2018.10.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.418.2018.2.TKU
z 15 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe – w zakresie skutków podatkowych czynności udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
prawidłowe – w zakresie obowiązku udokumentowania ww. usług fakturą wystawioną na zleceniobiorcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych czynności udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia oraz w zakresie obowiązku udokumentowania ww. usług fakturą wystawioną na zleceniobiorcę. Wniosek uzupełniono w dniu 9 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Przedstawiony poniżej opis odnosi się zarówno do stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: „Wnioskująca”, „Spółka”, „Wnioskodawca”), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją m.in. artykułów spożywczych i słodyczy. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka zakupuje usługi zbiorowego żywienia w celu odpłatnego świadczenia na rzecz pracowników oraz innych osób korzystających z restauracji pracowniczej. W szczególności, Spółka zawarła umowę z podmiotem zewnętrznym (dalej: „zleceniobiorcą”), dotyczącą prowadzenia zakładowej restauracji pracowniczej zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym. W ramach wspomnianej umowy, zleceniobiorca wykonuje na rzecz Spółki przede wszystkim usługi zbiorowego żywienia, a Spółka m.in. przekazała zleceniobiorcy w użytkowanie wyposażenie technologiczne restauracji pracowniczej, z której korzysta zleceniobiorca wykonując usługi na rzecz Spółki.

Zleceniobiorca jest odpowiedzialny za utrzymanie oraz konserwację przekazanego wyposażenia. Wnioskodawca pokrywa koszty przeglądów technicznych i serwisowych wyposażenia technologicznego (usługi przeprowadzane są przez firmę zewnętrzną wskazaną przez Spółkę z uwagi na wewnętrzne wymogi bezpieczeństwa), które pozwolą na przekazanie sprzętu w dobrym stanie technicznym, umożliwiającym jego bezpieczną eksploatację. Lista wyposażenia zgodna z projektem technologicznym restauracji pracowniczej stanowi załącznik do umowy o wykonywanie usług zbiorowego żywienia. Ponadto, zgodnie z umową, Spółka udostępnia zleceniobiorcy pomieszczenia restauracji pracowniczej oraz meble wyszczególnione w umowie, celem prawidłowego i sprawnego wykonywania na rzecz Spółki usług. Drobny sprzęt, np. zastawa stołowa i serwisowa, bufet sałatkowy oraz sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem, stanowią własność zleceniobiorcy.

Stosownie do postanowień umowy, wszystkie powołane wyżej warunki stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia należnego zleceniobiorcy za usługę wykonywaną na rzecz Spółki. Oznacza to, że wynagrodzenie należne zleceniobiorcy skalkulowane jest z uwzględnieniem wysokości czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej.

W dniu 9 października 2018 r. uzupełniono wniosek udzielając następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

Czy Spółka świadczy na rzecz zleceniobiorcy usługę polegającą na udostępnieniu (przekazaniu do użytkowania) zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej?
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że kwestia, czy świadczenie polegające na udostępnieniu (przekazaniu do użytkowania) przez Spółkę zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej stanowi usługę jest istotnym elementem zapytania Spółki. W szczególności to Spółka zwraca się do organu podatkowego o wskazanie, czy udostępnienie/przekazanie do używania pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej w opisanym we Wniosku stanie faktycznym stanowi na gruncie podatku VAT odrębną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie nr 1).
Podkreślenia wymaga to, że pojęcie „usługi” i „świadczenia usługi” jest terminem określonym w przepisach podatkowych (np. art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług), a nie elementem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, do opisania którego w sposób wyczerpujący zobowiązana jest Spółka. W związku z tym rozstrzygnięcie, czy przekazanie do użytkowania przez Spółkę zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej stanowi usługę powinno podlegać ocenie prawnej Organu wyrażonej w wydanej dla Spółki interpretacji indywidualnej.
Niemniej jednak, w ocenie Spółki, przedstawione we Wniosku świadczenie nie stanowi usługi, na co Spółka wskazuje wyczerpująco w uzasadnieniu do wniosku (część H formularza ORD-IN). Należy zauważyć, że świadczenie Spółki w postaci udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń i urządzeń ma charakter pomocniczy w stosunku do usługi zbiorowego żywienia wykonywanej przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki właśnie, i służy lepszej realizacji tej usługi. Nie może być zatem rozpatrywane jako świadczenie usługi ze strony Spółki na rzecz zleceniobiorcy, które byłoby odrębne od usługi zbiorowego żywienia nabywanej od zleceniobiorcy.
Ponadto, istotne jest to, że udostępnienie opisanych we Wniosku składników majątku nie zaspakaja potrzeb zleceniobiorcy jako konsumenta, lecz zaspokaja potrzeby Spółki. Skoro nie istnieje inny odbiorca świadczenia niż Spółka, to udostępnienie pomieszczeń/urządzeń restauracji na rzecz zleceniobiorcy, nie może być rozpatrywane jako usługa.
Czy za świadczenie ww. usługi Wnioskodawca otrzymuje od zleceniobiorcy wynagrodzenie (w postaci czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej)?
Spółka nie otrzymuje „fizycznie” od zleceniobiorcy jakiegokolwiek odrębnego wynagrodzenia w postaci czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej. Podkreślić jednak należy, że wynagrodzenia należne zleceniobiorcy za usługę zbiorowego żywienia wykonywaną na rzecz Spółki zostało skalkulowane w oparciu o fakt udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej.
Niewątpliwie gdyby zleceniobiorcy nie udostępniono pomieszczeń, wyposażenia i mebli, wynagrodzenie, którego zleceniobiorca zażądałby od Spółki byłoby zwiększone odpowiednio o kwoty ponoszonych przez zleceniobiorcę kosztów związanych z nabyciem lub odpłatnym wykorzystywaniem składników majątku niezbędnych do świadczenia usługi na rzecz Spółki.
Czy wynagrodzenie należne zleceniobiorcy za usługi zbiorowego żywienia wykonywane na rzecz Spółki zostało obniżone o wysokość czynszu za udostępnienie zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej?
Jak już wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 2 wezwania, wynagrodzenie należne zleceniobiorcy za usługę zbiorowego żywienia wykonywaną na rzecz Spółki zostało skalkulowane w oparciu o fakt udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej.
Odnosząc się do pytania Organu, można więc przyjąć, że z uwagi na tę okoliczność wynagrodzenie należne zleceniobiorcy za usługi zbiorowego żywienia wykonywane na rzecz Spółki zostało w stosowny sposób „obniżone”, ponieważ uwzględnia fakt, że zleceniobiorca nie musi ponosić tego typu kosztów w celu realizacji usługi na rzecz Spółki.
Czy zleceniobiorca wystawia na rzecz Wnioskodawcy fakturę za ww. usługi? W szczególności:
1. czy na fakturze widnieje należna kwota za świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usługi, pomniejszona o wysokość należnego Spółce czynszu?
2. czy też na fakturze od zleceniobiorcy widnieje wyłącznie kwota za świadczone usługi zbiorowego żywienia (bez pomniejszenia o należny Wnioskodawcy czynsz)?
Zleceniobiorca wystawia na rzecz Spółki fakturę za usługi zbiorowego żywienia, na której widnieje jedna kwota stanowiąca wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Spółki. Przy czym, jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 2 i nr 3 wezwania, kwota wynagrodzenia należnego zleceniobiorcy została skalkulowana w oparciu o fakt udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej.
Odnosząc się do pytania Organu, można więc przyjąć, że na fakturze widnieje należna zleceniobiorcy kwota za świadczenie na rzecz Spółki usługi, „pomniejszona” o wysokość należnego Spółce czynszu. Niewątpliwie gdyby Spółka nie przekazała zleceniobiorcy własnych pomieszczeń i urządzeń, to wynagrodzenie należne od Spółki musiałoby być odpowiednio wyższe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z tak przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, czynność udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia w zakładowej restauracji pracowniczej zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako usługa odrębna od usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki? (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 1 października 2018 r.)
Czy w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe i uznania, że w rozpatrywanym przypadku dochodzi do odrębnej usługi polegającej na odpłatnym udostępnieniu zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia, Wnioskująca powinna udokumentować taką usługę fakturą VAT wystawioną na zleceniobiorcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o VAT, udostępnienie przez Spółkę zleceniobiorcy wyposażenia, pomieszczeń oraz mebli, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako usługa odrębna od usługi zbiorowego żywienia nabywanej od zleceniobiorcy.

