej.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Zatem umowa stanowi, że przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Jednak państwu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi na jego terytorium działalność w formie zakładu.

Należy zatem stwierdzić, że działalność austriackiego przedsiębiorcy prowadzona na terytorium Polski za pośrednictwem Oddziału stanowi zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 umowy polsko – austriackiej, tym samym zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie art. 7 ust. 1 tej umowy, zgodnie z którym w przypadku powstania zakładu na terytorium Polski, zyski Oddziału przypisane temu Oddziałowi (zakładowi) będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych nr 2-6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.