Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.348.2017.2.GM
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.) uzupełnionym w dniu 22 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów oraz dotyczącej założenia działalności gospodarczej i określenia prawidłowości kodu PKD.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2017 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.348.2017.1.GM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 8 grudnia 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 15 grudnia 2017 r., natomiast w dniu 22 grudnia 2017 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 grudnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca chciałby rozpocząć inwestycje w pożyczki udostępniane na stronie www prowadzonej przez X Sp. z o.o.. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca chciałby stale inwestować kwotę 10.000 PLN.

Inwestor (Wnioskodawca) deklaruje kwotę pieniężną jaką może przeznaczyć na przyszłe inwestycje na platformie „X”. Właściciel platformy „X” na mocy umowy zawartej z Wnioskodawcą (upoważnieniem do udzielania pożyczek w imieniu Wnioskodawcy) udziela pożyczek we własnych punktach lombardowych na terenie kraju. Pożyczki są udzielane na podstawie umowy lombardowej.

Każdorazowo umowa pożyczki sporządzana jest w oddziale stacjonarnym, z uwzględnieniem kompletnej weryfikacji Wnioskodawcy, poprawności oraz zgodności danych osobowych oraz zatwierdzenia podpisania umowy w obecności upoważnionego pracownika. Przelew z tytułu pożyczki realizowany jest przez inwestora na konto „X”, a inwestor zawsze otrzymuje stosowne powiadomienie o konieczności jego realizacji wraz z dokładnymi danymi do przelewu.

Zwrot pożyczki następuje bezpośrednio z konta pożyczkobiorcy na konto „X” – co jednocześnie pozwala na bieżącą aktualizację statusu inwestycji, naliczanie odpowiedniego zysku należnego inwestorom oraz, w razie potrzeby, przeprowadzanie bieżącej windykacji przez „X” w przypadku zobowiązań przeterminowanych. W podobny też sposób środki pieniężne powiązane ze zwrotem inwestycji wraz z zyskiem przekazywane są na bieżąco przez „X” Sp. z o.o. na numer konta bankowego podanego w trakcie rejestracji, dodatkowo potwierdzonego przez inwestora wcześniej zrealizowanym przelewem weryfikacyjnym.

Czas trwania pożyczki to jeden miesiąc z możliwością przedłużenia terminu spłaty pożyczki przez klienta w przypadku, w którym klient np. nie posiada całości środków na spłatę pożyczki w terminie. W tym wypadku inwestor otrzymuje na swoje konto bankowe miesięczny zysk z pożyczki przelany przez pożyczkobiorcę. Jeśli inwestor przelał 1000 zł, a klient dwukrotnie przedłuży termin spłaty pożyczki, a za trzecim razem ją spłaci to oznacza zysk inwestora w wysokości 40 zł za pierwsze przedłużenie, 40 zł za drugie przedłużenie oraz 40 zł za spłatę pożyczki, co daje w sumie 120 zł (3 x po 4%, czyli łącznie 12% od inwestycji, 4% miesięcznie).

Po spłacie pożyczki, inwestor otrzymuje środki na swoje konto bankowe i na tym proces pożyczki się kończy, lub w przypadku braku spłaty pożyczki przez klienta, „X” bierze na siebie windykację oraz sprzedaż zastawionych przedmiotów. Inwestor w ramach częściowej spłaty pożyczki otrzymuje środki jakie uda się windykować od klienta w trakcie trwania tej windykacji. Niezależnie jednak od wyników samej windykacji i procedury sprzedaży przedmiotów zastawu, po 3 miesiącach firma odkupuje cesją umowę od inwestora przelewając mu pozostałą, niespłaconą kwotę inwestycji oraz zysk z inwestycji. Po odkupieniu pożyczki przez „X” proces pożyczki się kończy, umowa jest zamknięta dla inwestora.

Za odkup wierzytelności w przypadku pożyczki niespłacanej zgodnie z postanowieniami umowy każdorazowo zawieranej z pożyczkobiorcą odpowiada X Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy czerpanie zysków finansowych poprzez korzystanie z platformy „www.X.pl” obliguje Wnioskodawcę do założenia działalności gospodarczej? Jeśli tak – jaki kod PKD jest odpowiedni?
2. Czy uzyskiwane dochody w formie opisanej powyżej należy kwalifikować do źródeł przychodów z praw majątkowych? Czy złożenie formularza PIT-38 do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku, w którym uzyskano przychód jest właściwym sposobem rozliczenia podatku? Jeśli nie, w jaki sposób należy rozliczać przychód z wyżej opisanej inwestycji?
   
   

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, w zakresie określenia źródła przychodów, natomiast wniosek objętym pytaniem nr 1, tj. dotyczącym założenia działalności gospodarczej i określenia prawidłowości kodu PKD w dniu 25 stycznia 2018 r. rozstrzygnięto postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr 0112-KDIL3-1.4011.348.2017.3.GM.

Zdaniem Wnioskodawcy, planuje inwestować swoje oszczędności w długim terminie (dwa lata i dłużej). W obecnie obowiązującym porządku prawnym definicja działalności gospodarczej uregulowana jest w kilku ustawach (m.in. w art. 2 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, czy też art. 5a pkt 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W każdej z przywołanych wyżej ustaw, definiujących pojęcie działalności gospodarczej, akcentuje się wymóg jej prowadzenia w sposób zorganizowany oraz ciągły, jako istotnych i koniecznych cech tej działalności.

W ocenie Wnioskodawcy udzielanie pożyczek gotówkowych przez Uczestników systemu „X” nie spełnia przesłanek wskazanych powyżej, bowiem udzielanie pożyczek gotówkowych może odbywać się w sposób incydentalny, a osiągany przychód ze względu na specyfikę funkcjonowania systemu pożyczek „X” może zostać rozłożony w czasie.

Wnioskodawca nie może przewidzieć ile pożyczek zostanie udzielonych w jego imieniu. Wnioskodawca nie jest specjalistą w dziedzinie udzielania pożyczek. Wnioskodawca prywatnie zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa rolnego i pracą w firmie zewnętrznej na podstawie umowy o pracę.

W przyjętej metodologii funkcjonowania systemu pożyczek, to Organizator systemu udziela pożyczek gotówkowych w imieniu Użytkownika systemu „X”.

Użytkownik systemu „X” nie bierze czynnego udziału w działalności udzielania pożyczek. Wszystkie czynności dotyczące działalności pożyczkowej: weryfikacji, wypłacania, windykacji, są wykonywane przez organizatora systemu „X” – firmę X Sp. z o.o.

Gdyby przyjąć, co w ocenie Wnioskodawcy jest wątpliwe, że udzielanie pożyczek gotówkowych w formie oferowanej przez Organizatora systemu może zostać potraktowane przez Urząd Skarbowy jako prowadzenie działalności gospodarczej, odnieść się należy do definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika zasada, że działalnością gospodarczą jest taka aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innych źródeł przychodów. W tym znaczeniu wskazać należy, iż nawet działalność gospodarcza charakteryzująca się pewnym stopniem zorganizowania i stałości, nie musi być uznawana za działalność gospodarczą. Wnioskodawca wskazuje, iż osiągany przez Uczestników systemu przychód zaliczany powinien być do innych przychodów ze źródeł, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Przychód ten zaliczany powinien być w ocenie Wnioskodawcy do przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, co skłania do stwierdzenia, że osiągany w ten sposób przychód nie stanowi przychodu związanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że uzyskiwanie przychodu poprzez udział w systemie „X” nie obliguje go do założenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że uzyskiwane dochody z systemu „X” należy kwalifikować do źródeł przychodów z praw majątkowych. Z tego względu złożenie formularza PIT-38 do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku, w którym uzyskano przychód, jest w jego ocenie właściwym sposobem rozliczania podatku.

Opis zdarzenia przyszłego oraz własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlowa, usługową,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej celem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby z jej tytułu było możliwe faktyczne osiąganie zysków. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza ono jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z udzielaniem pożyczek, o których mowa we wniosku.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynności związane z inwestycją w pożyczki udostępniane na platformie „X”, noszą znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej powyżej definicji. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chciałby stale inwestować kwotę 10.000 PLN. Inwestor (Wnioskodawca) deklaruje kwotę pieniężną jaką może przeznaczyć na przyszłe inwestycje na platformie „X”. Właściciel platformy „X” na mocy umowy zawartej z Wnioskodawcą (upoważnieniem do udzielania pożyczek w imieniu Wnioskodawcy) udziela pożyczek we własnych punktach lombardowych na terenie kraju. Przelew z tytułu pożyczki realizowany jest przez inwestora na konto „X”, a inwestor zawsze otrzymuje stosowne powiadomienie o konieczności jego realizacji wraz z dokładnymi danymi do przelewu.

