2018.01.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.648.2017.1.RD
z 16 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przemieszczania towarów własnych ze składu na terytorium Polski do składu celnego na terytorium Węgier spełniających przesłanki uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przemieszczania towarów własnych ze składu na terytorium Polski do składu celnego na terytorium Węgier spełniających przesłanki uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Y. Limited, spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Y. UK”), jest podmiotem należącym do grupy spółek N., których głównym przedmiotem działalności jest produkcja i dystrybucja wyrobów kosmetycznych i toaletowych, innych preparatów upiększających, produktów myjących i czyszczących oraz innych produktów. Dystrybucja ww. towarów prowadzona jest w ramach tzw. sprzedaży bezpośredniej. Z dniem 1 stycznia 2018 r., Grupa N. („Grupa”) planuje reorganizację modelu biznesowego, w tym, stosowanego aktualnie modelu dystrybucji swoich produktów i towarów („Produkty”), jak również wynikających z tego faktu zasad współpracy pomiędzy podmiotami z Grupy (dalej jako: „Nowy Model Biznesowy”).

W aktualnym modelu, dystrybucja Produktów w Polsce prowadzona jest z udziałem następujących podmiotów:
1. P. Sp. z o.o. („P.”), zajmujący się produkcją i dystrybucją wyrobów kosmetycznych i innych. Produkty te są wytwarzane w fabryce P., bądź nabywane od innych podmiotów krajowych i zagranicznych (niepowiązanych z P. w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.) oraz art. 32 Ustawy VAT. Produkty są następnie dystrybuowane (sprzedawane) do C. (zob. niżej) oraz do zagranicznych spółek z Grupy;
2. C. Sp. z o.o. („C.”), odpowiedzialny za dystrybucję (sprzedaż) Produktów na rzecz konsultantek i konsultantów (dalej łącznie jako: „konsultantki”) oraz relacje z konsultantkami. W uproszczeniu, C. przyjmuje zamówienia od konsultantek, nabywa Produkty od P. oraz dystrybuuje (sprzedaje) Produkty do konsultantek, jak również odpowiada za relacje z konsultantkami (jak np. obsługa procesu reklamacji);
3. D. Sp. z o.o. („D.”), który zajmuje się profesjonalnym wsparciem spółek z Grupy, w tym C., w przygotowaniu Produktów do wysyłki - w szczególności, ich kompletowaniem i pakowaniem do paczek zgodnie z zamówieniami składanymi przez konsultantki do C., jak również organizacją transportu paczek do konsultantek. Czynności te są wykonywane przez D. na podstawie stosownej umowy zawartej z C. (tzw. umowa serwisowa).

Każda ze spółek wymienionych pod literami (a) - (c) powyżej jest zarejestrowanym w Polsce, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

W Nowym Modelu Biznesowym:

2.1 Istotne funkcje gospodarcze zostaną przejęte przez Wnioskodawcę, Y. UK. Y. UK dokona rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce, jak również (między innymi) w Rumunii, na Węgrzech i na Litwie.

2.2 Y. UK przejmie znaczną część ryzyk gospodarczych związanych z funkcjonowaniem Nowego Modelu Biznesowego, w tym, ryzyko magazynowe, ryzyko kursowe, ryzyko płatności licencji za używanie znaku towarowego N. oraz know-how. Spółki z Grupy odpowiedzialne za sprzedaż Produktów do konsultantek będą pełnić funkcje tzw. dystrybutorów o ograniczonym ryzyku, wynagradzanych na poziomie gwarantowanej marży dystrybucyjnej. Przedmiotowa alokacja ryzyk, funkcji oraz aktywów znajdzie odzwierciedlenie w poziomie ponoszonych kosztów i korzyści finansowych uzyskiwanych przez Y. UK jak również przez inne podmioty zaangażowane w dystrybucję Produktów w Nowym Modelu Biznesowym.

Rynkowy charakter powyższych ustaleń, w tym, rozliczeń podatników z Grupy zaangażowanych w prowadzenie dystrybucji Produktów w ramach Nowego Modelu Biznesowego będzie przedmiotem analizy przeprowadzonej przez zewnętrznych ekspertów w zakresie cen transferowych. Planowane jest również uzyskanie w tym zakresie porozumienia w sprawie ustalenia cen transakcyjnych, które w polskim systemie prawa regulowane jest przepisami Działu IIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.).

Dla potrzeb dystrybucji w Nowym Modelu Biznesowym, Y. UK będzie nabywać od P. własność Produktów, które do czasu ich dalszej dystrybucji będą składowane w magazynie w Polsce („Magazyn”). Uprawnienie Y. UK do korzystania z powierzchni magazynowej będzie wynikać z umowy zawartej z P., o której mowa poniżej.

Produkty składowane przez Y. UK w Magazynie będą, podobnie jak obecnie, wytwarzane w polskiej fabryce stanowiącej własność P.. Jednakże, odmiennie niż ma to miejsce obecnie, niezwłocznie po ich wytworzeniu, Produkty będą nabywane przez Y. UK. Z tytułu sprzedaży Produktów, P. będzie wystawiać na rzecz Y. UK faktury sprzedaży. W konsekwencji, Produkty znajdujące się w Magazynie będą stanowić własność Y. UK.

Do Magazynu będą również wprowadzane towary zakupione bezpośrednio przez Y. UK od innych podmiotów z kraju i zagranicy (niepowiązanych z Wnioskodawcą). Ponadto, mogą występować sytuacje, iż część towarów będzie zakupiona przez P. od dostawców krajowych lub zagranicznych (niepowiązanych z P.), po czym towary te zostaną niezwłocznie po ich dostarczeniu do magazynu P. na terytorium Polski, sprzedane do Y. UK.

Kompleksowe usługi związane z udostępnieniem oraz obsługą logistyczną Magazynu będą świadczone na rzecz Y. UK przez P. i D. na podstawie stosownych umów dotyczących świadczenia usług magazynowo-logistycznych i innych związanych z obsługą wysyłki, obsługą pakowania Produktów, itp.

Na podstawie przedmiotowych umów, P. i D. będą podmiotami odpowiedzialnymi m.in. za:

wszelkie czynności związane z udostępnieniem i obsługą Magazynu i składowanych tam Produktów, w tym między innymi:
1. przyjmowanie Produktów na stan magazynowy Y. UK i wydawanie Produktów z Magazynu,
2. fizyczne przemieszczanie Produktów w ramach (na terenie) Magazynu;
3. kontrola jakości i ilości Produktów w Magazynie,
4. obsługa zwrotów Produktów,
5. naklejanie dodatkowych etykiet na opakowaniach Produktów, jeśli zajdzie taka konieczność,
6. przygotowywanie zestawów Produktów lub wykonywanie innych czynności związanych z pakowaniem i przygotowywaniem Produktów do wysyłki, jeśli zaistnieje taka konieczność,
organizację wysyłek Produktów do centrów dystrybucyjnych N., w tym między innymi w Rumunii, na Węgrzech, na Litwie, we Włoszech, w Hiszpanii, w Grecji, w Republice Południowej Afryki, w Turcji, jak również wystawianie i drukowanie dokumentów związanych z tymi wysyłkami,
pakowanie Produktów do paczek zgodnie z zamówieniami składanymi przez konsultantki współpracujące z C., jak również ze spółkami dystrybucyjnymi N. zlokalizowanymi na terytorium Republiki Federalnej Niemiec („X. Niemcy”) i Republiki Czeskiej („X. Czechy”), drukowanie i pakowanie do paczek dokumentów związanych z zamówieniem (lista produktów, faktura, itp.) oraz inne czynności związane z obsługą i/lub organizacją wysyłek paczek do konsultantek,
dokonywanie wszelkich czynności związanych z wprowadzeniem Produktów do Składu (zob. niżej) odprawą celną i dopuszczeniem części Produktów do obrotu w Polsce (w zakresie i na zasadach opisanych w punkcie 2.7),
obsługę administracyjną i logistyczną procesu, w tym między innymi przygotowywanie raportów, ewidencję Produktów, zawieranie i nadzorowanie umów z podmiotami trzecimi świadczącymi usługi transportowe (logistyczne) oraz inne usługi (np. druk broszur i podobnych materiałów), zarządzanie Produktami po terminie ważności, usługi niszczenia produktów pochodzących ze zwrotów, inwentaryzowanie stanów magazynowych, czynności wspierające proces planowania dostaw na podstawie prognozowanego popytu na Produkty itp.

Spółka Y. UK nie będzie dysponować własnym personelem, tj. nie będzie zatrudniać w Polsce żadnych pracowników oraz nie będą jej przysługiwać żadne prawa właścicielskie do wykorzystywanych nieruchomości (powierzchni magazynowych). Y. UK nie będzie również najemcą tych powierzchni w rozumieniu art. 659 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), („Kodeks cywilny”). Uprawnienie Y. UK do korzystania z powierzchni magazynowej będzie wynikało z umów o świadczenia usług magazynowo-logistycznych zawartych z P. i/lub D.. Wszelkie czynności na rzecz Wnioskodawcy będą podejmowane przez personel należący do P. i D. lub innych podmiotów współpracujących z P., D. lub Y. UK.

2.4 Przed dniem lub w dniu wdrożenia Nowego Modelu Biznesowego, zapasy Produktów utrzymywane w funkcjonującym obecnie magazynie P. („Zapasy magazynowe”) zostaną sprzedane na rzecz Y. UK i do czasu ich dalszej dystrybucji przez Y. UK, będą składowane w Magazynie. Transakcja sprzedaży Zapasów magazynowych będzie miała miejsce w ostatnich dniach grudnia 2017 roku, bądź ewentualnie w dniu 1 stycznia 2018 roku (dokładna data sprzedaży nie jest jeszcze potwierdzona; będzie ona zasadniczo uzależniona od czynników administracyjno-organizacyjnych). Nie jest wykluczone, że z tych samych względów administracyjno-organizacyjnych, transakcja sprzedaży Zapasów magazynowych zostanie przeprowadzona w etapach (dokonanych jednak we wskazanym wyżej przedziale czasowym).

Zapasy magazynowe będą jedynym przedmiotem planowanej sprzedaży. W szczególności, P. nie będzie zbywać na rzecz Y. UK żadnych zobowiązań ani należności, oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej P., tajemnic przedsiębiorstwa ani żadnych innych wartości o charakterze niematerialnym lub materialnym innych niż Zapasy magazynowe.

2.5 W związku z wprowadzeniem Nowego Modelu Biznesowego oraz modyfikacją roli poszczególnych podmiotów zaangażowanych w dystrybucję Produktów, rozwiązane zostaną obowiązujące aktualnie umowy w zakresie dostawy Produktów zawarte przez P. z podmiotami z Grupy N., na rzecz których aktualnie Produkty są sprzedawane przez P. (tj. z C. oraz zagranicznymi spółkami z Grupy)

W związku z wdrożeniem Nowego Modelu Biznesowego, rozwiązana zostanie także umowa dotycząca przygotowania Produktów do wysyłki (kompletowanie i pakowanie Produktów do paczek) oraz organizacji transportu paczek do konsultantek, zawarta pomiędzy D. i C. oraz innymi spółkami z Grupy N.

Z dniem wejścia w życie Nowego Modelu Biznesowego, zostaną zawarte nowe umowy dystrybucyjne pomiędzy Y. UK i spółkami dystrybucyjnymi, w tym między innymi z C., X. Czech i X. Niemcy. Umowa dystrybucyjna zawarta z C. (podobnie jak z innymi spółkami dystrybucyjnymi) będzie regulowała między innymi kwestie związane z dostawą i sprzedażą Produktów pomiędzy Y. UK i C., przygotowaniem Produktów do wysyłki (kompletowanie pakowanie Produktów do paczek, drukowanie i pakowanie dokumentów, itp ), obsługą wysyłek paczek, jak również inne warunki współpracy stron. Możliwa jest także sytuacja, że również inne czynności związane z wysyłką paczek do konsultantek w Polsce, np. organizacja transportu paczek do konsultantek, będą elementem umowy dystrybucyjnej pomiędzy Y. UK i C. (kwestia ta nie została jeszcze finalnie uzgodniona, będzie to uzależnione od czynników administracyjno-organizacyjnych). Nie zmieni to jednakże roli Y. UK w Nowym Modelu Biznesowym, jak również nie wpłynie na zakres zagadnień objętych niniejszym wnioskiem.

2.6 Produkty z Magazynu będą dystrybuowane (sprzedawane) przez Y. UK do spółek dystrybucyjnych z Grupy N., w tym między innymi do C., X. Niemcy i X. Czechy. Podmioty te będą fakturowane przez Y. UK w walucie lokalnej nabywcy, czyli w przypadku C. będzie to waluta polska (PLN), w przypadku X. Niemcy - EURO, w przypadku X. Czechy - waluta czeska (CZK), itd.

Produkty z Magazynu będą również przemieszczane do magazynów Y. UK zlokalizowanych w innych krajach, w tym m.in. w Rumunii, na Węgrzech, na Litwie, we Włoszech, w Hiszpanii oraz w Grecji, gdzie mieszczą się centra dystrybucyjne N., skąd produkty i towary będą następnie dystrybuowane (sprzedawane) przez Y. UK do spółek dystrybucyjnych z Grupy N. na terytorium Unii Europejskiej, jak też poza nią.

2.7 Dodatkowo, P. będzie prowadzić w Polsce publiczny skład celny („Skład”), do którego Y. UK będzie wprowadzał towary sprowadzane z państw trzecich. Podstawą formalno-prawną umożliwiającą Y. UK składowanie towarów stanowiących własność Y. UK i korzystanie z procedur celnych, będzie umowa o składowanie towarów w składzie celnym publicznym zawarta na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, pomiędzy P. i Y. UK.

