Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.337.2017.1.PS
z 1 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych częściowego zmniejszenia zobowiązań w ramach prowadzonego postępowania restrukturyzacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych częściowego zmniejszenia zobowiązań w ramach prowadzonego postępowania restrukturyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Polski. W stosunku do Wnioskodawcy będzie toczyło się postępowanie likwidacyjne prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. 2000 nr 94 poz. 1037 z późn. zm.) (dalej: „KSH”). Wnioskodawca jest dłużnikiem wobec całościowego udziałowca z tytułu udzielonej mu pożyczki.

Wierzytelności z tytułu Pożyczek nie będą przedawnione.

Wnioskodawca będzie zamierzał przeprowadzić postępowanie restrukturyzacyjne w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r. poz. 978 z późn. zm.) (dalej: „Prawo restrukturyzacyjne”). Możliwym jest, że do czasu rozpoczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, Spółka zaciągnie kolejne zobowiązania z tytułu pożyczek (dalej: „Pożyczki”). Wnioskodawca nie będzie posiadał wystarczających środków, które pozwalałyby na całkowitą spłatę zobowiązań z tytułu Pożyczek. W ramach postępowania restrukturyzacyjnego będzie przeprowadzone postępowanie o zatwierdzeniu układu, gdzie dojdzie do zawarcia układu, polegającego na zmniejszeniu zobowiązań z tytułu Pożyczek zgodnie z art. 156 ust.1 pkt 3 Prawa restrukturyzacyjnego. Wielkość umorzenia zostanie wskazana procentowo. Zmniejszeniu ulegnie część kwoty głównej i całość odsetek naliczonych do dnia układowego w rozumieniu art. 211 Prawa restrukturyzacyjnego oraz całość odsetek naliczonych od dnia układowego zgodnie z art. 150 ust. 1 pkt 2 Prawa restrukturyzacyjnego.

Układ zostanie zatwierdzony przez sąd w formie postanowienia na podstawie art. 223 Prawa restrukturyzacyjnego.

Po uprawomocnieniu się postanowienia o zatwierdzeniu układu, Wnioskodawca będzie zobowiązany spłacić Pożyczki w wysokości i terminie przewidzianym w układzie (z uwzględnieniem zmniejszenia).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, wartość zmniejszonych zobowiązań z tytułu Pożyczek, w odniesieniu zarówno do części kwoty głównej Pożyczek, jak i naliczonych na dzień układowy oraz po dniu układowym odsetek, w związku z postępowaniem restrukturyzacyjnym prowadzonym na podstawie Prawa restrukturyzacyjnego, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT) przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy o CIT, jest w szczególności, m.in. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 Ustawy o CIT, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów).

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 Ustawy o CIT, do przychodów podatkowych nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

1. bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
2. postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub
3. realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub
4. przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ww. przepisów Ustawy o CIT, każde umorzenie zobowiązania będzie powodowało, co do zasady powstanie przychodu po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. Podobnie przychód powstanie w związku z przedawnieniem zobowiązania. Wyłączenie dla ww. sytuacji stanowią przypadki umorzenia wskazane w art. 12 ust. 4 pkt 8 Ustawy o CIT, co ma miejsce w niniejszej sprawie w odniesieniu do ppkt. b). Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym, posiadane przez niego zobowiązania z tytułu Pożyczek nie ulegną przedawnieniu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepisy Ustawy o CIT nie wskazują co należy rozumieć przez „umorzenie” zobowiązania. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (M. Szymczak (red.), Słownik języka polskiego, t. III, s. 557), umorzenie oznacza „zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek”.

W niniejszej sprawie wierzytelności z tytułu Pożyczek zostaną umorzone w drodze tzw. redukcji, czyli zmniejszenia wysokości zobowiązań Wnioskodawcy na podstawie art. 156 ust. 1 pkt 3) Prawa restrukturyzacyjnego, który stanowi, że restrukturyzacja zobowiązań dłużnika obejmuje w szczególności zmniejszenie ich wysokości. Zgodnie z komentarzem do art. 156 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego zmniejszenie sumy zobowiązań dłużnika oznacza proporcjonalne umorzenie wszystkich zobowiązań dłużnika. Wielkość umorzenia (redukcja zobowiązań) powinna być wskazana procentowo (Zimmerman P., Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, 2016, C.H. Beck, wyd. 4).

Konstrukcja zmniejszenia wysokości zobowiązania bazuje przede wszystkim na konstrukcji zwolnienia z długu na podstawie art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93). Nie są to jednak instytucje tożsame. Niemniej zmniejszenie sumy długów należy w praktyce do najbardziej popularnych propozycji układowych. Do ich oczywistych zalet należą prostota konstrukcji i korzystny wpływ na poziom zadłużenia dłużnika w restrukturyzacji. Wielkość umorzenia może być wskazana procentowo albo za pomocą ułamka (Adamus R., Prawo restrukturyzacyjne, 2015, C.H. Beck, wyd. 1). W sytuacji Wnioskodawcy dojdzie do zatwierdzenia układu w związku z prowadzonym postępowaniem restrukturyzacyjnym, co w konsekwencji doprowadzi do zmniejszenia zobowiązania z tytułu Pożyczek.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu konieczne jest wystąpienie przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. W opisywanej sytuacji takie przysporzenie nie nastąpi po stronie Wnioskodawcy, gdyż zmniejszenie zobowiązania wynikającego z Pożyczek związane będzie z prowadzonym postępowaniem restrukturyzacyjnym na podstawie Prawa restrukturyzacyjnego.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle przepisów Ustawy o CIT, wartość zmniejszonych wierzytelności z tytułu Pożyczek w związku z postępowaniem restrukturyzacyjnym na podstawie przepisów Prawa restrukturyzacyjnego nie będzie stanowiła dla niej przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach ( art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.