2018.01.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.614.2017.2.NF
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności przekazania w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności przekazania w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz korekty podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji silosów zbożowych, oraz w zakresie wynajmu nieruchomości. Głównymi składnikami przedsiębiorstwa są nieruchomości (budynek produkcyjno-biurowy, budynki handlowo-usługowe), wyposażenie warsztatu (maszyny narzędzia), zapasy, licencje, programy komputerowe, baza odbiorców, środki zgromadzone na rachunkach bankowych, umowy z pracownikami. Część działalności przedsiębiorstwa polega na wynajmie posiadanych w ramach tego przedsiębiorstwa nieruchomości. Nieruchomości znajdują się w różnych lokalizacjach, nie są ze sobą powiązane funkcjonalnie.

Wnioskodawca zidentyfikował i wyodrębni w ramach struktury funkcjonujący w ramach przedsiębiorstwa dział (jednostkę) w której skupiona jest własność jednego budynku handlowo-usługowego wraz z budowlami, który wynajmowany jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Umowy na najem nieruchomości są umowami długoterminowymi. Na działce na której posadowiony jest budynek znajduje się parking który jest funkcjonalnie z nim związany, dla nieruchomości została założona odrębna księga wieczysta (dalej także: ZCP).

W ramach przedsiębiorstwa znajdują się inne nieruchomości, położone w innych lokalizacjach, które podobnie do tej wchodzącej w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, są wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich.

Zasadniczym celem wyodrębnienia działalności jest zdywersyfikowanie ryzyka działalności gospodarczej związanego ze zdarzeniami losowymi lub nietrafionymi decyzjami gospodarczymi, co w konsekwencji powinno zabezpieczyć stan majątkowy Wnioskodawcy oraz jego rodziny. Jednocześnie, wyodrębnienie takie nie powinno mieć ujemnego wpływu na efektywność gospodarczą całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyodrębniona działalność polegająca na wynajmie jednej z nieruchomości handlowo-usługowych będzie przeniesiona do innego podmiotu. Przeniesienie nastąpi w formie darowizny na rzecz syna.

Nabywca wyodrębnionej części przedsiębiorstwa będzie kontynuować działalność w zakresie dotyczącym tej wyodrębnionej części. Będzie jednocześnie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Będzie on zarejestrowany na potrzeby podatku VAT jako czynny podatnik już w momencie otrzymania ZCP.

ZCP jako wyodrębniona całość będzie w stanie samodzielnie funkcjonować w zakresie związanym z prowadzoną działalnością.

ZCP posiada autonomię i niezależność w realizacji swoich zadań, nie jest związana z pozostałą częścią prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na produkcji silosów zbożowych oraz wynajmie pozostałych nieruchomości.

Działalność wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (ZCP) opiera się przede wszystkim na wynajmie jednej z posiadanych nieruchomości (budynku wraz z przyległym parkingiem i budowlami znajdującymi się na tym samym gruncie, które związane są funkcjonalnie z budynkiem).

Wyodrębnienie finansowe ZCP przejawia się w możliwości wskazania przychodów przedsiębiorstwa związanych wyłącznie z częścią działalności związaną z posiadaniem i wykorzystywaniem przedmiotowych nieruchomości handlowo-usługowych. Możliwe jest zatem określenie w dokładny sposób, które przychody przedsiębiorstwa związane są wyłącznie z wykorzystywaniem w działalności gospodarczej przedmiotowych nieruchomości. Ponadto możliwe jest wyodrębnienie umów sprzedaży dotyczących sprzedaży dokonywanej przez ten dział.

Dodatkowo możliwe jest analogiczne przyporządkowanie kosztów związanych z działalnością działu (jednostki) skupiającej własność przedmiotowych nieruchomości.

Wyodrębnienie funkcjonalne polega na możliwości przejęcia zadań dotychczasowego działu przedsiębiorstwa skupiającego własność przedmiotowych nieruchomości handlowo-usługowych (jednego budynku wraz z przyległym parkingiem i budowlami znajdującymi się na tym samym gruncie, które związane są funkcjonalnie z budynkiem), przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w taki sposób, że będzie ona w stanie funkcjonować na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo. Będzie to możliwe dzięki przeniesieniu w ramach ZCP własności nieruchomości. Tak wydzielone ZCP będzie mogło realizować cele gospodarcze jakimi są wynajem lokali i powierzchni.

Wyodrębnienie funkcjonalne związane jest ściśle z wyodrębnieniem organizacyjnym w ramach istniejącego obecnie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W ramach istniejącego przedsiębiorstwa dział związany z wynajmem lokali i powierzchni jest oddzielony od pozostałej działalności. Przedmiotowe budynki i budowle znajdują się na innych nieruchomościach, niż nieruchomości związane z pozostałą działalnością przedsiębiorstwa. W przedsiębiorstwie istnieje możliwość wyodrębnienia umów handlowych związanych z poszczególnymi działami, co także przemawia za możliwością uznania działu skupiającego własność przedmiotowych nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach ZCP znajdują się co do zasady wszystkie zobowiązania związane z przedmiotową zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Składnikami niemajątkowymi które będą wchodzić w skład ZCP są m.in. baza odbiorców, umowy z kontrahentami, zawarte porozumienia, „know how”.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 grudnia 2017 r. Wnioskodawca podał następujące informacje:

Ad 1:

mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa mająca być przedmiotem darowizny na rzecz syna stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. ZCP, o którym mowa we wniosku jest wyodrębnione z pozostałej części przedsiębiorstwa. ZCP skupia własność nieruchomości opisanych we wniosku i służy do realizacji zadań związanych z wynajmem nieruchomości. Nieruchomości te są niezależne od pozostałej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wydzielona w ten sposób zorganizowana część przedsiębiorstwa może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące powierzone zadania.
W strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy majątek zgromadzony w ZCP nie jest wyodrębniony jako dział, wydział, oddział, itp. Wyodrębnienie nie wynika ze statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Działalność Wnioskodawcy jest indywidualną (jednoosobową) działalnością gospodarczą o niesformalizowanej strukturze, tym samym wyodrębnienie organizacyjne nie znajduje odzwierciedlenia w statutach ani regulaminach ani tym podobnych. Nie zmienia to jednakże tego, że takie wyodrębnienie ma charakter faktyczny.
mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.
ZCP posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Ponadto, na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie jej wyniku finansowego.
mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.
Wyodrębniona zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pełni w ramach przedsiębiorstwa funkcje odrębne od pozostałych części przedsiębiorstwa. Ponadto, pełnione przez nią funkcje pozwalają na to, aby stanowiła ona potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ad 2

Mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań. Prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ad 3

Mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych obejmuje wszystkie zobowiązania związane z działalnością tej części przedsiębiorstwa.

Ad 4

Składnikami niemajątkowymi dotyczącymi zespołu składników majątkowych i niemajątkowych mających być przedmiotem darowizny na rzecz syna, będą związane z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa baza odbiorców, know-how, umowy z kontrahentami, umowy z pracownikami, posiadane pozwolenia, tajemnice zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz dokumenty. Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotem darowizny będą wszystkie składniki niemajątkowe związane z przedmiotem darowizny, którym będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Jednocześnie należy zauważyć, że w przypadku darowizny ZCP nie będzie składników niemajątkowych związanych z tym ZCP, a które nie będą przedmiotem darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przedstawiony powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz ze zobowiązaniami, które Wnioskodawca, planuje wyodrębnić i darować na rzecz syna, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a tym samym czy darowizna na rzecz syna będzie zbyciem w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, która to czynność będzie wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Czy w przypadku darowizny Zorganizowanej części przedsiębiorstwa na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek korekty podatku naliczonego od zakupów związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa zgodnie z art. 91 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Opisany zespół wyodrębnionych składników może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a tym samym darowizna zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, co powoduje, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, know-how, umowy z kontrahentami.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Ponadto, zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość oraz obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Zatem, składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musza umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa rozumianego zgodnie z definicją zawarta w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2014 r., poz. 121).

Na potrzeby ustawy o VAT, zgodnie z art. 2 pkt 27e uVAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z cywilistycznym rozumieniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy odnieść się do definicji zawartej w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, gdzie jako przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie funkcjonalnie całość).

Zdaniem Wnioskodawcy, z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie Christel Schriever (C-444/10) wynika, że decydującym dla oceny transakcji przekazania aktywów jest możliwość prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej przy pomocy zbywanych składników aport obszaru działalności polegającej na sprzedaży wynajmie oraz serwisowaniu maszyn, posiada cechę samodzielnej funkcjonalności. Dodatkowo za samodzielną funkcjonalnością składników aportu przemawia przeniesienie na spółkę wszystkich umów dotyczących działalności ZCP.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. .podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa tub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy podstawowym substratem samodzielnej części działalności jest nieruchomość na której posadowione są budynki i budowle służące działalności polegającej na wynajmie lokali i powierzchni nie ma przeciwwskazań by tak określony zespół składników móc uznać ze zorganizowaną część przedsiębiorstwa

Ze względu na powyższe Wnioskodawca jest zdania, że darowizna na rzecz syna w postaci opisanej powyżej będzie zbyciem w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, powyższe czynności będą wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja przekazania w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie spowoduje u Wnioskodawcy i Nabywcy konieczności dokonania korekty podatku naliczonego, jaki odliczono przy zakupie środków trwałych oraz innych towarów wchodzących w skład ww. transakcji.