Y. UK będzie wprowadzać do Składu towary nieunijne (towary sprowadzone z państw trzecich) stanowiące własność Y. UK, które nie zostały jeszcze dopuszczone do obrotu w Polsce ani w innym kraju Unii Europejskiej (towary objęte zawieszeniem płatności cła podatków), przeznaczone do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej. Y. UK będzie osobą uprawnioną do korzystania z procedury specjalnej w odniesieniu do Produktów znajdujących się w Składzie. Podobny skład celny będzie funkcjonować na Węgrzech. Część towarów znajdujących się w Składzie zostanie następnie wprowadzona do obrotu w Polsce (dalej jako: „Towary Importowane”); w pozostałej części, towary zostaną przemieszczone ze Składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier (dalej jako: „Towary Wywożone”). Wnioskodawca będzie pozostawał właścicielem Towarów Wywożonych do momentu ich odsprzedaży na rzecz nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Czy planowane przemieszczenie Towarów Wywożonych stanowiących własność Y. UK ze Składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie stanowić żadnej z transakcji opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, a w szczególności nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 Ustawy VAT w zw. z art. 26a ust. 2 Ustawy VAT - z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione wskazane w przepisie art. 13 ust. 3 przesłanki dotyczące wytworzenia wydobycia lub nabycia towarów przez Wnioskodawcę, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo ich sprowadzenia na terytorium kraju w ramach importu towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązujących przepisów, w przypadku przemieszczania towarów własnych Wnioskodawcy ze Składu położonego na terytorium Polski do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier, Wnioskodawca nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z tytułu wykonania którejkolwiek z czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT. W szczególności, takie przemieszczenie nie będzie mieć charakteru wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 Ustawy VAT w zw. z art. 26a ust. 1 i ust. 2 Ustawy VAT. Powyższe wynika z faktu, że nie zostaną spełnione wskazane w przepisie art. 13 ust. 3 Ustawy VAT przesłanki dotyczące wytworzenia, wydobycia lub nabycia towarów przez Wnioskodawcę, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo ich sprowadzenia na terytorium kraju w ramach importu towarów.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, P. będzie prowadzić w Polsce Skład, do którego Y. UK będzie wprowadzać towary nieunijne (towary z państw trzecich). Będą to towary stanowiące własność Y. UK, które nie zostały jeszcze dopuszczone do obrotu w Polsce ani w innym kraju Unii Europejskiej, przeznaczone do dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Unii Europejskiej. Podobny skład celny będzie funkcjonować na Węgrzech. Część towarów znajdujących się w Składzie zostanie następnie wprowadzona do obrotu w Polsce (Towary Importowane), w pozostałej części, towary zostaną przemieszczone ze Składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier (Towary Wywożone). Wnioskodawca będzie pozostawać właścicielem Towarów Wywożonych do momentu ich odsprzedaży na rzecz nabywcy. Pytanie nr 4 zawarte w niniejszym wniosku dotyczy wyłącznie Towarów Wywożonych.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 Ustawy VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE, w myśl którego definicja „importu towarów” obejmuje wprowadzenie na terytorium Unii Europejskiej towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U. 2004.90.864/2 z dnia 30.04.2004).

Przepisami regulującymi powstawanie długu celnego w przywozie są od dnia 1 maja 2016 r. przepisy art. 77 i nast. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U.UE.L.2013.269.1 z dnia 10 października 2013), (dalej: „UKC”). Zgodnie z art. 240 UKC, procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym („składy celne”). Składy celne umożliwiają składowanie celne towarów przez każdą osobę („publiczny skład celny”) albo przez posiadacza pozwolenia na składowanie celne („prywatny skład celny”).

Jak wynika z UKC, objęcie towaru procedurą składu celnego co do zasady nie powoduje powstania należności celnych przywozowych (art. 237 ust. 1 UKC lit. a UKC) oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności określonych w innych stosownych przepisach (art. 237 ust. 1 UKC lit. b UKC). W konsekwencji, zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego na terytorium Polski nie skutkuje powstaniem obowiązku celnego z tytułu importu towarów.

