Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.501.2018.1.WH
z 7 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu w jakim Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku VAT w związku z otrzymaniem duplikatu faktury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu w jakim Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku VAT w związku z otrzymaniem duplikatu faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w przeszłości zawarł umowę na wykonanie na jego rzecz usługi budowlanej dotyczącej obiektu hotelowego mającego służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W grudniu 2014 r. generalny wykonawca usług budowlanych wystawił inwestorowi (czyli Wnioskodawcy) fakturę za usługi budowlane. Z powodu niedopełnienia przez wykonawcę warunków umowy, w szczególności nieusunięcia wad oraz braku potwierdzenia zapłaty należności podwykonawcom, Wnioskodawca potraktował fakturę jako sporną i odesłał ją temu wykonawcy usług budowlanych (a więc Wnioskodawca tej faktury nie posiada). Odesłanie faktury było związane z chęcią uniknięcia sytuacji, w której przyjęcie faktury zostałoby potraktowane jako akceptacja poprawnego i kompletnego wykonania prac budowlanych. Co za tym idzie, Wnioskodawca nie ujął owej faktury w ewidencji wskazanej w art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: VATU), ani nie odliczył w deklaracji podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze. Faktura ta nie została również przez niego zapłacona.

Wykonawca usług budowlanych natomiast wykazał w tamtym czasie podatek należny w deklaracji VAT, a po upływie 150 dni od dnia wyznaczonego terminu płatności faktury skorzystał z możliwości korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozumieniu art. 89a VATU (zwanej potocznie „ulgą na złe długi”). Skorzystanie przez wykonawcę z ulgi na złe długi skutkowało czynnościami sprawdzającymi przeprowadzonymi przez właściwy organ u Wnioskodawcy, które potwierdziły, że Wnioskodawca nie ujął tej faktury w swojej ewidencji.

Obecnie obie strony umowy, tzn. Wnioskodawca i wykonawca usług budowlanych, zamierzają zawrzeć porozumienie mające zakończyć spór. W myśl tego porozumienia z uwagi na trwałe wady wykonania wykonawca usług budowlanych ma udzielić rabatu i wskutek tego obniżyć kwotę należnego mu wynagrodzenia, a Wnioskodawca dokonać zapłaty obniżonego wynagrodzenia w trzech ratach (których na nowo ustalone w porozumieniu terminy płatności są zależne od spełnienia określonych warunków nazwanych w tym porozumieniu). Wykonawca usług budowlanych wystawi też na rzecz Wnioskodawcy duplikat pierwotnej faktury oraz fakturę korygującą dotyczącą rabatu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. W deklaracji VAT, za który okres u Wnioskodawcy powstaje w opisanym stanie faktycznym prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na duplikacie faktury?
2. Czy w związku z faktem skorzystania przez wykonawcę robót budowlanych w przeszłości z ulgi na złe długi (art. 89a VATU) Wnioskodawca po zawarciu porozumienia i otrzymaniu duplikatu faktury powinien dokonać oprócz korekty deklaracji VAT za ten miniony okres, w którym otrzymał on pierwotną fakturę (zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 1), również równocześnie korekty deklaracji (i obniżenia podatku naliczonego) za okres, w którym minęło 150 dni od terminu płatności pierwotnej faktury, a potem jeszcze w trzecim kroku dokonać powtórnego ujęcia podatku naliczonego w deklaracji za okres, kiedy faktura zostanie zapłacona?
3. W deklaracji VAT, za który okres Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w związku z otrzymanym rabatem?
4. W teoretycznie możliwej sytuacji zapłaty części należności przed otrzymaniem duplikatu faktury, w deklaracji za który okres Wnioskodawca ma prawo wykazać podatek naliczony?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Wnioskodawca uważa, że prawo do obniżenia podatku naliczonego będzie mu przysługiwało w drodze korekty deklaracji za okres, w którym otrzymał pierwotną fakturę.

Wnioskodawca jest bowiem zdania, iż mimo że z powodu odesłania nie posiada i nie będzie posiadać oryginału pierwotnej faktury, to jednak znalazła się ona w obrocie prawnym. Była ona przedmiotem uwzględnienia przez wykonawcę robót budowlanych w ramach ulgi na złe długi wynikającej z art. 89a VATU, a organy administracji skarbowej badały, czy nie została ona ujęta u Wnioskodawcy. Dlatego też podatek naliczony powinien zostać ujęty nie za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma duplikat faktury, ale za okres przeszły, tj. okres, w którym otrzymał pierwotną fakturę. Zdaniem Wnioskodawcy wynika to ze zbiegu art. 86 ust. 10b pkt 1, art. 86 ust. 10 i art. 86 ust. 13 VATU (warto zauważyć, że w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę faktury pierwotnej musiał być już spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 10 VATU, bo na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a VATU obowiązek podatkowy przy usługach budowlanych powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia tych usług).

Dokonanie korekty deklaracji będzie natomiast uwarunkowane otrzymaniem duplikatu faktury. Dopiero po jego otrzymaniu Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty deklaracji za okres otrzymania faktury pierwotnej.

Dodatkowo w celu prawidłowego rozwiązania problemu należy też zdaniem Wnioskodawcy uwzględnić fakt, że jego kontrahent czyli wykonawca robót budowlanych skorzystał z ulgi na złe długi w myśl art. 89a VATU. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że z odliczeniem podatku naliczonego (w drodze wyżej wspomnianej korekty deklaracji podatkowej) musi się wstrzymać do momentu uiszczenia należności na rzecz kontrahenta. Jeżeli zapłata należności będzie następować w ratach, to Wnioskodawca będzie mógł albo kilkukrotnie dokonywać owej korekty tej historycznej deklaracji podatkowej (każdorazowo proporcjonalnie do wysokości danej raty w stosunku do całości należności) albo skorygować tę historyczną deklarację jednorazowo, gdy już zostaną uiszczone wszystkie raty.

Podsumowując - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu przysługującego mu odliczenia podatku naliczonego powinien dokonać korekty historycznej deklaracji podatkowej za okres otrzymania pierwotnej faktury, ale warunkiem dokonania takiej korekty będzie posiadanie duplikatu faktury i uiszczenie należności na rzecz kontrahenta.

Ad 2

Pytanie nr 2 ma charakter doprecyzowujący techniczne aspekty rozliczenia podatku naliczonego w poszczególnych deklaracjach podatkowych.

Wnioskodawca uważa, że należy postąpić, tak jak sugeruje w swoim stanowisku w sprawie pytania nr 1, to znaczy że z dzisiejszej perspektywy wystarczające będzie skorygowanie tylko jednej deklaracji, tej za okres, w którym otrzymał fakturę pierwotną (do której to korekty będzie mieć jednak prawo dopiero po otrzymaniu duplikatu faktury i uiszczeniu należności).

Natomiast nie powinien ani równocześnie korygować innej historycznej deklaracji, dotyczącej okresu, w którym minął termin 150 dni od terminu płatności pierwotnej faktury (w taki sposób by pomniejszyć podatek naliczony), ani też nie powinien wykazywać powiększenia podatku naliczonego w deklaracji za okres, w którym dokona płatności należności.

Takie działania byłyby wymagane przez art. 89b VATU, gdyby Wnioskodawca odliczył w przeszłości podatek naliczony przy otrzymaniu pierwotnej faktury. Skoro jednak tego wtedy nie uczynił, to ani art. 89b ust. 1 VATU, ani też adekwatnie art. 89b ust. 4 VATU, nie będą miały tu już zastosowania.

Ad 3

Zgodnie z art. 86 ust. 19a VATU Wnioskodawca jest zobowiązany do zmniejszenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę korygującą dokumentującą rabat. Jak jednak wynika ze zdania drugiego tej normy prawnej, jeżeli podatnik nie obniżył podatku należnego o podatek naliczony określony w korygowanej fakturze, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że gdy po otrzymaniu duplikatu faktury pierwotnej oraz faktury korygującej dotyczącej rabatu będzie (zgodnie ze swoim stanowiskiem zaprezentowanym odnośnie do pytania nr 1) dokonywał ujęcia podatku naliczonego w historycznej deklaracji podatkowej za okres otrzymania faktury pierwotnej, powinien ująć taką kwotę, która będzie uwzględniała efekt przyznanego rabatu. Innymi słowy, w przedstawionym stanie faktycznym pomniejszenie podatku naliczonego wskutek rabatu powinno zostać odzwierciedlone w tej samej deklaracji podatkowej, w której zostanie uwzględniony podatek naliczony wynikający z duplikatu faktury.

