Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.661.2017.1.IZ
z 23 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki VAT dla dostawy soku z aloesu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zastosowania właściwej stawki VAT dla dostawy soku z aloesu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od wielu lat jest importerem oraz dystrybutorem produktów spożywczych. Obecnie sprzedaje produkt, co do którego ma wątpliwości odnośnie zastosowania stawki podatku VAT, a mianowicie sok z aloesu (skład: sok z aloesu 99,7%, substancja konserwująca: kwasek cytrynowy 0,3%). Sok ten został zakwalifikowany pod symbolem PKWiU 11.07.19.0, jako „pozostałe napoje bezalkoholowe”. Opisany produkt jest napojem niegazowanymi bezalkoholowym. Wnioskodawca przy sprzedaży tego produktu konsekwentnie stosuje stawkę VAT 23%, jednak podmioty konkurencyjne oferujące tożsame produkty na rynku (sok z aloesu) stosują stawkę preferencyjną w wysokości 5% - co budzi poważne wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, aby przy sprzedaży produktu o składzie: ekologiczny sok z aloesu 99,7%, substancja konserwująca: kwasek cytrynowy 0,3%, opodatkować go stawką 23% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż produktu o składzie: ekologiczny sok z aloesu 99,7%, substancja konserwująca kwasek cytrynowy 0,3% należy opodatkować stawką 23% VAT.

Sok z aloesu pozyskiwany jest z miąższu liści aloesu, który zgodnie z interpretacją Urzędu Statystycznego, mieści się w grupowaniu PKWiU 11.07.19 0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), stawka podatku VAT wynosi obecnie 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże ustawodawca w zakresie PKWiU 11.07.19.0 przewidział preferencyjne opodatkowanie VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2) ustawy o podatku od towarów i usług z dnia11 marca 2004 r. (tj. Dz .U. z 2017 r. poz. 1221), stawka podatku VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, wynosi obecnie 8%, z zastrzeżeniem ust. 12i art. 114 ust. 1.

We wskazanym załączniku pod pozycją 52 (ex 11.07.19 0) „Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje: w pkt 1) wskazano na napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego”.

Co istotne, objaśnienie do ww. załącznika nr 3 wskazuje, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do określonego produktu przewidziano różne stawki, należy stosować regulacje korzystniejsze dla podatnika.

Taką regulację, czyli opodatkowanie preferencyjną stawką VAT w wysokości 5% przewiduje z kolei art. 41. ust. 2a. Wskazanemu oprocentowaniu podlegają towary wymienione w załączniku nr 10 do ustawy, w którym pod pozycją 31 (ex 11.07.19.0) „Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje: w pkt 1) wskazano na napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego”.

Jednakże wskazać należy, iż aby sok z liści aloesu mógł korzystać z preferencyjnego opodatkowania, konieczne jest zakwalifikowanie aloesu jako warzywo lub owoc. Natomiast aloes nie został wymieniony w grupowaniu wskazującym warzywa i owoce w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w Sekcji A: Produkty rolnictwa, leśnictwa, łowiectwa i rybactwa oraz usługi wspomagające. Ponadto, załącznik do Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 161/2007z dnia 15 lutego 2007 r. dotyczącego Klasyfikacji Niektórych Towarów w Nomenklaturze Scalonej (Dz. Urz. UE L Nr 51, str 5) wskazuje, iż aloes nie jest owocem, lecz rośliną objętą działem 6, który obejmuje drzewa żywe i pozostałe rośliny; bulwy, korzenie i podobne; kwiaty cięte i liście ozdobne.

Wobec powyższego uznać należy, iż aloes to roślina, która nie jest ani owocem, ani warzywem,a sok z aloesu nie stanowi soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego i tym samym nie mieści się pod pozycją 31 załącznika nr 10 ani pod pozycją 52 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) i nie podlega preferencyjnemu opodatkowaniu.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydając interpretację indywidualną dotyczącą stawki opodatkowania tożsamego towaru stwierdził, iż stanowisko uznające stawkę podatku VAT w wysokości 23% jest prawidłowe.

W rezultacie, sprzedaż ww. produktu powinna zostać opodatkowana według stawki VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowań PKWiU wskazanych przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Obecnie obowiązująca klasyfikacja wyrobów i usług została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm). Przy czym, jak wynika z § 2 i 3 powołanego rozporządzenia:

• w ewidencji, dokumentacji i rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej - stosuje się klasyfikację do dnia 31 grudnia 2016 r.,
  

• do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).
  