Zasady powstawania obowiązku podatkowego w imporcie towarów (rozumianym jako import towarów, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a więc import towarów na terytorium kraju przywołany w art. 5 ust. 1 pkt 3 Ustawy VAT) określają przepisy art. 19a ust. 9-11 Ustawy VAT. Przepisy te nie mają charakteru samodzielnego, gdyż w znacznej mierze odwołują się do instytucji prawa celnego. Taka konstrukcja przepisów jest zgodna z przepisami prawa unijnego: w podobny bowiem sposób powstawanie obowiązku podatkowego w imporcie towarów regulują przepisy art. 70 i 71 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 19a ust. 9 Ustawy VAT, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje, co do zasady, z chwilą powstania długu celnego. Oznacza to, że tak długo jak nie powstaje dług celny, nie powstaje również obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu towarów.

Z kolei art. 19a ust. 11 Ustawy VAT stanowi, że w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat (wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo że nie są cłami, pełnią podobną funkcję; opłaty te nakładane są w Unii Europejskiej na towary przywożone spoza Unii Europejskiej i obejmują niektóre towary, przykładowo produkty rolne).

Ponieważ przedmiotem wniosku są towary sprowadzane spoza Unii Europejskiej, a więc towary niewspólnotowe, stwierdzić należy, że ich umieszczenie w składzie celnym skutkuje tym, że nie podlegają one należnościom celnym ani środkom polityki handlowej. W tych okolicznościach, pomimo, że dochodzi do wykonania przez podatnika (Wnioskodawcę) czynności przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego, co odpowiada treści definicji importu towarów (art. 2 pkt 7 Ustawy VAT), nie powstaje w stosunku do niego obowiązek podatkowy.

Odnosząc się z kolei do operacji przemieszczenia Towarów Wywożonych ze Składu w Polsce do składu celnego na Węgrzech należy przywołać art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W okolicznościach zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku należy rozważyć, czy przemieszczenie Towarów Wywożonych ze Składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z art. 7 Ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w celu wykonania dostawy towarów, polegającej na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W ocenie Wnioskodawcy, planowane przez Wnioskodawcę przemieszczanie Produktów ze Składu w Polsce do składu celnego znajdującego się na terytorium Węgier nie będzie jednak wypełniać definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 Ustawy VAT. Wspomniane przemieszczanie Produktów pomiędzy składami celnymi nie będzie bowiem dokonywane w wyniku dostawy na rzecz podmiotu trzeciego i nie będzie wiązało się z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - Wnioskodawca pozostanie właścicielem Produktów.

Ponadto, na podstawie art. 13 ust. 3 Ustawy VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z przywołanego przepisu wynika, że aby przemieszczenie własnych towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zostało uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu tego przepisu, towary będące przedmiotem takiej operacji musiały uprzednio zostać przez podatnika (w tym wypadku, Wnioskodawcę) oraz w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte lub nabyte na terytorium kraju, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego objętego wnioskiem, Towary Wywożone nie będą towarami wytworzonymi ani wydobytymi na terytorium kraju. Nie będą również przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (będą to towary z krajów trzecich). Należy zatem rozważyć, czy można uznać, że towary te zostały sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 2 pkt 7 Ustawy VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Jednak zgodnie z art. 26a ust. 1 Ustawy VAT, co do zasady miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Ustęp 2 tego artykułu precyzuje natomiast, że w przypadku, gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną ze wskazanych w tym przepisie procedur, m.in. procedurą składowania celnego (pkt 3), wówczas miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tej procedurze.

Z powyższego należy wnioskować, że miejscem importu towarów wprowadzonych do Składu prowadzonego w Polsce i objętych z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej procedurą składowania celnego będzie kraj, w którym towary te przestaną podlegać tej procedurze. W konsekwencji, w świetle przepisu art. 13 ust. 3 Ustawy VAT, nie mogą zostać uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przesunięcia Towarów Wywożonych, należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które nie przestaną podlegać procedurze składowania celnego w Polsce, ale pod tą procedurą zostaną przemieszczone ze Składu w Polsce do składu celnego położonego na Węgrzech. Innymi słowy, jeżeli Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia Towarów Wywożonych ze Składu w Polsce do składu celnego na Węgrzech przed dokonaniem importu i dopuszczeniem do obrotu towaru na terenie Unii Europejskiej (w tym, Polski), to nie mamy do czynienia z dostawą opodatkowaną w świetle Ustawy VAT. Zatem czynność ta mimo, że zasadniczo zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 Ustawy VAT podlega przepisom tej ustawy, to w tym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną z uwagi na brzmienie art. 13 ust. 3 Ustawy VAT w zw. z art. 26a ust. 1 Ustawy VAT.

