Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.868.2017.1.AJ
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 290 § 1 K.p.c. Sąd zażądał od Uniwersytetu … wydania opinii instytutu naukowego z dziedziny ekonomii i finansów. Uniwersytet zlecił wykonanie usługi (sporządzenie opinii) m. in. Wnioskodawcy, który jest jego pracownikiem. Rozliczenie nie może zostać dokonane w oparciu o przepisy prawa pracy, ponieważ sporządzanie opinii instytutu Uniwersytetu na zlecenie Sądów nie wchodzi w zakres obowiązków pracowniczych Wnioskodawcy. Po sporządzeniu tej opinii, wykonawca – Wnioskodawca, wystawił dla Uniwersytetu (w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej) „fakturę VAT”. Sąd przyznał wynagrodzenie za wykonaną opinię i dokonał zapłaty na rzecz Uniwersytetu, na podstawie wystawionej przez Uniwersytet „faktury VAT”.

Na tle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w świetle obowiązujących przepisów prawa prawidłowym jest wystawienie faktury dla Uniwersytetu przez osobę fizyczną, będącą pracownikiem Uniwersytetu i jednoczesne prowadzącą działalność gospodarczą (w zakresie obejmującym sporządzane analiz lub opinii ekonomicznych) za sporządzoną opinię zleconą Uniwersytetowi przez Sąd. Sporządzanie opinii dla Uniwersytetu na zlecenie sądów przez pracownika – Wnioskodawcę, nie wchodzi w zakres jego obowiązków pracowniczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisu art. 19a w związku z art. 106i ustawy o VAT, na mocy których na podmiocie świadczącym usługi, będącym podatnikiem VAT spoczywa obowiązek wystawienia faktury za świadczone usługi, rozliczenie za sporządzenie opinii ekonomicznej pomiędzy osobą fizyczną – Wnioskodawcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wydawania opinii i analiz ekonomiczno-finansowych, a Uniwersytetem może być dokonane na podstawie wystawionej przez tę osobę faktury i czy taki sposób rozliczenia pomiędzy nim a Uniwersytetem jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawa i może być stosowany w praktyce?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zaistniałym stanem faktycznym, rozliczenie za sporządzenie opinii ekonomicznej pomiędzy pracownikiem – Wnioskodawcą, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wydawania opinii i analiz ekonomiczno-finansowych, a Uniwersytetem powinno być dokonane na podstawie faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 6 pkt 2 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do zapisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Art. 106i. 1. Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obejmującym sporządzanie analiz lub opinii ekonomicznych, jest też pracownikiem Uniwersytetu … . W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wykonał usługę polegającą na sporządzeniu opinii ekonomiczno-finansowej na rzecz Uniwersytetu. Jak wskazano we wniosku, sporządzanie opinii dla Uniwersytetu na zlecenie sądów przez pracownika – Wnioskodawcę, nie wchodzi w zakres jego obowiązków pracowniczych. Po sporządzeniu opinii Wnioskodawca, wystawił dla Uniwersytetu (w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej) „fakturę VAT”.

Powyższe wskazuje, że wykonana usługa spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i na podstawie art. 5 ust. 1 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że stosownie do zapisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonana przez Wnioskodawcę na zlecenie Uniwersytetu usługa, polegająca na sporządzeniu opinii winna być w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prawidłowo została udokumentowana fakturą.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że granice szczególnego postępowania, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie dokonuje oceny zgodności zawieranych umów cywilnoprawnych z obowiązującymi przepisami prawa.

W świetle powyższego, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie tej kwestii, będącej przedmiotem zapytania, w odniesieniu do której Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie. Tym samym, w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do części pytania dotyczącego kwestii oceny zgodności z obowiązującymi przepisami prawa sposobu rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Uniwersytetem i możliwości stosowania go w praktyce, bowiem merytoryczne rozpatrzenie tej kwestii wykraczałoby poza uprawnienie przysługujące tutejszemu organowi w ramach postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego (Wnioskodawca w tym zakresie nie przedstawił także własnego stanowiska w sprawie).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.