Zwrot pożyczki następuje bezpośrednio z konta pożyczkobiorcy na konto „X” – co jednocześnie pozwala na bieżącą aktualizację statusu inwestycji, naliczanie odpowiedniego zysku należnego inwestorom oraz, w razie potrzeby, przeprowadzanie bieżącej windykacji przez „X” w przypadku zobowiązań przeterminowanych. W podobny też sposób środki pieniężne powiązane ze zwrotem inwestycji wraz z zyskiem przekazywane są na bieżąco przez „X” Sp. z o.o. na numer konta bankowego podanego w trakcie rejestracji, dodatkowo potwierdzonego przez inwestora wcześniej zrealizowanym przelewem weryfikacyjnym. Czas trwania pożyczki to jeden miesiąc z możliwością przedłużenia terminu spłaty pożyczki przez klienta.

Opisane czynności podejmowane są w celu zarobkowym we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca chciałby stale inwestować określoną kwotę pieniężną w pożyczki, które udzielane będą w sposób zorganizowany. Wnioskodawca, aby móc inwestować, będzie musiał się podporządkować regułom wyznaczonym przez platformę, w ramach której inwestuje poprzez udzielanie pożyczek, będzie musiał posiadać numer konta bankowego potwierdzonego przelewem weryfikacyjnym, podpisać stosowne umowy, etc. Jest to więc przygotowane i zorganizowane przedsięwzięcie. Natomiast o ciągłym wykonywaniu działalności świadczy fakt, że jak wskazano we wniosku Wnioskodawca chciałby stale inwestować kwotę 10.000 zł., co w sposób jednoznaczny wskazuje na to, że nie ma w tym przypadku mowy o sporadycznym, czy jednorazowym wydarzeniu.

Tak więc, inwestując poprzez udzielanie pożyczek, Wnioskodawca wykonywał będzie działania, które (podjęte w sposób zorganizowany i ciągły, na własny rachunek) będą miały na celu osiągnięcie zysku z udzielanych pożyczek, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej. W konsekwencji dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu przychodów, których źródłem jest działanie polegające na stałym, wielokrotnym inwestowaniu w pożyczki, należy traktować, jako dochód, którego źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W sytuacji gdy określone działania spełniają warunki uznania za podjęte w ramach działalności gospodarczej (spełniają definicję określoną w art. 5a pkt 6 ww. ustawy), to winny one zostać zaliczone do tego źródła przychodów, a nie przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych. Mając zatem na względzie, że Wnioskodawca udziela pożyczek w sposób zarobkowy, zorganizowany i ciągły, przychód z ww. tytułu, winien zostać ustalony i rozliczony według zasad właściwych dla źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2).

Stąd zatem, dla osób fizycznych osiągających przychody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza właściwym drukiem rozliczenia rocznego nie jest PIT-38 (przewidziany dla rozliczeń rocznych kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b – art. 45 ust. 1a pkt 1), lecz PIT-36 lub PIT-36L.

Istnieje również możliwość opodatkowania przychodów osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.). W takim przypadku, na mocy art. 21 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy opłacający podatek w tej formie są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku (druk PIT-28). Jednakże zaznacza się, że możliwość zastosowania opodatkowania na mocy przepisów tej ustawy ograniczona została do podatników, u których nie wystąpią przesłanki wyłączające podatnika z możliwości opodatkowania w tej formie.

Reasumując, przychody osiągane z tytułu opisanych we wniosku inwestycji w pożyczki należy zaliczyć do źródła „pozarolnicza działalności gospodarcza”, co w konsekwencji powoduje, że PIT-38 nie jest właściwym drukiem do rozliczenia rocznego tych przychodów. Uzyskane z tego tytułu przychody należy rozliczać – w zależności od wybranej i dopuszczalnej przepisami formy opodatkowania – na druku PIT-36, PIT-36L lub PIT-28.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie przeprowadza się postępowania dowodowego w związku z czym tut. Organ nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.