Powyższa wykładnia unijnych zasad opodatkowania towarów podlegających procedurze składowania celnego znajduje potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2013 r. (sygn. IPPP3/443-1256/12-2/KC) (interpretacja odwołuje się do nieobowiązującej już numeracji przepisów, jednak zawarte w nich zasady pozostają aktualne): „Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia towarów z państwa unijnego do polskich składów celnych. Towary te, przemieszczane w procedurze tranzytu nie będą wytwarzane, wydobywane ani nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia przez Wnioskodawcę na terenie Holandii ani innego kraju członkowskiego. Zatem Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru na rzecz nabywców, przed dokonaniem importu i dopuszczeniem do obrotu tegoż towaru na terenie Unii Europejskiej. (...) w przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju. Regulacja ta wskazuje, że przed dokonaniem importu, gdy towar jest w celnej procedurze tranzytu, nie mamy do czynienia z dostawą towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, skoro ustawodawca uznaje omawiane wprowadzenie towaru za neutralne podatkowo, to należy uznać, że czynność ta jest czynnością, która nie prowadzi do tzw. konsumpcji tego towaru na terytorium kraju. Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca dokonuje dostawy towaru przed dokonaniem importu i dopuszczeniem do obrotu towaru na terenie UE nie mamy do czynienia z dostawą opodatkowaną w świetle ustawy o VAT. Zatem czynność ta mimo, że generalnie zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy, podlega przepisom tej ustawy, to w tym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 ust. 9 ustawy i art. 91 ust. 1 lit. a WKC nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy. ”

Podobnie wypowiedział się z Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 29 listopada 2007 roku (syn. akt 1401/pH-l/4407/14-31/07/KO/PV-l): „Jak wynika z treści wniosku, Strona dokonuje dostawy towarów niewspólnotowych, nabytych ze składu celnego w Niemczech, objętych procedurą składu celnego na terytorium kraju, które na terytorium Polski nie zostały dopuszczone do obrotu krajowego. Następnie towary te przemieszczane są ze składu celnego, pod nadzorem celnym w procedurze tranzytu do krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich. Podkreślić w tym miejscu należy, iż w stosunku do przedmiotowych towarów sprowadzanych przez Stronę nie powstał obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19 ust. 9, ani tym bardziej w ust. 7. W świetle powyższego, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Strona nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu przedmiotowych towarów, a terytorium kraju nie może być uznane za miejsce opodatkowania. Tym samym dokonanie przedmiotowego przywozu nie stanowi transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

(...) Towar w składzie celnym nie ma statusu towaru wspólnotowego dopóki nie zostanie dopuszczony do obrotu. Zatem dostawa takiego towaru, jako dokonana poza terytorium Wspólnoty, nie podlega podatkowi od towarów i usług. Ponadto jest to dostawa w składzie celnym towarów, od których nie powstaje dług celny, rodzący obowiązek podatkowy z tytuł importu i dlatego taka dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto należy podkreślić, że towary objęte procedurą składu celnego nie podlegają opodatkowaniu do momentu zakończenia tej procedury i wielokrotnie mogą być przedmiotem dostawy w składzie celnym bez konieczności zapłaty podatku od towarów i usług z tego tytułu. ”

Podsumowanie w zakresie Pytania nr 4:

Jak wynika z powyższej analizy, w okolicznościach opisanych w ramach zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Towary Wywożone objęte procedurą składowania celnego i przemieszczane przez Wnioskodawcę ze Składu w Polsce do składu celnego na Węgrzech nie będą wytwarzane, wydobyte, nabyte ani sprowadzone w ramach importu towarów. Będą one przemieszczone pomiędzy składami celnymi, ale jeszcze przed dokonaniem importu towarów (przed dopuszczeniem tych towarów do obrotu na terenie Unii Europejskiej). W związku z tym, w opisanym zdarzeniu przyszłym czynność przemieszczania towarów między Składem w Polsce a składem celnym znajdującym się na terytorium Węgier nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Y. Limited, spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii („Wnioskodawca” lub „Y. UK”), jest podmiotem należącym do grupy spółek N., których głównym przedmiotem działalności jest produkcja i dystrybucja wyrobów kosmetycznych i toaletowych, innych preparatów upiększających, produktów myjących i czyszczących oraz innych produktów. Z dniem 1 stycznia 2018 r., Grupa N. („Grupa”) planuje reorganizację modelu biznesowego, w tym, stosowanego aktualnie modelu dystrybucji swoich produktów i towarów („Produkty”), jak również wynikających z tego faktu zasad współpracy pomiędzy podmiotami z Grupy („Nowy Model Biznesowy”). W nowym modelu biznesowym m.in. Wnioskodawca będzie wprowadzał do składu celnego towary nieunijne stanowiące własność Y. UK, które to nie zostały jeszcze dopuszczone do obrotu w Polsce ani w innym kraju Unii Europejskiej. Podobny skład celny będzie funkcjonować na Węgrzech. Część towarów będzie podlegała przemieszczeniu ze składu celnego w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier (Towary Wywożone). Wnioskodawca będzie cały czas pozostawał właścicielem tych towarów do momentu ich odsprzedaży.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy przemieszczenie Towarów Wywożonych stanowiących własność Y. UK ze składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie stanowić, żadnej transakcji opodatkowanych a w szczególności nie będzie stanowić WDT w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy w zw. z art. 26a ust. 2 ustawy – z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione wskazane w przepisie art. 13 ust. 3 przesłanki dotyczące wytworzenia wydobycia lub nabycia towarów przez Wnioskodawcę, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo ich sprowadzenia na terytorium kraju w ramach importu towarów.