Z tego też względu, zdaniem Spółki, w opisywanym przypadku nie zachodzi konieczność wystawienia faktury.

Ad 1.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Ponadto, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższych regulacji wynika, że opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów rozumiana jako „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”. Istotą tej czynności jest zatem przejście władztwa nad rzeczą poprzez przekazanie nabywcy faktycznej możliwości dysponowania danym towarem. Oznacza to przykładowo, że podmiot, któremu wydano rzecz może korzystać z niej swobodnie, według własnego uznania. W tożsamy sposób należy rozumieć pojęcie „przekazania nieodpłatnego” przywołane w regulacji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Skoro na gruncie ustawy o VAT czynność nieodpłatnego przekazania została zrównana z odpłatną dostawą towarów, to istotą takiego przekazania jest również przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel na inny podmiot.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, należy zauważyć, że pomiędzy Spółką a zleceniobiorcą świadczącym usługi na rzecz Spółki nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania określonymi na wstępie składnikami majątku jak właściciel. Zleceniobiorca nie może swobodnie dysponować udostępnionym mu mieniem Spółki; może korzystać z niego wyłącznie w celu świadczenia na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia. Ponadto, po zakończeniu obowiązywania umowy ze Spółką ma obowiązek zwrotu udostępnionego mu majątku Spółki. Tym samym nie zostały spełnione przesłanki do uznania powyższej czynności za dostawę towarów, bowiem Spółka nie przenosi na zleceniobiorcę prawa do rozporządzania udostępnionymi mu składnikami majątku jak właściciel.

Jednocześnie, udostępnienia zleceniobiorcy składników majątku nie można traktować jako odpłatne świadczenie usług. Strony w tym zakresie nie przewidziały bowiem odrębnego wynagrodzenia. Fakt udostępnienia zleceniobiorcy składników majątku, jako realizacja zobowiązania umownego wynikającego z podpisanej umowy, został uwzględniony jednak w wynagrodzeniu za świadczone przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki usługi. Czynność ta nie może być zatem rozpatrywana jako nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Niewątpliwie gdyby zleceniobiorcy nie udostępniono pomieszczeń, wyposażenia i mebli, wynagrodzenie, którego zleceniobiorca zażądałby od Spółki byłoby zwiększone odpowiednio o kwoty ponoszonych przez zleceniobiorcę kosztów związanych z nabyciem lub odpłatnym wykorzystywaniem składników majątku niezbędnych do świadczenia usługi na rzecz Spółki.

Należy zauważyć, że udostępnienie zleceniobiorcy wyposażenia, mebli i pomieszczeń jest elementem współpracy stron umowy i ma na celu ulepszenie realizacji świadczonych przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia. Użyczenie zleceniobiorcy składników majątku Spółki, nie jest bowiem celem samym w sobie, ale ma wyłącznie charakter techniczny i pomocniczy w stosunku do świadczonych na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia. Wspomniane użyczenie jest więc niezbędne w celu prawidłowego świadczenia tych usług (przykładowo, bez udostępnienia pomieszczenia zleceniobiorca nie mógłby w ogóle świadczyć na rzecz Spółki zleconej mu usługi, w sposób na jakim zależy Spółce). Jednocześnie, bez możliwości świadczenia usługi zbiorowego żywienia na rzecz Spółki samo udostępnienie zleceniobiorcy opisanych składników majątku Spółki nie miałoby żadnej racji bytu. Zleceniobiorca nie odnosi więc korzyści z udostępnienia mu składników majątku Spółki. Beneficjentem bezpośrednim jest Spółka, na rzecz której zleceniobiorca świadczy usługi zbiorowego żywienia na zasadach przez nią określonych.

