INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła opłat licencyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

1. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła opłat licencyjnych oraz
2. Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów posiada firma matka z siedzibą w Szwajcarii. Zarząd stanowią obywatele Szwajcarii. Dyrektor generalny jest obywatelem Polski i posiada prokurę jednoosobową.

Przez Spółkę płacona jest opłata licencyjna oraz opłata za znak towarowy na rzecz właściciela z siedzibą w Szwajcarii.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 21), od tego typu przychodu należy pobierać podatek u źródła w wysokości 20%.

Spółka posiada certyfikat rezydencji firmy szwajcarskiej, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 12 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 02.09.1991 r. (należności licencyjne) oraz art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatek ustalony na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może przekroczyć 10%.

Z protokołu zawartego we wcześniej wspomnianej konwencji polsko - szwajcarskiej - pkt 3 wynika, iż dopóki Szwajcaria zgodnie z jej wewnętrznym prawem nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanym osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, postanowienia ust. 2 nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w umawiającym się państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Z posiadanych przez Spółkę informacji wynika, iż rząd szwajcarski nie pobiera podatku u źródła z tytułu opłat licencyjnych oraz znaków towarowych. Spółka otrzymała oficjalne pismo z „A” (oficjalne pismo z dnia 01.02.2011 r.) oraz ustawy szwajcarskiej.

Pismem z dnia 18 października 2011 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o informację, iż firma szwajcarska jest spółką podlegającą w Konfederacji Szwajcarskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a Spółka jest spółką prawa handlowego założoną w Polsce i odprowadzającą podatek dochodowy w Polsce.

Ponadto, Spółka sprostowała, iż opłata licencyjna dotyczy licencji na wykonywanie usługi powlekania narzędzi metodą „P” na maszynach i według wiedzy technicznej firmy matki oraz licencji na znak towarowy „B” (nazwa powłok „P’), który stanowi własność spółki matki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Mając na względzie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz postanowienia konwencji polsko – szwajcarskiej, czy powinien być pobierany podatek u źródła z tytułu opłat licencyjnych...
2. Mając na względzie przepisy Ordynacji podatkowej (z dnia 29 sierpnia 1997 r.), czy Spółka może zwrócić się o zwrot nienależnie płaconego podatku u źródła z tytułu opłat licencyjnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze.

Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 10 listopada 2011 r. nr ILPB4/423-286/11-5/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie protokołu do konwencji polsko - szwajcarskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz przepisów prawa szwajcarskiego - podatek u źródła z tytułu opłat licencyjnych, w tym licencji na znak towarowy nie powinien być pobierany.

Z protokołu zawartego w konwencji polsko - szwajcarskiej - pkt 3 wynika bowiem, iż dopóki Szwajcaria zgodnie z jej wewnętrznym prawem nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanych osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii postanowienia ust. 2 nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w umawiającym się państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania i siedzibę. Artykuł 13 pkt 3 powyższej konwencji stanowi, że należności licencyjne to także wszelkiego rodzaju należności, takie jak licencja na znak towarowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów posiada firma matka z siedzibą w Szwajcarii. Przez Spółkę płacona jest opłata licencyjna (dotycząca licencji na wykonywanie usługi powlekania narzędzi metodą „P” na maszynach i według wiedzy technicznej firmy matki) oraz licencji na znak towarowy „B” (nazwa powłok „P”), który stanowi własność spółki matki. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż posiada certyfikat rezydencji firmy szwajcarskiej, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając treść art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przepis art. 21 ust. 1 ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, niezbędne jest odniesienie się do zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej dnia 2 września 1991 r. w Bernie (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej jako: Konwencja, Konwencja polsko - szwajcarska).

Zgodnie z art. 7 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.

Dalsze odstępstwa od zasady wyrażonej w art. 7 Konwencji, przewidziane są dla odrębnie uregulowanych rodzajów źródeł dochodów (tj. art. 10 - Dywidendy, art. 11 - Odsetki, art. 12 - Należności licencyjne oraz art. 13 - Zyski ze sprzedaży majątku). Jeżeli stosowny przypadek zaistnieje, wówczas stosuje się postanowienia poszczególnych artykułów Konwencji. Ostatecznie w Polsce będą opodatkowane tylko te dochody Zleceniobiorcy, które zostały uzyskane przez działający w Polsce zakład tego przedsiębiorstwa oraz dochody z tych źródeł, które są wprost wymienione w innych artykułach Konwencji.

Przy założeniu, iż Zleceniobiorca nie ma na terenie Polski zakładu w rozumieniu art. 5 Konwencji, pozostaje do rozstrzygnięcia ewentualne opodatkowanie uzyskiwanych przychodów w oparciu o inne przepisy Konwencji.

Analizując treść postanowień Konwencji, w szczególności jej art. 12 ust. 3, odnieść się należy do definicji należności licencyjnych, zgodnie z którą określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Przechodząc do rozpatrzenia sprawy na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy wskazać, iż z art. 12 ust. 1 Konwencji polsko – szwajcarskiej wynika, że należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia (art. 12 ust. 2 Konwencji polsko – szwajcarskiej).

Jednocześnie należy wskazać, iż Konwencja uzupełniona jest o Protokół, zgodnie z którym jego pkt 3 odnosi się do art. 12 ww. Konwencji. Stanowi on, iż w odniesieniu do ustępu 2 rozumie się, że dopóki Szwajcaria zgodnie z jej wewnętrznym prawem nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanych osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, postanowienia ustępu 2 nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, iż uiszczane przez Wnioskodawcę opłaty dotyczące licencji na wykonywanie usługi powlekania narzędzi metodą PVD na maszynach i według wiedzy technicznej firmy matki oraz licencji na znak towarowy, który stanowi własność spółki matki mieszczą się w definicji należności licencyjnych zawartych w art. 12 Konwencji polsko - szwajcarskiej, bowiem zarówno należności uzyskiwane za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej (know - how), jak i za użytkowanie lub prawo do użytkowania znaku towarowego są w tej definicji ujęte.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż Konfederacja Szwajcarska do chwili obecnej nie potrąca podatku u źródła od należności licencyjnych wypłacanych na rzecz podmiotów nie mających miejsca zamieszkania lub siedziby na Jej terytorium. Tym samym, postanowienia art. 12 ust. 2 Konwencji nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W świetle przedstawionego stanu faktycznego będzie to Szwajcaria.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż Szwajcaria do chwili obecnej nie pobiera podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych, po stronie Spółki nie powstaje obowiązek pobrania podatku u źródła w momencie uiszczenia opłat za korzystanie z know - how i znaku towarowego na rzecz udziałowca mającego siedzibę na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej (co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji).

Jednocześnie tut. Organ uznaje, iż umiejscowienie przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku zawartym w uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji na str. 3, w wersie 6 pkt 2) definicji należności licencyjnych w „ art. 13 ust. 3” zamiast „ art. 12 ust. 3” Konwencji polsko - szwajcarskiej stanowi oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.