Od dnia 1 maja 2016 r. stosuje się przepisy Unijnego Kodeksu Celnego, który został przyjęty w dniu 9 października 2013 r. rozporządzeniem (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady, a wszedł w życie 30 października 2013 r. uchylając rozporządzenie (WE) nr 450/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) (Dz.U. L z 2008 r. Nr 145, str.1).

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a i b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE. L 2013 nr 269, str. 1), zwany dalej UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych: dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu oraz odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

W myśl art. 77 ust. 2-3 UKC, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

W myśl art. 237 ust. 1 lit. a i lit. b UKC w ramach procedury składowania towary nieunijne mogą być składowane na obszarze celnym Unii, przy czym towary te nie podlegają należnościom celnym przywozowym oraz innym należnościom określonym w innych stosownych obowiązujących przepisach.

Z powyższego wynika, że zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składowania celnego nie skutkuje powstaniem należności celnych.

W myśl art. 240 ust. 1, 2 i 3 UKC Procedura składowania celnego pozwala na składowanie towarów nieunijnych w miejscach zatwierdzonych przez organy celne dla tej procedury i pod dozorem celnym („składy celne”). Składy celne umożliwiają składowanie celne towarów przez każdą osobę („publiczny skład celny”) albo przez posiadacza pozwolenia na składowanie celne ("prywatny skład celny"). Towary objęte procedurą składowania celnego mogą zostać czasowo wyprowadzone ze składu celnego. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej, takie wyprowadzenie wymaga uprzedniej zgody organów celnych.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347 str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Poza czynnością, o której mowa w akapicie pierwszym, za import towarów uznaje się wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów znajdujących się w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium trzeciego stanowiącego część terytorium celnego Wspólnoty.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Co do zasady, Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 – art. 19a ust. 9 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 11 ustawy, w przypadku objęcia towarów procedurą: składowania celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego, tranzytu, wolnego obszaru celnego, jeżeli od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 26a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

uszlachetniania czynnego,
odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
składowania celnego,
tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed objęciem towarów jedną z procedur celnych,
wolnego obszaru celnego

- miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom

W kwestii dotyczącej uznania składu celnego za terytorium kraju, na którym skład celny się znajduje oraz w kwestii opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży w składzie celnym rozstrzygał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie C-165/11 Profitube. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie przepisów szóstej dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145 z 13.06.1977 str. 1, z późn. zm.), dalej: szósta dyrektywa Rady, które pozostały aktualne w swej treści w odpowiednich przepisach dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Trybunał Sprawiedliwości UE w ww. sprawie C-165/11 Profitube, rozstrzygał w przedmiocie zapłaty podatku od wartości dodanej (zwanego in. „podatkiem VAT”) dotyczącego sprzedaży towarów pochodzących z państwa trzeciego i umieszczonych w składzie celnym położonym na terytorium Republiki Słowackiej, objętych procedurą składu celnego, a następnie procedurą uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń.

Odnosząc się do powyższego Trybunał wskazał, iż żaden z przepisów szóstej dyrektywy Rady nie przewiduje, iż składy celne niezależnie od tego, czy chodzi o składy publiczne, czy prywatne w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie znajdują się „na terytorium kraju”, jeżeli są one położone na terytorium państwa członkowskiego w znaczeniu wskazanym w art. 3 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady (analogicznie art. 5 pkt 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady).

W tezach ww. wyroku Trybunał przyjął, że w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady, skład celny znajduje się „na terytorium kraju”, jeżeli jest położony na terytorium państwa członkowskiego (pkt 59).

