Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.463.2017.1.KS1
z 29 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego obniżenia wkładu w spółce komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych częściowego obniżenia wkładu w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Główny przedmiot działalności spółki komandytowej obejmuje m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, realizacje projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

Majątek spółki komandytowej obejmuje zasadniczo nieruchomości, ale także inne składniki majątkowe, w tym m.in. udziały w spółce kapitałowej z siedzibą na terytorium RP, które nie są związane z głównym przedmiotem działalności.

Obecnie wszyscy wspólnicy rozważają możliwość obniżenia swojego udziału kapitałowego w spółce komandytowej, o określoną proporcjonalnie wartość, zgodnie z przepisami KSH. Udział kapitałowy w spółce osobowej rozumiany jest jako procentowy udział każdego wspólnika z majątku tej spółki, wynikający ze stosunku wniesionych wkładów do spółki komandytowej. Zwrot wspólnikom przypadającego na nich udziału kapitałowego nastąpiłby w formie niepieniężnej, poprzez przeniesienie na nich udziałów spółki kapitałowej stanowiących składnik majątku spółki komandytowej, których wartość odpowiadałaby przyjętej wartości obniżenia udziału kapitałowego wspólników. Każdy ze wszystkich wspólników, w tym Wnioskodawca, otrzymałby proporcjonalnie przypadającą na niego (zgodnie z jego udziałem kapitałowym) liczbę udziałów.

Wnioskodawca składając niniejszy wniosek dąży do potwierdzenia skutków podatkowych opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, tj. przeniesienia na niego określonej liczby udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w spółce komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, wraz ze wszystkimi pozostałymi wspólnikami, będzie dla niego stanowić, w dacie otrzymania tych udziałów, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w dacie otrzymania przez niego udziałów spółki kapitałowej, z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód taki może powstać dopiero w przypadku odpłatnego zbycia tych udziałów.

1. Możliwość dokonania obniżenia udziału kapitałowego wspólnika spółki komandytowej jest wyraźnie przewidziana w przepisach kodeksu spółek handlowych (art. 54 § 1 w zw. z art. 103 k.s.h). Zgodnie z art. 54 § 1 KSH - stosowanego na mocy art. 103 KSH także do spółki komandytowej - udział kapitałowy może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników. Z kolei udział kapitałowy należy rozumieć jako udział w kapitale spółki czy też udział procentowy w majątku spółki - gdyż „kapitał” oznacza tyle co majątek spółki osobowej (tak: W. Górecki, A. Kappes w System Prawa Handlowego red. S. Włodyka, Legalis 2012).Na skutek takiego zmniejszenia, wspólnikom zostanie wypłacony udział w majątku spółki odpowiadający procentowemu zmniejszeniu ich udziału kapitałowego (co z kolei będzie odpowiadało także proporcji zmniejszenia rzeczywiście wniesionych przez wspólników wkładów).
   
2. Ustawa PIT nie zawiera regulacji, która wprost stanowiłaby o powstaniu przychodu o wspólnika spółki osobowej w przypadku wydania na jego rzecz składników majątku tej spółki w związku z obniżeniem udziału kapitałowego wspólnika w tej spółce.
   
   Natomiast w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit.b ustawy PIT stanowi się, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się przychody z odpłatnego zbycia składników majątkowych otrzymanych w związku z wystąpieniem z takiej spółki lub jej likwidacją. Z kolei art. 14 ust. 3 pkt 12 lit.b PIT wyłącza z opodatkowania przychód ze zbycia powyższych składników majątkowych, gdy zbycie to następuje po upływie wskazanego w nim 6-cio letniego okresu i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.
   
   Po pierwsze, zauważyć należy, że przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit.b ustawy PIT odczytywany a contrario przesądza o powstaniu przychodu wspólnika spółki osobowej w dacie odpłatnego zbycia otrzymanych od spółki składników majątkowych na rzecz innego podmiotu, gdy zbycie to następuje przed upływem wskazanego w nim 6-letniego okresu. Przedmiotem regulacji tego przepisu nie jest natomiast określenie skutków podatkowych wcześniejszego transferu tych składników ze spółki osobowej do wspólnika, i to nie tylko w przypadku likwidacji spółki osobowej lub wystąpienia z niej wspólnika, ale także w przypadku transferu składników w związku z obniżeniem udziału kapitałowego wspólnika w spółce osobowej.
   
