Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.522.2018.2.SR
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 24 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z wytworzonymi ścieżkami rowerowymi, w drodze korekty, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z wytworzonymi ścieżkami rowerowymi, w drodze korekty, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 września 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.522.2018.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 24 września 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina S. (dalej: Gmina, Wnioskodawca, Beneficjent) wykonała projekt pn. „…” (dalej: Projekt). Projekt został zrealizowany przy dofinansowaniu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach poddziałania 4.5.1. Niskoemisyjny transport miejski oraz efektywne oświetlenie – ZIT, oś priorytetowa IV, Efektywność energetyczna, odnawialne źródła energii i gospodarka niskoemisyjna Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2014-2020.

Celem głównym projektu jest zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego dla pasażerów. Przedmiotem projektu było wybudowanie na terenie miasta 4 Zintegrowanych Centrów Przesiadkowych (ZCP) w kluczowych miejscach przesiadkowych mieszkańców, a także stworzenie sieci ścieżek rowerowych.

Realizacja niniejszego projektu jest odpowiedzią na zdiagnozowane problemy: koncentracja w mieście ruchu kołowego w transporcie prywatnym, brak ścieżek rowerowych w mieście, zwiększona emisyjność zanieczyszczeń pochodzących z transportu zbiorowego. Utworzenie ZCP, sprawny system zarządzania ruchem, informacja pasażerska oraz budowa ścieżek rowerowych mogą zmotywować mieszkańców do ograniczenia korzystania z samochodów prywatnych na rzecz korzystania z transportu publicznego oraz rowerów. Inwestycja jest przedsięwzięciem komplementarnym do innych projektów realizowanych z myślą o zwiększeniu atrakcyjności transportu publicznego dla pasażerów i zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych.

Produkty projektu (infrastruktura transportowa) nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Bieżące koszty utrzymania i naprawy powstałej infrastruktury pokrywane będą ze środków budżetu Miasta. Beneficjent nie będzie wykorzystywał produktów projektu do działalności o charakterze gospodarczym. Produkty projektu będą udostępniane nieodpłatnie.

Do zadań Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W katalogu art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wskazane są zadania, w których mieści się zakres projektu (m.in. zaspokajanie zbiorowych potrzeb w zakresie lokalnego transportu zbiorowego). Gmina realizowała projekt nie w celach gospodarczych, a w celu wykonania zadań własnych gminy jako organ władzy publicznej.

W związku z realizacją ww. projektu Gmina otrzymała już interpretację o sygn. 2461-IBPP3.4512.730.2016.1.MN z dnia 13 grudnia 2016 r. – interpretacja dotyczyła braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Dotychczasowe dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dotyczące budowy ścieżek rowerowych zostało wypłacone Gminie w formie zaliczek lub refundacji w 2017 roku.

Obecnie na terenie Gminy powstały 4 stacje rowerowe. Na stacjach można się zarejestrować, wypożyczyć rower, a także go zwrócić. Wypożyczenie roweru powyżej 15 minut jest odpłatne.

Gmina nie jest właścicielem rowerów ani stacji rowerowych, a jedynie udostępniła i przygotowała teren firmie, która wygrała przetarg (dalej: Firma). Gmina nie pobiera wynagrodzenia za wypożyczane rowery – wynagrodzenie to stanowi przychód firmy.

Zakupy związane z realizacją inwestycji polegającej na budowie ścieżek rowerowych, o których mowa we wniosku, były dokonane w 2017 r.

Ścieżki rowerowe, o których mowa we wniosku, są ogólnodostępne, a korzystanie z nich jest nieodpłatne.

Gmina udostępnia teren pod stacje rowerowe firmie wypożyczającej rowery nieodpłatnie.

Udostępnienie terenu firmie wypożyczającej rowery nie generuje po stronie Gminy podatku należnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powstaniem stacji rowerowych Gminie będzie przysługiwało prawo do korekty, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, od wydatków poniesionych na stworzenie ścieżek rowerowych?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 24 września 2018 r.):

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dotyczącego wykorzystywanych przez siebie towarów i usług przepisy art. 91 ust. 1-6 ww. ustawy stosuje się odpowiednio. Jednocześnie zgodnie z art. 90c ust. 1 ustawy VAT przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio do korekty wieloletniej opartej na tzn. preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy VAT.

Powyższe oznacza, że jeżeli przy realizacji projektu, Gmina nie odliczała naliczonego podatku VAT, ponieważ nie miała do tego prawa, a nastąpiłaby zmiana dająca to prawo, Gmina mogłaby odzyskać część nieodliczonego podatku w ramach wieloletniej korekty z art. 91 i art. 90c ustawy VAT.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ścieżki rowerowe będą cały czas udostępniane bezpłatnie wszystkim rowerzystom, ponadto opłaty za wypożyczanie rowerów nie stanowią sprzedaży opodatkowanej Gminy.

W związku z powyższym, Gminie nadal nie będzie więc przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od nabywanych towarów, gdyż nie występuje bezpośredni związek pomiędzy wytworzonymi w ramach projektu ścieżkami rowerowymi a stacjami rowerowymi, w związku z czym Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania podatku VAT w drodze korekty, o której mowa w art. 90c i 91 ustawy VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że stosując zwroty „odzyskania podatku VAT” oraz „odzyskać część nieodliczonego podatku” w akapitach drugim i piątym poz. 76 wniosku o wydanie interpretacji, Wnioskodawca miał na myśli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach korekt, o których mowa w art. 90c oraz 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z treści powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Należy również podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy lokalnego transportu zbiorowego, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 4 i 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Postanowienia art. 86 ustawy zostały uzupełnione regulacjami wynikającymi z przepisu art. 90c oraz art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Z kolei przepisy zawarte w art. 91 ustawy – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina wykonała projekt pn. „…”. Przedmiotem projektu było wybudowanie na terenie miasta 4 Zintegrowanych Centrów Przesiadkowych (ZCP) w kluczowych miejscach przesiadkowych mieszkańców, a także stworzenie sieci ścieżek rowerowych. Gmina realizowała projekt nie w celach gospodarczych, a w celu wykonania zadań własnych gminy jako organ władzy publicznej. Z treści wniosku wynika, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu (co potwierdziła interpretacja 2461-IBPP3.4512.730.2016.1.MN). Obecnie na terenie Gminy powstały 4 stacje rowerowe. Gmina nie jest właścicielem rowerów ani stacji rowerowych, a jedynie udostępniła i przygotowała teren firmie, która wygrała przetarg.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w drodze korekty, o której mowa w art. 90c i art. 91 ustawy, od wydatków poniesionych na stworzenie ścieżek rowerowych w związku z powstaniem stacji rowerowych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że Gmina podejmując działania w zakresie budowy ścieżek rowerowych realizowała swoje zadania związane z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadaniem (obowiązkiem) Gminy jest bowiem stworzenie warunków do poprawy kultury fizycznej i turystyki np. przez budowę ścieżek rowerowych w celu aktywnego i zdrowego spędzenia czasu na wolnym powietrzu, jak również rozwoju formy fizycznej mieszkańców. Zatem podejmowanie działania w przedmiotowym zakresie w ramach realizacji obowiązków publicznych ciążących na Gminie, jest ustawową powinnością Gminy.

Tym samym rozpatrując możliwość odliczenia podatku VAT w drodze korekty w związku z wydatkami ponoszonymi przez Gminę w związku z budową ścieżek rowerowych, należy zauważyć, że co do zasady budowa ścieżek rowerowych jest realizacją celu publicznego na poziomie samorządowym, a więc jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty nie stanowi czynności związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego. Ścieżki rowerowe, o których mowa w niniejszej sprawie są ogólnodostępne, a korzystanie z nich jest nieodpłatne.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, że charakter dokonywanych przez Gminę zakupów związanych z budową ścieżek rowerowych, wskazuje jednoznacznie, że służą one tylko i wyłącznie do wykonywania zadań publicznych mających na celu korzyść ogółu, tj. do świadczenia usług niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym fakt, że Gmina obecnie udostępnia teren firmie, która wypożycza rowery, nie powoduje, z uwagi na odrębność tych usług, zmiany charakteru usług, dla świadczenia których Gmina wybudowała ścieżki rowerowe. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, Gmina udostępnia teren pod stacje rowerowe firmie wypożyczającej rowery nieodpłatnie, jak również nie pobiera wynagrodzenia za wypożyczane rowery – wynagrodzenie to stanowi przychód firmy. Udostępnienie terenu firmie wypożyczającej rowery nie generuje po stronie Gminy podatku należnego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że dokonywane przez Gminę zakupy związane z budową ścieżek rowerowych, służą do świadczenia tylko i wyłącznie usług niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, pomimo powstania stacji rowerowych, w przedmiotowej sprawie nie doszło do zmiany przeznaczenia stworzonych w ramach ww. projektu ścieżek rowerowych i w dalszym ciągu są one związane wyłącznie z wykonywaniem przez Gminę czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W konsekwencji, z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie w związku z powstaniem stacji rowerowych, nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w drodze korekty, o której mowa w art. 90c oraz art. 91 ustawy od wydatków poniesionych na stworzenie ścieżek rowerowych.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.