Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.234.2018.1.PJ
z 4 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dopuszczalności magazynowania i przeładowywania wyrobów akcyzowych wyprodukowanych przez inny podmiot w składzie podatkowym Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dopuszczalności magazynowania i przeładowywania wyrobów akcyzowych wyprodukowanych przez inny podmiot w składzie podatkowym Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie produkcji oraz dystrybucji wyrobów akcyzowych - napojów alkoholowych, prowadzącym składy podatkowe.

Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego w 2004 r., gdy weszła w życie ustawa o podatku akcyzowym, wprowadzając w życie instytucję składów podatkowych. Ostatnia decyzja zmieniająca zezwolenie wydana została w (...). Posiadane zezwolenie wydane zostało na produkcję, przetwarzanie, magazynowanie oraz przyjmowanie oraz wysyłanie wyrobów akcyzowych:

• alkoholu etylowego (art. 20 Dyrektywy 92/83/EWG),
• alkoholu etylowego skażonego środkami dopuszczonymi do skażenia alkoholu etylowego na podstawie przepisów odrębnych (art. 20 w związku z art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy 92/83/EWG),
• win musujących (art. 8 ust. 2 Dyrektywy 92/83/EWG) i musujących napojów fermentowanych innych niż wino i piwo (art. 12 ust. 2 Dyrektywy 92/83/EWG),
• win niemusujących (art. 8 ust. 1 Dyrektywy 92/83/EWG) i niemusujących napojów fermentowanych innych niż wino i piwo (art. 12 ust. 2 Dyrektywy 92/83/EWG),
• produktów pośrednich (art. 17 Dyrektywy 92/83/EWG).
  
  

W tym składzie podatkowym Spółka produkuje napoje alkoholowe - alkohol etylowy o kodzie CN 2207 oraz napoje spirytusowe o kodach CN 2208 (wyroby akcyzowe o jakich mowa w art. 93 ustawy o podatku akcyzowym).

Spółka oprócz produkcji napojów alkoholowych o jakich mowa powyżej nabywa również napoje alkoholowe, wyprodukowane przez inne podmioty, w celu ich dalszej dystrybucji. W tym celu w składzie podatkowym, w którym prowadzona jest działalność produkcyjna, o jakiej mowa powyżej, Spółka prowadzi działalność polegającą na nabywaniu i wprowadzaniu do składu i magazynowaniu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, napojów alkoholowych wyprodukowanych przez inne podmioty. Wyroby wyprodukowane przez inne podmioty to zarówno alkohol etylowy (kod CN 2207), napoje spirytusowe (kod CN 2208), czyli wyroby o jakich mowa w art. 93 ustawy o podatku akcyzowym, jak i wina (kod CN 2204) oraz napoje fermentowane (kod CN 2206, 2204, 2205), wyroby pośrednie (kod CN 2204, 2205 i 2206 00), czyli wyroby o jakich mowa w art. 95, 96 i 97 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, prowadząc skład podatkowy w którym produkuje wyroby akcyzowe - alkohol etylowy i napoje spirytusowe, może w tym składzie podatkowym magazynować i przeładowywać wyroby akcyzowe objęte zezwoleniem na prowadzenie składu podatkowego wyprodukowane przez inny podmiot, tj. wina i napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie, bez konieczności spełnienia warunków, o których mowa w art. 48 ust. 3 pkt 2 lit b) oraz c) ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 48 ust. 3 pkt 2 lit. a), b) i c) ustawy o podatku akcyzowym w jej brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. w przypadku podmiotu ubiegającego się o wydanie zezwolenia na prowadzenie w składzie podatkowym działalności polegającej wyłącznie na magazynowaniu lub przeładowywaniu wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w innym składzie podatkowym, oprócz warunków określonych w ust. 1, dodatkowym warunkiem wydania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 4. jest dla napojów alkoholowych - minimalna wysokość akcyzy, która byłaby należna od wyrobów, gdyby wyroby te nie zostały objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w składzie podatkowym, w którym prowadzona będzie działalność na podstawie wydanego zezwolenia, wynosząca w roku kalendarzowym w przypadku:

1. alkoholu etylowego - 23 mln zł,
2. wina i napojów fermentowanych - 3 mln zł,
3. wyrobów pośrednich - 5 mln zł.
   
   

W myśl ust. 4 tego przepisu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 1a, 2 i 4, warunkiem wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego jest złożenie przez podmiot oświadczenia, że w składzie podatkowym, w którym będzie prowadzona działalność na podstawie wydanego zezwolenia, wysokość akcyzy, która byłaby należna od magazynowanych lub przeładowywanych wyrobów, gdyby wyroby te nie zostały objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, będzie osiągać w roku kalendarzowym minimalne poziomy określone w ust. 3 pkt 1, 1a, 2 lub 4. W przypadku gdy zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane w trakcie roku kalendarzowego, minimalną wysokość akcyzy oblicza się proporcjonalnie do liczby pozostałych, kolejnych miesięcy roku kalendarzowego.

A zatem ustawodawca, chcąc zapobiec tworzeniu się wielu składów podatkowych o małej skali działalności, które podlegają szczególnej kontroli i nadzorowi ze strony organów podatkowych (ówcześnie ze strony urzędów celnych, obecnie ze strony urzędów celno-skarbowych), w celu zapobieżenia nadmiernym kosztom obsługi przez organy podatkowe kontroli składów podatkowych, określił limity dotyczące rozmiaru prowadzonej w składzie działalności gospodarczej. Rozmiar prowadzonej działalności gospodarczej w składzie podatkowym jest w przepisach wyznaczany poprzez minimalną wysokość akcyzy, która byłaby należna od wyrobów, gdyby wyroby te nie zostały objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy w składzie podatkowym, w którym prowadzona będzie działalność na podstawie wydanego zezwolenia, liczoną w okresach rocznych.