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na stanowisko prezentowane w odniesieniu do pytania nr 1, ewentualna zapłata części należności przed otrzymaniem duplikatu faktury nie będzie niosła żadnych skutków prawnych dla Wnioskodawcy z punktu widzenia ustawy o VAT i nie zmieni sposobu rozliczenia podatku naliczonego. W celu odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest posiadanie stosownego dokumentu (w tym przypadku: duplikatu faktury).

W szczególności Wnioskodawca nie będzie mieć prawa na podstawie art. 89b ust. 4 VAT do ujęcia kwoty podatku naliczonego wynikającego z dokonanej płatności w deklaracji podatkowej za okres, w którym należność uregulowano. Ta norma prawna dotyczy bowiem tylko sytuacji, w której wcześniej, na podstawie art. 89b ust. 1, doszło do zmniejszenia odliczonej kwoty podatku naliczonego, co w przedstawionym tu stanie faktycznym nie miało miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie zobowiązuje w żaden sposób podatnika, któremu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do jego odliczenia. Jest to elementarne prawo podatnika i od niego samego zależy, czy z niego skorzysta, czy też nie.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego m.in. faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności (…).
      
   
   

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
  

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
  

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  
  

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku jest liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z powołanych przepisów wynika, że nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe wyłącznie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego na fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w przepisach regulujących podatek od towarów i usług.

Dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z zapisami art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Dane, które powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ustawy.

W myśl art. 106g ust. 1 ustawy faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Art. 106l ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
      
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
      
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
      
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
      
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia (art. 106l ust. 2 ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy w przypadku, gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury i faktury korygującej ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto w świetle art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl cytowanego powyżej przepisu, dłużnik ma obowiązek skorygowania odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania takiej korekty ciąży na dłużniku bez względu na to, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie, tzn. czy wykorzystał możliwość odzyskania zapłaconego do urzędu podatku VAT po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta (dłużnika).

Stosownie do art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w przeszłości zawarł umowę na wykonanie na jego rzecz usługi budowlanej dotyczącej obiektu hotelowego mającego służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W grudniu 2014 r. generalny wykonawca usług budowlanych wystawił inwestorowi (czyli Wnioskodawcy) fakturę za usługi budowlane. Z powodu niedopełnienia przez wykonawcę warunków umowy, w szczególności nieusunięcia wad oraz braku potwierdzenia zapłaty należności podwykonawcom, Wnioskodawca potraktował fakturę jako sporną i odesłał ją temu wykonawcy usług budowlanych (a więc Wnioskodawca tej faktury nie posiada). Odesłanie faktury było związane z chęcią uniknięcia sytuacji, w której przyjęcie faktury zostałoby potraktowane jako akceptacja poprawnego i kompletnego wykonania prac budowlanych. Co za tym idzie, Wnioskodawca nie ujął owej faktury w ewidencji wskazanej w art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług ani nie odliczył w deklaracji podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze. Faktura ta nie została również przez niego zapłacona. Obecnie obie strony umowy, tzn. Wnioskodawca i wykonawca usług budowlanych, zamierzają zawrzeć porozumienie mające zakończyć spór. W myśl tego porozumienia z uwagi na trwałe wady wykonania wykonawca usług budowlanych ma udzielić rabatu i wskutek tego obniżyć kwotę należnego mu wynagrodzenia, a Wnioskodawca dokonać zapłaty obniżonego wynagrodzenia w trzech ratach (których na nowo ustalone w porozumieniu terminy płatności są zależne od spełnienia określonych warunków nazwanych w tym porozumieniu). Wykonawca usług budowlanych wystawi też na rzecz Wnioskodawcy duplikat pierwotnej faktury oraz fakturę korygującą dotyczącą rabatu.