Wnioskodawca przekaże darowizną zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład której wejdą m.in. nieruchomości (gruntowe oraz budynkowe i budowle), wyposażanie, dokumentacja i księgi związane z prowadzoną działalnością, umowy z kontrahentami. Nabywany majątek Wnioskodawcy był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, który następnie przekazane w formie darowizny Nabywcy nadal będzie przez tego ostatniego wykorzystywany do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazywany w drodze darowizny, zespół składników posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zatem, zbycie w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, będzie wyłączone spod działania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust 1. podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto – w świetle art. 91 ust. 4 ustawy – w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2 lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie składnikiem zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, korekta podatku naliczonego, określona w art. 91 ust 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości. Ponadto, korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy obowiązki swojego poprzednika.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od nabycia oraz remontów i modernizacji budynku oraz przyległego do niego parkingu, a także budowli znajdującymi się na tym samym gruncie, które związane są funkcjonalnie z budynkiem, które razem tworzą część składników materialnych zorganizowanej części przedsiębiorstwa będących następnie przedmiotem ZCP podlegającej darowiźnie. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na otrzymującego ZCP, czyli w analizowanym przypadku na syna Wnioskodawcy.

Zasady korekt podatku naliczonego przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa są odbiciem zasad dotyczących korekt podatku naliczonego przez zbywcę. Wynika to z przyjęcia na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (która zastąpiła VI Dyrektywę) reguły, że nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa traktowany jest w zakresie odliczeń jako następca prawny zbywcy (jest beneficjentem praw i obowiązków zbywcy).

Reasumując, darowizna ZCP spełniającego wymogi art. 2 pkt 27e ustawy VAT, wyłączona będzie spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na otrzymującego ZCP.

Zatem, jeśli w ramach przekazanej w formie darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca wykonywał wyłącznie czynności opodatkowane i Nabywca także wykonywać będzie wyłącznie czynności opodatkowane, obowiązek korekty podatku naliczonego związanego z nabytymi składnikami nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., zwanej dalej Kodeks cywilny) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowane zostało w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl tego przepisu – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, natomiast nie dotyczy zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji silosów zbożowych, oraz w zakresie wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawca przeniesienie w formie darowizny na rzecz syna własność jednego budynku handlowo-usługowego wraz z budowlami, który wynajmowany jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Umowy na najem nieruchomości są umowami długoterminowymi. Na działce na której posadowiony jest budynek znajduje się parking który jest funkcjonalnie z nim związany, dla nieruchomości została założona odrębna księga wieczysta (dalej także: ZCP).

Jak wskazał Wnioskodawca mający być przedmiotem darowizny na rzecz syna zespół składników majątkowych i niemajątkowych jest wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Co istotne, prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga udziału pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem darowizny na rzecz syna będą wszystkie składniki niemajątkowe oraz wszystkie zobowiązania związane z przekazywaną częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jak wynika z okoliczności sprawy nabywca wyodrębnionej części przedsiębiorstwa będzie kontynuować działalność w zakresie dotyczącym tej wyodrębnionej części.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące tego, czy przedstawiony powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz ze zobowiązaniami, który Wnioskodawca, planuje darować na rzecz syna, można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a tym samym czy darowizna na rzecz syna będzie zbyciem w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, która to czynność będzie wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem tut. Organu, zespół składników majątkowych, będący przedmiotem wskazanej we wniosku darowizny, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że ta część przedsiębiorstwa stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych w ramach istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W świetle powyższego ww. składniki majątku, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym przekazanie tej części przedsiębiorstwa, wskazanej w opisie sprawy w drodze darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy w przypadku darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie ciążył na nim obowiązek korekty podatku naliczonego od zakupów związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa zgodnie z art. 91 ustawy.

W odniesieniu do korekty podatku naliczonego, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc zatem brzmienie cytowanych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro – jak wywiedziono powyżej – przekazany w formie darowizny synowi zespół składników majątkowych związanych z działalnością w zakresie wynajmu, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy – to zbycie (darowizna) zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie się wiązała dla Wnioskodawcy z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi składnikami majątkowymi zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego będzie ciążyć na nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, w przypadku darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek korekty podatku naliczonego od zakupów związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa zgodnie z art. 91 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy podkreślić, że zgodnie z powołanym powyżej art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.

Tym samym, tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin