Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-327/15-2/KOM
z 26 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług koncertu muzycznego wykonywanego osobiście, usług konferansjerskich dla stacji telewizyjnych w programach muzyczno-tanecznych oraz usług konferansjerskich na imprezach zleconych przez agencję aktorsko-artystyczną (Pyt. 1-3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług koncertu muzycznego wykonywanego osobiście, usług konferansjerskich dla stacji telewizyjnych w programach muzyczno-tanecznych oraz usług konferansjerskich na imprezach zleconych przez agencję aktorsko-artystyczną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest PKD 90.01.Z. Podklasa ta obejmuje między innymi działalność indywidualnych artystów takich jak: aktorzy, tancerze, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy. Wnioskodawczyni świadczy jako artystka usługi kulturalne, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b ustawy o podatku VAT korzystają ze zwolnienia. W rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzana jest w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonywania utworów.

Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć kultura, artysta, usługa kulturalna, zatem przy dokonaniu interpretacji ww. przepisu należy posłużyć się wykładnią literalną Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN:

• artysta jest to osoba uprawiająca jakąś dziedzinę sztuki,
  
• kultura jest to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory.
  
  

Na tej podstawie można uznać, że usługa kulturalna obejmuje dzieła artystyczne o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym itp.

Usługa kulturalna to także kultura masowa będąca odmianą kultury charakterystyczną dla nowoczesnych społeczeństw, skierowana jest ona do osób w różnym wieku, należących do różnych grup społecznych, o zróżnicowanym poziomie wykształcenia, doświadczenia i miejscu zamieszkania.

Jej treści są adresowane do masowego odbiorcy i charakteryzują się wysokim stopniem standaryzacji co do formy, jak i samej treści. Takie kryteria spełnia popularna muzyka, filmy telewizyjne, eventy.

Zgodnie z art. 1 ust.1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do której odwołuje się ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b ustawy o VAT, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są między innymi: utwory muzyczne, słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne, pantomimiczne.

Na podstawie art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy, domniema się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Pod ochroną pozostaje na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1 są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy, mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Przepis powyższy wskazuje, że za artystę wykonawcę mogą zostać uznane osoby, których działanie w stosunku do utworu ma charakter twórczy.

Wnioskodawczyni jest osobą znaną i cenioną na rynku artystycznym, współpracuje z dużymi stacjami telewizyjnymi i agencjami aktorsko-artystycznymi. Należy do stowarzyszenia artystów wykonawców utworów muzycznych i słowno-muzycznych oraz związku artystów scen polskich.

Za każdym razem Wnioskodawczyni zobowiązuje się stworzyć osobiście profesjonalne artystyczne wykonanie według swej najlepszej wiedzy i umiejętności na najwyższym poziomie artystycznym.

Jednocześnie gwarantuje, że artystyczne wykonanie jest wolne od wad prawnych i nie narusza praw osób trzecich, ani jakichkolwiek przepisów prawa. Z chwilą wykonania usługi Wnioskodawczyni przenosi na rzecz zamawiającego całość praw autorskich i praw pokrewnych do artystycznych wykonań oraz ich fragmentów wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonanie autorskich praw zależnych.

Reasumując, Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki konieczne do tego, aby móc korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, jakie daje art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b ustawy.

Świadczy usługi kulturalne, które w literalnym znaczeniu oznaczają tworzenie i upowszechnianie kultury, kultury masowej lub stanowią jej składnik. W świetle prawa autorskiego występuje jako artysta, twórca bądź artysta wykonawca.

Za świadczone usługi otrzymuje honoraria, obejmujące również wynagrodzenie za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonywania utworów.

W takiej sytuacji zdaniem Wnioskodawczyni pozostałe usługi reklamowo-promocyjne nie spełniające definicji kultury, ale wykonywane przez twórców i artystów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonywania bez względu na symbol PKWiU korzystałyby z obniżonej do 8% stawki podatku VAT, zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług wymienione w poz. 181.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku odpowiednio nr 1-3):

1. Czy Podatnik ma prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b w przypadku świadczenia usług koncertu muzycznego wykonywanego osobiście?
2. Czy Podatnik ma prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b w przypadku świadczenia usług konferansjerskich dla stacji telewizyjnych w programach muzyczno- tanecznych?
3. Czy Podatnik ma prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b w przypadku świadczenia usług konferansjerskich na imprezach zleconych przez agencję aktorsko- artystyczną?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo korzystania ze zwolnienia od podatku VAT z tytułu świadczenia usług koncertu muzycznego wykonywanego osobiście oraz usług konferansjerskich dla stacji telewizyjnych w programach taneczno-muzycznych oraz na imprezach zleconych przez agencję aktorsko-artystyczną.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub prawdo artystycznego wykonywania utworów.

