Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.219.2017.2.SG
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.), uzupełnionym 5 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenie do przychodów podatkowych otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela Podwykonawcy oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłaconego odszkodowania w związku ze świadczeniem usług transportowych –nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenie do przychodów podatkowych otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela Podwykonawcy oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłaconego odszkodowania w związku ze świadczeniem usług transportowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.219.2017.1.SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 maja 2017 r. Firma z Holandii, stały zleceniodawca Wnioskodawczyni zleciła jej wykonanie usługi transportowej ładunku (5,5 m/5,5 tony) z miejscowości X w Holandii do miejscowości Y w Polsce. W ramach prowadzonej działalności spedycyjnej firma Wnioskodawczyni zleciła transport firmie Podwykonawcy, która to firma stale i od lat współpracuje z firmą Wnioskodawczyni jako podwykonawca usług transportowych (wybrany w drodze szczegółowej selekcji przewoźników, dobór na zasadzie spełnienia standardów jakości usług i sprzętu samochodowego dostosowanego do przewozów międzynarodowych) wykonywał zlecenie przewozowe na trasie z Holandii do Polski. Podwykonawca posiada niezbędne zezwolenia na transport zarówno krajowy jak i międzynarodowy, objęty jest ubezpieczeniem OC przewoźnika drogowego w ruchu krajowym i zagranicznym co ma potwierdzenie w kopii polisy i licencji na transport będących w posiadaniu firmy Wnioskodawczyni.

Załadunek towaru odbył się w dniu 3 maja 2017 r. w miejscowości X w Holandii z planowanym rozładunkiem w miejscowości Y w Polsce 5 maja 2017 r. Właściciel firmy podwykonawczej 4 maja 2017 r. zatrzymał zestaw pojazdów na stacji benzynowej w Polsce na obowiązkową przerwę w czasie pracy tzw. „pauzę” i udał się na spoczynek. Po przebudzeniu zauważył przeciętą plandekę i otwarte drzwi naczepy oraz brak znaczącej części przewożonego towaru. Okazało się, iż w trakcie snu, tj. w okresie od 4 maja 2017 r. do 5 maja 2017 r. nastąpiło włamanie do naczepy samochodowej i kradzież 4704 puszek mleka w proszku o łącznej wartości 157.880,52 złotych. O zaistniałym zdarzeniu przewoźnik niezwłocznie poinformował Wnioskodawczynię oraz zgłosił włamanie i kradzież Komendzie Miejskiej Policji. Na miejscu zdarzenia zostały wykonane oględziny policyjne i został sporządzony protokół policyjny. Wszczęte dochodzenie policyjne nie doprowadziło do wykrycia sprawców kradzieży i postępowanie zostało umorzone. Przewoźnik zwrócił się jednocześnie do Towarzystwa Ubezpieczeniowego o wypłatę odszkodowania wskazując w zgłoszeniu szkody firmę Wnioskodawczyni jako pokrzywdzonego.

W związku z tym zdarzeniem pełnomocnik - ubezpieczyciel Zleceniodawcy po zakończeniu dochodzenia biegłych ubezpieczeniowych i zamknięciu procesu likwidacji szkody - kradzieży obciążył firmę Wnioskodawczyni notą obciążeniowa w wysokości 24.450,75 EURO (wartość skradzionego towaru wyliczona zgodnie z konwencją CMR stosowaną do ustalania wartości szkody: 2343,6 kg skradzionego towaru x 8,33 SDR x 1,25278 = 24.450,75 EURO. Zgodnie z art. 23 ust. 3 Konwencji w brzmieniu nadanym Protokołem z 1978 r. odszkodowanie nie może przekraczać 8,33 SDR za 1 kg brakującej wagi brutto).

Firma Wnioskodawczyni kwotą 24.450,75 EURO (co odpowiada 104.734,79 PLN) obciążyła firmę przewoźnika wystawiając notę księgową. W wyniku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz firmy przewoźnika, firma Wnioskodawczyni 7 listopada 2017 r. otrzymała odszkodowanie za ww. kradzież towaru w kwocie 99.498,05 PLN bezpośrednio od Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Kwota odszkodowania została potrącona o 5% udziału własnego ubezpieczonego w szkodzie. O wypłacie odszkodowania został poinformowany przewoźnik, który jednocześnie zobowiązał się do dopłaty (przelewem bądź kompensatą z bieżącymi płatnościami) kwoty potrącenia w wysokości 5.236,74 PLN dla dopełnienia całości kwoty, którą firma Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wypłaty na rzecz ubezpieczyciela Zleceniodawcy. Firma Wnioskodawczyni ureguluje kwotę 24.450,75 EURO w listopadzie 2017 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 28 grudnia 2017 r., wskazano ponadto, że:

1. Wnioskodawczynię z Podwykonawcą wiąże umowa, jest nią zlecenie transportowe/zlecenie przewozu odrębne na każdą zamówioną usługę transportu. Zlecenie wystawiane jest przez Wnioskodawczynię i każdorazowo akceptowane przez obie strony drogą mailową bądź telefoniczną. Zlecenie transportowe o wystandaryzowanym dla branży transportowej w Polsce i w Europie formacie, zawiera zbiór warunków między innymi zapis, że przypadku niewykonania bądź nienależytego wykonania usługi Podwykonawca zobowiązany jest do naprawienia wynikłej z tego tytułu szkody poprzez zapłatę kary umownej;
2. Wnioskodawczynię ze Zleceniodawcą również wiąże umowa, także jest nią zlecenie transportowe/zlecenie przewozu odrębne na każdą zamówioną usługę transportu. Zlecenie wystawiane jest przez Zleceniodawcę i każdorazowo akceptowane przez obie strony drogą mailową bądź telefoniczną. Zlecenie transportowe zawiera zapis, że przypadku niewykonania bądź nienależytego wykonania usługi zobowiązany jest do naprawienia wynikłej z tego tytułu szkody poprzez zapłatę kary umownej;
3. Odszkodowanie otrzymywane od Ubezpieczyciela Podwykonawcy oraz kwota przekazana przez Wnioskodawcę Zleceniodawcy stanowią kary umowne, o których mowa w art. 483 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny;
4. W swoim przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni prowadzi księgi rachunkowe nieprzerwanie od 1 stycznia 2011 r.;
5. Wnioskodawczyni ewidencję kosztów uzyskania przychodów prowadzi metodą właściwą dla ksiąg rachunkowych;
6. Jednostka otrzymane odszkodowanie zaliczyła do przychodów podatkowych, a wypłacone odszkodowanie do kosztów uzyskania przychodów;
7. Noty obciążeniowe wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają następujące dane: wystawca noty, odbiorca noty, numer noty, data wystawienia noty, opis pozycji noty tj. przedmiot, przyczyna obciążenia, wysokość obciążenia, waluta, kurs wymiany waluty, termin i forma płatności, numer rachunku bankowego, wskazany jest również numer zlecenia na podstawie, którego doszło do obciążenia. Nota obciążeniowa otrzymana od pełnomocnika - ubezpieczyciela Zleceniodawcy zawiera podobne dane z jedną różnicą, iż nie wskazany został numer zlecenia przewozu nadany przez Zleceniodawcę lecz numer właściwy dla sprawy nadany przez jego Ubezpieczyciela.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy otrzymane odszkodowanie na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez Wnioskodawczynię na Podwykonawcę, a uregulowana przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dacie otrzymania zapłaty?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Czy odszkodowanie wypłacone przez Wnioskodawczynię na podstawie noty obciążeniowej za skradziony towar stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie z Towarzystwa Ubezpieczeniowego przewoźnika stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dacie otrzymania zapłaty, wyrównanie przez przewoźnika kwoty 5% udziału własnego jaką potrącił ubezpieczyciel też będzie przychodem podatkowym w dacie otrzymania zapłaty bądź w dacie kompensaty.