Trybunał wobec dokonanych ustaleń, wskazał, że w sytuacji gdy towary pochodzące z państwa trzeciego zostały objęte procedurą składu celnego w państwie członkowskim, następnie przetworzone w ramach procedury uszlachetniania czynnego z zastosowaniem systemu zawieszeń, po czym zostały sprzedane i ponownie objęte procedurą składu celnego, przy czym podczas tych wszystkich procesów i transakcji pozostawały w tym samym składzie celnym położonym na terytorium tego państwa członkowskiego, sprzedaż tych towarów podlega podatkowi od wartości dodanej na mocy art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy Rady, chyba że wspomniane państwo członkowskie skorzystało z przysługującej mu na mocy art. 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy możliwości zwolnienia jej z podatku od wartości dodanej, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

Mając na uwadze wytyczne Trybunału Sprawiedliwości UE zawarte w przytoczonym wyroku, oraz zważywszy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie przewidują wyłączenia składu celnego z terytorium kraju, a zatem terytorium składu celnego znajdujące się na terytorium RP, traktowane jest w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, jako terytorium kraju, jak również skład celny utworzony na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty stanowi część tego państwa członkowskiego, ponieważ art. 3 szóstej dyrektywy, wskazujący na zakres terytorialny dla celów podatku od wartości dodanej, takiego obszaru (tj. składu celnego), nie wyklucza z obszaru terytorialnego państw członkowskich, a w konsekwencji z terytorium Wspólnoty. Zatem towary znajdujące się w składzie celnym są objęte przepisami szóstej dyrektywy i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem fakt, że towary są przemieszczane z pomiędzy państwami członkowskimi w ramach procedur zawieszających należności celne jest nieistotny dla oceny charakteru tych transakcji na gruncie podatku VAT.

Fakt, że umieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego wprowadzonych spoza Wspólnoty Europejskiej do składu celnego na terytorium kraju nie powoduje powstania długu celnego ani też nie występują w związku z tym żadne inne należności przywozowe nie może świadczyć o tym, że taka transakcja nie podlega pod regulacje przepisów o podatku od towarów i usług, stanowi bowiem import w rozumieniu cyt. art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe wyjaśnienia określają prawnopodatkową kwalifikację wprowadzenia towarów spoza Unii Europejskiej na skład celny na terytorium Polski jako import towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie świadczą automatycznie o kwestii powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu.

Stosownie zaś do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 13 ust. 3 ustawy.

Cytowany wyżej art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów należy zauważyć, że wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca transakcja przemieszczania towarów własnych z terytorium kraju (Polski) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Jak ustalono powyżej umieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego wprowadzonych spoza Wspólnoty Europejskiej do składu celnego na terytorium kraju nie może świadczyć o tym, że taka transakcja nie podlega pod regulacje przepisów o podatku od towarów i usług, stanowi bowiem import w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy. Zatem towary własne będące przedmiotem przemieszczenia z Polski na terytorium Węgier zostały nabyte w ramach importu towarów i będą służyć do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika. Spełnione zatem zostały przesłanki do uznania przedmiotowego przemieszczenia towarów własnych za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie czy przemieszczenie Towarów Wywożonych stanowiących własność Y. UK ze składu w Polsce do składu celnego zlokalizowanego na terytorium Węgier nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie stanowić, żadnej transakcji opodatkowanych a w szczególności nie będzie stanowić WDT w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy w zw. z art. 26a ust. 2 ustawy – z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione wskazane w przepisie art. 13 ust. 3 przesłanki dotyczące wytworzenia wydobycia lub nabycia towarów przez Wnioskodawcę, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo ich sprowadzenia na terytorium kraju w ramach importu towarów należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. IPPP3/443-1256/12-2/KC oraz z dnia 29 listopada 2007 r. 1401/pH-I/4407/14-31/07/KO/PV-1 Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)”. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana. Ponadto należy zauważyć, że interpretacje są rozstrzygnięciami w indywidualnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawężają. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Przytoczone interpretacje zostały wydane na podstawie odmiennego stanu faktycznego, gdzie nie zaistniały wszystkie okoliczności, takie jak w sprawie Spółki. Przedmiotem wątpliwości w sprawie z dnia 27 lutego 2013 r. nie była wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy tylko, tylko fakt uznania opisanego modelu działalności gospodarczej za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Ponadto w sprawie z dnia 29 listopada 2007 r. nie mógł być uwzględniony wyrok TSUE w sprawie C-165/11, który ma istotne znaczenie w sprawie będącej przedmiotem wniosku, gdyż jest to wyrok z dnia 8 listopada 2012 r. zaś decyzja na którą powoływał się w Wnioskodawca została wydana w roku 2007. Na podstawie wyżej wymienionych powodów przytoczone rozstrzygnięcia nie mogą być zastosowane w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 4, w zakresie pytań nr 1, 2 i 3 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin