2017.12.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.503.2017.1.MT
z 15 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT do czynności przeniesienia na wspólników prawa własności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT do czynności przeniesienia na wspólników prawa własności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z dnia 23 listopada 2017 r. nabyła własność lokalu mieszkalnego oraz miejsca garażowego. Mieszkanie wraz z miejscem garażowym zostało zakupione od dewelopera. Płatność dokonywana była zgodnie z umową przedwstępną sporządzoną w formie aktu notarialnego. Płatności dokonywane były w częściach na podstawie faktur zaliczkowych VAT, tj.

lokal mieszkalny:

miejsce garażowe:

Spółka do dnia 30 czerwca 2017 r. nie była płatnikiem podatku VAT. Z uwagi na zmianę przepisów prawa, Spółka z dniem 1 lipca 2017 r. stała się płatnikiem podatku VAT. Z zapłaconych ww. kwot Spółka nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie była płatkiem podatku VAT i takie prawo jej nie przysługiwało. Ponadto, Spółka nie poniosła żadnych nakładów na nowozakupiony lokal mieszkalny.

Obecnie nie dokonując żadnych odliczeń w zakresie podatku VAT, Spółka postanowiła wypłacić wspólnikom wymagalną dywidendę w formie przeniesienia własności zakupionej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka A przy wypłacie dywidendy wspólnikom w formie niepieniężnej, polegającej na przeniesieniu prawa własności nieruchomości, jest zwolniona z zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Sp. z o.o. w zaistniałym stanie faktycznym znajduje zastosowanie zwolnienie przedmiotowe uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości na wspólników, Spółka zwolniona jest z zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wskazać, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem „odpłatności dostawy towarów” lub „odpłatności świadczenia usług” rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o VAT, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wynika, że przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Sp. z o.o. na podstawie aktu notarialnego z dnia 23 listopada 2017 r. nabyła własność lokalu mieszkalnego oraz miejsca garażowego. Mieszkanie wraz z miejscem garażowym zostało zakupione od dewelopera. Płatność dokonywana była zgodnie z umową przedwstępną sporządzoną w formie aktu notarialnego. Płatności dokonywane były w częściach na podstawie faktur zaliczkowych VAT. Spółka do dnia 30 czerwca 2017 r. nie była płatnikiem podatku VAT. Z uwagi na zmianę przepisów prawa, Spółka z dniem 1 lipca 2017 r. stała się płatnikiem podatku VAT. Z zapłaconych ww. kwot Spółka nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie była płatkiem podatku VAT i takie prawo jej nie przysługiwało. Ponadto, Spółka nie poniosła żadnych nakładów na nowozakupiony lokal mieszkalny. Obecnie nie dokonując żadnych odliczeń w zakresie podatku VAT, Spółka postanowiła wypłacić wspólnikom wymagalną dywidendę w formie przeniesienia własności zakupionej nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla wypłaty dywidendy w formie przeniesienia prawa własności nieruchomości na wspólników.

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, jako formy partycypowania przez wspólnika w zysku rocznym spółki, zostały uregulowane w art. 191-197 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577), zwanej dalej k.s.h.

Zgodnie z art. 191 § 1 k.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów (art. 191 § 3 k.s.h.).

Na podstawie art. 193 § 1 k.s.h., uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawowym prawem majątkowym wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest prawo do udziału w zysku spółki wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą zgromadzenia wspólników do wypłaty. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje. Zaznaczyć należy, że wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej, uregulowanej w k.s.h. i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu, przedmiotem dywidendy wypłaconej przez Wnioskodawcę będzie przekazanie prawa własności towaru, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, w postaci zakupionej przez niego nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego i miejsca garażowego. Oznacza to, że czynność ta stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Jednakże nie zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej transakcji za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że - jak wskazał Wnioskodawca - Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości mającej być przedmiotem dywidendy. Zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, nie znajdą zastosowania do niniejszej sytuacji przepisy zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Tutejszy organ pragnie zauważyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego dla Wnioskodawcy (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowych dostaw) - pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame. Pierwsze z nich oznacza to, że uregulowania ustawy o VAT nie będą miały zastosowania do dostawy nieruchomości. Natomiast zwrot „zwolnione od podatku” oznacza, że regulacje ustawy o VAT będą miały zastosowanie do danej czynności, jednak będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku.

Zatem, w przedstawionych we wniosku okolicznościach przekazanie wspólnikom nieruchomości (lokalu mieszkalnego i miejsca garażowego), jako dywidendy rzeczowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym przeniesienie prawa własności nieruchomości na wspólników będzie zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin