Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.315.2018.1.AS
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2018 r. (data wpływu 27 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2015, po śmierci ojca Wnioskodawczyni, zmarłego dnia 3 czerwca 2015 r., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 15 lipca 2015 r. o stwierdzenie nabycia spadku po ojcu przysługujące po 1/2 części spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr l w budynku wielomieszkaniowym nr 2.

Dnia 16 września 2015 r. w Kancelarii Notarialnej zawarta została umowa sprzedaży mieszkania po ojcu Wnioskodawczyni. Kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania została podzielona na dwie równe części między Wnioskodawczynię i siostrę.

Ponieważ Wnioskodawczyni z siostrą były właścicielkami tego mieszkania mniej niż 5 lat, musiały rozliczyć się z podatku dochodowego. W ustawowym terminie Wnioskodawczyni z siostrą złożyły w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe PIT-39, z osiągniętego dochodu w roku 2015. W zeznaniu tym Wnioskodawczyni zadeklarowała połowę kwoty na cele remontowe i częściową spłatę kredytu hipotecznego. Od pozostałej części odprowadziła podatek.

Wnioskodawczyni posiada wszelkie potwierdzenia na poniesione wydatki od momentu sprzedaży mieszkania po ojcu. Część faktur wystawiona jest na Wnioskodawczynię imiennie, ale część wystawiona jest na Wspólnotę Mieszkaniową, która administruje budynek w którym znajduje się własnościowe mieszkanie Wnioskodawczyni. Faktury te uwzględniają koszt remontu przypadający na lokal Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do odliczenia na cele remontowe można zaliczyć remont ścian zewnętrznych i elewacji pokryty z funduszu remontowego Wspólnoty Mieszkaniowej, gdy te prace wykonywane były w czasie kiedy Wnioskodawczyni już sprzedała mieszkanie po ojcu? Środki gromadzone na koncie funduszu remontowego również gromadzone były w tym czasie i są to środki odprowadzane przez właścicieli mieszkań przynależnych do Wspólnoty.

Zdaniem Wnioskodawczyni, można by zaliczyć wydatki z remontu ścian zewnętrznych i elewacji budynku, w którym znajduje się własnościowe mieszkanie Wnioskodawczyni, mimo że prace te są finansowane z funduszu remontowego. Na ten fundusz środki pieniężne odprowadzają właściciele mieszkań należących do Wspólnoty. Tak naprawdę to Wspólnota tylko administruje i organizuje tego typu prace. Ale koszty ponoszą wyłącznie mieszkańcy. To z pieniędzy mieszkańców finansowane są takie prace remontowe. Tym bardziej, że remonty przebiegały w czasie kiedy Wnioskodawczyni już była po sprzedaży mieszkania po ojcu - styczeń 2016 i wrzesień 2017. Faktury są co prawda wystawione na Wspólnotę, ale jest wyliczony koszt remontu przypadający na każdy lokal mieszkaniowy, w tym Wnioskodawczyni z dokładną kwotą jaką poniósł każdy właściciel mieszkania wchodzącego w skład Wspólnoty. Dlatego te wydatki powinny być uznane jako wydatki na cele remontowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z kolei − zgodnie z przepisem ar. 25 ust. 26 ww. ustawy – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Jak już wskazano powyżej − zgodnie z ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Wydatkowanie środków z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na fundusz remontowy Wspólnoty Mieszkaniowej nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić należy, że art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy poprzez wydatkowanie posiadanych środków na remont lokalu mieszkalnego. Natomiast remont ścian zewnętrznych i elewacji budynku czy też inne wydatki ponoszone ze środków zgromadzonych na funduszu remontowym Wspólnoty, na rzecz której Wnioskodawczyni uiszczała czynsz, to nie jest remont lokalu mieszkalnego będącego własnością Wnioskodawczyni. Są to wydatki dotyczące budynku wielorodzinnego poniesione przez Wspólnotę. Środki wpłacane do Wspólnoty przez właścicieli lokali w momencie ich wpłaty stają się własnością Wspólnoty, a nie lokatorów, pomimo tego, że pochodzą od nich i można wyodrębnić jaką kwotę wpłacił każdy z właścicieli. Takiego sposobu wydatkowania środków nie dopuszcza przywołane zwolnienie. Wnioskodawczyni jest właścicielem jedynie pojedynczego lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym. Wydatki poniesione na elewację budynku mógłby odliczyć właściciel budynku jednorodzinnego, gdyż to on faktycznie by je ponosił na swój budynek. Nie mógłby jednak odliczyć żadnych opłat związanych z użytkowaniem budynku. Podobnie Wnioskodawczyni nie odliczy wydatków poniesionych na fundusz remontowy, albowiem są to opłaty związane z użytkowaniem jej lokalu.

Wyjaśnić należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania – skutkuje zwolnieniem dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.