Komercjalizacja sztuki i twórczości jest faktem. Utwory i wykonania artystyczne oraz prawa do nich są przedmiotem obrotu gospodarczego. To z kolei wymaga dostosowania się do potrzeb odbiorcy, którego coraz częściej określa się jako klienta. Dziś artysta to także osoba wykonująca działalność gospodarczą.

Ustawa o prawach autorskich i prawach pokrewnych (art. 1 ust. 1) mówi, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażeni, a jednocześnie art. 1 ust. 2 ustawy wymienia jako przedmiot prawa autorskiego między innymi utwory wyrażone słowem, muzyczne i słowno-muzyczne oraz sceniczne i sceniczno- muzyczne. Natomiast art. 85 ust. 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, artystycznymi wykonaniami są działania wokalistów, tancerzy oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytań nr 1-3 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W tym miejscu można wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawczynię usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną PKD 90.01.Z, która obejmuje działalność aktorów, tancerzy, piosenkarzy, lektorów i prezenterów. Wnioskodawczyni świadczy m.in. usługi związane z jej osobistym wykonaniem koncertu muzycznego oraz usługi konferansjerskie dla stacji telewizyjnych w programach muzyczno-tanecznych oraz na imprezach zleconych przez agencję aktorsko-artystyczną.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki konieczne do tego, aby móc korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, jakie daje art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b ustawy, gdyż świadczy usługi kulturalne, które w literalnym znaczeniu oznaczają tworzenie i upowszechnianie kultury, kultury masowej lub stanowią jej składnik. Występuje jako artysta, twórca bądź artysta wykonawca, a za świadczone usługi otrzymuje honoraria, obejmujące również wynagrodzenie za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonywania utworów.

Za każdym razem Wnioskodawczyni zobowiązuje się stworzyć osobiście profesjonalne artystyczne wykonanie według swej najlepszej wiedzy i umiejętności na najwyższym poziomie artystycznym, a jednocześnie gwarantuje, że artystyczne wykonanie jest wolne od wad prawnych i nie narusza praw osób trzecich, ani jakichkolwiek przepisów prawa. Z chwilą wykonania usługi Wnioskodawczyni przenosi na rzecz zamawiającego całość praw autorskich i praw pokrewnych do artystycznych wykonań oraz ich fragmentów wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonanie autorskich praw zależnych.

W świetle powołanych powyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych zauważyć należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy korzystają wyłącznie własne twórcze wykonania artystów posiadające cechy oryginalności i indywidualności (utwory), których autorstwo uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub podano do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest wokalistką oraz świadczy usługi konferansjerskie w programach taneczno-muzycznych zleconych przez telewizję bądź agencję aktorsko-artystyczną, a więc niewątpliwie działania opisane w złożonym wniosku są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, gdyż w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania.

Zatem Zainteresowana świadcząc usługi jako wokalistka polegające na wykonaniu koncertu osobiście oraz świadcząc usługi konferansjerskie, pobierając przy tym wynagrodzenie w formie honorariów – występuje jako twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Zatem zasadne staje się przeanalizowanie, czy świadczone przez Wnioskodawczynię usługi można uznać za usługi kulturalne.

Z analizy zakresu świadczonych przez Wnioskodawczynię usług wynika, że mają one niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci artystycznego wykonania koncertu czy zadań konferansjerskich w programach taneczno-muzycznych na zlecenie telewizji bądź agencji aktorsko-artystycznej. Tym samym należy uznać, że świadczone usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

Ponieważ Wnioskodawczyni jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy (co wskazano w opisie sprawy), to świadczone przez nią usługi opisane w złożonym wniosku, które uznać należy za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33, a za które otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Zatem, ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy korzystają świadczone przez Wnioskodawczynię usługi wykonania koncertu osobiście, usługi konferansjerskie w programach taneczno-muzycznych na zlecenie telewizji bądź agencji aktorsko-artystycznej oraz przeniesienie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonywania utworów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1-3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych usług polegających na wykonywaniu koncertów muzycznych oraz świadczeniu usług konferansjerskich na zlecenie stacji telewizyjnych i agencji aktorsko-artystycznej. W odniesieniu do kwestii opodatkowania usługi polegającej na udziale aktorki w serialach telewizyjnych i przedsięwzięciach reklamowo-promocyjnych, zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.