Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.44.2018.2.WM
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych likwidacji działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 31 sierpnia 2017 r. zlikwidowała pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami zamiennymi do ciągników opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 3% ryczałtu. Działalność ta zawieszona była od 31 sierpnia 2015 r. Remanent na koniec 2015 r. wyniósł 16.388 zł 31 gr. W remanencie tym spisane zostały towary handlowe, tj. łożyska, paski, filtry paliwowo – olejowe, uszczelniacze, oringi, różnego rodzaju uszczelki, żarówki i inne drobne części zamienne do ciągników i maszyn rolniczych. Nie mając zainteresowania swoim towarem ze strony klientów, część z niego Wnioskodawczyni zamierza podarować członkom rodziny, którzy prowadzą gospodarstwa rolne, a pozostałe towary uszkodzone lub nienadające się do użytku utylizować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie skutki podatkowe powoduje likwidacja pozarolniczej działalności gospodarczej, czy należy zapłacić podatek od remanentu końcowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma ona obowiązek zapłaty podatku 3% ryczałtu od całej sumy remanentu końcowego roku 2015.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

U osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytych w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f pojęć - „pojazd mechaniczny” oraz „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”. Jednakże brak podatkowej definicji tych pojęć nie oznacza dowolności co do ich zakresu znaczeniowego.

W takiej sytuacji pojęcie „pojazdu mechanicznego” należy interpretować zgodnie z wykładnią językową, która jest podstawową metodą wykładni.

Na podstawie znaczeń przypisywanych w „Słowniku Języka Polskiego PWN” pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, wydanie I, Warszawa 1996 r., poniżej podane słowa oznaczają:

• „pojazd” – urządzenie do transportu lądowego, przystosowane do poruszania się na kołach, gąsienicach, płozach, po szynach, po drodze, bezpośrednio po gruncie,
• „mechaniczny” – będący mechanizmem, związany z mechanizmem, powstały na zasadzie prawa mechaniki,
• „mechanizm” – zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadania, np. przenoszenie ruchu.

Zatem, zgodnie z przytoczoną powyżej definicją, pojazd mechaniczny to pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych.

Wyłączenie z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zawarte w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dotyczy handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych. Z uwagi na to, że ciągniki rolnicze poruszają się samodzielnie po trasach lądowych, należy zaliczyć je do pojazdów mechanicznych.

W konsekwencji, pozarolnicza działalność gospodarcza w zakresie sprzedaży części do ciągników rolniczych podlega wyłączeniu z opodatkowania przychodów ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zatem przepisy dotyczące ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zastosowanie znajdą natomiast przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując skutki podatkowe likwidacji działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonane ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478 ze zm.).

Nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uchylono z dniem 1 stycznia 2011 r. art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący sposób ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego oraz art. 44 ust. 4, który dotyczył ustalenia podatku w formie ryczałtu w wysokości 10% od dochodu o którym mowa w art. 24 ust. 3. Dodany natomiast został przepis art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 24 ust. 3a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.), w razie likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, w tym także prowadzonych w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika z takiej spółki sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

Wnioskodawczyni miała zatem obowiązek sporządzić na dzień likwidacji działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2017 r., wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej, zgodnie z cyt. art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli w okresie od dnia zawieszenia działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2015 r i sporządzenia remanentu sporządzonego na koniec 2015 r. do dnia likwidacji działalności gospodarczej w dniu 31 sierpnia 2017 r., wartość remanentu nie uległa zmianie, remanent ten – przy zachowaniu warunków o których mowa w art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może być wykazem składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej.

Nie ma natomiast obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego, ani też obowiązku zapłaty 10% zryczałtowanego podatku od dochodu z tego remanentu, z uwagi na uchylenie z dniem 1 stycznia 2011 r. przepisów art. 24 ust. 3 oraz art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki;

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

• jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej;

Z treści powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż do powstania przychodu o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi jedynie wskutek zbycia składników majątkowych pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej o charakterze odpłatnym w okresie sześciu lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja.

W przypadku nieodpłatnego przekazania części do ciągników i maszyn rolniczych pozostałych po likwidacji działalności rolniczej członkom rodziny, którzy prowadzą gospodarstwa rolne, bądź też nieodpłatnej utylizacji towarów uszkodzonych lub nienadających się do użytku - brak jest możliwości przypisania Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a co za tym idzie dochodu. Nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawczynię ww. towarów nie spowoduje po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszczy po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.