Zapłacone przez Wnioskodawczynię odszkodowanie będzie stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Odszkodowanie wypłacane przez Wnioskodawczynię ma niekwestionowany związek z zabezpieczeniem źródła przychodów. Wypłata ma na celu naprawienie szkody powstałej w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej i stanowi warunek dalszej współpracy oraz zapewnienia kolejnych zleceń. Wypłata odszkodowania przyczynia się nie tylko do ilości podpisywanych kontraktów i otrzymywanych zleceń, ale także wpływa na nasz wizerunek i wiarygodność na rynku usług transportowych, buduje silną i solidną markę, co również wpływa na liczbę otrzymywanych przez Wnioskodawczynię zleceń i wysokość uzyskiwanych przychodów. Biorąc powyższe pod uwagę, wydatek ten służy zachowaniu źródła przychodu, zatem realizowany jest warunek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłata odszkodowania posiada związek przyczynowo-skutkowy z uzyskanymi przychodami. Utrata przewożonego towaru mieści się w ryzyku prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Ponadto wydatek w postaci odszkodowania nie nastąpił w wyniku niedopełnienia, niedochowania staranności, Wnioskodawczyni posiada aktualną umowę ubezpieczenia, przewoźnik dokonał zgłoszenia kradzieży do organów ścigania oraz Wnioskodawczyni jako spedytor dochowała staranności przy wyborze kontrahenta (podwykonawcy). Wyboru podwykonawcy Wnioskodawczyni dokonała na podstawie standardowych procedur stosowanych w jej firmie.

Wypłacone odszkodowanie jest odszkodowaniem za utraconą przesyłkę, nie zaś za wadliwość wykonanej usługi przewozu, zdarzenie które doprowadziło do wypłaty odszkodowania nie było skutkiem wadliwie wykonanej usługi, co wiązałoby się wyłączeniem kwot wypłaconych z kosztów uzyskania przychodów (na podstawie ww. art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), lecz z przyczyn niezawinionych przez Wnioskodawczynię. Wypłata odszkodowania jest wynikiem racjonalnego działania, a nie skutkiem zaniedbań czy braku staranności. Towarzystwo Ubezpieczeniowe również nie dopatrzyło się żadnych wadliwości, czego dowodem było uznanie roszczenia o przyznanie odszkodowania i jego wypłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm., dalej: „updof”), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 4 updof, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane kary umowne.

Zatem przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest, co do zasady, każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 tej ustawy.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 3a updof, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 19 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

1. wad dostarczonych towarów, wykonanych robot i usług,
2. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
3. zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
   
   

Istotą tego przepisu jest niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań, związanych generalnie z wadami towarów lub usług bądź zwłoką w usuwaniu tych wad. Jeżeli jednak kara umowna lub odszkodowanie przysługuje wierzycielowi z innego tytułu niż ww. wymienione, może ona stanowić u płacącego koszt uzyskania przychodów, o ile spełniona będzie zasadnicza przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, warunkująca zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów - poniesiony wydatek musi być związany z uzyskaniem przychodu, bądź z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. Nie oznacza to zatem, że każda kara umowna bądź odszkodowanie, naliczone przez kontrahenta, może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Istotnym jest bowiem w tym względzie, aby zapłacenie kary umownej lub odszkodowania nie było związane z nieprawidłowościami, których powstanie zostało spowodowane (zawinione) przez podatnika. Ponadto poniesienie kary musi być właściwie udokumentowane. Z tej też przyczyny, każda zapłacona kara umowna oraz odszkodowanie wymaga indywidualnej oceny w aspekcie całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, okoliczności, których była następstwem oraz formy udokumentowania.