W pytaniu nr 1 Wnioskodawca powziął wątpliwości, w deklaracji VAT za który okres u Wnioskodawcy powstaje w opisanym stanie faktycznym prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na duplikacie faktury. Ponadto w pytaniu nr 4 Wnioskodawca ma wątpliwości, w której deklaracji podatkowej może On wykazać podatek naliczony w sytuacji zapłaty części należności przed otrzymaniem duplikatu faktury.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a wybudowany obiekt hotelowy ma służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tym samym wskazać należy, że zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, generalny wykonawca wystawił Wnioskodawcy „pierwotną” fakturę za usługi budowlane w grudniu 2014 r. Tym samym stwierdzić należy, że w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę „pierwotnej” faktury Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie – dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji – ma data otrzymania faktury. W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca otrzymał fakturę od generalnego wykonawcy jednak z uwagi na niedopełnienie przez wykonawcę warunków umowy, w szczególności nieusunięcie wad oraz brak potwierdzenia zapłaty podwykonawcom, Wnioskodawca potraktował fakturę jako sporną i odesłał ją generalnemu wykonawcy usług budowlanych przed ujęciem tej faktury w ewidencji, o której mowa w art. 109 ustawy, nie dokonując odliczenia podatku VAT. Należy jednak zauważyć, że Wnioskodawca nie uregulował należności wynikającej z tej faktury przed upływem 150 dnia od dnia terminu płatności wyznaczonego na fakturze co spowodowało, że jego kontrahent skorzystał z możliwości korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego zgodnie z art. 89a ustawy.

Zatem w okolicznościach rozpatrywanej sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z wystawionej przez generalnego wykonawcę faktury po otrzymaniu jej duplikatu, w deklaracji za okres rozliczeniowy, w której dokona zapłaty należności, z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tym samym z uwagi na to, że Wnioskodawca uważa, że w celu przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego powinien dokonać korekty historycznej deklaracji podatkowej za okres otrzymania pierwotnej faktury a nie dokonać odliczenia podatku w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym dokona płatności faktury stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w przypadku zapłaty części należności przed otrzymaniem duplikatu faktury Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT w tej części, w której dokona zapłaty w rozliczeniu za okres, w którym ta część zapłaty będzie zrealizowana.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 również należy uznać za nieprawidłowe.

W pytaniu nr 2 wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w związku z faktem skorzystania przez wykonawcę robót budowlanych w przeszłości z ulgi na złe długi Wnioskodawca po zawarciu porozumienia i otrzymaniu duplikatu faktury powinien oprócz korekty deklaracji VAT za ten miniony okres, w którym otrzymał on pierwotną fakturę, dokonać równocześnie korekty deklaracji (i obniżenia podatku naliczonego) za okres, w którym minęło 150 dni od terminu płatności pierwotnej faktury, a potem jeszcze w trzecim kroku dokonać powtórnego ujęcia podatku naliczonego w deklaracji za okres, kiedy faktura zostanie zapłacona.

Jak już wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z wystawionej przez generalnego wykonawcę faktury po otrzymaniu jej duplikatu, w deklaracji za okres rozliczeniowy, w której dokona zapłaty należności, z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty deklaracji za okres w którym minęło 150 dni od dnia terminu płatności pierwotnej faktury gdyż Wnioskodawca w przeszłości nie odliczył podatku naliczonego przy otrzymaniu pierwotnej faktury.

Ponadto zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy, przepis art. 89b ustawy nie ma/nie będzie mieć zastosowania, tj. Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego, o której mowa w tym przepisie, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT przed faktycznym uregulowaniem zobowiązania.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 należało uznać je za nieprawidłowe.

W pytaniu nr 3 Wnioskodawca powziął wątpliwość w deklaracji VAT, za który okres Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w związku z otrzymanym rabatem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć porozumienie z wykonawcą usług budowlanych w związku z którym wykonawca z uwagi na trwałe wady wykonania udzieli Wnioskodawcy rabatu i wystawi fakturę korygującą dotyczącą rabatu.

Zatem odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien dokonać zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w związku z otrzymanym rabatem w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zapłaty należności, z zastrzeżeniem terminu wskazanego w art. 86 ust. 13 ustawy – tj. nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.