  
  

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zgodnie z pkt 1 objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Powyższe oznacza, że stawkę obniżoną w wysokości 8% można zastosować dla świadczonych usług lub zbywanych towarów, jeżeli te usługi lub towary zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy i jednocześnie, na podstawie odrębnych przepisów, nie korzystają ze zwolnienia od podatku lub nie spełniają przesłanek do objęcia ich niższą stawką VAT niż 8%.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2a ustawy – dla towarów, wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku tym, stanowiącym „Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%”, w poz. 31 wymieniono mieszczące się pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów, przy przygotowywaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju”.

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z obniżonej stawki VAT w wysokości 5% mogą korzystać m.in. sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 11.07.19.0 napoje bezalkoholowe, pod warunkiem, że są to napoje niegazowane i że udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego tego napoju.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zatem umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru”.

Wobec tego, wskazana w załączniku stawka podatku VAT dotyczy wyłącznie danego towaru z danego grupowania.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od wielu lat jest importerem oraz dystrybutorem produktów spożywczych. Obecnie sprzedaje produkt będący sokiem z aloesu, w którego skład wchodzą: sok z aloesu 99,7% oraz substancja konserwująca, tj. kwasek cytrynowy 0,3%. Sok ten został zakwalifikowany przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 11.07.19.0, jako „pozostałe napoje bezalkoholowe”. Opisany produkt jest napojem niegazowanym i bezalkoholowym.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy stosowana stawka podatku od towarów i usług dla opisanego we wniosku produktu w wysokości 23% jest stawką prawidłową.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „owocu” i „warzywa”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Z zawartej w Słowniku języka polskiego PWN definicji „warzywa” wynika, że jest to roślina zielna, której korzenie, liście, kwiatostany lub owoce używane są jako pożywienie. Natomiast „owoc” - zgodnie z definicją zawartą w tym samym słowniku - to jadalna część rośliny powstała z kwiatu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w skład napoju aloesowego wchodzi głównie aloes i to w stężeniu aż 99,7%, tak więc należy ustalić, czy roślinę tę można zaliczyć do warzyw lub owoców.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia: „aloes”. W związku z tym również w tym zakresie należy posiłkować się definicją zawartą w innych źródłach.

Według definicji zawartej w Słowniku wyrazów obcych PWN, aloes to bylina z rodziny asfodelowatych o grubych, mięsistych liściach zakończonych kolcami, pochodząca z Afryki, mająca zastosowanie w medycynie i kosmetyce, uprawiana także jako roślina doniczkowa (Słownik wyrazów obcych pod redakcją Mirosława Bańko, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 45).

Aloes nie został wymieniony w działach 7 i 8 dotyczących m.in. klasyfikacji owoców i warzyw Wspólnej Taryfy Celnej (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1821 z dnia6 października 2016 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia Rady (EWGnr 2658 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 282 z dnia 31 października 1987 r.).

Ponadto rozporządzenie Komisji (WE) nr 161/2007 z dnia 15 lutego 2007 r., dotyczące klasyfikacji niektórych towarów w nomenklaturze scalonej (Dz. Urz. UE L 51 z dnia 20 lutego 2007 r., str. 5), w załączniku wskazuje, że „aloes nie jest owocem objętym działem 8, lecz rośliną objętą działem 6”, który obejmuje „drzewa żywe i pozostałe rośliny, bulwy, korzenie i podobne; kwiaty cięte i liście ozdobne”.

Dodatkowo aloes nie został wymieniony w powszechnie obowiązującej „klasyfikacji warzyw”, także Główny Urząd Statystyczny w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w Sekcji A „Produkty rolnictwa, leśnictwa, łowiectwa i rybactwa oraz usługi wspomagające”, która zawiera m.in. rośliny uprawne i produkty pochodzenia roślinnego, nie zawarł aloesu w grupowaniu wskazującym warzywa i owoce.

W związku z tym ww. preferencyjne stawki nie mają zastosowania do innych towarów niż wskazane w poz. 52 załącznika nr 3 i poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy o VAT, nawet jeżeli mieszczą się one w pozycjach PKWiU 11.07.19.0 – w tym do wymienionego we wniosku soku z aloesu, w którym udział samego aloesu wynosi aż 99,7%, gdyż aloes nie jest owocem ani warzywem i tym samym nie może zostać opodatkowany stawką preferencyjną w wysokości 5%.

Wyłączenie to powoduje, że sprzedaż ww. soku podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku tego opisu. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.