W tym miejscu warto również zaznaczyć, że nie każde współdziałanie podejmowane przez podmioty gospodarcze, opiera się na prostym schemacie odpłatnej ekwiwalentnej wymiany świadczeń (usług i towarów). W opisanym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podstawowym celem jest zakup usług zbiorowego żywienia a nie wzajemne świadczenie odpłatnych usług pomiędzy Spółką a zleceniobiorcą. Jak zaznaczono powyżej składniki majątku Wnioskującej są udostępniane zleceniobiorcy wyłącznie w charakterze narzędzia służącego do realizacji zasadniczego celu współpracy, tj. zapewnienia Wnioskującej usługi zbiorowego żywienia. W istocie zatem udostępnienie opisanych składników majątku nie zaspokaja potrzeb zleceniobiorcy jako konsumenta, lecz zaspokaja potrzeby Wnioskującej.

Tym samym nie jest zasadne traktowanie czynności udostępnienia majątku Spółki jako usługi odrębnej od usługi zbiorowego żywienia wykonywanej przez zleceniobiorcę, skoro czynność ta jest nierozerwalnie związana z tą usługą.

Podobne stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07 oraz wyrok z dnia 29 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1281/13).

Mając to na uwadze, czynność udostępniania przez Spółkę zleceniobiorcy wyposażenia, pomieszczeń oraz mebli, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odrębna usługa od usługi zbiorowego świadczenia wykonywana przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki.

W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do dokumentowania użyczenia fakturą VAT wystawianą na zleceniobiorcę.

Ad 2.

Jak już wspomniano, w ocenie Spółki, czynność udostępniania zleceniobiorcy wyposażenia, pomieszczeń oraz mebli nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odrębna usługa od usługi zbiorowego świadczenia wykonywana przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki, w związku z czym nie zachodzi konieczność wystawienia faktury na zleceniobiorcę.

Gdyby jednak stanowisko Spółki zostało uznane za nieprawidłowe, oznaczałoby to, że w opisanych we wniosku okolicznościach – zdaniem organu – Spółka wykonuje jednak odrębną od usługi zbiorowego żywienia czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W takim przypadku, w myśl zasad ogólnych (np. w myśl regulacji art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), Wnioskująca powinna udokumentować fakturą VAT wystawioną na zleceniobiorcę, przyjmując za podstawę opodatkowania wartość świadczenia w postaci udostępnienia zleceniobiorcy składników majątku w oparciu, o które wykonuje on na rzecz Spółki usługi zbiorowego żywienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe – w zakresie skutków podatkowych czynności udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
prawidłowe – w zakresie obowiązku udokumentowania ww. usług fakturą wystawioną na zleceniobiorcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z poźn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Co istotne, co do zasady, czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonane zostaną przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznacza się, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), dalej k.c.

Jak stanowi art. 693 § 1 k.c., przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jej dzierżawcę.

Natomiast jak wynika z art. 710 k.c., przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka (czynny podatnik podatku VAT) zakupuje usługi zbiorowego żywienia w celu odpłatnego świadczenia na rzecz pracowników oraz innych osób korzystających z restauracji pracowniczej. W tym celu zawarła umowę z podmiotem zewnętrznym (zleceniobiorcą), dotyczącą prowadzenia zakładowej restauracji pracowniczej zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym.

