Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.418.2018.2.MD
z 2 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 października 2018 r. (data wpływu – 31 października 2018 r.), uzupełnionym 21 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych pozostawienia części zysku na finansowanie bieżącej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych pozostawienia części zysku na finansowanie bieżącej działalności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 13 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4014.418.2018.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jawna, zwana dalej Spółką, Stroną lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność handlową, a głównym przedmiotem tej działalności jest sprzedaż detaliczna wyposażenia do łazienek i glazury. Wspólnikami Spółki są wyłącznie dwie osoby fizyczne, a udziały wspólników w uzyskanych przez Spółkę zyskach oraz poniesionych kosztach w danym roku obrotowym są równe. Umowa Spółki nie stanowi, iż Spółka jest zobowiązana do tworzenia kapitałów, np. kapitału zapasowego, kapitału z tytułu niewypłaconego wspólnikom zysku, itp. W roku obrotowym 2017 Spółka nie prowadziła ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą o rachunkowości. W roku obrotowym 2017 strona była zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej w skrócie podatkową księgą przychodów i rozchodów.

Wspólnicy Spółki 22 marca 2018 r. podjęli uchwałę o podziale zysku za rok obrotowy 2017, ustalonego przez powyżej wymienionych, w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów na kwotę 346.509,44 zł, wskazując jednocześnie w ww. uchwale, iż zysk za rok 2017 został wypłacony do dnia 22 marca 2018 r. wspólnikom przez Spółkę zaliczkowo na podstawie podjętych uchwał w kwocie 343.820,72 zł, a niewypłacona część zysku za rok 2017 w kwocie 2.668,72 zł zostanie pozostawiona w Spółce na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, z możliwością jego wypłaty wspólnikom w roku obrotowym 2018 lub też w latach obrotowych następnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do składania w zakresie podatku od towarów i usług deklaracji kwartalnych. Spółka prowadząc działalność handlową nabywa od sprzedawców towarów, między innymi od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanymi dalej sprzedawcami towarów, czynnych podatników podatku od towarów i usług, tzw. palety EURO, na których są przywożone nabyte przez stronę towary handlowe. Strona nie opłaca kaucji sprzedawcy towarów za palety. Dostarczenie przez sprzedawcę towarów palet EURO jest traktowane jak sprzedaż towarów i jest dokumentowane przez ww. fakturą, która jest przez Spółkę ewidencjonowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 11 – uboczne koszty zakupu towarów, a podatek naliczony wyszczególniony przez sprzedawców towarów na fakturze dokumentującej nabycie palety EURO jest ewidencjonowany przez stronę w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług i jest odliczany od podatku należnego za dany kwartał rozliczeniowy. W przypadku zwrotu palety EURO dla sprzedawcy towarów Spółka otrzymuje fakturę korygującą która jest ewidencjonowana przez Wnioskodawcę w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług, a podatek od towarów i usług w niej wyszczególniony pomniejsza podatek naliczony do odliczenia od podatku należnego za dany kwartał obliczeniowy, w którym doręczono stronie ww. fakturę korygującą.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

• Zatrzymany przez spółkę jawną zysk za rok 2017, pomimo jego podzielenia, nie został wypłacony wspólnikom spółki jawnej na podstawie uchwały Zgromadzenia. Wskazać należy, iż w ww. uchwale wspólnicy postanowili, że część zysku za rok obrotowy 2017 uzyskanego przez spółkę jawną nie będzie wypłacona wspólnikom i zostaje przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej firmy.
• Pozostawienie części zysku za rok 2017 na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej nie wiązało się z wniesieniem lub też podwyższeniem wkładów przez wspólników.
• Zdaniem Strony, pozostawienia części zysku na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej nie można uznać za pożyczkę udzieloną przez wspólników Wnioskodawcy, nie można uznać za dopłatę, nie można uznać za depozyt nieprawidłowy oraz nie można uznać za oddanie Wnioskodawcy przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy niewypłacenie wspólnikom, do 22 marca 2018 r. włącznie, całości uzyskanego przez Spółkę zysku netto za rok obrotowy 2017, spowodowało powstanie obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, co skutkowało obowiązkiem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz obowiązkiem zapłaty przez Spółkę za marzec 2018 r. należnego podatku od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte w trakcie jej istnienia. Zgodnie z przepisem art. 48 § 2 Kodeksu spółek handlowych, wkład wspólnika może też polegać na dokonaniu innych świadczeń, ale aby wkład uległ zwiększeniu winna być zmieniona umowa spółki, której to umowy zmiana stosownie do art. 1 ust. 1 pkt k) (winno być: lit. k)) w związku z ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku do czynności cywilnoprawnych może skutkować powstaniem obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Strony niewypłacenie przez Spółkę 22 marca 2018 r. całości zysku wspólnikom nie można uznać za zmianę umowy Spółki oraz nie można także uznać za udzielenie przez wspólników Spółce pożyczki, która mogłaby być także opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Niewypłacony przez Wnioskodawcę wspólnikom zysk do 22 marca 2018 r. nie jest to zdaniem strony depozyt nieprawidłowy, który to depozyt na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest opodatkowany ww. podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki w wysokości 2%.

Dlatego też, reasumując powyższe, należy uznać, iż niewypłacenie wspólnikom do 22 marca 2018 r. włącznie, całości uzyskanego przez Spółkę zysku netto za rok obrotowy 2017 nie spowodowało powstania obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz nie skutkowało obowiązkiem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązkiem zapłaty przez Spółkę za marzec 2018 r. należnego podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia w podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie podkreślić należy, iż niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
4. umowy dożywocia,
5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
6. ustanowienie hipoteki,
7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
8. umowy depozytu nieprawidłowego,
9. umowy spółki.
   
   

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy spółki uważa się przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

1. przy zawarciu umowy – wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego,
2. przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
3. przy dopłatach – kwota dopłat,
4. przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika – kwota lub wartość pożyczki,
5. przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania – roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania,
6. przy przekształceniu lub łączeniu spółek – wartość wkładów do spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,
7. przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby – wartość kapitału zakładowego.
   
   

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, stawka podatku wynosi od umowy spółki 0,5%.

Z przedstawionego we wniosku uzupełnionego stanu faktycznego wynika, że Wspólnicy Spółki 22 marca 2018 r. podjęli uchwałę o podziale zysku za rok obrotowy 2017, ustalonego na kwotę 346.509,44 zł, wskazując jednocześnie w ww. uchwale, iż zysk za rok 2017 został wypłacony do dnia 22 marca 2018 r. wspólnikom przez Spółkę zaliczkowo na podstawie podjętych uchwał w kwocie 343.820,72 zł, a niewypłacona część zysku za rok 2017 w kwocie 2.668,72 zł zostanie pozostawiona w Spółce na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, z możliwością jego wypłaty wspólnikom w roku obrotowym 2018 lub też w latach obrotowych następnych.

Pozostawienie części zysku za rok 2017 na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej nie wiązało się z wniesieniem lub też podwyższeniem wkładów przez wspólników.

Pozostawienia części zysku na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej nie można uznać za pożyczkę udzieloną przez wspólników Wnioskodawcy, nie można uznać za dopłatę, nie można uznać za depozyt nieprawidłowy oraz nie można uznać za oddanie Wnioskodawcy przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.) każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach, a umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach (art. 51 § 2 i § 3).

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych).

Należy wskazać, iż uchwała wspólników o pozostawieniu części zysku w spółce i przeznaczeniu go na finansowanie bieżącej działalności spółki, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku, przekazanie zysku na bieżącą działalność spółki nie wiąże się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez wspólników spółki.

Przeznaczenie zysku na bieżącą działalność spółki nie zostało także potraktowane przez wspólników jako pożyczka udzielona przez wspólników spółce, dopłata, depozyt nieprawidłowy ani jako oddanie przez wspólników praw majątkowych spółce do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania wypracowanego zysku Wnioskodawcy na bieżącą działalność – skoro nie jest, jak stwierdza Wnioskodawca, jedną z ww. czynności – nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek składania deklaracji oraz uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.