Ustawodawca wprowadzając limity, wprowadził również w ustawie zapisy wyłączające stosowanie tych przepisów. I tak, zgodnie z art. 48 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot prowadzący skład podatkowy, w którym produkuje wyroby akcyzowe, może w tym składzie podatkowym magazynować i przeładowywać wyroby akcyzowe objęte zezwoleniem na prowadzenie składu podatkowego, również wyprodukowane przez inny podmiot, bez konieczności spełnienia warunków, o których mowa w ust. 3 i 4.

A zatem ustawodawca wprowadzając limity dotyczące rozmiarów prowadzonej działalności w składzie podatkowym zastrzegł, że dotyczą one podmiotów prowadzących działalność polegającą wyłącznie na magazynowaniu lub przeładowywaniu wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w innym składzie podatkowym. Zgodnie z wolą ustawodawcy, wyrażoną w brzmieniu art. 48 ust. 3 jak również w ust. 6, limity dotyczące rozmiaru działalności z art. 48 ust. 3 nie dotyczą działalności prowadzonej w składzie, w którym wyroby akcyzowe są produkowane. Limity te nie dotyczą zarówno dla produkowanych w składzie wyrobów akcyzowych, jak i wyrobów akcyzowych, wyprodukowanych przez inny podmiot, a magazynowanych i przeładowywanych przez prowadzącego skład podatkowy, w tymże składzie podatkowym.

Wprowadzenie wyłączenia dla składów podatkowych, w których wyroby akcyzowe są produkowane, znajduje uzasadnienie również w brzmieniu art. 47 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym co do zasady, z zastrzeżeniem wskazanych w ustawie enumeratywnie przypadków (żaden z przypadków nie dotyczy działalności Spółki), produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Składy te objęte są, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. 2018, poz. 508 z późn. zm.), oraz obowiązującej uprzednio ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, jak również zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 10 maja 2017 r. w sprawie kontroli celno-skarbowej niektórych wyrobów akcyzowych (Dz.U. z 2017, poz. 989), oraz uprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2015 r. w sprawie kontroli niektórych wyrobów akcyzowych (Dz.U. z 2015 poz. 2293), kontrolą właściwych organów.

W przypadku alkoholu etylowego i napojów spirytusowych, na mocy wyżej powołanych przepisów, produkowanych w składzie podatkowym w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, działalność ta objęta jest stała kontrolą.

A zatem, wyłączenie w art. 48 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym stosowania limitów dla rozmiaru działalności dla składów podatkowych produkcyjnych, jest wyrazem racjonalnego działania ustawodawcy. Bowiem zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym działalność polegająca na produkcji wyrobów akcyzowych zasadniczo może być prowadzona wyłącznie w składzie podatkowym. Składy podatkowe zaś podlegają szczególnej kontroli i nadzorowi ze strony właściwych organów. Przepis wprowadzający, w przypadku składów podatkowych produkcyjnych, obowiązek spełnienia limitów rozmiaru działalności dla innych kategorii napojów alkoholowych, niż te produkowane w składzie podatkowym, skoro zasadniczo produkcja napojów alkoholowych, w przypadku Spółki alkoholu etylowego i napojów spirytusowych, może być prowadzona wyłącznie w składzie podatkowym, byłby niecelowy i nieracjonalny.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje również uzasadnienie w przepisach przejściowych ustanowionych przez ustawodawcę przy wprowadzaniu od 1 stycznia 2016 r. powyższych limitów, a konkretnie w brzmieniu art. 16 ustawy zmieniającej ustawę o podatku akcyzowym (tytuł i publikator ustawy jak powyżej w części Przepisy prawa). Zgodnie z przepisem podmiot, który przed dniem 1 stycznia 2016 r. posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, w którym prowadzi działalność polegającą wyłącznie na magazynowaniu lub przeładowywaniu wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w innym składzie podatkowym, może prowadzić działalność na podstawie tego zezwolenia pomimo niespełnienia warunków określonych w art. 48 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą nie dłużej jednak niż przez 5 lat, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Ustawodawca nie wprowadził przepisu przejściowego dla składów produkcyjnych, bowiem limitów nie stosuje się do działalności prowadzonej w takich składach podatkowych.

Spółka pragnie nadmienić, że w przedmiocie niestosowania w przypadku składów produkcyjnych limitów dla rozmiarów prowadzonej w składzie działalności gospodarczej, o jakich mowa w art. 48 ust. 3 i 4 ustawy o podatku akcyzowym, wydane zostały indywidualne interpretacje przepisów prawa: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 marca 2014 r., sygn. ITPP3/443-597/13/MD oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-114/13-2/SM. Interpretacje były wydane na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2016 r. Należy jednak zaważyć, że od 1 stycznia 2016 r. ustawodawca zmienił jedynie sposób ustalania limitów rozmiaru prowadzonej w składzie działalności gospodarczej.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że prowadząc skład podatkowy w którym produkuje wyroby akcyzowe - alkohol etylowy i napoje spirytusowe, może w tym składzie podatkowym magazynować i przeładowywać wyroby akcyzowe objęte zezwoleniem na prowadzenie składu podatkowego wyprodukowane przez inny podmiot, tj. wina i napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie, bez konieczności spełnienia warunków, o których mowa w art. 48 ust. 3 pkt 2 lit. b) oraz c) ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.