W ramach wspomnianej umowy, zleceniobiorca wykonuje na rzecz Spółki przede wszystkim usługi zbiorowego żywienia, a Spółka m.in. przekazała zleceniobiorcy w użytkowanie wyposażenie technologiczne restauracji pracowniczej, z której korzysta zleceniobiorca wykonując usługi na rzecz Spółki.

Zleceniobiorca jest odpowiedzialny za utrzymanie oraz konserwację przekazanego wyposażenia. Wnioskująca pokrywa koszty przeglądów technicznych i serwisowych wyposażenia technologicznego (usługi przeprowadzane są przez firmę zewnętrzną wskazaną przez Spółkę z uwagi na wewnętrzne wymogi bezpieczeństwa), które pozwolą na przekazanie sprzętu w dobrym stanie technicznym, umożliwiającym jego bezpieczną eksploatację. Ponadto, zgodnie z umową, Spółka udostępnia zleceniobiorcy pomieszczenia restauracji pracowniczej oraz meble wyszczególnione w umowie, celem prawidłowego i sprawnego wykonywania na rzecz Spółki usług. Drobny sprzęt, np. zastawa stołowa i serwisowa, bufet sałatkowy oraz sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem, stanowią własność zleceniobiorcy.

Spółka nie otrzymuje „fizycznie” od zleceniobiorcy jakiegokolwiek odrębnego wynagrodzenia w postaci czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej, jednakże wynagrodzenie należne zleceniobiorcy za usługę zbiorowego żywienia wykonywaną na rzecz Spółki zostało skalkulowane w oparciu o fakt udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej – gdyby zleceniobiorcy nie udostępniono pomieszczeń, wyposażenia i mebli, wynagrodzenie, którego zleceniobiorca zażądałby od Spółki, byłoby zwiększone odpowiednio o kwoty ponoszonych przez zleceniobiorcę kosztów związanych z nabyciem lub odpłatnym wykorzystywaniem składników majątku niezbędnych do świadczenia usługi na rzecz Spółki. Tym samym wynagrodzenie należne zleceniobiorcy za usługi zbiorowego żywienia wykonywane na rzecz Spółki zostało w stosowny sposób „obniżone”, ponieważ uwzględnia fakt, że zleceniobiorca nie musi ponosić tego typu kosztów w celu realizacji usługi na rzecz Spółki.

Zleceniobiorca wystawia na rzecz Spółki fakturę za usługi zbiorowego żywienia, na której widnieje jedna kwota stanowiąca wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Spółki. Przy czym, kwota wynagrodzenia należnego zleceniobiorcy została skalkulowana w oparciu o fakt udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej. Zatem na fakturze widnieje należna zleceniobiorcy kwota za świadczenie na rzecz Spółki usług, „pomniejszona” o wysokość należnego Spółce czynszu. Gdyby Spółka nie przekazała zleceniobiorcy własnych pomieszczeń i urządzeń, to wynagrodzenie należne od Spółki musiałoby być odpowiednio wyższe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy czynność udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia w zakładowej restauracji pracowniczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako usługa odrębna od usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Odnosząc się do stwierdzenia, czy czynność udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy wskazać, że – jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Rozpatrując wątpliwości Wnioskodawcy należy zidentyfikować z jaką usługą, czy z jakimi usługami, mamy do czynienia. Zatem należy rozważyć kwestię tzw. świadczeń złożonych.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie złożone podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie złożone, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne.

W orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), Trybunał stwierdził, że „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT”. Trybunał wskazał, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV p-ko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Zgodnie z podejściem wyrażonym w wyroku TSUE z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Zatem świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W związku z powyższym, w przypadku opodatkowania usług o charakterze złożonym istotnym jest to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Z okoliczności sprawy wynika, że świadczenie polegające na udostępnieniu pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia w zakładowej restauracji pracowniczej odbywa się na rzecz zleceniobiorcy. Ponadto świadczenie to odbywa się na podstawie umowy obustronnie zobowiązującej – Spółka zobowiązała się udostępniać swoje pomieszczenia zleceniobiorcy, który w ramach tego świadczenia wykonuje na rzecz Wnioskodawcy usługi zbiorowego żywienia. Dodatkowo zleceniobiorca jest odpowiedzialny za utrzymanie oraz konserwację przekazanego wyposażenia, natomiast Spółka pokrywa koszty przeglądów technicznych i serwisowych wyposażenia technologicznego (usługi przeprowadzane są przez firmę zewnętrzną wskazaną przez Spółkę z uwagi na wewnętrzne wymogi bezpieczeństwa), które pozwolą na przekazanie sprzętu w dobrym stanie technicznym, umożliwiającym jego bezpieczną eksploatację.

