Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.360.2018.1.MR
z 26 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w przypadku nieudokumentowania przez Pośrednika jego miejsca siedziby certyfikatem rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w przypadku nieudokumentowania przez Pośrednika jego miejsca siedziby certyfikatem rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium RP, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT, podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski - zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: „updop”).

Wnioskodawca jest instytucją pożyczkową, zarejestrowaną w rejestrze prowadzonym przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF).

Wnioskodawca zajmuje się głównie udzielaniem kredytów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 993). Wnioskodawca udziela kredytów konsumenckich głównie przez Internet. Wnioskodawca nie posiada własnej infrastruktury i innych zasobów koniecznych do prowadzenia działalności w zakresie udzielania kredytów konsumenckich przez Internet.

Do grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca należy jednak spółka z siedzibą w Gibraltarze (dalej: „Pośrednik”), która posiada odpowiednią infrastrukturę, know-how i pozostałe zasoby. Wnioskodawca zawarł z Pośrednikiem umowę o pośrednictwo finansowe i udziela kredytów konsumenckich za jego pośrednictwem.

Pośrednik nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Pośrednik złożył wniosek o rejestrację w rejestrze pośredników kredytowych KNF, ale jeszcze nie otrzymał decyzji w tej sprawie.

Na usługi pośrednictwa finansowego, które są świadczone przez Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy, składa się szereg kompleksowych i ściśle ze sobą związanych czynności, które prowadzić mają do zawarcia przez Wnioskodawcę umowy o kredyt konsumencki (pożyczkę) z pozyskanymi przez Pośrednika pożyczkobiorcami.

Czynnościami, które są świadczone przez Pośrednika na rzecz Wnioskodawcy w ramach usługi pośrednictwa finansowego są w szczególności:

1. Udostępnienie platformy internetowej służącej oferowaniu i zawieraniu umów o kredyt konsumencki.
2. Docieranie do potencjalnych pożyczkobiorców zainteresowanych zawarciem umowy o kredyt konsumencki - w tym Pośrednik na własne ryzyko podejmuje działania marketingowe i ponosi koszty działań marketingowych na rzecz podmiotów zewnętrznych, w tym reklamy platformy internetowej, za pośrednictwem której udzielane są kredyty konsumenckie.
3. Ocena i selekcja potencjalnych pożyczkobiorców.
4. Uzyskanie i analiza danych o przyszłych pożyczkobiorcach w celu przeprowadzania oceny ich zdolności kredytowej.
5. Weryfikacja zdolności kredytowej przyszłych pożyczkobiorców w ustalonym zakresie oraz podejmowanie możliwych działań w celu zapobiegania wyłudzeniom.
6. Komunikacja z klientami w celu przedstawienia warunków umowy o kredyt konsumencki udzielany przez Wnioskodawcę.
7. Przyjmowanie za pomocą platformy internetowej wniosków kredytowych oraz ich wstępna weryfikacja.
8. Przygotowanie w formie elektronicznej umów o kredyt konsumencki i wsparcie przy ich zawarciu drogą elektroniczną.
   
   

Przy świadczeniu powyższych czynności Pośrednik jest uprawniony do posługiwania się nazwą i marką Wnioskodawcy.

Pośrednik może (ale nie musi) być wprost wskazany jako pośrednik kredytowy w umowie o kredyt konsumencki, jednakże nie jest nigdy stroną umowy o kredyt konsumencki i nie pobiera żadnego wynagrodzenia od pożyczkobiorcy lub potencjalnego pożyczkobiorcy.

Pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy o kredyt konsumencki.

Pośrednik otrzymuje wynagrodzenie od Wnioskodawcy, w tym wynagrodzenie prowizyjne za każdą zawartą za swoim pośrednictwem umowę o kredyt konsumencki lub jej ewentualne przedłużenie lub zwiększenie wartości. Wynagrodzenie jest zróżnicowane w zależności od tego czy pożyczka jest pierwszą czy kolejną zawartą przez danego pożyczkobiorcę z Wnioskodawcą.

Pośrednik działa zatem w imieniu oraz na rzecz Wnioskodawcy, w wyniku czego dochodzi do zawarcia umowy o kredyt konsumencki między Wnioskodawcą a pożyczkobiorcą.

Pośrednik może przy świadczeniu przez siebie usług korzystać z zakupionych przez siebie i na własne ryzyko usług podmiotów zewnętrznych i jest odpowiedzialny za te usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nieudokumentowana przez Pośrednika jego miejsca siedziby certyfikatem rezydencji, Wnioskodawca, z tytułu dokonywania wypłat na rzecz Pośrednika z tytułu zakupu opisanych usług, obowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop, jako płatnik, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieudokumentowania przez Pośrednika jego miejsca siedziby certyfikatem rezydencji, Wnioskodawca, z tytułu dokonywania wypłat na rzecz Pośrednika z tytułu zakupu opisanych usług, nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 updop i nie pełni funkcji płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Stosownie do art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie.

Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej nazwane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje lub dyskwalifikuje daną usługę jako należącą lub nie do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Wśród przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop brak jest przychodów z tytułu usług o charakterze pośrednictwa. Usługi pośrednictwa nie można zaliczyć także do „świadczeń o podobnym charakterze”, wymienionych w tym przepisie.

W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usług, tj. doradczych, księgowych, badania rynku, czyli usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. Usługi pośrednictwa także bezpośrednio wypełniają inne cele od usług wymienionych w otwartym katalogu usług określonym w analizowanym przepisie. W szczególności należy zauważyć, że zasadniczym celem usługi pośrednictwa jest doprowadzenie do zawarcia kontraktu i jego realizacji w przeciwieństwie do usług doradczych, czy też badania rynku, gdzie za istotę tych usług należy uznać pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu usług o charakterze pośrednictwa handlowego nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła”, jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu świadczenia usług o charakterze pośrednictwa handlowego nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 updop.

Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując wypłaty należności na rzecz Pośrednika nie jest obowiązany, na podstawie art. 26 ust. 1 updop, do pobrania i odprowadzenia do organu podatkowego od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie ww. przepisów.

Powyższe konkluzje nie są uzależnione od posiadania lub nieposiadania certyfikatu rezydencji Pośrednika przez Wnioskodawcę.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych na rzecz innych podatników - przykładowo w interpretacjach:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 sierpnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.238.2018.1.AJ,
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.40.2017.1.PW czy
  

• z dnia 15 grudnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.266.2017.1.JC.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w przypadku nieudokumentowania przez Pośrednika jego miejsca siedziby certyfikatem rezydencji - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych w uzasadnieniu własnego stanowiska interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że wiążą one w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.