Zasadniczą kwestią przy ocenie zasadności zastosowania w omawianym przypadku art. 23 ust. 1 pkt 19 updof jest wykładnia pojęcia „wady wykonanej usługi”. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „wadliwy”/„wada”, stąd też słowo to należy tłumaczyć w sposób powszechnie przyjęty w języku polskim. Oznacza ono – według Słownika języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) – tyle co „mający braki”, „nieprawidłowy”, wybrakowany”, „defektywny”, „niepełnowartościowy”. Zdaniem tut. Organu, należy przyjąć, że wadliwie wykonana usługa to taka, która została wykonana w sposób niepełny tzn. nie zostały spełnione wszystkie obowiązki ciążące na przewoźniku wynikające z zawartej umowy oraz przepisów prawa.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 2 maja 2017 r. Firma z Holandii, stały zleceniodawca Wnioskodawczyni zleciła jej wykonanie usługi transportowej ładunku (5,5 m/5,5 tony) z miejscowości X w Holandii do miejscowości Y w Polsce. W ramach prowadzonej działalności spedycyjnej firma Wnioskodawczyni zleciła transport firmie Podwykonawcy, która to firma stale i od lat współpracuje z firmą Wnioskodawczyni jako podwykonawca usług transportowych (wybrany w drodze szczegółowej selekcji przewoźników, dobór na zasadzie spełnienia standardów jakości usług i sprzętu samochodowego dostosowanego do przewozów międzynarodowych) wykonywał zlecenie przewozowe na trasie z Holandii do Polski. Podwykonawca posiada niezbędne zezwolenia na transport zarówno krajowy jak i międzynarodowy, objęty jest ubezpieczeniem OC przewoźnika drogowego w ruchu krajowym i zagranicznym co ma potwierdzenie w kopii polisy i licencji na transport będących w posiadaniu firmy Wnioskodawczyni. Załadunek towaru odbył się w dniu 3 maja 2017 r. w miejscowości X w Holandii z planowanym rozładunkiem w miejscowości Y w Polsce 5 maja 2017 r. Właściciel firmy podwykonawczej 4 maja 2017 r. zatrzymał zestaw pojazdów na stacji benzynowej w Polsce na obowiązkową przerwę w czasie pracy tzw. „pauzę” i udał się na spoczynek. Po przebudzeniu zauważył przeciętą plandekę i otwarte drzwi naczepy oraz brak znaczącej części przewożonego towaru. Okazało się, iż w trakcie snu, tj. w okresie od 4 maja 2017 r. do 5 maja 2017 r. nastąpiło włamanie do naczepy samochodowej i kradzież 4704 puszek mleka w proszku o łącznej wartości 157.880,52 złotych. O zaistniałym zdarzeniu przewoźnik niezwłocznie poinformował Wnioskodawczynię oraz zgłosił włamanie i kradzież Komendzie Miejskiej Policji. Na miejscu zdarzenia zostały wykonane oględziny policyjne i został sporządzony protokół policyjny. Wszczęte dochodzenie policyjne nie doprowadziło do wykrycia sprawców kradzieży i postępowanie zostało umorzone. Przewoźnik zwrócił się jednocześnie do Towarzystwa Ubezpieczeniowego o wypłatę odszkodowania wskazując w zgłoszeniu szkody firmę Wnioskodawczyni jako pokrzywdzonego. W związku z tym zdarzeniem pełnomocnik - ubezpieczyciel Zleceniodawcy po zakończeniu dochodzenia biegłych ubezpieczeniowych i zamknięciu procesu likwidacji szkody - kradzieży obciążył firmę Wnioskodawczyni notą obciążeniowa w wysokości 24.450,75 EURO (wartość skradzionego towaru wyliczona zgodnie z konwencją CMR stosowaną do ustalania wartości szkody: 2343,6 kg skradzionego towaru x 8,33 SDR x 1,25278 = 24.450,75 EURO. Zgodnie z art. 23 ust. 3 Konwencji w brzmieniu nadanym Protokołem z 1978 r. odszkodowanie nie może przekraczać 8,33 SDR za 1 kg brakującej wagi brutto). Firma Wnioskodawczyni kwotą 24.450,75 EURO (co odpowiada 104.734,79 PLN) obciążyła firmę przewoźnika wystawiając notę księgową. W wyniku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz firmy przewoźnika, firma Wnioskodawczyni 7 listopada 2017 r. otrzymała odszkodowanie za ww. kradzież towaru w kwocie 99.498,05 PLN bezpośrednio od Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Kwota odszkodowania została potrącona o 5% udziału własnego ubezpieczonego w szkodzie. O wypłacie odszkodowania został poinformowany przewoźnik, który jednocześnie zobowiązał się do dopłaty (przelewem bądź kompensatą z bieżącymi płatnościami) kwoty potrącenia w wysokości 5.236,74 PLN dla dopełnienia całości kwoty, którą firma Wnioskodawczyni jest zobowiązana do wypłaty na rzecz ubezpieczyciela Zleceniodawcy. Firma Wnioskodawczyni ureguluje kwotę 24.450,75 EURO w listopadzie 2017 r. Wnioskodawczynię z Podwykonawcą wiąże umowa, jest nią zlecenie transportowe/zlecenie przewozu odrębne na każdą zamówioną usługę transportu. Zlecenie wystawiane jest przez Wnioskodawczynię i każdorazowo akceptowane przez obie strony drogą mailową bądź telefoniczną. Zlecenie transportowe o wystandaryzowanym dla branży transportowej w Polsce i w Europie formacie, zawiera zbiór warunków między innymi zapis, że przypadku niewykonania bądź nienależytego wykonania usługi Podwykonawca zobowiązany jest do naprawienia wynikłej z tego tytułu szkody poprzez zapłatę kary umownej. Wnioskodawczynię ze Zleceniodawcą również wiąże umowa, także jest nią zlecenie transportowe/zlecenie przewozu odrębne na każdą zamówioną usługę transportu. Zlecenie wystawiane jest przez Zleceniodawcę i każdorazowo akceptowane przez obie strony drogą mailową bądź telefoniczną. Zlecenie transportowe zawiera zapis, że przypadku niewykonania bądź nienależytego wykonania usługi zobowiązany jest do naprawienia wynikłej z tego tytułu szkody poprzez zapłatę kary umownej. Odszkodowanie otrzymywane od Ubezpieczyciela Podwykonawcy oraz kwota przekazana przez Wnioskodawcę Zleceniodawcy stanowią kary umowne, o których mowa w art. 483 § 1 ustawy Kodeks Cywilny. W swoim przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni prowadzi księgi rachunkowe nieprzerwanie od 1 stycznia 2011 r. Jednostka otrzymane odszkodowanie zaliczyła do przychodów podatkowych, a wypłacone odszkodowanie do kosztów uzyskania przychodów. Noty obciążeniowe wystawiane przez Wnioskodawczynię zawierają następujące dane: wystawca noty, odbiorca noty, numer noty, data wystawienia noty, opis pozycji noty tj. przedmiot, przyczyna obciążenia, wysokość obciążenia, waluta, kurs wymiany waluty, termin i forma płatności, numer rachunku bankowego, wskazany jest również numer zlecenia na podstawie, którego doszło do obciążenia. Nota obciążeniowa otrzymana od pełnomocnika - ubezpieczyciela Zleceniodawcy zawiera podobne dane z jedną różnicą, iż nie wskazany został numer zlecenia przewozu nadany przez Zleceniodawcę lecz numer właściwy dla sprawy nadany przez jego Ubezpieczyciela.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro wystawione noty obciążeniowe związane są z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez Podwykonawcę, któremu Wnioskodawczyni podzleciła wykonanie usługi transportowej, za którą odpowiadała przed klientem na mocy zawartej z nim umowy, to na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 19 updof, kwota wynikająca z wystawionej przez Zleceniodawcę noty obciążeniowej, a następnie mu wypłacona nie stanowi dla Wnioskodawczyni kosztu uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 3a updof, konieczne jest by wydatek ten został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie został mu zwrócony. Dodatkowo należy zastrzec, że wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. „Zwróconym innym wydatkiem” nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku.

