Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.646.2017.1.NF
z 1 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT, której głównym przedmiotem działalności jest wg klasyfikacji PKD 43.21.Z – wykonywanie instalacji elektrycznych.

Spółka zawarła jako podwykonawca umowę o wykonanie robót budowlano-montażowych z głównym wykonawcą spółką akcyjną „B”. Zakres umowy obejmuje kompletne wykonawstwo wraz z dostawą materiału oraz projektami wykonawczymi, w zakresie instalacji teletechnicznych, w których skład wchodzą:

1. Roboty zewnętrzne na terenie działki, tj.:
   1. instalacja CCTV,
   2. elementy niezbędne do wykonania integracji z Strip Mail,
   3. okablowanie w kanalizacji IT,
   4. instalacja systemu parkingowego wraz z dwoma barierami, słupami dla tablic oraz czytnikami dalekiego zasięgu kart dostępu.
2. Instalacje wewnętrzne, tj.:
   1. trasy kablowe wraz z systemem mocowania,
   2. instalacja CCTV,
   3. instalacja kontroli dostępu,
   4. instalacja przyzywowa,
   5. instalacja systemu sygnalizacji pożaru,
   6. instalacja dźwiękowego systemu ostrzegawczego,
   7. instalacja telefoniczna i strukturalna,
   8. instalacja sygnalizacji włamania i napadu,
   9. instalacja systemu interkomowego domofonowego,
   10. system parkingowy.
   
   

W celu zrealizowania całości zakresu umowy z głównym wykonawcą elementy robót i instalacji określonych w pkt 1d) oraz 2j) zostały zlecone przez Spółkę do wykonania spółce „B” (dalej jako: Wykonawca), z którą zawarta została „umowa na dostawę i montaż systemu parkingowego”. Przedmiotem umowy była dostawa, montaż i uruchomienie systemu parkingowego oraz szkolenie obsługi.

Spółka w świetle zawartej umowy zobowiązana była do:

• wykonania fundamentów pod urządzenia parkingowe według dostarczonych przez Wykonawcę wytycznych,
• wykonania instalacji elektrycznej i komunikacyjnej według dostarczonych przez Wykonawcę wytycznych.
  
  

Tak więc, Spółka przygotowała teren pod montaż i instalację urządzeń, a Wykonawca dokonał ich zakotwiczenia i podłączenia do okablowania, uruchomienia oraz wprowadził treści do systemu (taryfy, treści biletów, konfiguracje według wytycznych Spółki), a następnie szkolił pracowników obsługi w celu zapoznania ich z obsługą systemu.

Zgodnie z umową odbiór robót przez Spółkę i przekazanie systemu parkingowego do użytkowania miał nastąpić niezwłocznie po uruchomieniu systemu i przeszkoleniu obsługi. Wykonawca udziela 36-miesięcznej gwarancji na system parkingowy.

Instalowane urządzenia systemu parkingowego nie są wytwarzane przez Wykonawcę lecz nabywane od producenta. Wykonawca wycenia wartość tych urządzeń na ok. 95% wartości ustalonego wynagrodzenia z tytułu tej umowy.

Jednocześnie Wykonawca jest jedynym podmiotem, który może dokonać uruchomienia urządzeń tego producenta.

Wykonawca w zakresie swojej działalności nie świadczy osobno usług tylko montażu urządzeń parkingowych.

Według PKWiU 2008 nabycie od producenta urządzeń parkingowych i ich montaż w miejscu wskazanym przez zamawiającego jest usługą klasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.21.10.1 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu.

Dla sklasyfikowania usługi pod tym symbolem nie jest istotne, że montowane na stałe nabyte urządzenia stanowią znaczącą wartość (w tym przypadku ok. 95%) w łącznej cenie za wykonanie umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawartej umowy z Wykonawcą Spółka jest podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że umowa zawarta pomiędzy Spółką a Wykonawcą na dostawę urządzeń parkingowych wraz z ich montażem i uruchomieniem jest według klasyfikacji PKWiU usługą sklasyfikowaną pod symbolem 43.21.10.1 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia podatkiem VAT.

Zatem, Spółka dla zawartej umowy z Wykonawcą jest podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, podatnikiem podatku VAT jest nabywający usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu o symbolu PKWiU 43.21.10.1 są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT pod pozycją 22.

Spółka występująca w tej umowie w roli usługodawcy spełnia wymogi określone w art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o VAT.

Wykonawca spełnia natomiast wymogi określone w art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o VAT.

W myśl art. 17 ust. 1h ustawy o VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT mechanizm odwrotnego obciążenia stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W tym przypadku warunek ten także jest spełniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługę będącą przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania danej usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, której głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie instalacji elektrycznych.

Spółka zawarła jako podwykonawca umowę o wykonanie robót budowlano-montażowych z głównym wykonawcą spółką akcyjną „B”. Zakres umowy obejmuje kompletne wykonawstwo wraz z dostawą materiału oraz projektami wykonawczymi, w zakresie instalacji teletechnicznych.

W celu zrealizowania całości zakresu umowy z głównym wykonawcą elementy robót i instalacji, tj. roboty zewnętrzne na terenie działki polegające na instalacji systemu parkingowego wraz z dwoma barierami, słupami dla tablic oraz czytnikami, a także instalacje wewnętrzne, tj. system parkingowy zostały zlecone przez Spółkę do wykonania Wykonawcy, z którym zawarta została „umowa na dostawę i montaż systemu parkingowego”. Przedmiotem umowy była dostawa, montaż i uruchomienie systemu parkingowego oraz szkolenie obsługi.

Jak wskazał Wnioskodawca nabycie od producenta urządzeń parkingowych i ich montaż w miejscu wskazanym przez zamawiającego jest usługą klasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.21.10.1 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu. Zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy, dla sklasyfikowania usługi pod tym symbolem nie jest istotne, że montowane na stałe nabyte urządzenia stanowią znaczącą wartość (ok. 95% wartości ustalonego wynagrodzenia z tytułu tej umowy) w łącznej cenie za wykonanie umowy.

Ponadto, wymogi formalne, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy są spełnione.

Jak wskazano mechanizm odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy ma zastosowanie gdy:

• usługodawcą jest podatnik, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca,
• usługodawca świadczy usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.
  
  

Analizując okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że warunki, o których mowa powyżej zostały spełnione.

Jak wskazał Wnioskodawca – czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT – nabywana przez niego od Wykonawcy (działającego w przedmiotowej sprawie jako podwykonawca) usługa sklasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 43.21.10.1 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu, wymieniona pod poz. 22 załącznika nr 14 do ustawy. Oznacza to, że dla ww. usługi ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy.

Tym samym, wykonywana przez Wykonawcę usługa o symbolu PKWiU 43.21.10.1 na rzecz Wnioskodawcy podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, co oznacza, że Wnioskodawca jest podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu jej nabycia.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca działa jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.