Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.415.2017.2.ENB
z 1 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 5 grudnia 2017 r., uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni we wrześniu i październiku 2017 r. otrzymywała prywatną emeryturę pracowniczą wypłacaną z Norwegii po zmarłym mężu. Świadczenie to wpływało na konto bankowe w Norwegii i było pomniejszane o 50% podatku. We wrześniu 2017 r. Wnioskodawczyni wysłała do urzędu podatkowego w Norwegii wniosek o wystawienie karty podatkowej. W dniu 26 października 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała z tej instytucji odpowiedź, że nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Norwegii, tylko w Polsce, a potrącony podatek zostanie zwrócony w kwietniu 2018 r.

Od listopada 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie w pełnej wysokości. W Norwegii Wnioskodawczyni posiada D-numer, tymczasowy numer personalny, a ponadto nigdy nie wykonywała żadnej pracy zarobkowej na terenie tego kraju.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce.

Wskazana we wniosku prywatna emerytura pracownicza z Norwegii nie jest wypłacana na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych, obowiązującego w Norwegii. Nie jest również wypłacana na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego, czy też na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych. Składki opłacane w ramach tego systemu emerytalnego nie są odliczane od dochodu lub podatku w Norwegii.

Wskazana we wniosku emerytura jest zwolniona z podatku w Norwegii zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa. Norweski urząd podatkowy stwierdził, że emerytura nie podlega opodatkowaniu w tym kraju, ponieważ Wnioskodawczyni nie ma żadnych punktów emerytalnych.

Emerytura ta nie stanowi wypłaty z Pracowniczego Programu Emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, obowiązujących w Norwegii. Jest to świadczenie z prywatnego funduszu emerytalnego.

Emerytura ta była osiągana bez pośrednictwa płatnika, tj. podmiotu, na którym w Polsce ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanej emerytury zagranicznej. Emerytura ta była wypłacana na konto osobiste Wnioskodawczyni w banku norweskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wskazane we wniosku świadczenie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
2. Jeśli tak, to w jaki sposób należy uwzględnić je w deklaracji podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Dochód z tytułu emerytury z Norwegii powinien zostać ujęty w zeznaniu podatkowym PIT-37. Dochód ten powinien być opodatkowany według obowiązującej skali podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Niemniej jednak, mając na względzie art. 4a ustawy, ocena czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni we wrześniu i październiku 2017 r. otrzymywała prywatną emeryturę pracowniczą wypłacaną z Norwegii po zmarłym mężu. Świadczenie to wpływało na konto bankowe w Norwegii i było pomniejszane o 50% podatku. W dniu 26 października 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała z tej instytucji odpowiedź, że nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Norwegii, tylko w Polsce, a potrącony podatek zostanie zwrócony w kwietniu 2018 r.

Od listopada 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie w pełnej wysokości. Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyłącznie w Polsce.

Wskazana we wniosku prywatna emerytura pracownicza z Norwegii nie jest wypłacana na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych, obowiązującego w Norwegii. Nie jest również wypłacana na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego, czy też na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych. Składki opłacane w ramach tego systemu emerytalnego nie są odliczane od dochodu lub podatku w Norwegii.

Wskazana we wniosku emerytura jest zwolniona z podatku w Norwegii zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa. Norweski urząd podatkowy stwierdził, że emerytura nie podlega opodatkowaniu w tym kraju, ponieważ Wnioskodawczyni nie ma żadnych punktów emerytalnych.

Emerytura ta nie stanowi wypłaty z Pracowniczego Programu Emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, obowiązujących w Norwegii. Jest to świadczenie z prywatnego funduszu emerytalnego.

Emerytura ta była osiągana bez pośrednictwa płatnika, tj. podmiotu, na którym w Polsce ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanej emerytury zagranicznej. Emerytura ta była wypłacana na konto osobiste Wnioskodawczyni w banku norweskim.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899, z późn. zm.), emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Przy czym, stosownie do postanowień art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe otrzymywane z Norwegii, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych. Wtedy, stosownie do art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, płatności takie mogą być opodatkowane w Norwegii. Przy tym, postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymywana z Norwegii prywatna emerytura pracownicza po zmarłym mężu, która nie jest wypłacana na podstawie norweskiego prawa o ubezpieczeniach społecznych, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego, jak też na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych podlega opodatkowaniu stosownie do art. 17 ust. 1 ww. Konwencji, wyłącznie w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni, tj. w Polsce. W konsekwencji nie mają zastosowania w tym przypadku metody unikania podwójnego opodatkowania określone w art. 22 ww. Konwencji.

W świetle powyższego należy również wyjaśnić, że na mocy art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z tym, że Wnioskodawczyni uzyskuje z Norwegii prywatną emeryturę pracowniczą po zmarłym mężu, która zgodnie z ww. Konwencją podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, to dochody te podlegają opodatkowaniu wg skali podatkowej o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni, jako osoba osiągająca dochody z emerytury z zagranicy bez pośrednictwa płatnika jest zobowiązana do samodzielnego obliczania i odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek − zgodnie z art. 44 ust. la i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto dochody te podlegają łączeniu z innymi dochodami opodatkowanymi według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy i powinny zostać wykazane w zeznaniu rocznym (PIT-36), o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody uzyskane ze źródeł położonych za granicą podlegają bowiem wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36, a nie jak wskazała Wnioskodawczyni w PIT-37.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.