W związku z tak rozumianą wykładnią omawianego przepisu należy stwierdzić, że kwota otrzymana przez Wnioskodawczynię z tytułu zapłaty noty obciążeniowej przez ubezpieczyciela Podwykonawcy jest tym samym wydatkiem (a nie takim samym wydatkiem), który został uprzednio poniesiony przez Wnioskodawczynię na podstawie noty obciążeniowej, wystawionej przez Zleceniodawcę. Wystawiona przez Zleceniodawcę nota obciążeniowa stanowi bowiem dokument poniesienia wydatku, którego Wnioskodawczyni nie powinna ujmować w ewidencji księgowej firmy na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 19 updof.

Skoro zatem zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 updof nota obciążeniowa wystawiona Wnioskodawczyni przez Zleceniodawcę jak i wypłacone mu przez Wnioskodawczynię odszkodowanie (otrzymane od ubezpieczyciela Podwykonawcy) nie może zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych, to w tej części kwota otrzymana przez Wnioskodawczynię z tytułu noty obciążeniowej, uregulowanej przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe Podwykonawcy, jako zwrot innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 3a updof, nie będzie stanowić przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zatem świadczenie pieniężne uzyskane od ubezpieczyciela Podwykonawcy obejmowało koszty dotyczące wyrządzonych szkód w towarach powstałych podczas wykonywania usługi transportowej to pod względem podatkowym może być ono uznane za zwrot poniesionych wydatków (kategoria kosztów obejmuje pojęcie wydatków), które nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, i dlatego ich zwrot nie stanowi przychodu podatkowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia możliwości zaliczenie do przychodów podatkowych otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela Podwykonawcy oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłaconego odszkodowania w związku ze świadczeniem usług transportowych. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do możliwości zaliczenie do przychodów podatkowych otrzymanej od Podwykonawcy kwoty wyrównania tytułem udziału własnego jaką potrącił ubezpieczyciel.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.