Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.692.2018.2.IK
z 14 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z 16 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w ramach umowy zamiany dostawy działek jest:

• prawidłowe – w przypadku transakcji zwolnionej od podatku,
• nieprawidłowe – w przypadku transakcji opodatkowanej podatkiem.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w ramach umowy zamiany dostawy działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 października 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.692.2018.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W myśl art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz.U. z 2018 poz. 995 ze zm.) ... jest miastem na prawach powiatu wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Gmina jako podstawowa jednostka samorządu terytorialnego otrzymując do realizacji konkretne zadania publiczne została również wyposażona w odpowiednie mienie. Majątek ten stał się podstawą jej samodzielności, ale również źródłem obowiązków związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki m.in. w zakresie nieruchomości.

Zgodnie z art. 7. ust. 1 pkt 1 Ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Gospodarka gminnym zasobem nieruchomości polega na wykonywaniu różnorodnych czynności o charakterze faktycznym i prawnym względem nieruchomości, prowadzących do optymalnego ich wykorzystania, w pierwszej kolejności - dla realizacji celów publicznych. Ustawodawca przekazując gminie kompetencje w zakresie korzystania z posiadanego zasobu przewidział szereg form służących realizacji procesów gospodarowania. Wybór właściwej formy gospodarowania nieruchomościami gminnymi uzależniony jest od wielu kryteriów, w tym m.in.: rodzaju nieruchomości której decyzja dotyczy, potrzeb i celów, którymi kieruje się organ decyzyjny, kosztów utrzymania nieruchomości o możliwych do osiągnięcia dochodów w związku z określonym sposobem rozdysponowania mienia, zasadności zachowania wskazanej nieruchomości w zasobie z perspektywy przyszłych potrzeb, itp.

Zastosowanie przewidzianych prawem form gospodarowania nieruchomościami gminnymi może prowadzić między innymi do zamiany prawa własności lub użytkowania wieczystego do nieruchomości zarówno pomiędzy gminą a podmiotami prywatnymi, jak i pomiędzy gminą a Skarbem Państwa lub pozostałymi jednostkami samorządu terytorialnego.

Zdarza się, że na mocy porozumienia między stronami dochodzi do zamiany nieruchomości bez konieczności dokonywania jakichkolwiek dopłat wynikających z różnych wartości zamienianych nieruchomości zgodnie z operatami szacunkowymi. Przyjmuje się, że nieruchomości mają taką samą wartość. Zamiana taka stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT mimo braku przekazania między stronami świadczenia pieniężnego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Nie można wskazać wyodrębnionych ewidencyjnie działek gruntu, które mają być przedmiotem dostawy (zamiany), ponieważ Gmina chce uzyskać interpretację indywidualną, w zakresie w jaki sposób powinna ustalić podstawę opodatkowania w przypadku dostawy nieruchomości w zamian za nieruchomość o innej wartości bez obowiązku dopłaty zgodnie z porozumieniem. Gmina podkreśla, że informacja o numerach ewidencyjnych działek, które mogą zostać w przyszłości objęte zamianą na zasadach opisanych we wniosku pozostają bez jakiegokolwiek wpływu na treść rozstrzygnięcia w sprawie, tj. odpowiedzi na pytania zadane we wniosku nie są w żaden sposób zależne od tego jaki numer ewidencyjny będą posiadały działki podlegające zamianie. Gmina zaznacza, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a nie stanu faktycznego, stąd takie szczegóły (nie odnoszące się do istoty rozstrzygnięcia podatkowego) jak numery działek ewidencyjnych, które będą podlegały zamianie nie są jeszcze Gminie znane.
   
2. Do zamiany może dojść pomiędzy Gminą a osobą fizyczną nie będącą podatnikiem podatku VAT, pomiędzy Gminą a innym podatnikiem podatku VAT oraz pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa.
   
3. Nie, Gmina nie uzyska z tytułu zamiany żadnych środków pieniężnych niezależnie od tego czy działka ewidencyjna gruntu należąca do Gminy będzie przedstawiała wartość niższą czy wyższą od wartości działki ewidencyjnej gruntu należącej do drugiej strony porozumienia o zamianie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Co stanowi podstawę opodatkowania dla Gminy przy transakcji zamiany nieruchomości, w przypadku kiedy wartość zamienianej nieruchomości gminnej jest niższa, a Gmina na podstawie porozumienia nie ma obowiązku dokonania dopłaty?
2. Co stanowi podstawę opodatkowania dla Gminy przy transakcji zamiany nieruchomości, w przypadku kiedy wartość zamienianej nieruchomości gminnej jest wyższa, a Gmina na podstawie porozumienia nie otrzyma żadnych środków pieniężnych tytułem dopłaty?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

W związku z powyższym Gmina stoi na stanowisku że, w przypadku zamiany nieruchomości gminnej o niższej wartości, realizowanej jednak na mocy porozumienia między stronami bez konieczności dokonywania jakichkolwiek dopłat, podstawą opodatkowania dla Gminy jest wartość jej „tańszej" nieruchomości, przy czym w przypadku transakcji zwolnionej z VAT na fakturze będzie to równocześnie wartość brutto, natomiast w przypadku transakcji opodatkowanej, na fakturze do wskazanej wielkości należy doliczyć 23% VAT.

Natomiast w przypadku zamiany nieruchomości gminnej o wyższej wartości, realizowanej jednak na mocy porozumienia między stronami bez konieczności dokonywania jakichkolwiek dopłat, podstawą opodatkowania dla Gminy jest również wartość „tańszej” nieruchomości będącej przedmiotem zamiany. Skoro Gmina godzi się na uzyskanie za swój „droższy” towar (działkę) wartości niższej, to de facto tak jakby udzielała drugiej stronie rabatu. Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje udzielonych nabywcy lub usługobiorcy kwot opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży. W przypadku transakcji zwolnionej z VAT na fakturze wystawionej przez Gminę będzie to wartość tańszej nieruchomości otrzymanej w ramach takiej zamiany, która równocześnie będzie wartością brutto, natomiast w przypadku transakcji opodatkowanej, na fakturze do wskazanej wielkości należy doliczyć 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w ramach umowy zamiany dostawy działek w przypadku:

• transakcji zwolnionej od podatku – jest prawidłowe.
• transakcji opodatkowanej podatkiem – jest nieprawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie skutków podatkowych planowanej transakcji dostawy działek dokonywanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

W świetle powyższego grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów. W konsekwencji, przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że Wnioskodawca – Gmina zamierza dokonać zamiany działek pomiędzy Gminą a osobą fizyczną nie będącą podatnikiem podatku VAT, pomiędzy Gminą a innym podatnikiem podatku VAT oraz pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa. Gmina nie uzyska z tytułu zamiany żadnych środków pieniężnych niezależnie od tego czy działka ewidencyjna gruntu należąca do Gminy będzie przedstawiała wartość niższą czy wyższą od wartości działki ewidencyjnej gruntu należącej do drugiej strony porozumienia o zamianie. Do zamiany dojdzie bez konieczności dokonywania jakichkolwiek dopłat wynikających z różnych wartości zamienianych nieruchomości zgodnie z operatami szacunkowymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla opisanej transakcji zamiany działek.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi ust. 6 pkt 1 ww. artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Należy zauważyć, że uregulowanie wynikające z ww. art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia

Trzeba podkreślić, że uzależnienie podstawy opodatkowania od zapłaty faktycznie otrzymanej przez podatnika jest regułą bezwzględnie obowiązującą (z zastrzeżeniem wyjątków wyraźnie przewidzianych przez Dyrektywę VAT). Państwa członkowskie nie mogą ustanawiać innych reguł ustalania podstawy obliczania podatku np. dla niektórych rodzajów towarów.

Kolejnym problemem dotyczącym podstawy opodatkowania transakcji są zasady ustalania wysokości zapłaty, kiedy ma ona w całości lub w części formę inną niż pieniężna. Wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W przypadku transakcji barterowych istotne jest więc ustalenie, czy dostawa towarów lub świadczenie usług będą mogły być w każdej sytuacji uznane za zapłatę.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby czynności takie mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,
• istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu.
  
  

Pierwszy warunek jest odzwierciedleniem ogólnej zasady związku zapłaty z dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast spełnienie drugiego jest niezbędne do kwotowego określenia podstawy opodatkowania umożliwiającego ustalenie podatku należnego, który może być wyrażony tylko w formie pieniężnej. Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika. W praktyce wybór metody ustalenia wysokości zapłaty w transakcjach barterowych zależy od okoliczności transakcji.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wspomniane wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (np. wyrok z 19 grudnia 2012 r. w sprawie C-549/11 i z 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09).

Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z 2 czerwca 1994 r. w sprawie C-33/93).

Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Jeśli zatem Wnioskodawca określi w umowie zamiany wartość (cenę) dostarczanego towaru, to podstawą opodatkowania ww. dostawy w ramach umowy zamiany będzie wartość pieniężna ustalona przez strony w umowie stanowiąca zapłatę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1830) cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku). Przy czym to strony (a nie organ podatkowy) dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji. Zatem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości planowanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W świetle powyższego wskazać należy, że skoro jedynym wynagrodzeniem Gminy będzie otrzymana w wyniku zamiany nieruchomość, to jej wartość – zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy – będzie stanowiła podstawę opodatkowania.

W konsekwencji należy przyjąć, że skoro strony transakcji zamiany nieruchomości rezygnują z dopłat, to podstawę opodatkowania należy przyjąć w wysokości odpowiadającej wartości niższej z zamienianych nieruchomości.

Skoro podstawę opodatkowania stanowi wszystko co stanowi zapłatę, w tej konkretnej sprawie będzie to wartość „tańszej” nieruchomości pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Zatem w przypadku transakcji zwolnionej od podatku od towarów i usług na fakturze wystawionej przez Gminę podstawą opodatkowania będzie wartość tańszej nieruchomości, która równocześnie będzie wartością brutto. W sytuacji zaś gdy transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%, podstawą opodatkowania będzie wartość „tańszej” nieruchomości pomniejszona o kwotę podatku należnego, a do tej kwoty należy doliczyć 23% stawkę podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w ramach umowy zamiany dostawy działek w przypadku:

• transakcji zwolnionej od podatku – jest prawidłowe.
• transakcji opodatkowanej podatkiem – jest nieprawidłowe.
  
  

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.