Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.505.2018.1.JK
z 24 stycznia 2019 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął 7 grudnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka w okresie, w którym nie uzyskiwała przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych była zobowiązana do składania deklaracji CIT-8 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka w okresie, w którym nie uzyskiwała przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych była zobowiązana do składania deklaracji CIT-8.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w latach 2016 - 2017 prowadziła wyłącznie działalność rolniczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, polegającą na uprawie zboża i hodowli trzody chlewnej. Nie prowadziła żadnej innej działalności oraz nie uzyskiwała przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, a także nie uzyskiwała przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca jako właściciel gruntów rolnych odprowadzał podatek rolny na rzecz właściwej gminy.
W związku z powyższym Spółka za wskazane lata nie składała deklaracji CIT-8, ponieważ prowadzony rodzaj działalności i uzyskiwane przychody nie podlegały przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zdaniem Wnioskodawcy tylko podmioty, które uzyskują przychody podlegające opodatkowaniu mają obowiązek stosować ustawę. Z żadnego przepisu prawa nie wynika także, że na podmiotach nie uzyskujących przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym spoczywa obowiązek złożenia deklaracji CIT-8 „zerowej”.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy postępowanie Spółki we wskazanym zakresie było prawidłowe, czy też Spółka była zobowiązana do złożenia deklaracji CIT-8 „zerowej”?
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo postępowano nie składając deklaracji CIT-8 „zerowej”, ponieważ żaden przepis prawa nie nakłada na podmiot nie uzyskujący przychodów podlegających opodatkowaniu składania takiego dokumentu, a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy do przychodów uzyskiwanych z działalności rolniczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o CIT. W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej - w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w razie rozpoczęcia działalności - w pierwszym podatkowym roku tej działalności udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności.
Dla celów podatku dochodowego działalność rolniczą definiuje przepis art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, w którym wskazano, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
-licząc od dnia nabycia.
Z kolei działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 ustawy o CIT są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.
Zgodnie art. 2 ust. 5 ustawy o CIT, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy o CIT.
Jeżeli rozmiary działów specjalnych produkcji rolnej przekraczają wielkości określone w załączniku nr 2 do ustawy o CIT, opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w roku podatkowym z całej powierzchni upraw lub wszystkich jednostek produkcji (art. 2 ust. 6 ustawy o CIT).
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji gdy podmiot prawa podatkowego prowadzi tylko i wyłącznie działalność rolniczą i nie uzyskuje jednocześnie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, to przepisy ustawy o CIT, w tym dotyczące obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego nie mają do niego zastosowania. W konsekwencji na podmiocie takim nie spoczywa obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca w latach 2016 - 2017 prowadził wyłącznie działalność rolniczą w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, polegającą na uprawie zboża i hodowli trzody chlewnej. Wnioskodawca nie prowadził żadnej innej działalności oraz nie uzyskiwał przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, a także nie uzyskiwał przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Odnosząc zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny do wyżej przytoczonych przepisów należy zauważyć, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawca - Spółka uzyskiwała wyłącznie dochody z działalności rolniczej i nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej, to na Wnioskodawcy nie spoczywał obowiązek składania zeznań podatkowych CIT-8, za lata 2016-2017.
Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym
.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.