Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.435.2018.3.DJD
z 12 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania środka trwałego (samochodu) z majątku Spółki partnerskiej i nieodpłatnego przekazania go na potrzeby osobiste wspólników Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 września 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.435.2018.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 14r w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Zainteresowaną będącą stroną postępowania do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 września 2018 r. (data doręczenia 18 września 2018 r.). Zainteresowana będąca stroną postępowania uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 19 września 2018 r., które wpłynęło dnia 28 września 2018 r., nadanym za pośrednictwem Poczty …w dniu 21 września 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

  • Zainteresowaną będącą stroną postępowania: Panią A
  • Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: Panią J

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowana będąca stroną postępowania jest osobą fizyczną, wspólnikiem Spółki partnerskiej Pracownia Projektowa X (dalej: Spółka) i ma miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania jest osobą fizyczną, wspólnikiem Spółki partnerskiej Pracownia Projektowa X. (dalej: Spółka) i ma miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zainteresowana będąca stroną postępowania i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania są jedynymi wspólnikami Spółki, posiadają równe prawa do udziału w zysku Spółki. Spółka partnerska prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r., której przedmiotem działalności jest przygotowanie dokumentacji projektowej wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, pozwoleniem na budowę i nadzorem autorskim inwestycji.

W 2013 r. Spółka nabyła samochód osobowy o wartości początkowej 70 000 zł. Samochód ten zostanie w 2018 r., w związku z utratą swojego gospodarczego znaczenia dla Spółki, wycofany ze składników majątku Spółki i przeniesiony do majątku prywatnego wspólników. Wskazana czynność wycofania składnika majątku Spółki nie będzie miała formy umowy sprzedaży, umowy darowizny lub jakiejkolwiek innej umowy i zostanie dokonana w drodze uchwały wspólników Spółki o nieodpłatnym wycofaniu środka trwałego ze Spółki. Uchwała nie będzie stanowiła również przeniesienia majątku w związku z jakąkolwiek formą wypłaty zysku w formie pieniężnej lub rzeczowej ani obniżeniem wkładów wspólników.

W piśmie z dnia 19 września 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że każda z Zainteresowanych posiada udział w Spółce w wysokości 50%. Utrata znaczenia gospodarczego samochodu nastąpiła w związku z wiekiem i przebiegiem pojazdu (rosnące koszty serwisu, większe ryzyko awarii, zużycie funkcjonalne). Z ewidencji środków trwałych wynika, że samochód został przyjęty do użytkowania w dniu 25 kwietnia 2013 r. Samochód jest w pełni zamortyzowany.

Po wycofaniu samochodu ze Spółki rozważane są dwa warianty udziałów we własności samochodu: w pierwszym - Zainteresowane będą miały udziały równe, tzn. po 50%, w drugim wariancie relacja udziałów będzie wynosiła 90% oraz 10%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy wycofanie samochodu osobowego z ewidencji środków trwałych Spółki i przekazanie go nieodpłatnie do majątków wspólników spowoduje powstanie z tego tytułu jakiegokolwiek obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?
  2. Czy czynność wycofania samochodu ze Spółki będzie neutralna dla wspólników niezależnie od tego, w jaki sposób wspólnicy ustalą udziały w składniku majątku po jego wycofaniu ze Spółki ?
  3. Czy wycofanie składnika majątku z majątku Spółki i przekazanie go do majątków wspólników w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych Nr 1 i Nr 2, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w odniesieniu do pytania Nr 3, w zakresie podatku od spadków i darowizn, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Zainteresowanych w zakresie pytania Nr 1, wycofanie samochodu z majątku Spółki i przeniesienie go do majątku osobistego wspólników, nie spowoduje powstania u Nich obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka partnerska jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada zdolności prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, czyli osoby fizyczne, które są zobowiązane do prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce stanowi dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  • odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):
    1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
    2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
    3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
    4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przedmiotowym wniosku wskazano, że planowane jest wycofanie ze Spółki środka trwałego i przekazanie go wspólnikom, w tym Zainteresowanej będącej stroną postępowania. Wycofanie to nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. Spółce.

Z treści przywoływanych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zatem, wycofanie wskazanego we wniosku składnika majątku ze Spółki osobowej na rzecz Zainteresowanej będącej stroną postępowania nie spowoduje dla Niej powstania przychodu, brak jest bowiem odpłatności tego przesunięcia.

Reasumując, otrzymanie w związku z wycofaniem z działalności gospodarczej Spółki składnika majątku nie spowoduje u Zainteresowanych powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Zainteresowanych nie znajdą zastosowania przepisy art. 14 ust. 2e i 2f ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ podatnik w wyniku opisanych czynności nie reguluje żadnego zobowiązania.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe:

  • w interpretacji indywidualnej z dnia 1 kwietnia 2015 r., Nr IPPB1/415-1381/14-7/JS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2017 r., Nr 0461-ITPB1.4511.66.2017.1.JS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Zdaniem Zainteresowanych w zakresie pytania Nr 2, argumentacja przedstawiona w odpowiedzi na pytanie Nr 1 przemawia również za brakiem powstania przychodu u Zainteresowanych w przypadku, gdyby udziały we własności składnika majątku po jego wycofaniu ze Spółki nie odpowiadały udziałom wspólników w prawie do udziału w zysku Spółki. Jeżeli udziały we własności środka trwałego po jego wycofaniu ze Spółki będą wynosiły, np. 95% i 5%, to sytuacja taka na mocy przedstawionej wykładni przepisów nie spowoduje powstania przychodu u Zainteresowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 ww. ustawy, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 86 § 1 ww. ustawy, spółką partnerską jest spółka osobowa, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

W myśl art. 88 cyt. ustawy, partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego.

Jednocześnie wskazać należy, że w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki partnerskiej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 89 ww. ustawy).

Na podstawie art. 28 ww. ustawy, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W świetle powyższych regulacji prawnych majątek spółki jawnej, a w przedmiotowej sprawie spółki partnerskiej, jest prawnie wydzielony.

Na mocy art. 51 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Przy czym § 2 powołanego wyżej przepisu wskazuje, że określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Jednocześnie, w myśl art. 52 § 1 cyt. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że spółka partnerska jest spółką, która nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki partnerskiej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce partnerskiej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika - partnera. Partnerami spółki partnerskiej mogą być wyłącznie osoby fizyczne, zatem to dochód partnerów z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych uregulowane zostało w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Stosownie do art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 5b ust. 2 tej ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  • odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):
    1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
    2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
    3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
    4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaliczyć wszelkie korzyści należne (otrzymane) w związku z tą działalnością, za wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

  1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
  3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
  4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku nieodpłatnego przekazania samochodu osobowego będącego środkiem trwałym przez spółkę partnerską do majątku prywatnego jej wspólników -partnerów, mamy niewątpliwie do czynienia ze zbyciem tego samochodu. W wyniku bowiem tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności samochodu osobowego ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej partnerów. Zbycie to nie będzie miało jednak dla spółki charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie prawa własności do samochodu osobowego z majątku spółki do majątku prywatnego jej partnerów, spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania wspólnie z Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania są wspólnikami Spółki partnerskiej, której przedmiotem działalności jest przygotowanie dokumentacji projektowej wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, pozwoleniem na budowę i nadzorem autorskim inwestycji. Spółka partnerska prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r., a każda z Zainteresowanych posiada udział w Spółce w wysokości 50%. W 2013 r. Spółka nabyła samochód osobowy o wartości początkowej 70 000 zł. Samochód został przyjęty do użytkowania w dniu 25 kwietnia 2013 r. Obecnie samochód jest w pełni zamortyzowany.

W 2018 r. w związku z utratą swojego gospodarczego znaczenia dla Spółki samochód ten zostanie wycofany ze składników majątku Spółki i przeniesiony do majątku prywatnego wspólników. Wycofanie tego składnika majątku Spółki zostanie dokonane w drodze uchwały wspólników Spółki. Po wycofaniu samochodu ze Spółki rozważane są dwa warianty udziałów we własności samochodu: w pierwszym - Zainteresowane będą miały udziały równe, tzn. po 50%, w drugim wariancie relacja udziałów będzie wynosiła 90% oraz 10%.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że czynność wycofania składnika majątku (ww. samochodu) z majątku Spółki partnerskiej i nieodpłatne przekazanie go na potrzeby osobiste jej wspólników, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki partnerskiej nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku Spółki na potrzeby osobiste jej wspólników nie powoduje powstania przychodu po stronie Zainteresowanych. Poprzez tę czynność nie uzyskają One żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego ze Spółką, w której są wspólnikami, do majątku osobistego. Jeżeli zatem, przekazanie samochodu z majątku Spółki partnerskiej do majątków osobistych jej wspólników będzie miało charakter nieodpłatny, to czynność ta nie będzie rodziła dla Zainteresowanych skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wycofanie samochodu ze Spółki będzie neutralne dla wspólników niezależnie od tego, w jaki sposób wspólnicy ustalą udziały w składniku majątku po jego wycofaniu ze Spółki.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Informuje się, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tak więc, jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze zdarzeniem, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowane i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanej będącej stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj