Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.718.2018.1.KT
z 21 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania procedury uproszczonej rozliczania podatku z tytułu importu towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania procedury uproszczonej rozliczania podatku z tytułu importu towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest spółką handlową z siedzibą w Holandii, wpisaną do rejestru prowadzonego przez tamtejszą Izbę Handlowo-Przemysłową. Spółka należy do międzynarodowej Grupy, działającej w branży F. Grupa, w której działa Spółka, jest globalnym liderem w dziedzinie produkcji i dystrybucji produktów codziennego użytku. Oferta grupy X. jest szeroka i obejmuje zarówno produkty żywnościowe jak i środki higieny oraz artykuły chemii gospodarstwa domowego.

Globalny charakter działalności Grupy wymaga odpowiedniej koordynacji procesów związanych z produkcją i dystrybucją towarów. W ramach przyjętego przez Grupę modelu biznesowego Spółka odpowiada w szczególności za następujące obszary: zarządzanie łańcuchem dostaw, zarządzanie zakupami, zarządzanie produkcją, dystrybucją na terenie Unii Europejskiej, w tym Polski.

W tym celu Spółka została zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT w Polsce w kwietniu 2017 roku. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy na terenie Polski jest zlecanie produkcji wyrobów oraz sprzedaż produktów gotowych na rzecz spółki z Grupy.

Spółka dokonuje szeregu transakcji na dużą skalę, w tym importu towarów na terytorium Polski. W związku z dokonywanym importem, Spółka korzysta z usług trzech agencji celnych, które występują w charakterze przedstawiciela bezpośredniego oraz pośredniego Spółki. Agencje celne, z którymi współpracuje Spółka, posiadają pozwolenie na stosowanie procedur uproszczonych, o których mowa w art. 76 ust. l lit. b) i c) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny.

Aktualnie podatek należny z tytułu importu towarów rozliczany jest w zgłoszeniu celnym za pośrednictwem wyżej wymienionych agencji celnych. Spółka najpierw płaci VAT, a następnie odlicza podatek należny w deklaracji VAT-7, składanej do właściwego urzędu skarbowego. Taki sposób rozliczania powoduje, że Spółka znajduje się w niekorzystnej pozycji z perspektywy przepływów finansowych.

Spółka planuje na potrzeby usprawnienia obrotu towarowego z zagranicą oraz poprawy płynności finansowej korzystać z procedury uproszczonej, którą przewiduje art. 33a ust. 1 ustawy o VAT. Spółka pragnie przy tym wskazać, że spełni wszystkie warunki formalne związane z zastosowaniem art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności złoży wszystkie niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 33a ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, nie posiadając siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski, będzie uprawniony do rozliczenia VAT należnego w procedurze uproszczonej, zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozliczenia VAT należnego w procedurze uproszczonej, tj. do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. import towarów na terytorium kraju, tj. terytorium Polski.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl z kolei art. 33 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z kolei, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku, gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 ustawy o VAT, stosowanie rozliczenia VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy o VAT możliwe jest pod warunkiem przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

• zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość;
  

• potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.
  
  
  

Zamiast ww. dokumentów możliwe jest również złożenie przez podatnika oświadczenia o tym, że ww. warunki spełnia (art. 33 ust. 2a-2b ustawy o VAT). Oświadczenia składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Mając na uwadze powyższe, podatnik może rozliczyć podatek należny od importu towarów w deklaracji podatkowej. Stanowi to wyjątek od zasady, a jednocześnie procedurę uproszczoną w porównaniu do standardowej procedury, o której mowa w art. 33 ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnicy nie wykazują podatku należnego z tytułu importu w deklaracji podatkowej, a podatek z tego tytułu wpłacany jest w terminie 10 dni licząc od dnia powiadomienia przez organ celny o wysokości podatku (art. 33 ust. 4 ustawy o VAT).