Kwestie odpłatności za udostępnianie składników majątku Spółki uregulowano w ten sposób, że stosownie do postanowień umowy, wszystkie powołane wyżej warunki stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia należnego zleceniobiorcy za usługę wykonywaną na rzecz Spółki. Oznacza to, że wynagrodzenie należne zleceniobiorcy skalkulowane jest z uwzględnieniem wysokości czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej. Tym samym Spółka nie otrzymuje „fizycznie” od zleceniobiorcy jakiegokolwiek odrębnego wynagrodzenia w postaci czynszu z tytułu udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń oraz urządzeń restauracji pracowniczej. Jednakże wynagrodzenie za świadczenie usługi na rzecz Spółki pomniejszane jest o wysokość należnego Spółce czynszu.

Zatem w świetle tak przedstawionego opisu sprawy, czynności udostępnienia własnego majątku przez Spółkę na rzecz zleceniobiorcy dokonywane są w istocie za wynagrodzeniem w sensie ekonomicznym, które to wynagrodzenie co prawda fizycznie nie występuje, jednak zostało technicznie wliczone (skalkulowane) w wartość świadczenia zleceniobiorcy na rzecz Wnioskodawcy (jak wynika z treści wniosku – na fakturze widnieje należna zleceniobiorcy kwota za świadczenie na rzecz Spółki usługi, „pomniejszona” o wysokość należnego Spółce czynszu. Niewątpliwie gdyby Spółka nie przekazała zleceniobiorcy własnych pomieszczeń i urządzeń, to wynagrodzenie należne od Spółki musiałoby być odpowiednio wyższe).

W rozpatrywanej sprawie usługa o charakterze złożonym nie ma miejsca, gdyż takie świadczenie musi być wykonywane przez jednego podatnika na rzecz jednego odbiorcy, a w przypadku opisanym przez Spółkę występuje dwóch odrębnych odbiorców usług i dwóch wykonawców usług, a mianowicie świadczenie usługi zbiorowego żywienia następuje przez zleceniobiorcę na rzecz Wnioskodawcy, natomiast czynności udostępniania wyposażenia następuje przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniobiorcy.

W konsekwencji, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy stwierdzić, że czynność udostępnienia zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia w zakładowej restauracji pracowniczej zlokalizowanej w zakładzie produkcyjnym jest usługą odrębną od usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę na rzecz Spółki i stanowi po stronie tej Spółki odpłatne świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy, które – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Spółki dotyczą również obowiązku udokumentowania ww. usług fakturą wystawioną na zleceniobiorcę.

Wskazać należy, że przepisy dotyczące obowiązku wystawiania faktur i zasad z tym związanych zostały uregulowane w rozdziale 1 działu XI ustawy.

Na mocy art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W art. 106e ust. 1 ustawy, znajduje się wykaz elementów, które faktura powinna zawierać.

Z ww. przepisów wynika zatem, że co do zasady podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony opis sprawy, jak i powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku dochodzi do odrębnej usługi polegającej na odpłatnym udostępnieniu zleceniobiorcy pomieszczeń, mebli i wyposażenia technologicznego niezbędnych do wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia, tym samym Wnioskodawca powinien udokumentować taką usługę – zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy – fakturą, którą Wnioskodawca winien wystawić zgodnie z przepisami art. 106a-106q ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin