Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.678.2018.2.DC
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 12 grudnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Skarb Państwa, reprezentowany przez Starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, zamierza dokonać, w trybie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zamiany nieruchomości ze spółką akcyjną (dalej „Spółka”), której Powiat jest jedynym akcjonariuszem. Starostwo zamierza zamienić nieruchomości pomiędzy Skarbem Państwa – Starostą, a Spółką. Zamiana miałaby polegać na przeniesieniu przez Skarb Państwa na rzecz Spółki prawa własności nieruchomości oraz na przeniesieniu przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa prawa własności innych nieruchomości za dopłatą ze strony Spółki. Przedmiotem zamiany ze strony starostwa jest działka nr 339/1 o pow. 0,6161 ha położona w obręb 1, która stanowi własność Skarbu Państwa.

Działka jest w trwałym zarządzie Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa są zabudowane budynkiem, wzniesionym w XX wieku, który w roku 2003 i w latach 2004-2006 poddawany był remontom i ulepszeniom (remont kotłowni wraz z montażem kolektorów słonecznych w 2003 r. oraz adaptacja i wyposażenie pomieszczeń dla Centrum Powiadamiania Ratunkowego w latach 2004-2006) – ulepszenia i remonty były finansowane ze środków pieniężnych Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, które jednostka uzyskała z Powiatu – w stosunku do tych wydatków nie przysługiwało Skarbowi Państwa, ani Powiatowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wartość ulepszeń poniesionych przez Komendę przekracza 30% wartości początkowej budynku.

Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Księgę wieczystą z wpisem Skarbu Państwa założono m.in. na podstawie decyzji Urzędu Miasta i Gminy z dnia 18 stycznia 1985 r. Na moment zamiany na działce zostanie wygaszone prawo trwałego zarządu.

Przedmiotowa działka znajduje się przy ul. (…). Cechy fizjograficzne: okoliczny teren nachylony w kierunku północnym. Sama działka w wyniku niwelacji terenu bardziej płaska, kształt działki nieregularny, pole powierzchni wynosi 6.161 m. Działka jest uzbrojona sieciami infrastruktury technicznej: energia el., wod.-kan., gaz, telefon.

Przeznaczenie działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego to głównie tereny zabudowy usługowej 18U, częściowo tereny dróg publicznych klasy dojazdowej – 53KDD oraz 26ZP – tereny zieleni urządzonej (w niewielkiej części).

W centralnej części działki znajduje się budynek Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej o pow. użytkowej 1.240,90 m². Od strony północno wschodniej i południowo zachodniej budynek posiada podjazdy i parkingi o nawierzchni utwardzonej asfaltem, betonem, cegłą klinkierową i kostką betonową. W zachodniej części działki znajduje się wiata o konstrukcji stalowej i pow. zabudowy 180 m². Drogi wewnętrzne oraz parkingi utwardzone, we wschodniej części działki niewielkie boisko sportowe o nawierzchni trawiastej (około 300 m²). Działka ogrodzona ogrodzeniem z siatki stalowej na słupkach stalowych. Niezabudowana część terenu zagospodarowana jest niską zielenią wraz z pojedynczymi drzewami ozdobnymi. Teren posiada oświetlenie zewnętrzne latarniami ulicznymi i lampami zamocowanymi do ścian budynku. Budynek wzniesiono w latach 50-tych XX wieku.

Budynki były wykorzystywane dla potrzeb Centrum Powiadamiania Ratunkowego, a obecnie są wykorzystywane dla potrzeb Zintegrowanego Stanowiska Kierowania – środki na utrzymanie tych jednostek przekazywał i przekazuje Powiat. Powiat podpisał porozumienie z Komendą Powiatową Państwowej Straży Pożarnej w sprawie określenia współpracy i warunków realizacji zadań działającego w budynku KP PSP Zintegrowanego Stanowiska Kierowania. W ramach Zintegrowanego Stanowiska Kierowania działają:

• służba dyżurna Powiatowego Centrum Zarządzania Kryzysowego Starosty, w ramach której pełnią dyżury funkcjonariusze PSP poza godzinami swojej służby,
• pracownicy Wydziału Zarządzania Kryzysowego – służby te dokonują przyjęć i selekcji zgłoszeń o sytuacjach zagrożenia życia, mienia, środowiska oraz dysponują siłami i środkami będącymi w ich dyspozycji.
  
  

Na podstawie porozumienia Komenda nie otrzymuje środków pieniężnych w formie czynszu. Starostwo Powiatowe zabezpiecza środki w budżecie na utrzymanie infrastruktury koniecznej dla funkcjonowania Zintegrowanego Stanowiska Kierowania. Środki te przekazuje w formie dotacji zgodnie ze złożonym zapotrzebowaniem.

Z powyższego stanowiska wynika, że budynek nie był, ani nie jest przedmiotem czynności opodatkowanej VAT. Również po jego ulepszeniach nie był wykorzystywany do sprzedaży opodatkowanej. Jednostki które znajdują się oraz znajdowały się w ww. nieruchomości nie prowadzą działalności opodatkowanej. Jednostka Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej nie prowadzi działalności opodatkowanej. Wydział Zarządzania Kryzysowego jako jeden z wydziałów starostwa, również nie prowadzi w zakresie swoich obowiązków oraz zadań czynności związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o poniższe informacje:

1. Zgodnie z treścią księgi wieczystej wpis prawa własności Skarbu Państwa do działki nr 339 nastąpił na podstawie Decyzji Urzędu Miasta i Gminy z dnia 18 stycznia 1985 r. Działka nr 339 objęta była, który uległ zniszczeniu. Wyżej wymieniona decyzja przekazuje w użytkowanie na czas nieokreślony Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnych działkę nr 339. Przy ww. księdze wieczystej znajduje się również decyzja z dnia 22 grudnia 1984 r. o wygaśnięciu prawa użytkowania działki nr 339 przez Kopalnię. Zgodnie z jej treścią nieruchomość pozostawała w użytkowaniu Komendy Wojewódzkiej Straży Pożarnych – Ośrodka Szkolenia Pożarniczego od ponad 30 lat. Biorąc pod uwagę treść ww. decyzji należy założyć, że Skarb Państwa był w posiadaniu działki min. od 1954 r. Działka została zabudowana obiektem stałym dla potrzeb szkolenia pożarniczego. Decyzja niniejsza została wydana, w celu uregulowania stanu prawnego użytkowanego terenu. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 9 kwietnia 2013 r. nastąpił podział działki nr 339 na nr 339/1 o powierzchni 0,6161 ha i 339/2 o powierzchni 0,0017 ha. Umową z dnia 19 maja 2014 r. Skarb Państwa sprzedał działkę nr 339/2 na rzecz Kopalni w trybie bezprzetargowym, w celu polepszenia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej.
2. W dniu 13 kwietnia 2004 r. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej złożyła wniosek o przekazanie trwałego zarządu pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej, tj. na rzecz Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Po przeprowadzeniu postępowania, decyzją z dnia 30 czerwca 2004 r. Starosta orzekł o wygaśnięciu prawa trwałego zarządu dotychczas sprawowanego na podstawie decyzji Naczelnika Miasta i Gminy z dnia 18 stycznia 1985 r. przez Komendę Wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej i o jego ustanowieniu na rzecz Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, do nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 339 o powierzchni 0,6178 ha. Protokolarne przekazanie nieruchomości zabudowanej nr 339 pomiędzy Komendą Wojewódzką a Komendą Powiatową nastąpiło w dniu 3 sierpnia 2004 r.
3. Zgodnie z art. 3 ustawy Prawo budowlane,
   • budynek Komendy Powiatowej Straży Pożarnej – budynek,
   • podjazd (nie ma definicji) – plac postojowy przed budynkiem – urządzenie budowlane,
   • parking – urządzenie budowlane,
   • wiata o konstrukcji stalowej – budowla,
   • drogi wewnętrzne – urządzenie budowlane,
   • boisko sportowe – niniejszego określenia użyto w znaczeniu potocznym, w terenie jest to trawiasta cześć nieruchomości na której okresowo rozstawiane są bramki do gry, jako element rekreacji dla strażaków pełniących dyżur w komendzie, bramki nie są trwale związane z gruntem,
   • ogrodzenie – urządzenie budowlane,
   • oświetlenie zewnętrzne w postaci latarni – urządzenie budowlane. Latarnia wolno stojąca oraz trzy lampy na budynku. Latarnia zasilana z instalacji wewnętrznej budynku
   • sieci infrastruktury technicznej tj. energia elektryczna, wod.-kan., gaz, telefon – obiekty liniowe.
   Wyjaśnia się, że w świetle art. 3 ustawy Prawo budowlane przez:
   • art. 3 pkt 9 – przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;
   • art. 3 pkt 1 – przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
   • art. 3 pkt 2 – przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   • art. 3 pkt 3 – przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
   • art. 3 pkt 3a – przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
4. Na działce nr 339/1 będącej przedmiotem sprzedaży znajdują się następujące naniesienia:
   • budynek Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • podjazdy – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • parkingi – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • wiata o konstrukcji stalowej – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • drogi wewnętrzne – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • boisko sportowe – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • ogrodzenie – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • oświetlenie zewnętrzne w postaci latarni ulicznych – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
   • sieci infrastruktury technicznej, tj.: energia el., wod.-kan., gaz, telefon – nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   Budynek nie był, ani nie jest wykorzystywany do czynności opodatkowanej VAT. Również po jego ulepszeniach nie był wykorzystywany do sprzedaży opodatkowanej. Komenda Powiatowa nie prowadzi działalności opodatkowanej, wydział Zarządzania Kryzysowego jako jeden z wydziałów Starostwa, również nie prowadzi w zakresie swoich obowiązków oraz zadań czynności związanych ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z tym Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji Wnioskodawca nie posiada prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w stosunku do tych obiektów. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. W opisywanej sprawie ww. obiekty nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych, dlatego nie przysługuje wnioskodawcy prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w stosunku do tych obiektów.
5. Sieci infrastruktury technicznej, znajdujące się na nieruchomości, tj. energia elektryczna, wod.-kan., gaz, telefon nie są własnością Wnioskodawcy.
6. Komenda Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w 2003 r. wykonała w budynku modernizację kotłowni. Modernizacja polegała na wymianie kotła na paliwo stałe (węgiel) na kocioł gazowy wraz z urządzeniami pomocniczymi, a także montaż kolektorów słonecznych.
   Wyżej wymienione nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej budynku.
   1. po dokonaniu ulepszeń obiekt nie był oddany do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
   2. w momencie sprzedaży minie 2 lata od momentu oddania tych obiektów do użytkowania, nie prowadzone są tam czynności opodatkowane;
   3. Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
   4. obiekty nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.
   Wnioskodawca nie ponosił wydatków na pozostałe naniesienia znajdujące się na działce nr 339/1, będące przedmiotem sprzedaży.
7. Pomiędzy Powiatem a Komendą Powiatową Państwowej Straży Pożarnej nie nastąpiło rozliczenie nakładów na ulepszenia.
8. W momencie wygaszenia prawa trwałego zarządu pomiędzy Powiatem a Komendą Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej nie zostaną przeprowadzone rozliczenia.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie prawa własności nieruchomości (tj. działka nr 339/1 wraz z zabudowaniami) na spółkę akcyjną podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT (stawka zw.) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 czy art. 43 ust. 1 pkt 10a?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”), opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym jako odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

„Pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek/budowla został/została ulepszony/ulepszona, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Mając na względzie powyższe, a także biorąc pod uwagę fakt, że budynek będący przedmiotem dostawy był ulepszany przez Komendę, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej – nie można całkowicie wykluczyć ryzyka, że dostawa budynku następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, a w konsekwencji zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie powinno znaleźć zastosowania.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przywołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Według art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W stosunku do nieruchomości, o której mowa w stanie faktycznym, tj. działki nr 339/1 wraz z zabudowaniami Skarb Państwa oraz Powiat nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego. Ponieważ nabycie ww. nieruchomości nastąpiło w ramach czynności nieopodatkowanej VAT. W związku z czym spełniony został warunek zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT. W stanie faktycznym (nieruchomości nabyto nieodpłatnie, z mocy samego prawa, nieruchomość nie była przedmiotem czynności opodatkowanej, wydatki inwestycyjne ponoszono dla celów funkcjonowania Centrum Powiadamiania Ratunkowego i Zintegrowanego Stanowiska Kierowania), co uzasadnia przyjęcie, że czynność polegająca na dostawie takiej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT i nie ma możliwości odliczenia z tego tytułu.

Skarb Państwa oraz Powiat nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku, co do których przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego, co powoduje możliwość skorzystania ze zwolnienia z VAT. W związku z czym spełniony został warunek zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT. Komenda ponosiła wydatki na ulepszenie budynku.

Powiat stwierdza że, przeniesienie prawa własności nieruchomości (tj. działki nr 339/1 wraz z zabudowaniami) na spółkę akcyjną podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT (stawka zw.) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszana – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem, dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, późn. zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie sie do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Zapis art. 604 ww. ustawy, wskazuje, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Umowa zamiany jest zatem umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym, umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami jak właściciel.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca działając w imieniu Skarbu Państwa dokona zbycia w drodze zamiany działki nr 339/1. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa zamiany jest niewątpliwie umową cywilnoprawną, zatem dokonując dostawy nieruchomości, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowa czynność, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko – jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Obiekt liniowy – zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane – to obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Skarb Państwa, reprezentowany przez Starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, zamierza dokonać, zamiany nieruchomości ze spółką akcyjną. Starostwo zamierza zamienić nieruchomości pomiędzy Skarbem Państwa – Starostą, a Spółką. Zamiana miałaby polegać na przeniesieniu przez Skarb Państwa na rzecz Spółki prawa własności nieruchomości oraz na przeniesieniu przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa prawa własności innych nieruchomości za dopłatą ze strony Spółki. Przedmiotem zamiany ze strony starostwa jest działka nr 339/1 o pow. 0,6161 ha położona. Działka jest w trwałym zarządzie Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa są zabudowane budynkiem, wzniesionym w XX wieku, który w roku 2003 i w latach 2004-2006 poddawany był remontom – ulepszenia i remonty były finansowane ze środków pieniężnych Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, które jednostka uzyskała z Powiatu – w stosunku do tych wydatków nie przysługiwało Skarbowi Państwa, ani Powiatowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wartość ulepszeń przez Komendę przekracza 30% wartości początkowej budynku. Działka jest uzbrojona sieciami infrastruktury technicznej: energia el., wod-kan., gaz, telefon. Działka nr 339/1 zabudowana jest następującymi obiektami:

• budynek Komendy Powiatowej Straży Pożarnej – budynek,
• podjazd – urządzenie budowlane,
• parking – urządzenie budowlane,
• wiata o konstrukcji stalowej – budowla,
• drogi wewnętrzne – urządzenie budowlane,
• boisko sportowe – w znaczeniu potocznym, w terenie jest to trawiasta cześć nieruchomości na której okresowo rozstawiane są bramki do gry, jako element rekreacji dla strażaków pełniących dyżur w komendzie, bramki nie są trwale związane z gruntem,
• ogrodzenie – urządzenie budowlane,
• oświetlenie zewnętrzne w postaci latarni – urządzenie budowlane.
• sieci infrastruktury technicznej tj. energia elektryczna, wod.-kan., gaz, telefon – obiekty liniowe.
  
  

W przypadku powyższych naniesień nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Sieci infrastruktury technicznej, znajdujące się na nieruchomości tj. energia elektryczna, wod.-kan., gaz, telefon nie są własnością Wnioskodawcy.

Komenda Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w 2003 r. wykonała w budynku modernizację kotłowni. Modernizacja polegała na wymianie kotła na paliwo stałe (węgiel) na kocioł gazowy wraz z urządzeniami pomocniczymi, a także montaż kolektorów słonecznych. Nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej budynku.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na pozostałe naniesienia znajdujące się na działce nr 339/1, będącej przedmiotem sprzedaży.

Pomiędzy Powiatem a Komendą Powiatową Państwowej Straży Pożarnej nie nastąpiło rozliczenie nakładów na ulepszenia. W momencie wygaszenia prawa trwałego zarządu pomiędzy Powiatem a Komendą Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej nie zostaną przeprowadzone rozliczenia.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przeniesienie prawa własności nieruchomości (tj. działka nr 339/1 wraz z zabudowaniami) na spółkę akcyjną podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 czy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy?

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do budynku Komendy Powiatowej Straży Pożarnej oraz budowli w postaci wiaty o konstrukcji stalowej, którymi nieruchomość jest zabudowana, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwa TSUE, należy wskazać, że w stosunku do budynku Komendy Powiatowej Straży Pożarnej oraz budowli w postaci wiaty o konstrukcji stalowej znajdujących się na działce 339/1 doszło do pierwszego zasiedlenia budynku oraz budowli najpóźniej w momencie przekazania nieruchomości w trwały zarząd Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż dwa lata.

W stosunku z kolei do znajdujących się na działce 339/1 urządzeń budowlanych w postaci podjazdu, parkingu, drogi wewnętrznej, ogrodzenia, oświetlenia w postaci latarni, należy stwierdzić, że ww. urządzenia budowlane oraz trawiastą część nieruchomości służącą jako boisko należy traktować jako elementy przynależne do budynków, a ich sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku tak jak budynku i budowli z którymi są powiązane.

Z opisu sprawy wynika co prawda, że na budynek Komendy Powiatowej Straży Pożarnej zostały poniesione nakłady stanowiące ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu, wydatki te poniósł jednak użytkownik (Komenda Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej) a nie Wnioskodawca i co istotne – jak wskazał Zainteresowany – rozliczenie poniesionych przez Komendę nakładów nie nastąpiło i nie będzie rozliczenia nakładów na ulepszenie pomiędzy Komendą a Wnioskodawcą.

Zatem w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Konsekwentnie również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek oraz budowla – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od VAT.

W związku z tym, że przedmiotowa dostawa korzystać będzie ze zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, rozpatrywanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stało się bezzasadne.

Reasumując, przeniesienie prawa własności nieruchomości – działki nr 339/1 wraz z zabudowaniami – na spółkę akcyjną podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli możliwości zastosowania przez Zainteresowanego zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży opisanej nieruchomości. Oceniając jednak całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowa sprzedaż zdaniem Wnioskodawcy podlega zwolnieniu w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.