   Po drugie, z powyższych regulacji należy wysnuć wniosek, że skoro ustawodawca przesądził o opodatkowaniu otrzymywanych przez wspólnika składników majątkowych w momencie ich odpłatnego zbycia, a jednocześnie, skoro brak jest wyraźnego przepisu przesądzającego o powstaniu przychodu w dacie transferu tych składników ze spółki osobowej do wspólnika, takie transfery między spółką osobową i wspólnikiem są neutralne podatkowo.
   
   Po trzecie, powyższe przepisy nie odnoszą się co prawda wprost do przypadku otrzymania przez wspólnika spółki osobowej składników majątku tej spółki w związku z obniżeniem jego udziału kapitałowego w tej spółce, jednakże obniżenie udziału kapitałowego wspólnika spółki osobowej można porównać do przypadku „częściowego wystąpienia” wspólnika z tej spółki. W obu tych sytuacjach chodzi w istocie rzeczy o obniżeniu udziału kapitałowego wspólnika i albo jest to obniżenie całkowite (wystąpienie ze spółki) albo częściowe. Ta okoliczność uzasadnia wniosek, że skoro w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej otrzymane przez niego składniki majątkowe mogą podlegać opodatkowaniu dopiero w dacie ich odpłatnego zbycia, reguła ta ma również zastosowanie w przypadku „częściowego wystąpienia”, tj. w przypadku obniżenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce osobowej. W tym stanie rzeczy, wobec braku wyraźnej wypowiedzi normatywnej prawodawcy nakazującej rozróżnianie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej i obniżenia udziału kapitałowego wspólnika w tej spółce, brak jest uzasadnienia dla twierdzenia, że takie rozróżnienie jest zgodne z wolą ustawodawcy.
   
   Ponadto gdyby przyjąć, że w dacie transferu składników majątkowych ze spółki osobowej do wspólnika powstaje przychód do opodatkowania, konsekwencją takiego stanowiska byłaby konieczność akceptacji dopuszczenia przez ustawodawcę możliwości ponownego opodatkowania tej samej wartości w momencie dokonania przez wspólnika odpłatnego zbycia tych składników (w tym również otrzymanych w związku z likwidacja spółki, jak i w przypadku wystąpienia wspólnika z te spółki). Natomiast na podstawie art. 24 ust. 3d ustawy PIT, regulującego sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia składników majątkowych otrzymanych przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki osobowej lub w związku z wystąpieniem z tej spółki, brak byłoby podstaw do wyłączenia z tego dochodu wartości tych składników, która podlegała opodatkowaniu w dacie ich otrzymania przez wspólnika od spółki osobowej. To w oczywisty sposób prowadziłoby do podwójnego opodatkowania, co w świetle ogólnych założeń konstrukcyjnych podatku dochodowego, nie może zostać uznane za zgodne z wolą ustawodawcy.
   
   W świetle powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w dacie otrzymania przez niego udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
   
3. Stanowisko Wnioskodawcy co do neutralności transferu składników majątkowych na rzecz wspólnika spółki osobowej w związku ze zmniejszeniem jego udziału kapitałowego w tej spółce, znajduje swoje potwierdzenie także w stanowisku organów podatkowych prezentowanym w Interpretacjach Indywidualnych.
   
   Przykładem jest interpretacja indywidualna z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. IPPB5/4510-514/16-3/MR, odnosząca się do skutków podatkowych po stronie wspólnika spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia udziału kapitałowego w tej spółce i wydanie jej składników majątku. Organ zwrócił uwagę, że skoro wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej związane ze zwrotem wniesionego wkładu (wypłaconego w pieniądzu lub przekazanego w postaci innych składników majątku) jest wyłączone z przychodów, to podobnie należy traktować częściowe obniżenie wkładu i związaną z tym wypłatę środków pieniężnych oraz przekazanie składników majątkowych. Co istotne, organ podatkowy uzasadniając swoje stanowisko powołał się na linię orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego, którego przykładem jest wyrok z dnia 30 lipca 2014 r„ w sprawie sygn. II FSK 2046/12.
   Analogiczne stanowisko co do zrównania wydania wspólnikowi spółki osobowej składników majątkowych tej spółki w związku z obniżeniem udziału kapitałowego tego wspólnika ze skutkami podatkowymi wystąpienia tego wspólnika ze spółki, potwierdził organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2015 r. sygn. IPPB3/423-1295/14-2/DP.
   
   
4. Analogiczne stanowisko do wynikającego ze wskazanych wyżej interpretacji indywidualnych, prezentowane jest także w wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 22 maja2014 r., sygn. II FSK 1471/12. Sąd uzasadniając neutralność transferu składników majątkowych ze spółki osobowej do wspólnika w związku z obniżeniem jego udziału kapitałowego zwrócił uwagę na konstrukcję opodatkowania przychodów spółki osobowej, na „transparentność podatkową” spółek osobowych i opodatkowanie generowanych przez nią przychodów na poziomie wspólników (por. art. 8 ust. 1 ustawy PIT), niezależnie od tego, czy wspólnicy uzyskali od spółki osobowej realne przysporzenie i wywiódł z tego konsekwencje w postaci neutralności podatkowej transferów majątku pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikami. Sąd zwrócił jednocześnie uwagę, że konsekwencją naruszenia tej zasady byłoby podwójne opodatkowanie, i że z tego względu ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić w przepisach podatkowych wyraźnej normy nakazującej opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej.
   
   
5. Z ostrożności Wnioskodawca odnosi się w tym miejscu do przepisu art. 14 ust. 2e i 2f ustawy PIT.
   
   Pierwszy z tych przepisów (ust. 2e) stanowi w zdaniu pierwszym, że „W przypadku,gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu pożyczki, przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.” Z kolei drugi z tych przepisów (ust. 2f) nakazuje odpowiednie stosowanie ust. 2e w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niemającą osobowości prawnej.
   
   W ocenie wnioskodawcy, art. 14 ust. 2e ustawy PIT nie znajdzie zastosowania na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego.
   
   Po pierwsze, na gruncie przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego obniżenie udziału kapitałowego odnosi się do wszystkich wspólników w jednakowej proporcji. Nie można zatem mówić o tym, by którykolwiek ze wspólników świadczył na rzecz innego wspólnika kosztem przypadającego na niego udziału majątku spółki. W omawianej sytuacji zachodzi unia personalna po stronie podatników wykonujących świadczenia z tytułu obniżenia udziału kapitałowego oraz po stronie otrzymujących to świadczenie. Wszyscy bowiem podatnicy będący wspólnikami w spółce osobowej obniżają swoje udziały kapitałowe. Innymi słowy, dokładnie ci sami podatnicy, którzy ponoszą ciężar świadczenia z tego tytułu, otrzymują to świadczenie. Jednocześnie, świadczenie to jest wykonywane i otrzymywane z zachowaniem tej samej proporcji między podatnikami, wynikającej z ich udziałów w spółce osobowej. W tej sytuacji wykluczona jest możliwość uznania świadczenia ciążącego na podatniku, a z drugiej strony - „otrzymywanego” przez tego podatnika, jako ostatecznego przysporzenia majątkowego na rzecz tych podatników.
   
   Po drugie, jak już wskazano wyżej, z systemowej wykładni przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit.b ustawy PIT wynika odroczenie opodatkowania niepieniężnych składników majątkowych, otrzymywanych przez wspólnika spółki osobowej w przypadku jej likwidacji lub wystąpienia z niej wspólnika (a w tym także z tytułu obniżenia udziału kapitałowego wspólnika) do momentu odpłatnego zbycia tych składników. Powyższe przepisy należy traktować jako przepisy szczególne w stosunku do przepisów ogólnych jakimi są art. 14 ust. 2e i 2f ustawy PIT. Zgodnie zaś z regułami wykładni, przepisy szczególne mają pierwszeństwo stosowania. Oznacza to, że wyłączają one stosowanie normy ogólnej po to, aby nie doszło do sprzecznych wyników wykładni i braku możliwości zastosowania jakichkolwiek przepisów w danej sprawie. W niniejszej sprawie sprowadza się to do zapobieżenia sytuacji, w której wspólnik spółki osobowej byłby z tytułu tej samej czynności jednocześnie zwolniony z opodatkowania na podstawie przepisu szczególnego(art. 14 ust 2 pkt 17 lit.b i ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy PIT) i zarazem opodatkowany na podstawie normy ogólnej (art. 14 ust. 2e i 2f ustawy PIT).
   
   Po trzecie należy mieć na uwadze, że nakaz „odpowiedniego” stosowania art. 14 ust. 2e ustawy PIT do spółki osobowej nie może być utożsamiany z bezwzględnym nakazem jego stosowania, w każdej sytuacji. „Odpowiednie stosowanie” danego przepisu oznacza konieczność takiego jego zastosowania, które nie będzie prowadziło do naruszenia innych przepisów, mających zastosowanie wprost i wynikających z niej istoty (konstrukcji) opodatkowania wspólników spółek osobowych. W rezultacie, „odpowiednie stosowanie” w omawianym przypadku wymaga uniknięcia sprzeczności między art. 14 ust. 2e i 2f ustawy PIT a art. 14 ust. 2 pkt 17 lit.b i ust. 3 pkt 12 lit.b ustawy PIT, jaka zaistniałaby w przypadku przyjęcia, że po stronie wspólnika przychód powstaje w dacie transferu składników majątkowych. Zgodnie z regułami „odpowiedniego stosowania”, konieczne jest przyjęcie, że świadczenie na rzecz wspólników pozostaje objęte wyłączeniem z podatku aż do momentu dokonania ich odpłatnego zbycia otrzymanych składników majątkowych.
   
   Z uwagi na powyższe, odpowiednie stosowanie przepisu art. 14 ust. 2e i 2f ustawy PIT do spółek osobowych oznacza jego stosowanie w przypadkach, gdy spółka osobowa w sposób określony w tym przepisie reguluje swoje zobowiązania wobec osób trzecich (osób nie będących wspólnikami, np. z tytułu zaciągniętej pożyczki, zwolnienia z obowiązku zapłaty zobowiązania handlowego, itd.), lub gdy świadczenie na rzecz danego wspólnika spółki osobowej nie jest wyłączone z opodatkowania na podstawie przepisów prawa podatkowego, (art. 14 ust. 2 pkt 17 lit.b i ust. 3 pkt 12 lit.b ustawy PIT), na przykład, gdy wspólnik nie występuje ze spółki osobowej. W tym ostatnim przypadku, przepis art. 14 ust. 2e ustawy PIT może być stosowany do określenia przychodu wspólnika nie występującego ze spółki osobowej, ani nie obniżającego swojego udziału kapitałowego w takiej spółce. W przeciwnym wypadku, należałoby przyjąć że przychód z tytułu tej samej transakcji (wystąpienie wspólnika) podlega opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2e ustawy PIT, pomimo że jest on zwolniony z opodatkowania(na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit.b ust. 3 pkt 12lit.b), co prowadziłoby do sprzeczności z założeniami racjonalnego ustawodawcy.
   
   
6. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, określanego w dalszej części skrótem „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do treści art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z mocy art. 50 k.s.h. udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej. Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach k.s.h. nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartością księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawą (Kodeks spółek handlowych, Komentarz, Tom I str. 326, S. Sołtysiński, A. Szajkowski,A. Szumański, J. Szwaja, Warszawa 2001 r.).

Udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników (art. 54 par. 1 k.s.h.). Uwzględniając przywołane wyżej poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie prawi obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania,czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika .Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalności gospodarcza, (art. 10 ust. 1 pkt 3),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

W art. 5a pkt 6 ww. ustawy została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną,ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmujesię, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady – przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Majątek spółki komandytowej obejmuje nieruchomości, ale także inne składniki majątkowe, w tym m.in. udziały w spółce kapitałowej z siedzibą na terytorium RP, które nie są związane z głównym przedmiotem działalności. Obecnie wszyscy wspólnicy rozważają możliwość obniżenia swojego udziału kapitałowego w spółce komandytowej, o określoną proporcjonalnie wartość, zgodnie z przepisami KSH. Zwrot wspólnikom przypadającego na nich udziału kapitałowego nastąpiłby w formie niepieniężnej, poprzez przeniesienie na nich udziałów spółki kapitałowej stanowiących składnik majątku spółki komandytowej, których wartość odpowiadałaby przyjętej wartości obniżenia udziału kapitałowego wspólników. Każdy ze wszystkich wspólników, w tym Wnioskodawca, otrzymałby proporcjonalnie przypadającą na niego (zgodnie z jego udziałem kapitałowym) liczbę udziałów.

Zatem należy stwierdzić, że w związku z nieodpłatnym, otrzymaniem przez Wnioskodawcę udziałów spółki kapitałowej, z tytułu obniżenia wniesionego do spółki komandytowej wkładu, u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że momentem powstania przychodu dla Wnioskodawcy z tytułu otrzymania udziałów w spółce kapitałowej w wyniku obniżenia wniesionego do spółki komandytowej wkładu, będzie data otrzymania tych udziałów przez Wnioskodawcę.

Reasumując, obniżenie wkładu Wnioskodawcy w spółce komandytowej, w wyniku którego otrzyma udziały w spółce kapitałowej będzie skutkowało powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten powstanie w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę udziałów w spółce kapitałowej i winien być zakwalifikowany do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu w związku z obniżeniem wkładu Wnioskodawcy w spółce komandytowej i otrzymaniem przez niego udziałów w spółce kapitałowej należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego,czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych czy sądów administracyjnych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagina powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dniod dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.