Należy podkreślić, że o ile art. 33a ustawy o VAT, dotyczący możliwości zastosowania procedury uproszczonej, wskazuje szereg przesłanek, które należy spełnić, aby móc z niej skorzystać, to jednak nie wskazuje/ nie ogranicza jej zakresu podmiotowego. Regulacje w tej materii posługują się jedynie pojęciem podatnika. Zatem, żeby dany podmiot mógł korzystać z procedury uproszczonej rozliczeniu importu, musi:

1. być podatnikiem z tytułu importu towarów, oraz
2. spełnić przesłanki, o których mowa w art. 33a ustawy o VAT.

Zasady wymiaru i poboru podatku z tytułu importu towarów znajdują się w osobnym dziale VII ustawy o VAT. Na potrzeby regulacji działu, o którym mowa powyżej, przepisy odnoszą się do definicji podatnika, znajdującej się w art. 17 ust. 1 pkt 1 oraz 2 ustawy o VAT. W myśl tego artykułu, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Należy przy tym podkreślić, że powyższa definicja podatnika w żaden sposób nie różnicuje podmiotów posiadających siedzibę na terenie Polski bądź poza nią (na terenie UE). Podatnikiem z tytułu importu towarów będzie bowiem podmiot, na którym ciąży obowiązek zapłaty VAT należnego wynikającego z tego typu transakcji.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfikacją importu jako czynności opodatkowanej VAT. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty VAT z tytułu importu ciąży na osobach przywożących towary na teren UE, bez względu na to, czy są one podatnikami VAT, w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić VAT z tytułu importu. W tym przypadku bowiem podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów na obszar celny (UE) (komentarz do VAT Adama Bartosiewicza oraz Ryszarda Kubackiego, Warszawa 2017 r.).

Szczególny charakter VAT z tytułu importu przejawia się także w tym, że podatek ten jest jednocześnie i podatkiem należnym i podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy. Związane jest to z faktem, że w przypadku podatku od importu podmiot dokonujący importu jest w istocie osobą zobowiązaną do zapłaty podatku. Różnica pomiędzy podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT dokonującymi importu a osobami niebędącymi takimi podatnikami, lecz uzyskującymi status podatnika VAT właśnie z tytułu importu towarów, polega na tym, że podatek ten odliczyć mogą tylko ci pierwsi (komentarz do VAT Adama Bartosiewicza oraz Ryszarda Kubackiego, Warszawa 2017 r.).

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest spółką handlową z siedzibą w Holandii, która została zarejestrowana na potrzeby VAT na terenie Polski. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy na terenie Polski jest zlecanie produkcji wyrobów oraz sprzedaż produktów gotowych na rzecz spółki z Grupy. Na potrzeby wykonywanych czynności Spółka dokonuje między innymi importu różnego rodzaju towarów na teren Polski. Dokonując tego typu transakcji, staje się z tego tytułu podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 oraz 2 ustawy o VAT. Jak podkreślono powyżej, nie ma znaczenia fakt, że podmiot nie posiada siedziby na terenie Polski.

Należy również zwrócić uwagę, że podatnik może skorzystać z procedury uproszczonej również w przypadku, gdy zgłoszenia celnego dokonuje za pośrednictwem przedstawiciela, który uzyskał zgodę organu celnego na stosowanie takiej procedury. W związku z tym, że uzyskanie zgody na stosowanie omawianej procedury wiąże się z koniecznością spełnienia szczegółowych wymogów, podatnicy mogą skorzystać z omawianej instytucji, również wykorzystując pośrednictwo agencji celnej, która uzyskała zgodę na stosowanie procedury uproszczonej (tak m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2013 roku, sygn. IPTPP2/443-270/13-2/KW).

Podsumowując, w sytuacji, gdy (i) Spółka jest podatnikiem z tytułu importu towarów oraz (ii) spełni wszystkie warunki formalne związane z zastosowaniem art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności złoży wszystkie niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 33a ust. 2 ustawy o VAT - będzie uprawniona do rozliczenia VAT należnego w procedurze uproszczonej, tj. do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Jak stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

W myśl art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. Oznacza to, że każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Zgodnie zaś z art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Przepis art. 33a ust. 2 ustawy wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.
   
   

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy, podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.
   
   

Na podstawie art. 33a ust. 5 ustawy, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

Natomiast w myśl art. 33a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu.

Przywołane wyżej regulacje pozwalają na zastosowanie mechanizmu rozliczania podatku od importu towarów w ramach deklaracji podatkowej tylko w razie łącznego spełnienia określonych w ustawie warunków. Warunki te można podzielić na następujące grupy:

• po pierwsze – są one związane z dopełnieniem określonych formalności celnych (dokonywanie importu towarów w ramach określonej procedury celnej);
  

• po drugie – są one związane z dokonaniem zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozliczania podatku od importu towarów w ramach deklaracji podatkowej;
  

• po trzecie – są one związane z koniecznością przedstawienia określonych dokumentów organowi celnemu, przed którym dokonywane są formalności związane z importem towarów.
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką handlową z siedzibą w Holandii, zarejestrowaną dla potrzeb podatku VAT również w Polsce. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy na terenie Polski jest zlecanie produkcji wyrobów oraz sprzedaż produktów gotowych na rzecz spółki z Grupy. W ramach tej działalności Spółka dokonuje m.in. importu towarów na terytorium Polski. W związku z dokonywanym importem, Spółka korzysta z usług trzech agencji celnych, które występują w charakterze przedstawiciela bezpośredniego oraz pośredniego Spółki. Agencje celne, z którymi współpracuje Spółka, posiadają pozwolenie na stosowanie procedur uproszczonych, o których mowa w art. 76 ust. l lit. b) i c) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny.

Podatek należny z tytułu dokonywanego przez Spółkę importu towarów rozliczany jest w zgłoszeniu celnym za pośrednictwem ww. agencji celnych. Spółka planuje korzystać z procedury uproszczonej, którą przewiduje art. 33a ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał przy tym, że spełni wszystkie warunki formalne związane z zastosowaniem art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności złoży wszystkie niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 33a ust. 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości Spółki w przedstawionej sprawie dotyczą potwierdzenia, czy - jako podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski - będzie uprawniona do rozliczenia VAT należnego w procedurze uproszczonej, zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy.

Przede wszystkim należy zauważyć, że Spółka dokonując importu towarów na terytorium kraju i tym samym będąc podmiotem, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła, staje się podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, z tytułu dokonanego importu towarów. Przy tym, w świetle powołanych przepisów prawa nie ma znaczenia - jak słusznie zauważył Wnioskodawca - czy podatnik ten posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej. Jak wyżej wskazano, w przypadku importu towarów podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów, a obowiązek zapłaty podatku z tytułu tego importu ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy oraz gdzie posiadają siedzibę działalności gospodarczej.

Ponadto trzeba wskazać, że zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru, stosownie do art. 33a ust. 1 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem w przypadku przedstawicielstwa bezpośredniego czynności wykonywane przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, tj. wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby, co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej.

Ponieważ możliwe jest, że objęcie towaru uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, dokonywane będzie przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, w przepisie art. 33a ust. 5 ustawy ustawodawca dopuścił możliwość rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów przez podatnika, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne.

Tym samym podatnik może skorzystać z możliwości rozliczenia podatku z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w przypadku, gdy to agencja celna uzyskała zgodę organu celnego na stosowanie procedury uproszczonej.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca, będący na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikiem z tytułu importu towarów, może korzystać z uproszczenia, o którym mowa w art. 33a ust. 1 ustawy, tj. rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu dokonanego importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego importu, skoro - jak wskazano we wniosku - spełnione będą przesłanki warunkujące takie rozliczenie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „w sytuacji, gdy (i) Spółka jest podatnikiem z tytułu importu towarów oraz (ii) spełni wszystkie warunki formalne związane z zastosowaniem art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, a w szczególności złoży wszystkie niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 33a ust. 2 ustawy o VAT - będzie uprawniona do rozliczenia VAT należnego w procedurze uproszczonej, tj. do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów” - uznaje się za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.