Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.648.2018.2.KT
z 19 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2018 r. (data wpływu 4 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z otrzymaną pomocą finansową z tytułu wycofania z rynku niesprzedanych owoców - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z otrzymaną pomocą finansową z tytułu wycofania z rynku niesprzedanych owoców. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo sadownicze, jest podatnikiem podatku rolnego oraz czynnym podatnikiem VAT uprawnionym do stosowania stawki 5%. W roku 2017, podobnie jak w latach ubiegłych, z uwagi na trudności ze zbytem produkcji spowodowane polityką Federacji Rosyjskiej i wprowadzeniem „embarga” na dostawy żywności z krajów UE, Wnioskodawca dokonał zgłoszenia wycofania z rynku jabłek, stosownie do przepisów rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 2016/921 z dnia 10 czerwca 2016 r. ustanawiającego dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia producentów niektórych owoców i warzyw. Operacja wycofania z rynku została potwierdzona w Oddziale Terenowym ARiMR, gdzie Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie nadzwyczajnego wsparcia z tytułu wycofanych z rynku owoców. Z tytułu owoców wycofanych z rynku Wnioskodawca uzyskał kwotę tytułem tymczasowego nadzwyczajnego wsparcia.

Zdaniem podatnika, operacja wycofania z rynku nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, a uzyskane z tego tytułu nadzwyczajne wsparcie nie podlega VAT. Stanowisko podatnika oparte jest o tezę i uzasadnienie wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt: III SA/Wa 1906/15. Nadto również w indywidualnej sprawie dotyczącej podatnika zapadł prawomocny już wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt: VIII SA/Wa 568/17, w którym sąd stwierdził, że „... za zasadne należy uznać zarzuty skargi dotyczące błędnego przyjęcia przez Dyrektora IAS, że otrzymane przez skarżącego wsparcie tymczasowe z tytułu wycofania z rynku owoców (jabłek) należy traktować jako wynagrodzenie za dostawę towarów.” Wyrok powyższy zapadł po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego i podatkowego, w wyniku którego Naczelnik Urzędu Skarbowego w zaskarżonej decyzji przyjął, iż otrzymane wsparcie - rekompensata z tytułu wycofania z rynku jabłek, które nie mogły być sprzedane na skutek embarga wprowadzonego przez Rosję, stanowić miało zapłatę za dostawę towaru i wobec tego określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług za czerwiec 2015 roku.

W powyższym stanie faktycznym Wnioskodawca wnosi o udzielenie interpretacji podatkowej i dokonanie wiążącej organy podatkowe interpretacji odnośnie podatku od towarów i usług za rok 2017 i 2018 odnośnie kwot otrzymanych za pośrednictwem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa tytułem tymczasowego nadzwyczajnego wsparcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na fakt, iż w ramach programu wsparcia nie mamy do czynienia z dokonaniem zapłaty przez osobę trzecią, a jedynie z wypłatą wsparcia, która posiada mechanizm różnicujący jej wysokość lecz jest rodzajem rekompensaty za ograniczenia w prowadzeniu wolnego handlu, które były skutkiem decyzji politycznych handel ten ograniczających. Ten kompensacyjny charakter podkreśla fakt, iż kwota wsparcia ustalana była w oparciu wyłącznie o wskaźniki określone w odpowiednich przepisach i nie była zależna od odmiany i ceny rynkowej wycofanego towaru, a wyłącznie od jego ilości, potwierdzenia faktu wycofania z rynku i przekazania organizacji pożytku publicznego do bezpłatnej dystrybucji. W przypadku otrzymania przez podmiot uprawniony wsparcia, w ramach programu „Embargo Rosyjskie”, nie można mówić o cenie, a tym bardziej o dofinansowaniu, będącym uzupełniającym elementem opodatkowania. W rzeczywistości wsparcie przyznawane za wycofanie towaru, określonego w stosownych rozporządzeniach UE, nie było substytutem zapłaty, a stanowiło element kompensaty strat jakie producent ponosił powstrzymując się od dostaw określonym odbiorcom - posiadającym siedzibę na terenie Federacji Rosyjskiej. Co więcej wskazać należy, iż nie doszło również do dostawy towaru, choć ma to poboczne znaczenie, gdyż podstawą wypłaty środków nie była dostawa towaru, a już samo wycofanie z rynku, przekazanie do bezpłatnej dystrybucji przez organizacje pożytku publicznego, było wtórne w stosunku do operacji wycofania z rynku.

Kwestia opodatkowania otrzymanego wsparcia w ramach programu „Embargo Rosyjskie” była już przedmiotem rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który w wyroku z dnia 7 lipca 2016 r. (sygn. akt: III SA/Wa 1906/15) orzekł, iż dotowane dostawy jabłek przez producentów rolnych, objętych rosyjskim embargiem nie podlegają opodatkowaniu VAT. Sąd wyjaśnił, że warunkiem uzyskania wsparcia z programu realizowanego przez Agencję Rynku Rolnego było wycofanie owoców i nieodpłatne przekazanie uprawnionym organizacjom, a w takim wypadku nie można mówić ani o cenie i kwocie należnej, ani o tym, że wsparcie jest wypłacane „w zamian” towaru, tym samym wypłacone wsparcie nie zwiększa podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, organ podatkowy nie powinien określać zobowiązania podatkowego na rok 2017 i 2018 z tytułu otrzymanego przez podatnika wsparcia - rekompensaty z tytułu wycofania z rynku jabłek, albowiem otrzymane wsparcie stanowiło element kompensaty strat, jakie producent ponosił powstrzymując się od dostaw określonym odbiorcom, posiadającym siedzibę na terenie Federacji Rosyjskiej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 3 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że niesprzedane przez jego przedsiębiorstwo jabłka, których potwierdzona przez WIJHARS ilość została przez Wnioskodawcę wycofana z rynku w ramach mechanizmu tymczasowego wsparcia ze środków UE w 2017 i 2018 roku, zostały w całości przekazane do bezpłatnej dystrybucji organizacjom pożytku publicznego (Banki Żywności).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez podatnika w 2017 i 2018 roku kwoty tymczasowego nadzwyczajnego wsparcia z tytułu wycofania z rynku jabłek, które nie mogły być sprzedane na skutek embarga wprowadzonego przez Federację Rosyjską, podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku od towarów i usług za rok 2017 i 2018?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 29a ust. 1, art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, wypłacone Wnioskodawcy świadczenie nie może być uznane za zapłatę za dostawę towarów, gdyż wypłacone świadczenie stanowiło kompensatę strat za niemożność dostawy towaru określonym odbiorcom na terenie Federacji Rosyjskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z powołanego przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę zapłaty (cenę) z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na uznanie uzyskanej przez podatnika dotacji za składową podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, że dotacja udzielana jest w celu sfinansowania lub dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają bowiem wyłącznie dotacje o charakterze przedmiotowym, mające wpływ na cenę sprzedawanych towarów lub świadczonych usług, natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem dla określenia, czy dana dotacja podlega opodatkowaniu, istotne są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo sadownicze, jest podatnikiem podatku rolnego oraz czynnym podatnikiem VAT uprawnionym do stosowania stawki 5%. W roku 2017, podobnie jak w latach ubiegłych, z uwagi na trudności ze zbytem produkcji spowodowane polityką Federacji Rosyjskiej i wprowadzeniem „embarga” na dostawy żywności z krajów UE, Wnioskodawca dokonał zgłoszenia wycofania z rynku jabłek, stosownie do przepisów rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 2016/921 z dnia 10 czerwca 2016 r. ustanawiającego dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia producentów niektórych owoców i warzyw. Operacja wycofania z rynku została potwierdzona w Oddziale Terenowym ARiMR, gdzie Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie nadzwyczajnego wsparcia z tytułu wycofanych z rynku owoców. Z tytułu owoców wycofanych z rynku Wnioskodawca uzyskał kwotę tytułem tymczasowego nadzwyczajnego wsparcia. Kwota wsparcia ustalana była w oparciu o wskaźniki określone w przepisach i nie była zależna od odmiany i ceny rynkowej wycofanego towaru, ale od jego ilości, potwierdzenia faktu wycofania z rynku i przekazania organizacji pożytku publicznego do bezpłatnej dystrybucji. Niesprzedane i wycofane z rynku jabłka, na które Wnioskodawca otrzymał ww. wsparcie finansowe ze środków UE w 2017 i 2018 roku, zostały w całości przekazane do bezpłatnej dystrybucji organizacjom pożytku publicznego (Bankom Żywności).

W związku z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy otrzymane dofinansowanie do wycofanych i przekazanych do Banków Żywności owoców powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług za rok 2017 i 2018. Wnioskodawca uważa, że wypłacone mu świadczenie nie może być uznane za zapłatę za odpłatną dostawę towarów i tym samym nie stanowi podstawy opodatkowania VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że w przedstawionej sprawie Wnioskodawca przekazując owoce na rzecz ww. organizacji pożytku publicznego dokonał w istocie odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, za którą wynagrodzeniem jest kwota dopłaty otrzymana w ramach wsparcia unijnego. Opisane okoliczności pozwalają na uznanie, że przekazane środki stanowią zapłatę za dokonaną dostawę. Co prawda dostawa towarów została dokonana na rzecz innych podmiotów, niż te które dokonały płatności, jednak charakter należności dla Wnioskodawcy przesądza o uznaniu, że Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, przekazując dopłaty w imieniu Unii Europejskiej, przekazała w rzeczywistości należność za dostawę owoców.

Jak wyżej wskazano, jedynie dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w omawianej sytuacji przekazana dopłata uzależniona była od ilości konkretnych owoców (towarów) przekazanych do Banków Żywności.

Należy zatem stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty wsparcia – dopłaty do przekazanych jabłek, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowią należność za wykonane przez Wnioskodawcę czynności (odpłatną dostawę towarów) na rzecz organizacji pożytku publicznego - są zapłatą za dostarczone owoce i w myśl art. 29a ust. 1 ustawy stanowią podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków trzeba zauważyć, że organy podatkowe uznają rolę i znaczenie orzecznictwa sądowego w zakresie wskazywania kierunków wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego. Jednocześnie należy zaznaczyć, że wskazane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, jako cenne źródło w zakresie wskazywania kierunków wykładni i norm prawa podatkowego, nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Moc obowiązująca wyroków zamyka się bowiem w obrębie spraw, w których zostały wydane. Przepisy prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przesądzają, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynności było przedmiotem zaskarżenia. Zatem orzeczenia sądów są każdorazowo rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Ponadto należy podkreślić, że wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego w ramach postępowania interpretacyjnego uregulowanego w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jego rola sprowadza się do przedstawienia poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy. Organ nie dokonuje przy tym żadnych władczych działań zmierzających do wskazania sposobu postępowania określonych podmiotów prawa. W szczególności ocena zasadności postępowania organów podatkowych (ich uprawnień i obowiązków) w odniesieniu do podatników nie jest przedmiotem wydawanych przez tut. Organ interpretacji indywidualnych, bowiem kwestia ta wykracza poza zakres kompetencji wyznaczonych przez art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w ramach których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej mógłby udzielić wiążącej odpowiedzi w trybie interpretacji indywidualnej.

Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.